çocukken yapılan salaklıklar

ıki ayrı bisikleti birleştirip iki kişilik bisikletlerden yapmaya çalışmıştık. olmuyormus

bakkala gidip ne alacağımı unutup ordan evi aramıştım.

kapı eşiğine tırmanmayı hatta kapının üstüne oturmayı çok severdim çocukken düşüp kolumu kırmıştım.

çocukken değil belki ama çocukça yaptığım salaklıklarım çoktur birine gerçekten güvenmek sevmek ama bir an geldiğinde gideceğini bilerek sevmek..

günlüğümü ev ahalisi okuyamasın diye yeni bir alfabe türetip günlüğü o şekilde yazmam.

sana ne sözüne karşılık saman ye demek. ahahaha. bu ne salakça bir şeydi. nasıl bir çocukluk laf sokmasıydı. gerçi bu zamanın çocukları yanında biz melek idik. bunlar hiç duymadığım küfürler ederken biz onların yaşlarında böyle salak salak takılıyorduk.

50 cm yüksekliğinde belki -daha azda olabilir- çıkıp dans etmeye başlamıştım. sonra düşünce kolumu çatlattım.

çocuk olmanın anlamı . hayatınızda bile isteye veya istemsiz yaptığımız her şey salaklıklardan ibaret değil mi zaten. hangisini seçelim de anlatalım. hem millete ne benim salaklığımdan.

balıklarının suyunu değiştirirken kıştır üşümesinler mantığı ile sıcak suya koyup 2 balığımı haşlamak suretiyle ölümüne sebebiyet verip,ölmek üzere olanı soğuk suyla şoklayarak 3 sene yaşatabilmenin de vermiş olduğu o ince gurur

komşunun büyük kızının düğününde "bu kabarıklık ne lan hımına qoi" diyerek gelinliğinin tarlatanını kaldırıp altına bakmaya çalışmak.

iyi ki damat görmedi.

bundan çok utanıyorum ama ablamla 11880i aramıştık 300₺ fatura gelmişti bundan 10yil önce falan iyi paraydi.

arı kovanına yumruk atmak.

yazlıkta bahçede arı bende bal yok, çiçeklerde pek çok diye bağırıyoruz. kovana yakın mesafedeyiz. arılar bir ara bana musallat oldu. dayanamadım arı bende bal yok, zeynep de pek çok diye bağırmaya başladım. isyan ettiler, benim arılardan korktuğumu iddia ederek tüm arıları zeynep, eda ve buse'nin üzerine yolladığımı söylediler.

bir süre benimle korkak diye dalga geçerlerken arılar iyice rahatsız etmeye başladı bizi. zaten yanığım o zamanlar kızlardan birine. baktım arılardan kaçıyor sevdiceğim, dayanamadım onun o haline. kendinden emin adımlarla kovana doğru yürüdüm, yürüdüm... koydum yumruğu.

her yerimi sardılar, en çok sağ kolumdan soktular. 2 araba peş peşe silivri kolan hastanesine gittik. hemşire abla cımbız gibi bir şeyle çıkardı iğneleri. 1.5 güne yakın hastanede kontrol altında kaldım.

vurduğum yumrukla herhalde kraliçe arıyı öldürdüm. yoksa bu kadar sinirlenmelerini gerektirecek bir durum yoktu.

çok fazla var ama imajımı zedelememek adına minnacık bir anı aktaracağım.

küçükken bir kediyi azrail sanıp yanımdakileri de buna inandırdığımı ve hiçbir şeyden haberi olmayan, kendisini sevdirmek için bize doğru gelen, saf ve sabi sübyan kedicikten kaçtığımızı hatırlıyorum.

burada bitmedi ama imaj azizim, imaj her şeydir.

6-7 yaşlarında falanım babaannemle pazara gittik işte beni sıkılmasın diyede parka bıraktı babaannem dedi ben yarım saate gelirim sen sallan . sallandım kaydım ettim sıkıldım sonra pazarda dolandın biraz babaannemi aradım yok bulamadım sonra döndüm eve gittim tek başıma. eve gittim ama bir ton azar onca yolu nasıl geldinde babaanneni nasıl bıraktın kadın çatlar şimdi seni bulamayınca falan da eh haklılarda o zamanlar telefonda yok babaannemde arayamıyoruz. en son oturdum balkona çektim sandalyeyi ağlayarak babaannemin gelmesini bekliyorum sonra sokağın başından babaannemi gördüm nasıl koşuyorum ama korkuyorumda kızacak bana diye. arkadaşlar babaannem benim varlığımı unutmuş kdkd birlikte gittiğimizi beni parkta bıraktığını kadın aklından çıkarmış. kendi kendime triplere girmişim. buda böyle bir anımdır.

edi pakbayram adlı bir şarkıcının olduğunu sanmak.

teyzemle markete gidip o minik şahane renkteki hardal kavanozunu görünce fındık ezmesi gibi tatlı bir şey sanarak ağlaya sızlaya ısrar edip aldırmak. eve döner dönmez kocaman bir kaşığı daldırıp afiyetle lokmayı ağzına attığında da bir anda yutup acıdan kızarmış bir suratla ağlayarak kusmak… teyzemin gazabına uğradım resmen. o kadar ısrar edince alsın da görsün gününü demiş olabilir.

ayy böyle 6 yaşında olmam lazım. balkonda karınca gördüm. refleks midir nedir eğildim üf yapayım derken hüp yaptım hop yuttum karıncayı :(

burnuma karabiber çekmiştim efenim. antalya tatili için bizim yazlığa gelen lanet olasıca teyzemi, kendisine ayrılan odasında, diskodan kaldırdığı tek gecelik lezbiyen sevgilisinin kıçından koko çekerken basınca, ben de özenmiş ve aynısını kaahsh yok be. çizgi filmlerden hep.

hangi çizgi filmde gördümse artık, karabiber burnuna kaçıyor işte tipin birinin, o da hapşırıyor ciğerleri sallanırcasına. eh, meraklı bir velettim, zannedersem 6 yaşında olmalıyım, bunun bu kadar çabuk gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini merak ederek, evdeki karabiberden bir miktar avucuma döküp, abdest alırken buruna su çekermişçesine çektim. sonrası yangın yeri efenim, tavsiye etmem. değil hapşırtmak, burnum uyuşmuştu acıdan ki hala daha hatırlarım nasıl hissettirdiğini. karabiber dolan genzimden ötürü birkaç öksürük sonrası "hık mık" diyerekten nefes alış-verişim kesilmiş, minik bir boğulma tecrübesi geçirmiştim. hayvan gibi abanırsam öyle, olacağı bu işte efenim.

bir değil, iki değil; hangi birini anlatayım? meraklı ve laf dinlemez çocukların çok macerası vardır. her bir salaklığımı ayrı ayrı seviyorum, o kadar çok hikayem var ki anlatabileceğim... olm çok sevimli bi çocuktum la ben, yerim kız seni morticia, burna bi paket karabiber çekilir mi allah'ın salağı çocuğum. eeheh ulan kendimin anası olmayı istedim şoyan. ay yavrum benim ya.

4 metre yükseklikten aşağıya atlamak.
o yükseklikten iki ayağımızın üzerine düşünce kasıklarımızda inanılmaz bir ağrı oluyordu ve biz bundan çok zevk alıyorduk. niye yaparmışız, derdimiz neymiş, rahat mı batmış hiçbir fikrim yok.

kontra pedal bisikletimle son sürat duvara yaklaşıp frene basmak.
frenler bazen tutmadığında duvara bodoslama girmek.