özlemek

bazen bir çocuk gülüşünde bazen bir papatya kokusunda..

mesela birini, bir şeyi, bir anı ve geçmiş zamanı özlüyorsun. çok kere tekrar ediyor haliyle seneden seneye.

sonra artık özlemenin de yetersizliğini fark ediyorsun. bir insan aynı duyguyu kaç sene aynı şiddetiyle yaşayabilir. aynı sızıyı birebir yaşayabilir. bir kalp aynı yerinden kaç defa kırılabilir. dimi ama.

böylelikle artık bir on sene öncesi kadar özlemediğini fark ediyorsun. bir on sene sonra da tamamen duygusuz ve ruhsuz olup çıkıyorsun o maden yatağından. buz gibisin artık. insanı, insan yapan temel özellikler diye öğretilen bu duygu durumlarının aslında insanın başarıya giden yolda önündeki en büyük engellerden birisi olduğunu, birer zayıflıktan ibaret olduğunun farkına varıyorsun.

20 yaşında olan heyecanlı bir sözlük yazarı olsaydım ben de çok özlerdim herhalde. o yaşlarda tek derdi aşk meşk, gezme tozma olan bir canlının tabi ki tek gayesi kırık kalbi olacak len.

lakin şu yaşlar öyle değil işte. bu yaşlar acımasız. sert. sadece güçlü karakterlerin ayakta kalabildiği bir cehennem burası. avcının, av olduğfdsfdsfds

insanın, yüreğinde acı duymasına sebebiyet veren bir his.
bir işim için birkaç gündür eşimden uzaktayım. akşamları evde onu bekleyi, onunla sohbet etmeyi, onu beklemeyi, onu görmeyi, ona dokunmayı, onunla uyumayı çok özlediğimi hissediyorum. mesela bugün beraber olsaydık şimdi pazara gitmiş meyve sebze alıyorduk. sonra dönmüş ve kendimce ona serpme kahvaltı hazırlıyordum... dünyanın neresine gidersem gideyim, ailemin yanı bile olsa, eşimden ayrı kalmak bana zor geliyor. özlemek çok farklı bir his. insanın yüreğine bir oturdu mu duyguyu unutsanız bile acısını unutmuyorsunuz .

boğaza yumru, göze yağmur, göğüs kafesine yumruk. yamuk birisi, insanın ayarlarını dağıtıyor.
uğurlamak da istemiyorum, bir çeşit mazoşizm.

aldığın nefesi bile zehir eden bir duygu.

arada oluyor öyle şeyler.
arkadaşlar, dostluklar, samimiyet, güven vs. *

3 yaşımı özlüyorum evet.. evimizin bahçesindekı delikten her yaz bir kaplumbağa çıkardı. meyve ağaçlarından taze taze meyve yerdim. iş yok güç yok. otur allah otur aksama kadar. mis ya

silkimsonik saatlerde ağlama sebebi.

çekilmezsiniz hiç

özlemek mevzusu benim bam teli. bu konuda başka kafa yapısına geldim.
özlemek için, bilmek mi lazım? yaşamak mı lazım?

yakında geleceğim.

20'lerde zor gibi ama 30'dan sonra kontrol edebiliyorsunuz.

3 yaşındaki çocukluğuna tanıklık edemeyeceğimi düşününce, tüm o yılları özlüyor insan neticede. 3 yaşında balkondaki demire tutunarak çiçek saksıları arasından dünyayı kavramaya çalışan, yaklaşık 5 ila 10 cm büyüklükketi elleri ile sımsıkı kavradığı balkon demirlerinin gerisinde bir şeylere gülümseyen bir viski olduğunu düşünüyor insan.

o tarihlerde viski yasaktı. emzik dillerden düşmezdi. oysa ben karşı apartmandaki saksılar arasından seni izlerdim. sen bilmezdin. sısıs her çocuğun hikayesi o yaz birbirine benziyordu. senin gözlerin ise her çocuktan farklıydı viski karasıydı. sısısıs

alkolik olduk sonra. neden? senin yüzünden.

istanbul sokaklarında elime güveç alıp yiyerek eve döndüm bugün. yürürken o kadar huzurluydum ki sanırım özlemekti bu bir zamanlar rutin olan şeyleri özlemekti…

hasret duymak.

sigarayla alakasi yoktur. sigaranin ozlem giderme ozelligi yok. tamamen cuhela soylemidir.

bir sene evvel birkac ay tebelles oldugum bir bey vardı.
bu sabah onu cok ozluyorum..

güzel bir terasta oturup etrafı izleyip üstümdeki hırkaya sarılmayı çok özledim. güzel sohbetler edip kendimden geçmeyi çok özledim.

gece boyunca uykusuz kalıp gündüz düşleri görecek kadar çok özleyip de özlenilen kişi tarafından zerre miktar özlenmediğinizi anladığınızda hatıralarınızı kurcalayın, zira orada özlenecek bir şey muhakkak vardır. acıyı acıyla unutmak gibi; sıkıca bastırın.

özlemek iki türlüdür; birisi biraz vakit alsa da özlemini giderebileceğin diğeri ise bir ömür geçse de gideremeyeceğin özlemdir.

hani der ya türküde, o bizim kavuşmalarımız a yarim, mahşere kaldı.

yanındayken bile.

evliyken ben 2 haftalıgına nijeryaya gitmistim. is icin.
esim her gun bana "seni ozledim" mesajı atıyordu.
2 hafta sonra eve bi dondum, evde her yer pizza kutusu olmus, hamburger copu olmus. her yer her yerde.
agır bunalıma girmis ben evde yokken benimki.
bana dedi ki:
-sensiz bu ev cok sıkıcı. seni cok ozledim. 2 hafta boyunca bunalımdaydım. bir daha asla beni bırakıp gitme.

:))

bebegim benim yaa.

birinin haaretini cekmek. yakar kasip kavurur insani. evet.