özlemek

sonu bilinmez bir yolun tam ortasında durup nereye gidersem gideyim olmayacak halini yaşamak.
gitsen gidemiyorsun, dönsen dönülmüyor.
tamam diyosun, o gitti dalgana bak / olmuyor.
tamam diyosun, o döner bekle biraz daha / olmuyor.
içinde bir yangın, üstelik de çift kişilik bir yangın büyüdükçe büyüyor, şarkılara kaçıyorsun o çıkıyor önüne, alkole kaçıyorsun bir şişenin veya kadehin dibinde onun gözleri çıkıyor karşına, hoooop başa dönüyorsun.
boktan, keşke bi anahtarı olsa da istediğimiz zaman kapatsak.

italyanların gramerinde bulunmayan fiil. sen bende eksiksin diyerek ayak üstü romantizm yaparlar.

tek bir seslenişini bile özlemektir.mutluluğuyla mutlu olmaktır.

insan özler acı çektirse de.

her insanın yaşamı boyunca az çok yaşadığı duygu. belki de özlemek olmasaydı sevmek bu kadar güzel olmazdı,bazı şeylerin değerini böylesi bilmezdik ve sarılmanın anlamı bu derece derinleşmezdi.

özledim... onu uzaktan sevsem de onu görmeyi , sesini duymayı, gülüşünü görmeyi özledim... yaptığı şeylere gülmeyi özledim... benimle uğraşmasını, bana sorular sormasını özledim... keşke bir kere görebilsemm.

hayvan gibi acı çekerek.

çoğu şarkıya, türküye konu olmuş ana temadır özlemek..
hepsinden güzeli aslında özlenecek birilerinin hayatınızda yerinin olmasıdır..
özlemek güzeldir.. lakin acıdır çoğu zaman ama vuslatı da bir o kadar değerli yapandır özlemek..

yüreğinin atışı kaf dağının ardında olsa da duyabilmektir özlemek. sesi kulağındaysa, gül cemali gözünün önündeyse, rüyalarını aydınlatıyorsa özlemek yüreği fethetmiştir.
özlemek bir umuttur, umutlar yaşatır, umutlar tebessüm ettirir.

burnunun ucu nasıl sızlar özleyerek öğrendim. kokuları anımsadım.sesleri kaybettim.birini değil bir zamanı değil ben kendimi özledim.

özlemeye ara sıra mola verip bu acının öldürmemesine sövüyorum. yanii hani en ağır işkenceler esnasında polisler ölmemeniz için bir de doktor bulundurur ya öyle bir zulmetme yeteneği var bu özleme olayının. özleme namusuzu yazacaktım lakin hakkettiğim bir acı olduğu için elim hakarete gitmedi. çekmekten pişman olduğum bir acı mı? asla. vur abi abi vur ben kolay ölmem diye efeleniyorum karşısında. şiirin aslında ''vurun ulan vurun ben kolay ölmem'' der. yine bu soyut somut harmanı acıya saygısızlık etmemek için şiiri bile deforme ediyorum.
haa işkenceci polis ve doktor örneğini bağlayacağım yere geleyim. özlemin içinde öyle bir panzehir yerleştirmişler ki tam öleceğin anı bilip sana onu zerk ediyor. o soyut somut harmanının adı da umut sanırım. verme abii bana bunu içirme gebert diye bağırsam da özlemeye efelik falan işlemiyor.

kendimi gebertmeye cesaretim yok. o kadar adam değilim. bugün belki hoş bir tesadüf olur diye gece denize girdim. hiç kimse yokken bom boş bir koyda yaptım bunu. şanslı pisliğin tekiyim bir şey olmadı. güzel tesadüflere yol açabilecek önerisi olan dostlar varsa beklerim.

hiç bir şeye pişman değilim. sonuna dek çekerim acıyı. gelirim buralara kuyu misali böğürürüm ama onurumdan bir milim geri adım atmam. aramam sormam. sadece kendimi gebertecek kadar cesaretim yok. bu konuda da sadece özrü kendimden diliyorum.

“özlemek erken saatlere alınsın.

sonra uykusuz kalıyor insan.”

-cemal süreyya

çok kısa bir anda içine akar sonra dudağının kenarında acı bir kıvrımla yoluna devam edersin hiç olmamış gibi.

ruh halimin bunu hak ettiğine inanmıyorum. özlemin de artık kasıtlı girişilen bir şey olduğunu düşünüyorum. doğallığından sapmış, zorakiliğe uğramış,ittirip kakılmaya gelmiş, orijinalinden uzaklaşmış. sahteleşmiş. bize zarae veren insanların iyi taraflarını cımbızla ayırıp o kişileri kafamızda yüceltiyoruz. neden çünkü boş adamlarız.

önce burun sızlatıp sonrasında göz yaşlarını akıtan duygudur.

burun sızlatan anlara verilen isim.
geçmişle alakası, gelecekle kel alakasından daha azdır aslında. özlediğimiz "şey" geçmişten anlar mı, yoksa geleceğin umutsuzluğunun verdiği kasvet mi ki?
bu günlerde geçmişi unutturacak kadar güzel "şeyler" yaşıyor olsaydık yine de, geçmişten bir an aklımıza gelir de özler miydik acaba?
özlem duygusu bile içimde örselendi ya, zalimsin hayat.

bazen özlemek (bkz: sevmek) yerine geçen kelime olur. gönül dağlanır. özlemek ki eğer güzel seviyorsan, kavuşmaktan daha yücedir.

özlediğim kimse yok. işte yalnızlık diye buna derim dostum.

"hiç özlemedim seni
özlemek dostluktandır
seni dostumdan da
yakın bulmalıyım kendime."

-telli.

özlemeyi özlemek de bir özlemdir