ölüm

yaşamayan birisinin resmine bakabileceğim ihtimali hiç aklıma gelmemişti.

otomatik gerçekleşen eylem.
herşey ve herkes için geçerli olan bir gün muhakkak vuku bulacak olan, o sebepten çok korkulsa da aslında pekte sorun olmayan eylemdir.
asıl mesele ölememektir.
tüm şartlar yerine gelmişken ve herşey uygunken hala ölemiyor olmaktır.
bence asıl korkutucu olan budur.

27 yaşındayım ve şu son bir iki senedir ölüm hakkında uzun uzadıya düşünüyorum. kötü zamanlar da geçirdim, mutsuzluğun dibine vurduğum, umudumu kaybettiğim. ama hiçbir zaman aklıma gelmeyen ölüm her şey düzeldikten sonra üstüme gelmeye başladı. özellikle de ailemin başına gelmesi ihtimali, “ya bugün eve gelemezlerse korkusu”. ne var ki korkmak başımıza gelmesini engellemiyor. bugüne kadar en yakın çevremden birini kaybetmedim allah gecinden versin umarım uzun bir zaman daha da kaybetmem ama ciddiyetinin farkında olmak sevdiklerimizle geçen zamanın tadını daha çok çıkarmamızı sağlıyor bence. mesela ben babam eve geldiğinde telefonu olabildiğince bırakmaya ve onunla sohbet etmeye çalışıyorum. korkum var ama artı tarafından bakmak için çaba harcıyorum. kim bilir belki onları kaybetmekten bu kadar korkan ben hepsinden önce gideceğim.

sanırım hayatın adaletli davrandığı ve herkese bir pay verdiği tek şey.

şairin " güzel şey" dediği ama aslında tüm güzellikleri anılara, fotoğraf karelerine hapsedip derin bir sessizlikle yol alan, arkada hiç tamamlanmayacak hikayeler, telafisi olmayan keşkeler ve pişmanlıklar bırakan, isminin özensizce yazılıp mezarına saplandığı bir tahta parçasıdır ölüm..

dünyanın en üzücü gerçeği, bugün üniversitede duydum,22 yaşında gencecik kız üniversiteye geleceği gün daha gelmeden yatağında ölü bulunmuş, bulgulara göre kalp krizi imiş.kızı tanımıyorum, görmedim ama yinede içim bir kötü oldu ya.allah ailesine ve arkadaşlarına sabır versin.bu tarz olaylara hiç gelemiyorum ya.tanımadığım birisi olsa bile üzülüyorum. hayatın gerçeği ama çok acımasız bir gerçek.
isteyen haberden bakabilir ayrıntılara
buradan

ne bitiş ne baslangıç.

o öldü...yeter bu bana...

arzusu, kişinin mutluluğu ile ters orantılı kavram.

vücut tamamen ölmeden hemen önce yüksek miktarda endorfin salgılar ve böylece yaşayacağı bu en son deneyimin mümkün olduğunca acısız , ağrısız geçmesi sağlanır.

ölüm
canlı bir varlığın yaşamsal işlerliğinin kesin olarak sona ermesidir. canlı varlıkların herhangi bir dokusunun canlılığını kaybetmesine de ölüm denir. canlının ölümünden bahsedebilmek için, yaşamının bir daha geri gelmemek üzere sona ermesi şarttır.

ölüm katılığı
rigor mortis veya ölüm sertliği, kaslardaki biyokimyasal bir değişiklikten kaynaklanan ve ölünün organlarını ı katılaştıran bir ölüm belirtisidir. oda sıcaklığındaki bir insanda ölümden 3-4 saat sonra görülmeye başlar, 12 saat sonra doruk noktasına ulaşır ve 36 saat sonra ortadan kalkar.

ölüm morluğu
livor mortis kanın vücudun zemine yakın yerlerinde çökmesi sonucu olur, deride kırmızı morumsu renk değişikliklerine neden olur. kalp durduğunda kan vücutta hareketi edemez ve ağır kırmızı kan hücreleri yerçekimi etkisiyle kan serumunun içinde çökerler.
ölümden üç saat yirmi dakika kadar sonra görülmeye başlar ve 4-5 saat içinde kan kılcal damarlar içinde pıhtılaşmaya başlar. maksimum morluk 6–12 saat arasında gözlenir. kan dolu aralıklarına göllenir.

kokuşma, çürüme
kokuşma, ölmüş insan bedeninin ayrışmasının yedi aşamasından biridir. geniş anlamda, dokular arasındaki uyumsuzlukla ve çoğu organın sıvılaşmasıyla sonuçlanan bir süreç içinde, protein yapılarının bozulmasıdır. organik maddelerin bakterilerle veya mantarlarla ayrışmasından kaynaklanır ve zararlı kokuların oluşumuyla sonuçlanır. ilk çürüyen organlar ise göz, beyin, mide ve bağırsaklardır. ceset şişman ise daha çabuk çürürken, tuzlu suda boğulanlar daha geç çürür. en geç çürüyen kısımlar ise kalp, mesane, böbrektir .

bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi ya,
ölüm gibi bir şey oldu ama ama ama kimse ölmedi...

tesellisi olmayan en büyük gerçektir benim için.

hayat denen savaşın ganimeti ölümdür.

bir ölümle kaç hayat mahvolur..

ölüm gerceklerin de katilidir hayallerinde..

ölümün aldığı en ucuz şey candır..

tayber dayı
yapma ...
böyle top top başlıklar yakışmıyor.

"hayatı sırtında taşır ölüm
durmadan toprağı kaşır ölüm
durana dokunmaz bazen gider
kaçanı bulup ulaşır ölüm."

ne zaman geleceği belirsizdir
belki bir sahildedir kara haber
belki de evci çıkışı otobüste
belirli olsan tek şey
kendimizi herşey sanarken bir hiç olmamız

hayattaki tek gerçektir. ne yazık ki bu gerçekliği "o" geldiğinde anlıyoruz. o kadar kibir doluyuz ki ve o kadar gururlu ve herkes kendince haklı... kimse kendisinden ödün vermez ama "o" geldiğinde keşke denir hep. işte o keşke ve pişmanlıkların anlamsızlaştığını, dünyanın yalan olduğunu gösteren andır.

“her insanın yaşantısı birbirinden çok farklı olsa da sonu birdir.” demiş seneca.