terapi yerine geçebilecek şey

popo patpatlamak. kedi götü, çocuk götü hepsi olur.

sokağa çıkma imkanınız varsa, alın karşınıza bir kediyi. mama filan alın ona. siz de kraker vs bir şeyler alın.
sohbet edin .

(bkz: müslüm gürses) dinlemek.

lezzetli bir yemek,
tatlı bir sohbet,
güzel bir müzik,
ve tabii ki sakinlik...

yürümek

esnaf dayağı yemek

yazmak.

herkes için farklılıklar gösterecektir ancak çoğunluğa terapiden de iyi gelecek ortak şeyi neden kimse yazmamış? tabii ki iyi bir seks. *

yumuşacık tüylerinin üzerinde elinizi gezdirmek biraz da yanaklarını mıncıklamak çok iyi geliyor..

jan hanım ve jiro bey'i sevmek. karaburun bey de var ama o kendi cumhuriyetinde kabul ediyor sevgi gösterişlerimizi.

hiçbir şeydir. bazı söylemlerden vazgeçmeliyiz. psikoloji bilimine hakarettir bu

susmak

aralıksız aylarca bu oyunu oynayabilirim.

anne dizine baş koymak

ekmek parasıyla oynanan meslek olur: psikolog

çocuklar ve yaşlılarla vakit geçirmek, sohbet etmek.

sevdiceğinin sesini duymak.

hiçbir şey. ama bazen oturuyorum koltuğa, kendi başıma martin eden okuyorum. o kitabı seviyorum, çoğumuzun mücadelesini anlatıyor. kabul görmek istiyoruz. bir gün insan yeni bir gerçekliğe ait olmak isterse, ne olurdu? her gün başka gerçekliklere ait olmak istiyoruz. istiyorum.

bazen bir otobüse biniyorum. niyetim bir yere gitmek oluyor. yolun yarısında vazgeçiyorum bundan. sadece şöyle bir dolaşıyorum. harita açmadan bir yerlere gitmem zordur benim, açmıyorum. bir yere varmak istemiyorum çünkü, sadece yol almak istiyorum. ilk defa gördüğüm, ilk defa baktığım sokakları inceliyorum. sonra geri dönüyorum. bir işimi görmeye çıkmışım da halledip geri dönüyormuşum gibi ruhumda bir ferahlık arıyorum.

bazen iyi bir yemek yapıyorum. tanıyan insanlar bilir ki kötü bulduğum bir markanın ürününü tüketmek zordur benim için. gidiyorum en iyilerini alıyorum kendim için. yavaş davranıyorum. bir şeye yetişmeyeceğim, bir derdim yokmuş gibi. sanki hiçbir zaman hayatı kaçırdığımı hissetmiyormuş gibi görünüyorum.

yeni insanlar tanıyorum. bazen ruhuma öyle geliyor ki, yeni birilerini tanıdığımda ruhuma bahar meltemleri doluyor. her insanın içindeki o eşsiz dünyayı keşfe çıkmak beni hayata bağlar sanıyorum.

işte hayat hep böyle, umarsız bir tutunma çabası mıdır? son zamanlarda öyle olmadığını hissediyorum. hayat tek bir yerde, tek bir şeyde, tek bir anda değil. bir şeylerde hep var. akıyor. o özlü coşkuyu her zaman bulamayabiliriz elbette. her şey hayatın içinde ne güzel salınıyor bazen. varlığımız bile.

kısacası terapi yerine geçebilecek tek şey terapidir, eğer terapiye ihtiyacınız varsa.

telefonun ekranını kapatıp karanlık bir yere geçtikten sonra podcast dinlemek, tlc, dmax, disney, national g. belgeselleri izlemek, meditasyon, spotify'da kendini özgür hissettiğiniz bir şarkı listesi yapıp dinleme aktiviteleridir.
(bkz: boş boş oturmak)

31