terapi yerine geçebilecek şey

sahilde dalgaların sesi eşliğinde oturmak veyahut saatlerce yürümek.

kişiye göre uygulaması değişeceğinden bir tarif vermek zor diye düşünüyorum.ama kendi adıma , deniz kenarı ve güzel bir manzara , güzel bulduğum herhangi birşey ve tok bir karın ,bni rahatlatmaya yetiyor.kendime geldiğimi hissediyorum.

(bkz: karaoke)

sadece ben dinleyeceğim ama.

(bkz: dedikodu)

aile, arkadaş grubu, sevgili fark etmez. güzel bir dedikodunun düzeltemeyeceği moral yok. bitiksindir, yıkılmışsındır ama yanına gelirler ve "ay buna n'olmuş biliyor musun" diye bir başlarlar, gözünü, kulağını ve g*tünü 4 açıp dinlersin. yetmez. duydukların üstüne ağzın da açılır elinle kapatmak zorunda kalırsın.

sevmek.

ormanın ortasında yalnız başıma tek bir insan sesi olmadan, küçük bir kulübede ateşin başında sıcak kahvemi yudumlamak.

uyumak

az önce oturdum notting hill izledim. romantik komediler beni yumuşacık ediyor.

bir süredir and dağları'yla ilgili bir belgesel serisi seyrediyorum. benim için tam anlamıyla bir terapi. normalde oturup 2-3 günde bitiririm ama bitmesin istiyorum. orijinal dil ispanyolca. belgeseli anlatan adamın sesi, belgeselin sunduğu görsel şölen beni benden alıyor. resmen tüm derdimi sıkıntımı unutuyorum. orada yaşayan insanların sahiden hayatlarından memnun oluşuna gıpta ediyorum. uzun uzun doğa yürüyüşleri, dağ tırmanışı yapıyorlar. hele bir tane abi "dağlar sürekli beni çağırıyor. her köşeyi dönüşümde orada beni bambaşka bir şey bekliyor ve hep daha da ileri gidiyorum" demişti.

normalde hayal kurarken çok bonkör davranmam kendime, gerçekçi olmaya çalışırım ama ben bir gün orada yaşayacağım. 40'lı yaşlarda yeşil pasaportu kapsam, sonra kenara azıcık para atmış olsam, biraz gezsem dünyayı, en son da orada bitirsem yolculuğu.. hayatımın bir evresinde sadece hayatta kalmak için yaşamak istiyorum. şimdi kolaylıkla ulaştığım birçok şeyin saatlerimi almasını, konfor anlayışımın değişmesini istiyorum. bekle beni şili ya da arjantin! henüz ikiniz arasında karara varmış değilim. neyse ki bunu düşünmek için 15 yılım var.

streamable.com/gnbs30
benim için bundan iyisi yok

1 haftalık telefon olmadan yalnız geçirebileceğin bi tatil.

şöyle ya da

şöyle bir yerde deniz manzarası eşliğinde olsun lütfen .

amma velakin olana kadar kulağımda müzik elimde resim defterim * gözlerimi kapatıp sadece karalamak. diğer bir alternatif yağmur altında dans etmek .

annenin dizine başını koymak.
onun çocukluğunu, hayatını dinlemek.

sözlükte boş boş yazmak.

bilişsel terapi kitapları okumak.

resim yapmak, bisiklet sürmek, kitap okumak, kitap yazmak, pinekleyip en sevdiğin diziyi izlemek, en yakın arkadaşınla vakit geçirmek, yağmurda yürümek...

günün anlam ve önemine ithafen ,yediğimiz çikolatanın ambalajını düzeltmek..

bir bankta oturup, denizi seyrederken sigara içmek benim de yöntemim bu.

yakın arkadaş ile balkonda sabaha kadar yapılan sohbet

annemin kahkahası... sevgilim ile gülmekten konuşamamak. kısacası gülmek.

bu ifadeye sıkça denk geldiğim için bununla ilgili bir açıklama yapmak istiyorum: günlük hayatta yaptığınız aktivitelerin nerdeyse hiçbiri (kendine yardım kitapları okey mesela bibliyoterapi deniyor buna ama zottirik kişisel gelişim kitaplarından bahsetmiyoruz tabi) terapi yerine geçmez. psikoterapide genel olarak amaç şikayetinizin altında yatan sorunları fark edip bunları çözmeye yönelik davranış geliştirmeyi öğrenmektir. günlük rahatlatıcı aktiviteler asıl sorununuzu çözmez, sadece öteler. çözülmeyen meseleler ise size sıkıntı vermeye devam edecektir. eğer hayatınızda bir problem yaşıyorsanız özellikle de anlatacak kimse bulamıyorsanız psikoterapiye gitmekten çekinmeyin. bu utanılacak, yargılanacak ya da küçümsenecek bir durum değildir. kamu spotu bitti. sağlıklı günler.