bu sabah aldığım en güzel haberdir. (umarım köstek olmak için bir şey yapmazlar.)

ve gençler! kimin yanınızda, kimin karşınızda olduğunu unutmayın!

insanların yanlış ve hatalı eylemleri sebebiyle köpeklerin kurban edilmesinin önüne geçmeye çalıştıkları için bu sıfat layık görülen "öteki" insanlardır.

sokak köpeklerinin sokakta yaşamasının sorumlusu insanlar mıdır?
evet.

sokak köpeklerinin sokakta saldırganlaşmasına neden olanlar, yatan köpeğe tekme atan, vuran, şiddet uygulayan, taşlayan, tecavüz etmeye çalışan insan mıdır?
evet.

sokağa saldığı köpeğini kısırlaştırmayan insanlar mıdır?
evet.

doğada köpek diye bir hayvan var mıdır?
hayır.
bu durumda köpekler insanların sorumluluğunda mıdır?
evet.

insanlar köpeklerin yaşam hakkını yok sayıp, masum bir isim takarak "uyutulmasını" isteme hakkına sahip midir?
hayır.
neden?
köpeklerin bulunduğu durumdan ve "sokak köpeği" tabirinden insanlar sorumludur. sokak köpeği cinsi yoktur. kendi sorumsuzluğunu örtmek isteyen insanın bir canlının yaşam hakkını sonlandırma hakkı yoktur. insanlar bir canlıyı öldürmek yerine bir canlının sorumluluğunu almayı, ihtiyaçlarını karşılayamayacakları canlıları oyuncak gibi almamayı öğrenmelidir.

jules verne'nin olağanüstü yolculuklar serisine ait kitabı.

aslında bu kitap için, bir seyahat kitabı da desek yanılmış olmayız. çünkü, bu kitap yazarın kuzey amerika'ya great eastern adlı gemiyle yaptığı yolculuktan sonra, kendi yolculuk notlarından da yararlanarak kaleme aldığı bir kitap. içine mini bir verne hikayesi sıkıştırılmış bir verne seyahatnamesi de diyebiliriz.
kitap, 18 mart 1867'de liverpool'a varıyordum, cümlesiyle başlıyor.

kitap

olağanüstü yolculuklar serisinin sıradaki kitabı için yoğun çalışan verne, coğrafyacı theophile lavallee'nin vefatı üzerine yayıncısı hetzel'den bu kitabı tamamlaması için bir teklif alır. her ne kadar bu işi üstlenmekte tereddüt etse de babasına; ''bu ek iş, benim de son zamanlarda başını ağrıtıp durduğum great eastern seyahatine paul ile birlikte çıkabilmemi sağlayacak.'' diye yazar.

kaynak

9 nisan'da yolculuğunu tamamlayan gemi, beraberinde jules verne'i de ilk kez kuzey amerika topraklarına getiriyordu. yüzen şehir kitabında da verne, kahramanının ağzından; ''birlik topraklarına 9 nisan akşamüstü saat üçte ayak basmıştım.'' diye yazmıştı.

amerika topraklarına ayak bastıktan sonra verne'nin niagara şelalesini ziyaret ettiği biliniyor. kitabında yine kahramanının ağzından şunları okuyoruz: ''12 nisan sabahı şafak sökerken doktorla beraber niagara falls'un geniş caddelerinden iniyorduk.''
ayrıca şu sayfada yine 12 nisan tarihine ait, sanırım ziyaretçi defterinde yer alan, bir imza var jules ve paul kardeşlerin. buyurunuz

yine bir salı yine bir sen kimsin yayını ile karşınızda ben.

effeennndim bu hafta yayına gelen konuğum normal sözlük 1. istanbul zirvesi'nde şahsen tanışma fırsatı da bulduğum pek sevgili zippodan çıkan çınn sesi. kendisiyle henüz yollarınız kesişmediyse ve bir maniniz de bulunmuyorsa bu akşam için, zihin açıcı bir yolculuğa çıkacağınız önbilgisini gönül rahatlığı ile verebilirim sizlere. tanıyanlarınız zaten buralarda bir yerlerde olacaksınız biliyorum; aaa zippo mu geliyormuş nidalarıyla.*

akşam sözlük radyosu'nda buluşalım mı?

gelecek denen zaman dilimi mutsuzluk veriyorsa geçmişte her şeyi aramak hakkımızdır.

en azından prompterden okuyup cihaz bozulunca g** gibi kalmamıştır. ayrıca efsane bir konuşmadir. bazı itleri cildirtmistir. çok fena havliyorlar. kafamiz şişti. yallah ormana.

sunucusu deren demirel olan, kamera arkasında "yasin"in bulunduğu samimi, tatlı, sıcacık bir kanal.

kaputaş'ı hiç böyle gördünüz mü?

(bkz: yusuf atılgan) tarafından yazılmış, benim için türk edebiyatının belki de en değerli romanı. başucu kitabım. kitap kalabalıklar içindeki yalnız adam olan c'yi, c'nin varoluş sancısını, arayışını, bulamayışını, hayatı ti ye alışını, yaşamı saçma buluşunu anlatıyor. belki de yusuf atılgan üstad biraz kendini anlatıyor bu romanında. yusuf atılgan'ı genç denilebilecek bir yaşta kaybettik. o ki sadece 3 romanı vardır edebiyatımızda. (bkz: anayurt oteli) ki sinemaya ve tiyatroya da uyarlanmıştır, bir diğeri ise (bkz: canistan) dır. aylak adam kendine ve topluma yabancılaşmış bir karakter. o kadar yabancılaşmış ki ismi bile yok. yazar kendisinden c diye bahsediyor. bu yabancılaşma bize yine alber camus ve onun felsefesini hatırlatıyor. yine jean-paul sartre'nin varoluşçu felsefesine de bir çok gönderme mevcut. varoluşçu psikoterapi eğitimi sırasında dönem sonu ödevi olarak aylak adam kitabını varoluşçuluğa göre analiz edin diye bir ödev olduğunu bile duymuşluğum var.
kitaba dönecek olursak; kitap dört bölümden oluşuyor. bunlar: kış, ilkyaz, yaz ve güz. yazarın üslubu tam anlamıyla nev-i şahsına münhasır. uzunca betimlemeler, git geller ( bir kahramanın iç sesi ile konuşurken birden 3. kişi ağzından konuşmaya başlıyor) ilk bölümde özellikle c'nin arayışı, yalnızlığı, var olma sancısı ile biraz okuyucuyu boğuyor. eğer belli yaşantılarınız varsa, siz de o varoluş sancılarından geçtiyseniz c ile özdeşlik kurabiliyor ve kitabın içinde kayboluyorsunuz. c ile birlikte o köhne meyhanede su bardağında kırmızı şarap içiyor, ağzınızda şarap ve sigara kokusunu hissediyorsunuz. c'nin gayet entelektüel bir de çevresi var aslında. ressam arkadaşlar, entelektüel sohbetler her şey gayet iyi gibi görünüyor. ama bir şey eksik. o... kitabın başından sonuna kadar o'nu arıyor c. şöyle başlar kitap:
ve de şöyle biter
yani tüm kitap aslında bir arayış. ancak asıl mesele şu. c'nin aradığı şey sanki bir kadınmış gibi bahsedilse de kitapta asıl aranan şey anlam. yaşamın anlamı var mı? neden yaşıyoruz? yaşamak ne kadar saçma bir şey. neden var olduk? yaşamın amacı ne? gibi anlam odaklı ve varoluşsal sorulara cevap arıyor c. kitabı okurken bu gözle okumakta fayda v ar. yine yeniden her büyük yazar ve eserde olduğu gibi bu kitapta da varoluşçuluğu buram buram hissediyoruz.
teşekkürler aylak adam, teşekkürler yusuf atılgan. böyle bir eseri bizlere bıraktığınız için..

sözlükte gönlünce, dibine vura vura saçmalayabilmektir.

şurada dillendirdiğim konuları dışarıda arkadaşlarımla konuşsam çamaşır suyu falan mı içtin diye sorar bizim tayfa.

ama burada öyle mi? yaz çiz saçmala kafana göre format içinde kaldığın sürece ne içtin diye soran yok hatta al bir bardak çamaşır suyu da benden iç diyorlar*.

müthiş imreniyorum okuduğu kitapla hayat değiştirenlere, çekinmesem biraz zorlasam kıskanıyorum diyeceğim.nasıl oluyor yahu nedir bu işin esbab-ı mucibesi? bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti... ne cümle ama! ben de okudum o kitapları neyi esirgiyorlar benden de ele avuca sığmayan o hakikatleri serimlemiyorlar önüme. yoksa doğal ışıktan veya gönül gözünden mi yoksunum ben? ulan yoksa anormal miyim ben?

güzele dair söylenebilecek ne varsa çekirdeğinde barındıran ağaçtır. meyvesi sayıca bereketli, etli ve besleyicidir.
yaprağının yeşili sıcak memleketlere giriş yollarında bahçelerce selamlar, bakmak ferahlatır.
dalı barışı temsil eder.
öyle güzel bir meyvedir ki üzerine yemin eden bizzat kainatın sahibidir.

benim içinse biraz çocukluk, biraz ananemin evine çıkan yokuş, biraz gençlik ve mezarlık.

#1562795 sen yine iyisin ben ekonomik saldırıdan sonra okumadım. puahahaha ekonomik saldırı ne kız? o ne ola ki.

sağ ayakla gireceğim. sanırım geçen sefer sol ayakla girdim, bir aksiliktir aldı başını gitti.

blonde redhead'in for the damaged cola'sını andıran frédéric chopin eseridir. dinlendirici bir nocturne olmasının yanı sıra sonlara doğru hiddetlenir ve noktayı koyar. bu yönüyle canlı bir eser gibidir. kaldı ki chopin'in cansız eser ürettiği de söylenemez... lakin pek bilindik bir nocturne de değildir bu.

hiddetiyle ve öfkesiyle dengesiz bir münzeviyi andırır, yaşamının son çığlıklarını usul usul atar önce, sakindir. sonraları öfkelenir ara ara. yine dinginleşir. sonra yeniden öfkelenir... ve yeniden dinginleşir. bu yönüyle yapacak hiçbir şeyi olmayan bir bedbahtı andırır. yaşam katlanılamazdır, kendisinin de delirmekten, yükselip alçalmaktan başka çaresi yoktur.

adı üstünde "öz" lemek... taa içine işlemek, ciğerlerine kadar çekmek, gözlerine hapsetmek, burnunda tütmek, hücrelerinde gezinmek... sende olan her şeydir özlemek.

sonrası ise; sadece yolunu gözlemek...

ilkbahar aylarında çıkan fırtınaları ile ünlü olan abd eyaletidir.

ayrıca abd'nin tam ortasında yer alan eyalettir.

%60 kakao oranı olan bitter çikolata.

benimkini ajdar okusun. ölüm bile dayanamaz buna. kalkıp kaçar.

şiddet denilince, aklımıza sadece fiziksel saldırı, darp vs. gelse de, bakın bu yazılan da belli bir zümrenin itibarını zedelemeye yönelik manevi şiddettir.