sürgün

gece gece loop'a alalım biraz.

yol, bozkır, hüzün, gibi bir kelime bu sürgün.
hani bir kelime ama içinde birçok şey ifade ediyor.
alt metinleri çok. böyle kelimeler var. bunlardan çok cümle kuruluyor hepsi ayrı ayrı betimleniyor.
insan hayatı boyunca hep sürgün sürülmüş bir yerlerden bir yerlere.
doğar doğmaz sürülmüş gibi anne karnından.
memleketleri bu yüzden önemli belkide.
insan ölür ve yaratıldığı toprağa geri gömülür gibi.
eşyaları kalır arkada. bu en önemsiz kısmı aslında. geride kalan onca anı. iyi kötü hatıra. demek ki bazen iyi bir şey olabilir sürgün.
ama hep olumsuz anlamı olan bir kelime. diğer türlü taşınma olur du. yolculuk olurdu seyahat olurdu. sürgün yolculuğu sürgün taşınması sürgün seyahati hiç anlamlı değil.
insanlar mezarlarını bile geride bırakıp gidiyorlar bir yerlere.
koca koca aileler boylar aşiretler sürülmüş oluyor ama bana hep sürgün tek kişilik gibi geliyor. çünkü hepsinin ayrı bir sürgün hikayesi var.
daha net bir hikaye bir yolculuğa göre daha kişisel öznel içerden bir hikaye.
geceyi gündüzü yağmuru doluyu memleketi havayı suyu içine almış bir yalnızlık.
sürgün yollara ait. insan geride kaldıkça o yollardan böyle gençliği çocukluğu ne varsa geride kalmış gibi oluyor. sanki bir daha hiç göremeyecek kavusamayacak bir veda.
işte bunun içinde hüzün var.
her sürgün bir hüzün.
her merhaba bir hoşçakal getirir ama her hoşçakal bir merhaba getirmez .
vedaları sevmeyen insanlar için bile bir dram.