yalnızlık

içinden çıkılamayan düştükçe derinleşen kuyu.

yalnızlığınıza kendinizi ektiyseniz. hasat zamanı geldiğinde ne biçeceğinize kendiniz karar vereceksiniz.

1 e ayrılır.

şaşırtıcı bir yanı olmayan durumdur. sade ve sıradan tam da istediğim şekilde.

gelişim için gereken tek şeydir bence. kaybedecek bir şeyin olmadığı zaman kazanacağın bütün şeyler onlara doğru uzanıp alınmayı bekler. insana çok şey katar. düşünmek için vaktiniz olur. unutmayın ; unutmadan olmuyo.

yanlızlık şeklinde yanlış yazılabilen, yalın kökünden türeyen kelime.

insan fıtratı gereği dünyaya yalnız gelir. biyolojik nedenler dışında tabi ki.

ergenlik dönemine kadar da, yalnız gelmesine rağmen kalabalıklaşmak ister. çünkü yalnızlık o ana kadar en korktuğu şeydir bireyin.

sonra en dibe batar insanoğlu. etrafındaki insanlar yavaşça dağılır etrafından. "asla seni bırakmayacağım." diyenler omzunun üstünden arkaya baktığında, ilk bırakanlar olur hep. sonra yavaşça yalnızlaşırsın etrafında insan seli varken.

ve dibine kadar yalnız hissettiğini, geceyle baş başa kalarak anlarsın.

yalnızlık en vefalı dosttur bence. herkes terkeder, sen içinde hep bu hisle kalırsın.

o yüzden gidecek birilerine değilde, sen kendi kendine değer ver. çünkü herkes gider, sen kendi kendine kalırsın.

özel ve iki kişi arasında yaşanılması gereken bir ilişkinin, günümüzde vıcık vıcık, ulu orta ve başkalarının gözüne soka soka sosyal medyalardan paylaşıldığı, dün tanışılana bugün nude olunduğu, özelin genele dönüştüğü bir devranda;

kaliteli yalnızlığı seçmek daha doğru.

hep sonradan gelir aklıma editi: evet! eski kafa'lıyımdır. böyle modernizim batsın ü'len.

keyifçi eşantiyonu.

allah'a mahsustur denip, sonrasında allah bile yalnız kalmak istememiş ki kainatı yaratmış denilerek kafa bulandıran olgu. allah'a da mı mahsus değil?

(bkz: bize de mi lololo)

yalnızlık paylaşılmaz.
paylaşılsa yalnızlık olmaz.

özdemir asaf

benden sonra gelenler dahi gitti. ama baksanıza ne kadar güzel bir ortam, sessizliği bir o kadar güzel, fonda kulağıma sezen aksu geliyor.

herkes gitti ama ben gitmek istemiyorum.

yalnızlık bir trendi. ben indim. çok kalabalıktı.

evde 4 kedi var. yalnız kalma ihtimalim yok. evin hangi noktasına gidersem gideyim bir şekilde dibimdeler. kapıyı kapatıyorum. kapı altından içeriye sırasıyla, beyaz, siyah, siyah beyaz ve gri pati giriyor. miv, muv, miyv, muyuv, miyıvv... sesleri cabası.

tek başınalık durumu.

seni teselli edecek birine ihtiyaç duymamaktır.

soundcloud.app.goo.gl/WLaQZ
edit:başlık başa kaldı iyi mi

paylaşılmaması gereken.

belkide yalnızlık,
kendi eşsiz evrenimizin birtanecik kabalığıdır.

kimbilir...

ahem. ustası geldi.

şimdi canlarım benim, size meselenin keskin bir ironisinden söz açacağım.

gariptir ki hayatınıza alacağınız ya da hayatınızdaki insanın sizi terk edeceğine dair kuruntular beslerseniz yani yalnızlıktan korkarsanız; düşmanınızın başına dilemeyeceğiniz bir yalnızlığı elde edersiniz. yalnız bırakılmanın acısı, karşınızdaki insana yaptığınız libidinal yatırım veyahut atfettiğiniz duygusal önem düzeyinde artar.

işte burası adına fight or flight denilen mekanizmanın bazı insanlarda sıkıntılı çalıştığı bir yere denk düşüyor.

karşınızdaki insanın gideceğini sezinler ya da böyle bir kuruntuya kapılırsanız; beyninizde de o mekanizma biraz sıkıntılı çalışıyorsa buyurun cenaze namazına. sizin için değil tabii--- karşınızdaki insan için. çünkü bu saatten sonra, o düşünce kanınıza bir girdiği zaman dünyanın en vicdansız, en zehirli, en iğrenç insanına dönüşebilirsiniz ki söz konusu düşüncenin kanınıza girdiğinin farkında olmadan dahi yapabilirsiniz bunu. bu davranışsal bir örüntüdür, davranışsal örüntülerin altında yatan çatışmayı ya da travmayı çözümlemeden onları atlatmak gerçekten zordur ve birçok insan bunu tek başına yapamaz, yardım almaları gerekir vesair.

ancak elbette ki dünyanın en iğrenç insanına bu davranışsal örüntünüz hasebiyle dönüşürseniz; üstüne vicdanınız da varsa önünüzde iki seçenek uzanır, ya suni bir yalnızlık giderici olarak anlamsız, kısa süreli ve duygusal sterilizasyona uğramış ilişkileri seçersiniz ya da tamamıyla yalnız kalır, sorunlarınızı çözmek için vakit harcarsınız. ilki ilk başlarda eğlenceli gelecektir, ancak bir süre sonra bıçak kemiğe yalnızlık yüreğe dayanır, kaçamazsınız. birazcık da kendinizin farkında ve kendinize karşı dürüstseniz; yaşadığınız ilişki dahi olmayan ilişkileri neden yaşadığınızı ve uzun vadede bunların sizin hiçbir işe yaramadığını fark edersiniz.

yalnız kalmamak için yaptığınız her şey besler olmuştur yalnızlığınızı; yalnız bırakılmamak için yalnız bırakmayı öğrenir, vicdanınızın artan gürültüsünü bastırma yollarına başvurur, kendinizi dünyanın göbeğine fırlatır atarsınız.

ancak bir sahnede bir silah varsa o mutlaka patlar.

yalnız kalmamak için yaptıklarınız üzerinde gözünüzün olması dileğiyle.

çok yakınmış ve şu an yaşanıyormuş gibi görünen nebulalı galaksiler gibidir. aslında çok uzak, imkansız ve anlamsızdır. gerçekliğin oluşturduğu bir ilizyondur. anlağımızın anladığı birbiri ile çelişen bir sürü şeyden biridir. biraz gerçekçi olursak (kendi galaksimiz ile ilgilenirsek) yalnız falan olamıyacağımızı/kalamayacağımızı da anlarız. ama yok ben melankoli bağımlısıyım yalnız hissetmek istiyorum, hoşuma gidiyor diyorsanız : yalnızlık kapitalizmin bir ürünüdür. *