sigarayı bırakmak

kül tablasına bıraktığım oluyor arada. o bırakmanın bile zor geldiği zamanlar bile oluyor hatta. oluyor işte! olmayacak ne var bu imkanlar dünyasında? ha dersen ki "ulan seni bir daha içen şerefsiz olsun meret! " bırakırsan, eline aldığın her zamanı şerefine ihanet sayarsan, içinden çıkan dumanı haysiyet meselesi haline getirirsen neden olmasın. olmayacak bir şey mi var, oluyor işte olacağı olan. yok dersen ki "içeceğim ben, başka kaçış yolum mu var?" iç, iç ulan tutan mı var? heh işte tutan yok diye içiyoruz arkadaş, tutan yok! benim kalbimi bipmişler be akciğerimi kim düşünsün de tutsun beni ha? kimse karışmadan atacağım kendimi bu yavaşlatılmış intiharın ortasına. olur mu olur. olmayacak bir şey mi var?

"istesem bırakırım da kanka..." ile başlar her cümle, asla bırakılmaz o sigara.
fakat etkileyici*) bir şey söylemek istiyorum. bayram ziyareti sebebiyle bugün dedemi ziyaret ettik. nefes darlığı yaşıyor. 77'nin nisan ayında sigarayı bıraktığını söyledi. "hala o illetin karası ciğerlerimde, geçmiyor." diye de ekledi. can sıkıcı bir hali var. tanrı ona kolaylıklar versin bu bir yana da, sigaranın verdiği zararı hafife almamız üzücü. *

son 3 dal sigaramı içeyim de öyle bırakırım deyip 3 senedir içmemekteyim.

sonrasında benim gibi nargileye başlayacaksanız hiç bırakmayın.

gerçekten isteyince mümkündür. önce bağımlı olduğunu kabul etmek, ardından bırakmayı denemek, olmadı tekrar tekrar denemek, bırakana dek vazgeçmemek gerekir.
ancak bi de eğri oturalım, doğru konuşalım: bunu gerçekten istiyor musunuz yoksa kendinizi mi kandırıyorsunuz?
çünkü sigara sevenler derneği üyeleri asla sigarayı bırakamaz.

öyle her babayiğidin harcı değil. sol yanım ile sağ yanım bin yıllık kavgadaymış gibi mücadele ediyor bir dal tüttürmemek için.

gün itibarı ile üzerinde 7036 gün geçmiş olup, içilin sigaranın* güncel fiyatı x 7036 gün = 189.972tl cepte kalmıştır.

dördüncü kez başarı ile gerçekleştirdiğim için sanırım hakkında birkaç kelam edebilirim artık.

daha önceki bırakma deneyimlerimde ki biri 4 yıl boyunca sigara kullanmayan bir insan olmamla sonuçlanmış bir girişimdi, sigaranın nasıl bırakılabildiğini tespit etmeye odaklanmıştım. ama elde ettiğim sonuçların oldukça subjektif olduğunu fark ettim zaman içinde. çünkü bana sigarayı bıraktıran, gerekirse spesifik unsurlarla dokümante edebileceğim, visio'da iş akış şemasını falan çizebileceğim adımları takip eden insanların bırakamadığına, başka yollardan yürüyen insanlarınsa bırakabildiğine şahitlik ettim. dolayısıyla hmm tamam bu konu çok fazla değişkene bağlı, anlamadığın işlere karışma, ilacın sadece kendi keline yarıyor demek ki dedim ve bu defa sigarayı bırakmanın (kesin sonuç veren bir yöntem işletseniz bile) neden zor olduğuna odaklanmayı tercih ettim.

şimdi benim yöntemim hiçbir takviye gerektirmeyen bir yöntem ve üçte üç başarı ile sonuçlandığı için de benim için rüştünü ispat etti. burada mesele yok. yani muallaklı bir konu yok. sigarayı nasıl bırakabileceğimi biliyorum, istediğimde bırakabileceğimi de biliyorum, al yine bıraktım işte. etti dört. buna rağmen sigarayı bırakmak zor diyorum ama. neden? çünkü abi, mutsuz ediyor mutsuz. enerjinizi emiyor sigarayı bırakma süreci. işte klasik biliyoruz hepimiz sebeplerini. büyük duygularımıza, durumlarımıza eşlik eden, sürekli hayatımızda olan, en yakın arkadaşlarımızdan biri sigara. mutluyken de mutsuzken de hayatımızda. hepsiyle de ayrı "güzel" gidiyor. neyse bildiklerinizi tekrar yazmayacağım buraya. ben başka bir şeyden söz etmek istiyorum. evet tabi ki bu duygu geçici. hayattan bir süreliğine keyif almıyorsunuz sigarayı bıraktığınızda sonra normalleşiyor her şey ama ben bu deneyimimde şeyi fark ettim onu paylaşmak istiyorum; zaten problemli, keyifsiz olduğunuz bir dönemde bırakmak sigarayı daha mantıklı. hem birincil derdinize odağınızı bir nebze dağıtıyor hem de bir taşla iki kuş vurmuş oluyorsunuz. tertemiz çıkıyorsunuz yüzeye. ya da en azından son düzlükte olduğunuzu fark edişinize daha sağlıklı nefesler eşlik ediyor oluyor. yeni sayfa, sağlıklı ciğerler! valla slogan gibi oldu :) denemesi bedava.*

1 aydan fazladır kullanmayan biri olarak yapmış bulunduğum eylem. zararlarını anlatmayacağım burada, sigara içenler çok iyi bilir. zaten 5 yıl ve üzeri içip te bayılıyorum sigara içmeye diyen de görmedim hepsi az ya da çok seviyede sigaradan şikayetçiydi. içiyorsanız ve bırakmak istiyorsanız bir iki tavsiye bırakayım. sigarayı bırakmak istiyorsanız her sigara içtiğinizde akciğerinizdeki, boğazınızdaki etkilerini, tadının da bir halta benzemediğini fark edin iyice. ön koşul şudur ki artık sigara içmeyi gerçekten istememeniz gerekiyor.

ardından allen carr'ın 1 saatlik videosunu izleyin ben kitabının da bir kısmını okudum ama vurucu etkiyi video yaptı. allen carr'ın yöntemiyle, dümdüz sigara içmiyorum ya deyip bırakmak arasında temel bir fark var. ikinci yöntem irade yöntemidir ve sanki hep elinizin altında cheddar peyniri var* ama asla yememeliyim diyerek kendinizi tutmanıza benzer. oysa allen carr kendinizi aslında bir şeyden mahrum etmediğinizi, sigara içince rahatlıyorum hissinin aslında ilizyon olduğunu açıklar. çünkü bu sigarayla rahatlama ihtiyacına da sigara sebep olur. sigara içme sebeplerini de birbir çürütüyor. en çok ıstakozu beğendim. kıssadan hisse allen carr'ın 1 saatlik videosunu dikkatle izleyin.


bir de sakın 3 yıldır içmiyorum deyip bir tane yakmayın içme ihtimalinizi çok çok arttırır. ha yaktıysanız battı balik yan gider deyip paket almayın sakın engelleyin kendinizi. bir de sigaraya yiğitlik olmaz efem, sigara içilen ortamda mecbur değilseniz asla bulunmayın. ben iradeliyim ya nolcak demeyin. girdiyseniz de 2 dkda işinizi halledip çıkın fazla maruz kalmamaya çalışın. beyin herkesin elinde sigarayı gördükçe normalleştirmeye başlayacaktır bak herkes içiyor ne var diyecektir. sigara görünce abartılı tepki de vermeyin tabi de ama o tarafa bakmayın kafanızı çevirin. filmlerdeki sigara içmeli sahneleri dikkat vererek empati kurarak izlemeyin, ileri sarın bakmayın. şunu söyleyeyim çok kolay falan değil,başınız ağrır kötü hissedersiniz, arkadaş ortamınız seyrekleşir ama çok zor da değil. yan etkileri olsa bile zor olsa bile bırakmaya değer. hastasın da iyileşiyormuşsun gibi izle vücudunu sonra. ben ne uygulama yükledim, ne gün saydım 3 hafta kimseye söylemedim bile.

bir de başlık bu ama kendinize sigarayı bıraktım demeyin kullanmıyorum deyin bıraktım deyince bir şeyden mahrum kalmak, eski tatlı anları yad etmek çağrışımı yapmasın sizde. bol oksijenli günlere.

bazen bir hafta on gün on beş gün hiç içmiyorum. bazen günde iki paket içiyorum. bugün bir tane içtim bakalım.
daha çok sinirlendiğim bir şey olmadı .
şimdi düşündüm askerde onbaşı maaşımın yattığı ziraat bankası hesabına her gün 30 tl göndersem.
ama her gün. ayda 900 yapar. hatta bir milyar olur. sonra o parayla gümüş altın alırım.
yılda en az 12 milyar. altın gümüş artar. oldu mu on beş milyar. bu da on yılda 150 milyar oldu mu.
iktidara yürüyorum resmen. zengin oldum aha yine.
bana mantıklı geldi ama bu uygulamada olur umarım.

gelin hep beraber iktidara yürüyelim.

günün son sigarasını içip bıraktım.

nasıl yaptınız ya bana da söyleyin. boğazım kötü hastayım hala durduramıyorum kendimi.

25 yıldır aralıksız içtiğim bu lanet şeyden kurtulmak istiyorum.
hiç bırakmadım, teşebbüs bile etmedim. lakin artık çok etkilemekte.
kaybettikten sonra değeri anlaşılan şeyler den birdir sağlık.
umarım hastalanmadan bırakabilirim.
kamu spotu : içmeyin la şu zıkkımı.

zaman geçtikçe bırakma süremin arttığı ve bir o kadar da içimin istemediğidir.

önce de yazmıştım, şimdi de aynı fikirdeyim.

yirmi küsür sene içtim ve içtiğim süre boyunca, "ben bunu hayatta bırakamam" duygusuyla severek içtim.

bırakırken de en ufak bir tereddüt duymadım. kendiliğinden oldu.

sonra şunu anladım; bir alışkanlıktan vazgeçmek için onu bırakma çabası içinde olmamak, aynı bataklıkta dibe gider gibi panik halde çabalamamak gerekiyor.

sakin ve salim kafayla her şey kendi yolunu buluyor, yeter ki insanda sabır ve istek olsun.

sanırım zor bir eylem olsa gerek. sigara kullanan insanlarda gözlemliyorum, sigarasız kaldıklarında fazlasıyla gergin bir hale geliyorlar.

yüksek bir irade gerekli diye düşündüğüm hede. yaklaşık 25 yıl odu. hiç bırakmadım, bırakmaya teşebbüs bile etmedim ara da vermedim.
seviyorum sigara içmeyi.
zararlarını iyiden iyiye hissetsem de sözlük, bırakma düşüncesi bile bana sigara yaktırıyor. ileri seviyede ki bu bağımlılığım beni iyi rahatsız etmeye başladı bile.
bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum. kesinlikle bırakmam gerek evet, ama bununla nasıl başedeceğim bilmiyorum.
neyse iyi hatırlattınız*

sorun bırakmak mı, yoksa bıraktığın şeyin boşluğunu dolduracak bir şeyin olmaması mı? sigarayı bıraktın, yerine ne koyacaksın.

işte bütün mesele bu. yoksa bırakmak, tek bir karara bakıyor.

hem de bir anda bırakmak.

en son cuma akşamı içtim. son olmasının sebebi paket bitmesiydi. sonra sabah oldu ve almadım. pazar günü de geçti ve pazartesi oldu. üçüncü günün içindeyim. aklımda bırakmak yoktu. kendimi buna hazırlamadım. mental süreçler, leblebiler, nikotin sakızları gibi şeyleri next next next diyip atladım. eğer 7 gün dayanırsam kendimi bir paketle ödüllendirecem. dayanamazsam içerim artık.

bırakmak zor değil.

zor olan, bıraktığında onun yerine ne koyacaksın?

sigarayı bırakmaz, sadece paketi bitmiştir. (bkz: swh)