sosyal bilimlerin alanına giren bir konu üzerinde uygulandığında sağlıksız sonuçlar verebilmekte olan yaklaşım biçimi.

türkçesi " zihin, doğuştan üzerinde hiçbir harf bulunmayan, hiçbir ide barındırmayan boş bir kağıttır" sözünün latincesi.

istediği gibi hitap edebilir, neticede sadece sevgili değil yakın arkadaş, dostsunuzdur da.

bi laf vardı sen kıza bakınca o günü düşünürsün kız sana bakınca 5 yıl sonrayı düşünür diye.herkes de kesin boyledir demiyorum ama belli bi yaştan sonra bu adamla evlenilir mi iyi bi eş iyi bi baba olur mu diye düşünürler.sorumluluk ve ilgi de maddiyatla birlikte en çok değer verilen özelliklerdendir.

hani o güneşin batışı bizi tanrıya inandırışı diyor ya teoman. ben de allahım sana geliyorum diyorum.

(bkz: sizin kadar güzel olmak hemen yasaklanmalı)

şüphe deyince akla descartes'ın gelmesi olasıdır. zira kendisi "düşünüyorum, o halde varım." sözüyle akıllarda yer etmiş olsa da, oradaki 'düşünüyorum' ifadesi şüphe etmekten gelir. hatta kendisi şöyle der bir kitabında "şüphe etmenin ne olduğunu anlamak için yalnızca şüphe etmek gerekir."

buradan

2010'dur. annemin öldüğü yıla denk gelir.

bir şeye karşı kişinin hassas noktası.

haluk bilginer ve tolga çevik’in beni çok düşündürttüğü platform. netflix vardı iptal ettik, blu tv vardı iptal ettik exxen’in de tadına bir bakarız gibi.

cinsel yönelimi beni enterese etmez. arkadaşlığım devam eder önemli olan benim için iyi insan olup olmadığı.

günaydın sözlük,
ben hep erken kalktığımı sanırdım, bu sabah 6 buçuk gibi kalktığımda çocuklar çoktan uyanmışlar, "ohooo anne yeni mi uyanıyorsun ya biz çoktan uyandık, sabah namazını bile kıldık" diye hava attılar bana.. birazcık utandım ya yavrular sizdeki enerjiden bana da biraz verin ya dün gece koltukta uyuyakalmışım.. geçiyor çocuklar az kaldı, atlatıyorum sanki zor günleri.. çözeceğim ben onu, size söz veriyorum.. uyanış, sadece sabaha uyanmak değil, kendi gerçekliğine uyanmakmış, sanki hayatı yeni yeni öğreniyorum ama bu sefer aceleci değilim, yavaş ama istikrarlı bir öğrenme bu.. seyir diye bir kitap var.. öyle bir kitap ki kendi gerçekliğime uyanmamı sağladı.. sağlam sarstı beni ama önce tepetaklak olmadan yeni bir bakış açısı kazanmak mümkün değil ki zaten.. şimdi hep kendimi sorguluyorum, seyreden miyim, yoksa seyir eden mi? bu "ben"den, "biz"e, "biz"den "bir"e giden bir yolculuk.. daha bebeğim ben, henüz "ben" olmaya çalışıyorum, yolum uzun ama bu sefer umutluyum, bu sefer farklı, bu sefer güzel bir yolculuktayım dostlar, sizler de gelsenize...

normal zamanlarda ortasından kovboy filmlerindeki çalının geçtiği, sınav dönemindeyse adeta bir metropole dönüşen, iletişim kurulması amacıyla kurulmuş ama kesinlikle iletişim kurulamayan bir platform.

her zaman her şartta kendi keyfine önem veren kişiler için kullanıldığı gibi, yaptığı her işi başkasını imrendirecek şekilde yapanlar içinde kullanılır. bu tipler genelde gamsız dediğimiz tiplerdendir ve keyif onların vazgeçilmezidir. su bile içseler bunu öyle bir şekilde süslerler ki ulan adam sanki dünyanın en güzel şarabını içiyor dersiniz.

kitap kurdu olan, paylaştığı bilgilerle beni mest eden yazardır. ayrıca çok saygılı ve kibar bir şekilde kendini ifade eder. açtığı kitap başlıklarını sıklıkla takip ediyorum, paylaştığı kitapların tanımını yazarken akıcı bir dille yazdığı için kendisine müteşekkirim. iyi ki varsın, takibindeyiim şirin mi şirin sevgili yazar!!

her yıl 1 mayıs'ta aklıma jack london'ın şu sözleri gelir;

"ben işçi sınıfı içinde doğdum. coşku, hırs ve ülkü denen şeyleri çok genç yaşlarda keşfettim. bu tutkuları dindirebilmek çocukluk yaşamımın en temel sorunu oldu.
gemilerde tayfalık, limanlarda hamallık yaptım; konserve fabrikalarında, daha başka fabrikalarda ve çamaşırhanelerde çalıştım; ot biçtim, halı temizledim, cam siliciliği yaptım. ama hiçbir zaman emeğimin tam karşılığını alamadım. bundan böyle ölesiye çalışmayacağım. eğer bir daha ölesiye çalışırsam, gerekenden bir damla fazlasını yaparsam: allah belamı versin!"

emeğin günü!

yaşasın 1 mayıs!

son dönemlerde mantıklı bulduğum evlenme yöntemi.

kendi iradesiyle ınternette, sağda solda,dışarıda,havada ve karada hayatının aşkını bulamayan insanların, eşten dosttan veya bir akraba yakınının bulduğu erkekle veya kızla çöpçatanlık yöntemiyle (halk deyimiyle) desek daha doğru olur baş göz etmesidir.

aldığım duyumlara göre,bu şekilde evlenen insanların evliliklerinin daha mutlu olduğu ve daha uzun süreli olduğu yönünde. galiba yakin zamanda benim de tercihlerim arasında olacak bu görücü usulüyle evlenme işi.

yok arkadaş, ben beceremiyorum doğru insanı bulmayı. hepsi bir öncekinden daha karaktersiz oluyor. elimle koymuş gibi bulup çekiyorum yanlış adayları.

ınsallah dolandırılmam veya muge anlı'ya çıkmam *.

moda

bazı başlıklara girip full sinir olup çıkıyorum.

sevdiğim bir kitaptan bir kare...