geceye bir alıntı bırak

(bkz: unutulmaya yüz tutmuş oyunlarımız)dan biriydi. yemekte tavuk olunca v şeklinde ki kemiği bulup karşılıklı çekerdik. çekerken yanlış hatırlamıyorsam;
-ladesin lades olsun mu?
-olsun!
-almayan gavur olsun mu?
-olsun !
tarzında bir konuşma yapar bir ödül koyardık ortaya, o andan itibaren amaç rakibin sizin elinizden bir şey almasını sağlamak.
aklımda diyerek alırsa sorun yok. ama aklımda demeden alırsa iddiayı kaybederdi.
biz böyle küçük oyunlardan bile mutlu olmasını bilen bir nesildik.

lades kemiği

gizli dileklerde bulunan iki kişi bir tavuğun kurumuş, v şeklindeki köprücük kemiğinin iki ucundan kuvvetle çeker. daha büyük parçayı kıranın dileği gerçek olur. hikayenin çıkış noktası:
şehir uygarlığı mö. 6. yüzyılda en yüksek noktasına ulaşmış i oldukça kültürlü olan etruryalılar , tavuk ve horozun kahin olduğuna inanırlardı.tavuk cıyaklayarak yumurtlayacağını söylüyordu; horoz da yeni günün doğuşunu haber veriyordu.
yere çizilen bir daire her biri etrurya alfabesini temsil etmek üzere yaklaşık 20 parçaya bölünürdü. her bir kısma mısır taneleri konur; dairenin orasındaki tavuğun mısırları yeme sırasına göre papazlar öngörülerde bulunurdu. modern ruh çağırma seansı gibi.
kutsal bir tavuk öldüğünde ;köprücük kemiği , güneşte kurumaya bırakılırdı. kahinin gücünden yararlanmak isteyen bir etruryalı'nın yapması gereken tek şey , bu kemiği alıp vurması ve dilekte bulunmasıydı; böylece kemiğin adı ' lades kemiği' oldu.

fyodor dostoyevski - insancıklar
sayfa, 30.

fedakarlık yapmaktan ödü kopan, bir devrimci mücadele zamanında "çok fazla" yoksullaşmaktan korkan bir işçi aristokrasisi partiye ait olamaz.

lenin

...
bakın başlangıçta insanoğlu göçebedir. ancak topluluk olup bir yere yerleştikten sonra erkekler belirli işleri kadınlar ise başka işleri yapmaya başladı, bu da kadının giderek fiziksel gücünü yitirip zayıflamasına yol açtı. ama aslında insan yine aynı insan, yani duyguları aynı. demek istediğim, kadınların erkeğin fiziksel gücüne hayran olmalarının nedeni belki de bu ! çünkü bu onların bir zamanlar sahip oldukları, ama sonradan kaybettikleri bir şey.
...

kahverengi elbiseli adam-agatha christie

herkesten çok güldü. belli ki acı çekiyordu..

saygı iki yönlü bir yoldur , onu almak istiyorsan vermelisin.

ne hoş bir güzelliği vardır;
hafif adımlarla dünyadan gülümseyerek geçenlerin.
kimseye bir kötülüğü dokunmadan yaşayanların.
onurlu bir yaşamı seçenlerin..

virginia woolf

fyodor dostoyevski

(bkz: şeker portakalı)

john berger.

" deniz eğildi kulağına martının,
-yapma, dedi ve ekledi...
-maviliğime aldanıp, dalma sularıma,
balık yaşamıyor içimde artık.
tebessüm etti martı.
-sadece balık için mi, dalıyorum sanıyorsun maviliğine?..
-ya neden?. diye sordu, deniz.
sen ve ben dedi martı,
bir çok aşığın fotoğraflarında aynı karede yer alıyoruz.
bir çok ayrılanın sakladığı resimlerde de...
balık yok diye seni terketsem, o fotoğrafları da terketmiş olmaz mıyım?
-ben açlığa ayıp olmasın diye değil,
aşk' a ayıp olmasın diye hala sendeyim.
deniz martıya küsmez,
martı da denize...
birbirlerine ne kadar kızsalar da,
umutsuzluk hissetseler de ayrılmazlar.
başka denizler ve başka martılar ikisinin de aklına gelmez.
gelmemeli de…”

"düşmanı düşmana karşı kullanırsan daima güçlü olursun."

"kalbimiz neredeyse, hayatımızın engeli de oradadır."
epiktetos - söylevler

insan her zaman, kağıda dökebildiğinden daha iyi bir kitap taşır kafasında...

... insan, bastırdığı duygunun esiri olur.
cahit zarifoğlu

"mesafeler... mesafeler aşka engel olmaz, aksine sevgiyi fazlalaştırır. yan yana dizilen rakamlardan korkacaksak aşka ne gerek var?"

3391 kilometre

en çokta yağmur yağdığında seviyorum bu şehri herkesin yüzü ıslak başı öne eğik sanki herkes suçunu kabullenmiş gibi
sefiller - victor hugo

balıkçıya seslendi, “satılık neyin var?”
“sana ruhumu satayım,” diye cevap verdi. “yalvarırım al ruhumu, ben artık ondan bıktım!”

umutsuz menfaatler için umutsuz oyunların döndüğü umutsuz bir zaman bu.

iskender.