3381.
okuma canım, bir canım'ı bile haketmedin sen. sevgin bile yalan, yapmacıktı. bu güne kadar okudukların ne oldu sanki. okuma.
devamını gör...
3382.
yıllık iznimi istediğim tarihe sorun çıkarmadan verdiğin için teşekkür ederim. maaşları da bu ay erken yatırabilirsen nasıl makbule geçecek bir bilsen.
devamını gör...
3383.
benim bu yazımdaki 'o' kişisi tamamen farazi bir kişi. çünkü bir 'o' kişisi yok hayatımda. olsaydı şunu okumasını isterdim:
bazı kızlar tırnakları kırıldığı için nazlanabiliyorken ben yaşadığım travmalari tamamen kendim göğüsledim. ne çok isterdim çocukluk arkadaşım olmuş olmanı, senden güç alırdım belki. şimdi ise niye bu kadar sert çerçevelerim olmasına şaşmamalı.
bazı kızlar tırnakları kırıldığı için nazlanabiliyorken ben yaşadığım travmalari tamamen kendim göğüsledim. ne çok isterdim çocukluk arkadaşım olmuş olmanı, senden güç alırdım belki. şimdi ise niye bu kadar sert çerçevelerim olmasına şaşmamalı.
devamını gör...
3384.
chatgpt kadar olamadın.
devamını gör...
3385.
pandemi döneminde, karantinada, moda sahilde dolaştığım için beni alo 153 yaşlı ihbar hattına şikayet ettin ve ben seni unutmadım. seni bir gün bulacağım.
devamını gör...
3386.
kısa bir zaman dilimine hem çok güzel anılar, hem de fazlasıyla yıpratıcı anlar sığdırdık. keşke sonu böyle bitmeseydi ama bazen iyi niyet yetmiyor. mutlu olmayı beceremedik. ben fazla özgürdüm belki, sen ise daha yeni yeni kanat çırpmaya başlamıştın. birbirimizi sevdik ama birlikte yaşamayı başaramadık. farklılıklarımız, beklentilerimiz, zamanın darlığı… hepsi bir araya gelince ortaya sadece güzel bir hikayenin enkazı kaldı. olmadı. ne kadar denesek de yürümedi. belki de bazı insanlar hayatımıza kalmak için değil, bize sevgiyi, vedayı ve bazen gitmeyi öğretmek için giriyor. öğrettin. teşekkür ederim.
devamını gör...
3387.
çok galpppp sana.
devamını gör...
3388.
whatsapp'ı iplemeyen buraya bakar mı neyin peşindesiniz?
devamını gör...
3389.
deniz adını fısıldadı mehtap gülümsedi ve açık pencereme vuran rüzgar kokunu getirdi bana... şimdiye kadar sıradan olan her şey sen varken daha anlamlı olmaya başladı.
dalgaların sesiyle huzur buluyor, ayın ışığıyla aydınlanıyorum artık ve sanki bu gece sadece bize özel yaratılmış gibi.
yanımda sen olunca her şey tamamlanıyor...
dalgaların sesiyle huzur buluyor, ayın ışığıyla aydınlanıyorum artık ve sanki bu gece sadece bize özel yaratılmış gibi.
yanımda sen olunca her şey tamamlanıyor...
devamını gör...
3390.
devamını gör...
3391.
benden aldığın ne kadar çok şey var, fark edince aklımı yitirecek gibi oluyorum. hayatta yapmaktan hoşlandığım ne varsa hepsini alıp gitmiş gibisin. seni sevmiyorum ve özlemiyorum yanlış anlama, senden önceki halimi özlüyorum. kitap okumanın, tek seferde bitiremesem de film izlemenin, yürümenin, sahile gitmenin ve içlerinde en çok özlediğim fotoğraf çekmenin bana iyi geldiği halimi özlüyorum. kalbim o kadar kırık ki, kendime bütün bunları nasıl yapmışım? nasıl her şeyimi sana bağlamışım? gitmeyeceğinden nasıl da eminmişim ya böyle bir şey olabilir mi? kendime acıyorum. benim ahım seni de aileni de bir an bırakmaz inşallah.
devamını gör...
3392.
belki bir gece ansızın gelirsin, kim bilir.
devamını gör...
3393.
neden böylesin? neden insanların seninle ilgili böyle şeyler söylemelerine izin veriyorsun? neden dışın böylesine güzelken için böylesine çürümüş? sana bakınca gerçekten kurtarılabilecek birisini görüyorum ama ben kimim ki seni kurtarayım? hem sen kurtarılmak istemiyorsun. belki de ortada kurtulacak bir durum da yoktur. seninle son bir haftam falan. sonrasında bir daha asla birbirimizi görmeyeceğiz. ben sadece merak ediyorum. acaba küçükken sen de bisiklet sürdün mü? acaba sen de uçurtma uçurdun mu? acaba bir noktada küçükken karşılaştık mı? acaba bir gün karşılaşacak mıyız? acaba seninle benim çocukluğum tanışsaydı ondan da böylesine nefret eder miydin?
devamını gör...
3394.
#3612730 okudukça duygu bastı üzüldüm de! sonda ki beddua şok etkisi yarattı.
beddua edilenin yerin de olmadığım için çok çok mutluyum:))
öyle beddua mı olur ya.
beddua edilenin yerin de olmadığım için çok çok mutluyum:))
öyle beddua mı olur ya.
devamını gör...
3395.
eşhedü enlâ ilahe illallah ve eşhedü enne muhammeden abduhu ve resulühu.
bir müslüman dünyaya bedeldir, aramıza hoş geldin.
bir müslüman dünyaya bedeldir, aramıza hoş geldin.
devamını gör...
3396.
seni çok seviyorum. içinde sen olan hayalleri seviyorum. seninle yuva inşa etmeyi seviyorum. iyi ki girdin hayatıma.
devamını gör...
3397.
bu başlığın altında bir iki tane entry, giri , tanım vs her neyse girmiştim. öyle sesleneceğim biri olmadığı gibi ben söylemek istediklerimi anında söylemişimdir hep. genel bir tabirle bir şey söylenebilir olsa yaşamına dön bak . zaman tünelini geriye veya olasılıklar üzerine kurmaya gerek yok.
edit: süsleneceğim diye düzeltmiş klavye*
edit: süsleneceğim diye düzeltmiş klavye*
devamını gör...
3398.
iki gün önce doğum günündü. kutlamadım. belki de kutlayamadım.
içimde buruk bir şey kalmadı aslında, ama yine de aklımdan geçmedi değil:
"acaba kutlasam ne hissederdin? ne tepki verirdin?"
merak ediyorum hâlâ. ne oldu da böyle olduk?
aradan çok zaman geçti. kalbimde değilsin artık.
oysa bir zamanlar, bu kalp tamamen senindi.
şimdi yerin yok.
bu seni şaşırtır mı bilmiyorum… ama bazen beni şaşırtıyor.
nedenini tam olarak bilmiyorum.
hatırlarsın, hep söylerdim:
“bir gün sana olan duygularım bitse bile, seni hep iyi hatırlayacağım.”
ama şimdi fark ediyorum ki, bana seni iyi hatırlayacak hiçbir şey bırakmamışsın.
sanırım en çok bu yaralıyor beni.
sen… sana söylediklerimi hiç duymadın. yazdıklarımı da okumadın.
beni anlamadın.
bu satırları da okumayacaksın.
okusan bile anlamayacaksın.
uzun zamandır sana hiçbir şey yazmıyordum.
bugün bir arkadaşımla otururken, eskiden senin için yazdığım bazı şeyleri okudum ona.
“yeniden yazmalısın,” dedi.
belki de haklı…
ama artık senin için değil.
yine de, yeniden yazmaya başlayacaksam, ilk satırları sana yazmak istedim.
bu bir veda değil. bu, bir temizlik.
çünkü sen artık hiçbir şeyi hak etmiyorsun.
belki de hiç hak etmemiştin.
ama ben… içimde sıkışıp kalmış ne varsa, onu dökmeyi hak ediyorum.
bazen seni değil ama sana hissettiğim o masum duyguları özlüyorum.
o bağı.
bir daha kimseye öyle hissedemem sanıyordum.
dürüst olayım: korkuyordum da.
ama öyle olmuyormuş.
belki bir yerlerde hâlâ beni hatırlıyor ve bir şeyler hissediyorum sanıyorsundur.
ama bilmiyorsun ki, ben seni çoktan hayatımdan çıkardım.
“e bu satırlar ne o zaman?” dersen…
dedim ya, içimi dökmeyi hak ediyorum. ondan.
aklıma gelişin sadece sende yarım kalmış sorular yüzünden.
belki o belirsizlik olmasaydı…
bugün doğum gününü bile hatırlamazdım.
ve biliyor musun, işin en acı tarafı da bu:
bu belirsizlik, senin bana bıraktığın son şey oldu.
sessizce çekip gidip, hiçbir açıklama yapmadan ardında bıraktığın o gri boşluk…
işte bana yaptığın son haksızlık da buydu.
ve ben, o haksızlığı daha fazla içimde taşımayacağım.
her şeye bir son bekliyoruz, insanız, doğamız bu belki. ama belki de o tamamlanmamışlık da bir sondur ve bunu kabul etmemiz gerekir. ben de öyle yapacağım artık. bunun için çabalayacağım en azından. o belirsizliğin bıraktığı boşluğu da içimden söküp atacağım.
çünkü biliyorum ki ben bunu hak ediyorum.
içimde buruk bir şey kalmadı aslında, ama yine de aklımdan geçmedi değil:
"acaba kutlasam ne hissederdin? ne tepki verirdin?"
merak ediyorum hâlâ. ne oldu da böyle olduk?
aradan çok zaman geçti. kalbimde değilsin artık.
oysa bir zamanlar, bu kalp tamamen senindi.
şimdi yerin yok.
bu seni şaşırtır mı bilmiyorum… ama bazen beni şaşırtıyor.
nedenini tam olarak bilmiyorum.
hatırlarsın, hep söylerdim:
“bir gün sana olan duygularım bitse bile, seni hep iyi hatırlayacağım.”
ama şimdi fark ediyorum ki, bana seni iyi hatırlayacak hiçbir şey bırakmamışsın.
sanırım en çok bu yaralıyor beni.
sen… sana söylediklerimi hiç duymadın. yazdıklarımı da okumadın.
beni anlamadın.
bu satırları da okumayacaksın.
okusan bile anlamayacaksın.
uzun zamandır sana hiçbir şey yazmıyordum.
bugün bir arkadaşımla otururken, eskiden senin için yazdığım bazı şeyleri okudum ona.
“yeniden yazmalısın,” dedi.
belki de haklı…
ama artık senin için değil.
yine de, yeniden yazmaya başlayacaksam, ilk satırları sana yazmak istedim.
bu bir veda değil. bu, bir temizlik.
çünkü sen artık hiçbir şeyi hak etmiyorsun.
belki de hiç hak etmemiştin.
ama ben… içimde sıkışıp kalmış ne varsa, onu dökmeyi hak ediyorum.
bazen seni değil ama sana hissettiğim o masum duyguları özlüyorum.
o bağı.
bir daha kimseye öyle hissedemem sanıyordum.
dürüst olayım: korkuyordum da.
ama öyle olmuyormuş.
belki bir yerlerde hâlâ beni hatırlıyor ve bir şeyler hissediyorum sanıyorsundur.
ama bilmiyorsun ki, ben seni çoktan hayatımdan çıkardım.
“e bu satırlar ne o zaman?” dersen…
dedim ya, içimi dökmeyi hak ediyorum. ondan.
aklıma gelişin sadece sende yarım kalmış sorular yüzünden.
belki o belirsizlik olmasaydı…
bugün doğum gününü bile hatırlamazdım.
ve biliyor musun, işin en acı tarafı da bu:
bu belirsizlik, senin bana bıraktığın son şey oldu.
sessizce çekip gidip, hiçbir açıklama yapmadan ardında bıraktığın o gri boşluk…
işte bana yaptığın son haksızlık da buydu.
ve ben, o haksızlığı daha fazla içimde taşımayacağım.
her şeye bir son bekliyoruz, insanız, doğamız bu belki. ama belki de o tamamlanmamışlık da bir sondur ve bunu kabul etmemiz gerekir. ben de öyle yapacağım artık. bunun için çabalayacağım en azından. o belirsizliğin bıraktığı boşluğu da içimden söküp atacağım.
çünkü biliyorum ki ben bunu hak ediyorum.
devamını gör...
3399.
tiviti muhakkak görürsün ama önce benden gör diye sana attım yani gülmeni kaptım
devamını gör...
3400.
kalbimi kırdın. ben de yenisini aldım. yenisinin takıp çıkarma özelliği var. artık tam kırılacağı zaman çıkarıyorum. ama sorun şu ki her takıp çıkardığımda bağlantı noktaları gevşiyor. yeterince gevşeyince insanda yalanlara inanma ihtiyacı uyandırıyor. tıpkı mezuniyette birbirleriyle hayatları boyunca görüşeceğine inanan liseli çocuklar gibi.
devamını gör...