aşk dediğimiz kavram göreceli bir kavram olsa da, aşık olmayı sanırım tutkulu yoğun bir şekilde sevmek olarak tanımlarsak yanlış olmaz. herkeste uyandırdığı his farklıdır. midende kelebekler uçuşur ya da bunu kelebek yerine daha olumsuz bir şeyle de ifade edebilirsin tabii. bir kere bakışını değiştirir ya. her şeye aşkla bakarsın. sokakta gördüğün kedi artık daha sevimlidir, ağaçlar artık daha yeşil, çiçekler daha canlıdır. içine çektiğin hava daha temizdir, ciğerlerine nüfuz edişini hissedersin. sanki pembe bir gözlük takmış gibi hissedersin. tabii bu bahsettiğim durumlar biraz daha ilk zamanların duyguları. işler iyice sarpa sarınca kara sevdaya dönüşürse biraz keyifsiz olabiliyor. o zaman da insan kendini dünyanın en mutsuz insanı zannediyor. dinlediğin duygusal olmayan bir şarkı bile gözlerinin dolmasına sebep olabiliyor. daha hüzünlü oluyorsun, bir tarafın eksik kalmış sanki. her türlü bir şeyleri çok daha yoğun duyumsarsın. yaşadığını hissedersin. bazen vücudum aşık olmanın verdiği heyecanı aramıyor değil.

dini çıkarlar için kötüye kullanma, hangisi olduğunu anladınız sanırım.*

söz ve nişan uygulaması kızın seni deneme sürümüne almasından baska bir şey değildir. baktı ki verim alamıyor; nişan bohçasını kafanda paralayıp senden memnun olmadığını söyleyip bağını koparması işten bile değildir.

çocukken çok sevdiğim çizgi dizilerin başında gelmektedir.
seveni kadar korkanı da çoktur.



--- alıntı ---

tutenstein, emmy ödüllü amerikan çizgi dizisi. dizi efsane çocuk firavun tutankhamun'dan esinlenerek yapılmıştır. tutankhamun adlı bir firavuna, adı kısaltılarak arkadaşı cleo ve kedisi luxor tarafından tutenstein diye hitap edilmektedir.

3000 yıllık uykudan sonra, mısır mumyalarının erken yaşta firavun olmuş tutankhamun uyanmıştır ve dünya'da hâlâ ona tapınanlar olduğuna inanmaktadır. yeni arkadaşı cleo ve konuşan kedisi luxor'un yardımı ile, tutenstein 21. yüzyıl yaşamı ile başa çıkmak ve aynı zamanda çok eski yeraltı yaratıklarını ve kaos tanrısı set'i yenmek zorundadır.

--- alıntı ---

jeneriğini de şöyle bırakalım.

suudi arabistan amerika ne derse o ülkesi.

endotel membranına bağlı bir protein olup trombini bağlar böylelikle damarda akan kanın pıhtılaşmasını engeller.

kesinlikle izlenmesi gereken filmdir. o kadar da sert değildir hatta sıradandır filmin içindeki olaylar döngüsü. zevkli filmdir eğlencelidir memleketim belgrada gitme isteği uyandırmıştır.

hafif gerilim,biraz drama azıcık ucundan da vahşet gösterilmektedir çünkü benim gibi gözler gerçek hayatta ne vahşetlere tanık olmuştur yazsa müebbet hapsi istenebilir o yüzden film aşırı sıradan ve hergün yaşanan olayları biraz sanatsal açıdan ele almıştır hassas bünyeler disney filmlerine yönelmelidir.

arkada kalan insanlardır. bazıları tamamen hayatlarından soyutlanır, bazıları düşünmemek için bir sürü şey yapar. ama illa hayatlarında bir şeyler değişir.

oylanmayan entry oyalanan entrydir.

şuan hiçbir mesele olmadan yaptığım eylem. ama arkadaşlarımın yanında ve güzel bir sohbet eşliğinde hiç fena olmazdı hani.

trabzon'un of ilçesinden ünlü bir aile. aslında hanedanlık demek daha doğru olur zira of belediyesi 1874'ten beri bu hanedandan insanlarca yönetilmekte. hatta çok komik, yerel seçimlerde her partinin belediye başkan adayları sarallardan olur.

saral: ismi sarı ali olan efsanevi büyüklerinin isminden gelmektedir.

-benim bu güzel feysim hiç gülmeyecek mi?*
- ay bayılazaam
- gülmedi şu güleç yüzüm.

benimdir. beğenmeyen gidip lüks lokantalarda yemeklerini yiyebilirler. çok şey kaçırıyorsunuz.

" yağmur olsan binlerce damla arasından tutardım seni. çünkü korkarım; toprak aldığını vermiyor geri."
cemal süreya

ayrıntılı, özenli yazdığı tanımlarında daima içtenliğini, samimiyetini fark ettiren, paylaştığı müzikleri ve fotoğrafları da son derece başarılı bulduğum, uzun zamandır takip edip okuduğum değerli yazardır...

butimar denize aşık bir kuştur. hergün kenarına konduğu suya uzun uzun bakar ve " bu deniz kurursa ben ne içerim?" diye endişe eder. bu ölçüsüz aşk butimar'ın sonu olur. kenarından ayrılmadığı ve içmeye kıyamadığı denizin yanı başında susuzluktan ölür. işte bazı insanlar da böyledir. kıyamadıklarının kıyısında sessizce ölüp giderler.

beklentiyi düşük tutmak ve en kötüsüne hazırlıklı olmaktır.

rosso fiorentino - angel playing the lute (1521)
gözlerimden kalpler çıkarak baktığım bir sanat eserini şuraya bıraktım.