değişmek

bu bazen de kimlik degisikligi ile olur.
ben haftada 2-3 gun kendimi kadin kiyafetleri ile susler ve disari cikarim. kimse anlamaz.

her an yaşanandır. kaçınılmazdır. önemli olan; değişimin farkında olup daha iyiye dönüşmektir.

mevcut halimiz ile olmak istediğimiz hal arasındaki çelişkinin yarattığı süreç.

ama sentezin iyi bir yere çıkacağı konusunda garanti veremem. çünkü mevcut halinizi de olmak istediğiniz hali de aslında bilmiyor olabilirsiniz. işte burada her şey bilinç.

sonradan not: diyalektik zorunluluğunu da yukarıda köşe yastığı açıklamış.

dekan hoca dersinde sıkca şöyle derdi; "değişmeyen tek şey değişimin kendisidir. " herakleitos.
sonra kısa bir sessizlik ve ardından güzel bir küfür ederdi. *
herşey değişir efendim. sabit fikirli olmamak gerek. bazen acı acı, bazen tatlı tatlı değişir. zaman akıyor, kuşlar uçuyor.
birileri değişimden şikayet ederken, birileri de değişmemesinden şikayetçidir. halbuki aslında herşey her an değişir.
mühim olan akışta olan bu değişime aynı hızda reaksiyon verebilmektir.

düşün. eskiden çok değer verdiğin her şeyine hayran olduğun bir insan var. bir süre görüşmemişsiniz, ilk karşılaşmanızda bambaşka birini görüyorsunuz karşınızda. hayran olduğunuz her şeyden tamamen kopmuş, uzaklaşmış. buz gibi soğuk size.
bana değişimi anımsatan tek şey bu.

doğanın kanunudur. sen de doğanın bir parçası olduğunu göre senin için de bir kanundur. dizginler elindeyse eğer adı gelişmek olur. değilse eyvahlar olsun.

değişmek üzerine:

iki fikri çarpıştırmak çoğu zaman cern mühendislerinin yapmaya çalıştığı iki protonu çarpıştırmaktan daha zor olmuştur benim için. daha meşakkatlidir; içten gelen bir sağ duyu ile hareket etmek, kafamın içinde dönen tilkilere uymaktan. belki de asıl sorun, arasında kaldığım seçenek sayısının sadece 2 olmasıdır ve çözüm, seçenekleri artırmaktan ya da 2 şıkkın da geçerli olabileceğini kabullenmekten geçiyordur. hazırsak şimdi hadron çarpıştırıcımı ateşliyor ve konuya giriş yapıyorum:

insan; kendi karakter ve davranışlarında sevmediği, bünyesinde barınmasını istemediği özelliklerini değiştirebilir mi? yoksa yedisinde neyse yetmişinde de o mudur gerçekten. değişmeyen tek şeyin değişimin kendisi olduğu teorisi, biz eşrefi mahlukatın kimi özelliklerinin istisnasını içeren bir genelleme midir sadece?

çoğu kişi sevdiği insanlar tarafından “sen değişmezsin” şeklinde yargılanmıştır. bu gibi dışsal görüşlerin içsel değerlendirmemizle ötüştüğü durumlarda gerçekten de değişmemiz gerektiğini düşünebiliriz. bir başka durumda, artık usanmışızdır kendimizden. bir şeylerin değişmesinin gelecek hayatımız için faydalı sonuçlar doğuracağının gerçekten de farkındayızdır.

farkında olmak elbette sorunun teşhisi için önemli bir adımdır. ancak eyleme geçmek ve doğru yolu takip etmek en önemli kısımdır. insanın karakter oluşumunda birçok faktör etkilidir: genetik aktarım, aile ortamı, yaşadığı çevre, hobileri, fobileri, yaşamın olağan veya olağanüstü akışında gelişen durumlar… işin ilginç yanı, genetik faktörlerle kazandığımız bir çok fiziksel özelliği kolayca değiştirebilirken sonradan kazandıklarımızı değiştirmekte zorlanıyoruz.

birçoğumuz ilkokul ve lise çağındaki hallerimizle üniversite sonrası durumumuzun çok farklı olduğunu zaten tespit etmiştir. bu duruma uygun, zaman içine yayılmış değişimlere birçok örnek verebiliriz. ancak bunlar bizim kendi isteğimizle yarattığımız değişimler değillerdir. çevresel faktörlerin etkin bir şekilde birçok özelliğimizi değiştirebildiğini veya karakterimize yeni özellikler kattığını söylemiştik. burada üzerinde durduğumuz, kendi isteğimizle bilinçli bir şekilde bu değişimi yaratmaktır.

bu değişimi yaratırken eyleme geçsek bile önümüzdeki en büyük sorun zaman olacaktır. değişmesini istediğimiz özellikler o kadar bizim bir parçamız olmuştur ki onu söküp yerine başka parçayı takmak ince bir işçilik, defalarca başarısız deneme ve kararlı bir tutum gerektirir. belki bu nedenle “sen değişmezsin” diyenlere hak vermeli, en azından kısa sürede bunun imkansız olduğunu bilerek o kişilerin bizlerle ilgili kararlarına saygı duymalıyız. değişimi başkaları için değil ancak kendi iyiliğimiz için başarabiliriz.

en nihayetinde, değişim mümkündür ancak harekete geçiren motivasyon, yöntem ve zaman gibi göz önünde bulundurulması gereken faktörlerin farkında olmamız çok önemlidir. bu değişimin yaratacağı sonuçların tabiatımıza ters düşüp düşmeyeceği ise başka bir tartışma konusudur.

eğer bu istediğiniz kişi olma yolunda gereken adımları atmış ve bunu başardıysanız siz de şöyle bir şarkı çıkartıp piyasayı kasıp kavurabilirsiniz:

intizar / ben değilim :

iki yönlüdür.

birinci yönü; güçte genişleyip büyümektir. yani tamamlanmaktır.

ikinci yönü ise; varlıkta ve cevherde genişleyip büyümektir. yani tekamüldür.

tamamlanmak; her insanın farkında olduğu, arzuladığı, ulaşmak istediği, kendini şartladığı değişim arzusudur. bu yön beşeri basamaktır. güçlü ile güçsüz rekabetinin gözlemlendiği bir arenadır.

tekamül ise; tamamlanma aşaması gerçekleştiğinde, verilen mücadelenin anlamının, varlık ve cevherde* katkısının sorgulanma aşamasıdır. eğer bu sorgulama aşaması; varlıkta ve cevherde bir değişim meydana getirmiş ise; değişim tekamüle ermiştir. bu noktadan sonra değişim yörüngeye girmiştir.

eğer tekamül gerçekleşmemiş ise; tamamlanmaya giden süreç, tıpkı bir kasedin başa sarması gibi sil baştan tekrar edilir. yani rekabet ve mücadele süreci yeniden başlar.

bu yüzdendir ki; "değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir." denmiştir.

gelişme derdi olan insanın en az,5 yılda bir yapması gereken durum.
beş yıl önceki ben ile şu anki ben arasında uçurum var.
kelimelerim, yazarlarım, keyiflerim vb.
hepsi değişti.
o zaman onlar, bana iyi geliyordu şimdi bunlar.
o zaman o arkadaşlar iyi geliyordu, şimdi bu arkadaşlar.
muhtemelen bende şu an birilerine iyi geliyorum 5 yıl sonra gelmeyeceğim.
değişmek, değiştirmek iyidir.
zamana ayak uydurmaktır.
dünyaya adapte olmaktır.
adaptasyon yeteneği olanlar sonraya kalabilenlerdir.

eh valla sıkıldım kendimden ama öyle böyle değil. değişmek istiyorum artık. sorumsuz hallerimi bırakmak istiyorum, sigarayı bırakmak istiyorum. oturup ölümü bekleyen biri olmak istemiyorum. tüm kötü yanlarımı söküp atmak, iyi yönde değişmeyi çok istiyorum. kendime bugünü verdim iyice düşünmek için. artık kaçışım yok. olamaz. 22 yaşındayım kilom gayet normal ama sigara yüzünden yokuş çıkamıyorum dahası var mı lan? daha iyi bir insan olamam bundan sonra ama değişmeye çalışabilirim...

terk etmektir

değişim genel kanı itibariyle yeni şeylere başlamayla ilişkilendirilir. yeni sevgili, yeni hobi, yeni iş, ev vs. yeni bir şeyler başlayınca değişmiş olduğumuz fikrine kapılırız, esasında bu fikir kapitalizmin bir başka algı operasyonudur.

gerçekte ise değişim terk etmeyle alakalıdır, terk ettiğimiz kadar değişiriz, terk edebildiğimiz kadar değişmişiz demektir. alışkanlıklarımızı, tutumlarımızı, hatta bir insan ya da bir nesne ile olan ilişkimizi sonlandırınca değişim kaçınılmaz olarak kendiliğinden vuku bulur.

yeni şeylere başlamak kapasitenizi zorlayacağı için sadece üstünüzdeki baskıyı arttırır. alışmış olmanın verdiği rehavete inat her terk edişin sonrasındaki yalnızlık korkusunun içinden geçip sadece o alanı boş bırakmak zaten yerine gelecek olan "yeni" ye alan açar. değişimden korkmak terk etmekten/edilmekten korkmaktır. ayrıca geri dönülmez bir seçim yapmış olmanın sorumluluğunu almış olmak sizi olgunlaştırır. çünkü sonuç ne olursa olsun bu sizin kararınızdır ve daha ilginci hayatınızdan çıkmasını istemediğiniz şeylerin ve kişilerin de sizin için ne kadar değerli olduğunu görür onlara kıymet vermeye başlarsınız bu sizi vefalı bir insana dönüştürür.

istemediğiniz, içinizden gelmediği, hayat enerjinizi kemiren her şeyi, bağımlılıkları - anne, baba dahil- , en çok da fikirleri, alışkanlıkları - bu sürekli yaptığınız bir mimik bile olabilir - ezcümle; yüklendiğiniz ne kadar ağırlık varsa terk edin.

açılan boşluk size lazım olan şey ile dolacaktır.

ne zaman değil, neden diye sorgulanması gereken duruma göre haklı yahut haksız bir evrim.

dünkü sana bile yabancı olmaktır.

şimdi,
nasıl onu tanımadan önceki insan gibi olabilirsin ki?

insan değişir ama sadece zevkleri. huy asla değişmez. yedisinde ne iseniz yetmişinde de o sunuz.can çıkar huy çıkmaz

dönüşmektir.

başka bir duyguya, başka bir düşünceye, başka bir insana.
eskiden yapmadıklarını yapmak, eskiden dinlemediğin şarkıları dinlemek, veya eskiden yaptıklarını artık yapmamak da değişmektir.

kendine yabancılaştıkça kendini daha iyi tanımaktır, kendini anlamaktır...
fikren, kalben değişmektir...

sözlüğe ilk geldiğim zamanları hatırlıyorum ve kesinlikle çok değiştim diyebilirim. bir kere burada çoğu başlığın içinde geçen cümleleri duymaya alışkın değildim ve fikren alıştım. sözlük nedir bilmezken sözlük ortamını kavrayıp öğrenip gelişerek değiştim. insanlarla olan muhabbetim o kadar olmamasına rağmen burada bir çok kişi ile tanışıp konuşarak sınırlarımın ötesine geçerek değiştim. asla yapmam dediğim şeyler her zamab oldu şimdi yaptıklarıma bakınca o adam ben değilim onu anladım yine değiştim. çok değiştim ne kadar değişime açık biriymişim meğer.

yazmayı bırakan insanların şimdi nasıl olduğunu bilmemektir.

“ sen kimsin?” dedi
“bilmem,” dedim, “her gün değişiyorum.