ogretmenler bir ülkenin mihenk taşıdır. eğitim de en büyük pay öğretmenlere aittir. bu yüzden öğretmenler günü kutlu olsun mustafa kemal atatürk'ün dedigi müthiş sozlerden biri de,

--- alıntı ---

"dünyanın her tarafında öğretmenler insan topluluğunun en özverili ve saygıdeğer unsurlarıdır."

"yeni kuşak, en büyük cumhuriyetçilik dersini bugünkü öğretmenler topluluğundan ve onların yetiştirecekleri öğretmenlerden alacaktır."

"öğretmenler!... cumhuriyet, fikren, ilmen, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek seciyeli muhafızlar ister. yeni nesli bu nitelik ve kabiliyette yetiştirmek sizin elinizdedir."

mustafa kemal atatürk.



--- alıntı ---

çek yazar jiři weil tarafından 15 yıl boyunca üzerinde çalışılmış ve ölmeden hemen önce 1959 yılında tamamlanmış olan eser. littérature de la shoah ve/veya holokost edebiyatının önemli isimlerinden biri olan weil'in kendine has muazzam bir üslup geliştirdiğinin en kesin kanıtlarından biridir bu roman. rus edebiyatına yoğun ilgisi -ki doktora tezi dahi gogol üzerinedir- yaptığı vladimir mayakovski ve marina tsvetaeva çevirileri ile birlikte rus edebiyatına yatkın olmasının yanı sıra, 18. yüzyıl ingiliz edebiyatının da izleri eserde kendine bir parça yer buluyor ki busta básníkova'da sıkça sözünü ettiği sergei alexandrovich yesenin'in izlerini de weil'in kaleminde rahatlıkla seçebilmek mümkün.

weil'in kurgusu tamamen antisemitizm ekseninde dönüyor. işgal altındaki prag'da nazilerin varlığıyla değişen sıradan hayatların şiddetli ve alaycı bir tasvirini ortaya koyuyor ve her karakterini acımasız bir son ile buluşturuyor. reinhard heydrich prag'ın konser salonunda don giovanni performansına katıldığında, yahudi bir aileden gelen besteci felix mendelssohn'un heykelinin görüntüsünden rahatsız olur ve kaldırılmasını emreder. bu iş için görevlendirilen belediye yetkilisi ve ss adayı julius schlesinger, kaldırılması gereken heykellerin hangisi olduğunu çözemez ve bu yüzden patronu krug, bazı anlaşmazlıklardan sonra bilgili bir yahudi bulması için ss'nin elit muhafızlarına gider daha sonra hikayeye dahil olan dr. rabinovich ile olaylar gelişir. tamamen alaycı, acınası bir üzüntü ve aşağılama dolu bir hikayedir esasında. bu hikaye ile açılan eser daha sonra birbirine bağlantılı olan diğer hikayeler aracılığı ile devam eder. her bir hikayede öne çıkan detay weil'in özellikle sanat ve heykellerin üzerinde durmasıdır.

uzun zaman sonra dışarı çıktım. insanların yüzüne baktım. gökyüzüne baktım. kimsenin yüzü gülmüyordu. gözlerindeki karamsarlığı hissettim. ben zaten kötüyüm, insanlığın bu durumda olduğunu görmek gözlerimin dolmasına yol açtı.

faşizm. insanlar nerde olursa olsun düşüncelere ket vuranların karşısında olmuştur. tüm otokratik düzenler yıkılmaya mahkumdur.

çok güzel haber. umarım türkiye'den götürülen üç güzeller mozaği'ni de görebiliriz. yoksa başka türlü görebilecek gibi değiliz.

felsefeden anlamak genel kültürden , okumaktan geçiyor. mantı yapabilmek ise mantı kesen oklavalardan. hayır diğer türlü belin kırılır yani.
yani arasında tercih yapmak zorunda değilsiniz beyler ben oklava linkini atayım mantıyı siz yapıverin.

yutkunmak.

bir adım bile ileri gidemediğimizi düşündürdü.

adem'le havva'nın yaratılış ve dünya'ya bırakılış sürecindeyiz hala.

ekmeği bölüp yemekte fayda var.

edit: başlığı alman bir kızla yemeğe çıkacaklara tavsiyeler diye açsam sıkıntı yoktu değil mi? iki yüzlüler. yine mağdur oldular.

bir mert baykal filmidir.

filmin öyküsü gerçek bir hikayeye dayanmaktadır. zaten böyle saçma bir olay türkiye şartlarında gerçek olmalıdır. ve gerçek bir olay olması da şaşırtıcı değildir. ferhan şensoy üstadımız bu hikayeyi çok tuhaf soruşturma ismiyle tiyatro sahnesine taşımış ve tuncel kurtiz ile oynamıştır. daha sonra senaryo haline getirdiği filmi mert baykal biraz daha yukarı taşıyıp müthiş bir hale getirmiştir.

filmin başrollerinde elbette ki büyük insan ferhan şensoy, kavuğun sonraki sahibi rasim öztekin ve belki de kariyerindeki en iyi ya da tek iyi işi yapmış olan ali çatalbaş oynamaktadır. elbette bülent kayabaş’ın varlığı ayrı bir tat katmıştır filme.

abartılı karakterler, osurarak şişe devirmeler, sulu kelime şakaları, karikatürize edilmiş tipler, bağıra bağıra konuşmalarla dolu vasatın altında komedilerin istilasına uğramış türk sinemasının yüz akı filmlerdendir.

başına bela açmayı bir hayat tarzı haline getirmiş olan ibrahim’in, herkesi her an satabilecek olan muzo’nun ve taksimin en efendi büfecisi aydın’ın işlemedikleri bir suçu biraz da öttürücü’nün yardımıyla kabul etmeleri sonucu yaşadıklarını izlemek büyük bir keyif.

şişme pezevenk osman karakterinin verdiği “benim memurum işini bilir” mesajı da bence çok yerinde. kaç cigaramız kaldı, bilmiyorum. zaten cigaramız diye de genel bir durum olmaması gerekir. filtreli dertlere gark olmak da istemiyorum. ama asuman evlenmiştir bence.

gerçeklerle muhtemelen pek de ilgisi olmayacak anket.*

yorumların bazılarına istinaden bir şeyler yazmak istedim.

insanları ötekileştirme olayı muhalefete özgü değil. iktidar da bunu dibine kadar yapıyor. ben * müslümanım ama bu insanlara sorsan kâfirim, katlim vacip. niye? kuran'da en sık tekrarlanan adalet konusuna uygun davranmaya çalışıp haksızlığı eleştiriyorum diye. trajikomik... "bizden olmayan tamamen farklıdır" gibi bir anlayışa sahipler ve bu beni çok rahatsız ediyor.

bununla bağlantılı olarak şuna da değineyim; twitter'da çok sık denk geliyorum, akp ile ilgili bir eleştiri yapanlara hemen "chp de şunu yaptı" diyenlere*. bir insan akp'yi eleştirdiği için chp'li olmak zorunda değil. hatta belki hiçbir partiye yakın hissetmiyordur o kişi. sadece ülkesinin iyiliğini isteyen sade bir vatandaştır belki. bunu akıl etmek bu kadar zor olmamalı. etiketleme huyunu bırakmak gerek. karşılıklı olarak... tek taraftan beklememek gerek bunu.

ikincisi, senelerce mağdur olduğunu iddia eden insanların iktidara geldiğinde başkalarını mağdur etmeye hakkı var mı sizce? eleştirdiğiniz şeyi yapıyorsanız eleştirdiğiniz kişi ya da kişilerden en ufak farkınız yoktur. "ama o başlattı", "ama o da bana şunu yaptı" geçerli bir savunma değildir. insanlar ya da topluluklar arasındaki kalite farkı zaten böyle şeylerde ortaya çıkar. karşınızdakine uymuyorsanız siz daha kaliteli ve seviyeli birisiniz demektir. aynı seviyeye geliyorsanız kalite seviyeniz de aynıdır ve ona laf etmeye hakkınız yoktur.

üçüncüsü; bizim en büyük sorunumuz toplumsal değil bireysel düşünmek. bir dönemde kötü bir olay yaşamışsak bir başka dönemde onu yaşamıyor oluşumuz bireysel olarak yetiyor bize. "artık şu konuda sıkıntı çekmiyorum" diye düşünerek oy verdiğiniz kişiler belki bu sefer de başka insanları başka konularda sıkıntıya düşürüyordur? buna sebep olmaya hakkınız var mı sizce? mesela şehir hastanesi denen garabet benim için hiç ama hiç iyi olmadı. siz buna bayılıyor olabilirsiniz ama benim aleyhimde bir uygulama. yani sizin memnun olduğunuzdan herkes memnun olmak zorunda olmadığı gibi sizi mutlu eden herkesi mutlu etmek zorunda da değil. burada işin içine geniş düşünme gerekliliği giriyor. bir arkadaşım vardı. "eski dönem"de iflas etmiş krizden dolayı. "şimdi işlerim iyi gidiyor. niye oy vermeyeyim?" diyordu. peki bu dönemde kepenk kapatanların sorumlusu kim? neden sadece sizin canınınız yandığında bazı şeyleri düşünmeye başlıyorsunuz? *

***

kısa dönemli iyileşmeleri memleketin lehine sanıyorsunuz bazen. acısı sonradan çıkıyor ama iş işten geçmiş oluyor*. zamanında, uyaranlara kulak asıp bir "acaba" payı, bir hata payı bırakın ki bazı şeylere önlem alabilecek zamanı olsun bu ülkenin. hiçbir kul hatasız olamaz ve kimsenin her yaptığı doğru olamaz. bu ülke hepimizin. gidişata dair uyarmaya çalışan kimse sizden daha az vatansever değil.

neyse... konuş konuş bitmez bu mevzular. kimseyi kırmak değil niyetim kesinlikle ama bakış açılarınızın değişmesi gerekiyor biraz. bazı partilere keyfimizden ya da onlara bayıldığımızdan, her hareketlerini yüzde yüz desteklediğimizden oy vermiyoruz. denize düşen yılana sarıldığı için mecbur kalıyoruz sadece. bunu da aklınızda bulundurun lütfen.

son olarak işte memleketin özeti:
edit: gif çalışmıyor. link olarak koyuyorum.

“sana bir şiirler olmuş sevgilim.
yüzün gözün söz içinde...
hangi imla kitabına baksam, "ben" den ayrı yazılıyorsun...”

| özdemir asaf

~~biz bu derde çok yаndık, bir dаhа yаnsаk
of, bir daha yansak
bu gece аnаmа gitsem, otursаk sussаk
of, otursak sussak~~

annem karşımda, ellerimizde çaylarımız ve cigaralarımız. tosbik uyuyorken balkonun son demlerinin keyfini çıkarıyoruz. arkada da bu şarkı. oturduk, susuyoruz...

iç anadolu bölgesinde işe yaramaz anlamında kullanır anneler, teyzeler ve de nineler.

kişisel iletisi çalıntı olan yazar. *

flintstones ailesinin de içinde yaşadığı kurgusal şehirdir.

orta büyüklükte bir amerikan şehri görünümünde olan bu kurgusal şehir tarih öncesi zamanlarda yer almasına rağmen modern şehirlerle oldukça fazla benzerlik göstermektedir.

çok kalabalık olmayan şehir genelde misafirperver ve iyi yürekli insanlardan oluşsa da bazen ciddi problemler de yaşanmaktadır. ancak şehir ahalisi her zaman, her sorundan sonra bir şekilde orta yolu bularak huzuru ve barışı yeniden tesis edebilecek kadar medenidir.

fred flintstone’nun çalıştığı taş ocağı gibi mekanların yanı sıra bir açık hava sineması ve fazlasıyla rağbet gören bowling salonları ile de kültür, sanat ve spora da gerekli önem verilmektedir şehirde.


bir lisesi bir de üniversitesi bulunan şehir eğitim konusunda da modern şehirlerden geri kalmazken itfaiyesi, kolluk kuvvetleri ve belediye binası ile de binlerce yıl sonra kurulacak olan modern şehirlere örnek olmayı başarmıştır. hatta jetsons’ın yaşadığı orbit city’nin temellerini attığı bile söylenebilir.

kurak bir iklime sahip olan şehrin çölde kurulmuş olma ihtimali olsa da çok nadir de olsa kar yapması kafaları karıştırmaktadır.

yine de bedrock otantik bir tatil isteyenler için uygun bir şehir olabilir.

karaayak kabilesi montana eyaletinin kuzeybatısında, sioux ve cheyenneler ise güneydoğusunda yaşıyorlardı.
eskiden beri av alanları için birbirleriyle savaşan düşman kabilelerdi.
ama bu marias katliamı olduğunda, ilk defa bütün sioux rezervasyonlarında katliam protesto edilmiş ve beyazların, kızılderilileri her yerde sorgusuz sualsiz öldürmeleri kınanmıştı.

sıradan bir öğrenci gibi ders çalışıyorum, kitap okuyorum ve kendimi geliştirmeye çalışıyorum.

tanım: sevgilisi olmayan bireylerin ne yaptıklarını paylaştığımız başlıktır.