rakıdır.

30-45 yaş arasında olan bir sorun olduğunu düşünüyorum fakat komik değil

teoman'ın da dediği gibi "nasıl oluyor vakit, bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor".

ben de bunu, #690121 entry'yi görünce merak ettim. dedim acaba, kaçtır?

sonra gittim, baktım açtım bir lorem ipsum generator. hemen yapıştırdım, 65536 karakteri.

65536 karakterlik lorem ipsum oluşturduktan sonra, ne olur ne olmaz diyerek, en az on kere daha kopyala yapıştır yaptım.

önizle dedim, önizlemede sorun çıkmadı.

ben de o zaman kaydet dedim. ama kaydetmedi ve aşağıda uyarı verdi.

entry için girilebilecek maksimum karakter sayısı,

açıklıyoruuuum,

eveeeeeet,

131.072.

şimdi bu ne diyecek olanlarınız var.

arkadaşlar bu tabii ki de 2^17 demek.

şimdi tabii burada durmak ayıp olur, buraya kadar geldik devam edelim.

mesela bizim sözlüğün kullandığı kodlama sistemi ne?

hiçbir fikrim yok ama her türlü fantastik şeyi desteklediği için ve sonucu daha büyük çıkarmayı sevdiğim için* utf-32 diyeceğim.

bu da demek oluyor ki, her karakter 32bit yer tutuyor. yani, 4 byte.

o zaman, bir entry'nin maksimum tutacağı alan, 2^19 byte. yani, 512 kb. yani yarım mb.

tabii bu hesaplama herhangi hiçbir sıkıştırma dahil edilmeden yapıldı.

sıkıştırırsak daha da az tutacak.

şimdi buradan da işin ekonomik kısmına el atmak istiyorum.

ey kafa sözlük halkı,

gireceğiniz en uzun entry bile yarım mb yer tutacakken, bilmem kaç mblık fotoğraf yüklemek için, serverlara verecek paramızın olduğunu nereden çıkarıyorsunuz?

teşekkürler, esenlikler.

ingilizce bir deyimdir. çevirildiği zaman kurşunu ısırmak anlamına gelse bile kişilerin bir işe giriştiği ya da bir ilişki kurduğunda ne kadar zorlanacağını ya da başarısız olacağını, acı çekeceğini bilse bile şikayet etmeksizin devam etmesi anlamına gelir.

ramiz karaeski ezele aile albümünü gösteriyor, yıllarca süren gönül macerasından usanır eve döner diye evinde onu bekleyen, ömrü orada geçmiş rabiasını da çağırıyor yanına. neşeyle fotoğrafları anlatırken bir fotoğrafa geliyor sıra
-bak burda ailecek sinemaya gitmişiz diğmi bak, uğur sırtımda, selim...sen yoksun rabia
+nasıl?
- yani ikimizin beraber böyle bir resmi yok.
+resimleri hep ben çekiyodum da ondandır ramiz bey
bunun üzerine dayı bi duruluyor. ezelden çekmecedeki polaroid makinayla bir fotoğraf çekmesini istiyor. fotoğraf çekiliyor, mahcup bir sessizlik var.
+tamam ramiz bey tamam,dert etme kendine
-bi resmimiz bile yok beraber rabia. bir sen kaldın tek başına bu evde.
+olsun ramiz bey. işiniz var dedim bekledim, aşkınız var dedim bekledim.ben beklerim.
-ben hep gidiyorum, sen hep kalıyosun ama bir resmin bile yok benimle rabia...

selmayla ramizin aşkı neyse de şu sahneden çok derin etkilenmiştim. adanmış bir ömüre karşılık, sevgiden değil de,acıma hissiyle bahşedilmiş bir kare fotoğraf...

acilen bir kararname ile isminin cumhurbaşkanlığı kabilesi olarak düzenlenmesi gereken toplantı.

buradan bakınca hala parladığını gördüğüm yazar. kendisi benim yapacağım gibi sözlüğe ara vermiş. kısa zaman önce takip etmeye başladığım ve tanımlarını beğendiğim bir yazardı. yks'de sana da kendime de başarılar diliyorum sevgili yazar*.

yedi güzel adam'ın zarif'i. o kendisini abdurrahman cahit zarifoğlu diye tanıtırdı diye tahmin ediyorum. adımın baş harflerinde kimliğim saklı der ya hani. acz.
ben ona imgelerin şahı diyorum. sırlı bir odanın anahtarı gibi kullanıyor kelimeleri adeta. şiirlerimden ben de bir şey anlamıyorum der kendisi. şiirlerin anlaşılmıyor diyenlere de bazen yılmış ve artistik bir vaziyette "hiç kimse şu ya da bu şiiri anlamak zorunda değildir. anlamıyorlarsa niye rahatsız oluyorlar bilmem. ben de botanikten hiç anlamam" der.
ve şiirleri insanı en derininden tutup yakalar.
"ve tüm koşuşmalar ortasında insanları alıp buran olayların en içlerine sarkar şair kanım."
şiir kitaplarının isimlerinde sırasıyla bir serüven barındırır;
işaret çocukları işaret edilen, gösterilen, seçilen çocuklardır bunlar büyüyüp yedi güzel adam olurlar sonra da menziller gelir, belli bir menzile doğru yola koyulurlar ve son olarak korku ve yakarış makamına varırlar.
şiir kitaplarının yanı sıra günlüğü olan "yaşamak" kitabını da mutlaka okumalı "ne çok acı var" cümlesiyle başlar.
-haydi ey şair, sen de uyan ve şimşek gibi çakan şiirlerinle insanları uyandır, ölen duyguları canlandır, unutulan görevleri hatırlat.-

(bkz: yine seks hikayesi mi yazıyorsun feridun abi) .

sanalmuze.gov.tr/ adresinden erişim sağlanarak ziyaret edilebilecek sanal müze gezi adresi. gerçekten gezip görmenin yerini tutmuyor ama oturduğun yerden müze gezmek de hiç fena bir deneyim değilmiş.

şu an sanal olarak gezilebilmesi mümkün müzeler:

efes müzesi - izmir
göbeklitepe ören yeri - şanlıurfa
zeugma müzesi-gaziantep
izmir efes ören yeri
etnoğrafya müzesi-ankara
anadolu medeniyetleri müzesi - ankara
antalya müzesi
göreme açıkhava müzesi-nevşehir
hattuşa ören yeri-çorum
troya müzesi - çanakkale
denizli laodikeia ören yeri
denizli hierapolis ören yeri
bitlis ahlat selçuklu meydan mezarlığı ören yeri
çanakkale assos ören yeri
istanbul arkeoloji müzesi
mersin arkeoloji müzesi
istanbul havalimanı müzesi
adıyaman nemrut ören yeri
ıhlara vadisi-aksaray
cumhuriyet müzesi - ankara
kurtuluş savaşı müzesi- ankara
gazi müzesi - samsun
boğazköy müzesi - çorum
arkeoloji müzesi - gaziantep
çorum müzesi
şanlıurfa müzesi
adana müzesi
hatay arkeoloji müzesi
van müzesi
izmir atatürk müzesi
istanbul türk ve islam eserleri müzesi
uşak müzesi
ankara cumhurbaşkanlığı milli mücadele sergisi

daha önce gidip gördüğüm müzeleri de inceledim, çekimler oldukça net ve özenli. sanal ziyaretçileri için de bilgi kutularını eksik etmemişler.

pan paniscus. ancak 1929 yılında neredeyse eş zamanlı olarak alman ve amerikalı iki anatomistin ayrı ayrı keşfedip dünyaya ilan ettikleri, bugün yaşayan canlılar arasında anatomik -ve yakın zamandaki araştırmalara göre genetik- olarak insana en çok benzeyen tür. şempanzelerle birlikte ortak kuzenimiz ve hatta yine bu üç türün ortak atası olan ardipithecus'a -ilk bipedal hominin- da anatomik olarak en yakın tür.

etolog ve psikolog robert yerkes; henüz bu türe bir ad verilmemişken yazdığı almost human adlı eserinde bonobolardan şempanze diye söz ederek onları uzun uzun anlatmıştır.

aslında bonoboları insanlar açısından özellikle önemli kılan bir nokta var. frans de waal'in de bir kitap (bkz. bonobo ve ateist) boyunca anlattığı üzere bonobolar şempanzelerle kıyaslandığında muazzam bir zıtlık ortaya çıkıyor. teşbihte hata olmaz notunu düşerek bonobolar melek ise şempanzeler şeytandır diyerek bu zıtlığı özetleyelim.

felsefi antropolojide de epey karşılık bulmuş olan insanın vahşi ve kötücül bir tür olduğu fikrine destek olurcasına yakın zamana dek haberdar olduğumuz en yakın akrabalarımız olan şempanzeler akıl almaz derecede şiddete eğilimli bir tür. de waal'in kitaplarında anlattığı sayısız örneklerden birine bakalım: biri alfa olma mücadelesi veren diğeri ise eskiden alfa olan iki şempanze, bir geceyarısı güçten düşmekte olan mevcut alfayı çıplak elleriyle cinsel organını parçalayarak öldürürler. işte insanın doğuştan savaşçı, vahşi ve hatta patriarkal düzende yaşamaya daha uyun bir tür olduğunu iddia edenler için böylesi örnekler her zaman destekleyici olmuştur.

bonobolara bakıldığındaysa çatışmaların çoğunlukla barışçıl bir biçimde çözümlendiği görülmekte. fiziksel temas ve seksin bonoboların yaşamının en önemli parçalarından olduğu bilinmekte. hatta bonobolar en yakın akrabalarının aksine matriarkal bir düzende yaşamaktalar.

en yakın akrabalarımızdan birinin şiddete meyilli diğerininse böyle barışçıl olmasından çıkaracağımız çok önemli bir ders var kanımca. bir türün örgütlenme/yaşama biçimi için biyolojik deterministik kurallar belirlemeye çalışmak ve buradan da meşruiyet devşirmeye çalışmak yersiz. biz insanlar için şempanzeler gibi yaşayabilmek kadar bonobolar gibi yaşayabilmek de mümkün. uzun lafın kısası, bizi bonobolar kurtaracak!

dipnot: belki belirtmeye gerek bile yok ama ne yazık ki nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olan bir tür.

arkadaşım devamlı senin açtığın aynı b*kun laciverti başlıklarla mı uğraşacağız der giderim.

tanım: olmayan ego.

kelimeler yüzünden.
yüzyüzeyken çoğumuz kendimizi bu ortamlarda ifade ettiğimiz gibi rahat ifade edemiyoruz.
ben ise buradaki bazı yazarları okudukça o kelimelerin içinden yazarın ruhuna dokunuyormuş gibi hissediyorum. güzel insanlarla birlikte umudum, inancım, hüzün de yaşama dairdir diyerek hüznümle birlikte neşem ve dahi bilgim çoğalıyor. hepimizin güzelliklere ihtiyacı var.

bununla alakalı bir belgesel izlemiştim. sosyal platformun kurucu ve yönetici kesimindeki insanlar çocuklarının ya sosyal medya kullanmasına izin vermiyor ya da cok sınırlı düzeyde izin veriyorlar. olay sadece orada harcadığınız zaman değil , kişiler mümkün olmayan mükemmel hayatlar yaşadıklarını kanıtlamak amaciyla yaptiklari paylasimlarla sizin yetersiz hissetmenize neden olduğu gibi insanlarin2 paylaştıklarını begenmesiyle salgiladığınız dopamine bağımlı hale geliyor ve daha cok beğenilmek icin bir kısır döngüye giriyorsunuz. en kötüsü de sosyal medyada karşınıza çıkan haber ve gönderiler yaşadığınız bölgede en cok ilgi ceken ve hakkınızda toplanan dev data ile sizin de en cok ilginizi cekecek sekilde olusturuluyor.
ınsanlar dogru bilgiye degil ulasmak istedigi bilgiye ulasiyor bu da siniflastirmayi artiriyor. bunu devletlerde kolaylıkla siuasi bir silah olarak kullanabiliyor. tabii benim sosyal medya kapatma amacim bu değildi: )
not: merak edenler için belgeselin adı' the social dilemma'

aramıza yeni katılan yazar.
hoşgeldin.

benim.
ekşi yazar maaşlarını geciktiriyor diye geldim.

karanlıktan çıkmak için karanlıkta yürümek gereklidir.

iş bulmak
iş bulmak
iş bulmak
zira para kazanamayıp kenardan yemeye devam edince malesef ki ne düzen kalıyor ne bir şey yapabiliyorsun.
suan ilk sıradaki isteğim