bize gelişi bu abicim ben de isterim daha ucuza vermek ama kurtarmıyor işte.

şuraya summer queen yazmayan yazarlarımızı tek tek kınıyorum. üzdünüz beni sıfır şu an moralim.

iko hıristiyan bir misyoner olamaz. asıl hıristiyan misyoner benim!

(bkz: entry nick uyumu)

öksürmek.
siyah kola içmek
çekirdek
arka sokaklar izlemek
saçı kısa kesmek.
karna kramp girene kadar gülmek
yalnızlık.

(bkz: trinity college library)
irlanda'nın başkenti olan dublin'de bulunan kütüphane aynı zamanda dublin üniversitesi'nin de kütüphanesidir. aynı zamanda büyüklük bakımından irlanda'nın en büyük kütüphanesi ünvanına sahiptir. burada çıkarılan bir yasa gereği irlanda'da basılan her eserin bir kopyası bu kütüphaneye gönderilerek burada muhafaza edilmektedir.
irlanda’nın ulusal hazinelerinden biri sayılan dünyanın en eski ve değerli eserlerinden book of kells'in el yazmalı dört cildi de burada olup iki cildi halka gösterilmekte kalan sayfalar belli dönemlerde sergilenmektedir. aynı zamanda irlanda bağımsızlık bildirgesi'nin günümüze ulaşan kopyaları da burada bulunmaktadır.
aşağıya görselini bıraktığım long room 65 metre uzunluğunda devasa bir salonu andırmaktadır. koridorun hem sağında hem de solunda odalar bulunmakta ve bu odaların içindeki kitaplar dört kata yayılmış durumda. yani kitaplara ulaşmak için merdiven kullanmak gerekiyor.

*
kütüphanenin geçmişi üç yüz yılı aşkın bir süreye dayanıyor ve iki yüz binden fazla kitabı barındırıyor. kütüphaneye gelen kitap sayısı arttıkça mecburen tavan yüksekliği de artırılmış, şimdilerde yükseklik yaklaşık on dört metre, evet yanlış duymadınız!

trinity
kütüphaneye gider

adımı söyleyip başlatmış hıyari
yenilen pehlivan misali
atışmadan kaçmaz yagami
o zaman "challenge accepted!" yani

pihla viitala.

bugün savruk bir çocuğum
kalemden ellerim
kendi yazdığım düşü kendim oynuyorum
kötürüm hırslarıma mal ettiğim oyunbozanlığım
mecazlı söylemimde umudun küllerinden doğuşu bu
küllerimden doğmuş gibi
sevmeye meyilliyim seni
kaburgamda ayak seslerin
annemin en sevdiği şarkıyı bakışlarından dinliyorum
bugün savruk bir çocuğum
korkularımı parmak uçlarıma gizleyip
kaldığım yerden devam ediyorum seni sevmeye
sevmekten korkmamalı biliyorum
sevgisizler
asırlardır kalem tutmamış bir neslin cahil kalmış çocukları
cümleleri paslanmış ve nefesleri donuk
hisleri içlenmiş
ruhları can veriyor ellerimde usulca
ellerin
yeni bir çağ başlatır zihnimin taş devrinden kalma kuytusunda
bugün savruk bir çocuğum
önünü alamadığım içi boş heveslerim var benim
savuruyorum bugün bir baştan bir başa heveslerimi
çünkü bugün seni seviyorum
anlayacağın seni sevmekle meşgulüm
bugün köprü altını mesken edinmiş bir evsizim
lakin hala çocuğum
dün gece düşen dişimin boşluğuna kaçan gülüşlerim
ağladığımı sanmayın sakın
dişimi de kendim çektim
acıdığını söylersem bana gülersiniz
en iyisi siz hiç canım acımadı bilin
ben altında sabahladığım bu köprünün sol arka ayağıyım
sabahtan süregelen açlığım
hep yara bere dizlerim
ve kol dirseğim
kirlenmiş üstüm başım
kim bilir dün kaç kez tökezleyip düştüm
ve dişimle beraber düşmediğimi bilebilir misiniz dün gece benim?

kazıktır efenim. ne ben yemeye doydum ne de onlar atmaya..

yaşamak, hayatın ta kendisi yani.

“yürüyemezsem dans ederim.”

beğeni konusunda bonkör ve hoş sohbet bir yazardır kendisi. zaman içinde daha ileri bir noktaya ulaşacağına gönülden inanıyorum.

kasabanın birinde, güzelliği dillere destan bir kız yaşarmış. kendisiyle evlenmek isteyen uzak ülkelerden gelen nice prensi, asili, zengini, yakışıklı delikanlıyı reddetmiş. kimseleri kendine layık görmüyormuş. kıza aşk besleyen, aynı kasabada yaşayan genç bir delikanlı da bu kızı istemiş. ama kız onu da beğenmemiş. bizim delikanlı günün birinde kasabadan ayrılmış. başka birine aşık olup evlenmiş, çocukları olmuş, yeni bir hayat kurmuş.

uzun zaman sonra yolu yaşadığı güzel, şirin kasabaya düşmüş. aklına bir zamanlar aşık olduğu kız gelmiş, ona ne olduğunu merak etmiş. tanıdık bir yaşlı adam, güzel, büyük bir gül bahçesi olan evi göstererek kızın evlendiğini söylemiş. kimseleri beğenmeyen güzel kızın kiminle evlendiğini görmek istemiş. kocasını evden çıkarken görmüş. kızın kocası şişman, kel, çok çirkin ve kaba bir adammış. üstelik zengin de değilmiş. nasıl oldu da böyle biriyle evlendiğini merak eden adam, kızın kocası gittikten sonra evin kapısını çalmış. kız kapıyı açınca adamı tanımış. adam sormuş:

– sen ki hiç birimizi beğenmedin, nice kısmetlerini geri çevirdin, nasıl oldu da böyle biriyle evlendin demiş?

kız da ona:
sana cevabı vereceğim fakat önce gül bahçemdeki en güzel gülü koparıp getireceksin, yalnız tek şartım, bahçede ilerlerken geriye dönmeyeceksin.

adam peki demiş ve çok güzel güllerin olduğu bahçede ilerlemeye başlamış. önce çok güzel sarı bir gül görmüş. en güzel gül bu derken biraz ilerde daha güzel kocaman pembe bir gül daha görmüş. tamam budur işte diye düşünürken daha ilerde muhteşem güzellikte kırmızı bir gül goncası gözüne ilişmiş. bir türlü karar verememiş, en güzel çiçeği bulacağım derken bir de bakmış ki bahçenin sonuna gelmiş, geriye dönemeyeceği için bahçenin sonunda yaprakları solmuş cılız bir gülü mecburen koparıp kıza götürmüş.

kız gülü almış ve adama demiş ki:

– bak gördün mü? her zaman daha iyisini bulacağını düşünürken ömür geçer de sonunda en kötüsüne razı olmak zorunda kalırsın. bu yüzden gençlik bitmeden elindekinin değerini bilip, yetinebilmeyi öğrenmek gerekir.

buradan anlıyoruz ki bazen tamah etmek, yetinebilmek, fazla hırstan kendimizi arındırmak daha mutlu olmamıza katkıda bulunabilir, bizlere daha huzurlu bir yaşam sunabilir.

mor ve ötesi gecesi yapılsa bütün anonsları ben yapabilirim.*
kıskanırım çünkü bütün şarkıları benim bebeklerim.

bu sözlüğe ilk geliş nedenim kitaptı. şükür kavuşturana. ee şimdi reklam da alıyoruz, bir sürü yeni kitap eklenir kütüphaneye. daha nice kitaplara. bunu da sene bitmeden okuyup, madalyalı bir tanım yazarız artık. *

vura vura dip ollldummmm ona buna dert oldummm
yana yana söndüm çelindi gönlüm yaşamadan öldümmm

unutkanlıktan değil de;
(bkz: ben kime ne anlatıyorum hissiyatı)

felsefi bir kavramdır.

düşüncelere konu olan durum, nesne veya olayların varlığını belirtir.

yine felsefeye göre iki çeşit gerçeklik vardır:

birincisi insan bilincinden bağımsız olan, somut ve nesnel olandır. bu gerçeklik çeşidi; reel gerçeklik olarak da bilinen kavramdır.

ikincisi ise düşünce dünyasında var olan ideal gerçekliktir.

belkide milliyetçilere tarihlerini hatırlatmak istediği için kızılderili kıyafeti giymiştir.
amerikan bağımsızlık savaşı'nın başlama sebeplerinden en büyüğü gösterilen ağır vergileri protesto sırasında, bazı beyazlar mohawk kızılderili'si kılığına girmiş ve limandaki gemiler dolusu çay, denize dökülmüştür.
çay partisi denilen bu olaydan kısa süre sonra çatışmalar başlamıştır.

burada yazacaklarımın kafa sözlük'ün kendisi ile ilgili değildir. bir görüşle ilgilidir, bazılarına göre burası aile sözlüğüymüş... aile nerede peki? ortam* dersin anlaşılır, interaktif çevre dersin anlaşılır ama aile kavramı bu kadar basit bir şey değil. burada aile değiliz, sadece birbirimizle iyi geçinen, iyi anlaşan bir ortamın içindeyiz. burası özünde onlarca farklı insanın bir araya geldiği sosyal bir ortam. bunu diyen kişi ya da kişiler kendi inandığı şeye herkesin inanmasını bekliyor. bazı düşünceler çok anlamsız ve absürt geliyor. aile kavramını bu kadar basitleştirmeyin.

edit: sevgili atamabekleyenastronot, kişi kendisi ne ise herkesi öyle bilirmiş. yani kişi kendinden bilir işi. burada bu zamana kadar hiçbir kıza sarkıntılık yapmadım, yapmam da. bana göre önemsiz ve basit şeyler bunlar. burada modlar dışında çok nadir iletişim kurduğum insanlar var, onlarla da bilgi alışverişim olmuştur. yapan varsa da kendine yapar, herkesin kendi görüşü.