kişilerin bazı stresli yaşantılar sonrasında aniden önemli kişisel bilgilerini unutması durumudur. bilgi tamamen kaybolmamıştır; ancak amnezi dönemi boyunca hatırlanamaz. bellekteki boşlukların derecesi, günlük unutkanlıklarla açıklanamayacak kadar büyüktür.

sıklıkla travmatik yaşantılardan sonra gözlemlenir. amnezik dönem birkaç saat ile şiddetine bağlı olarak kişinin tüm yaşamı boyunca sürebilir. yaygınlığı, güvenilir veriler olmadığı söylenmekle birlikte, %7'dir.

bu benzetmeyi kazım karabekir paşa yapmış, onunla da erzurum kentini kastetmiş. burada tarihsel değere sahip kule tipi savunma yapılarına rastlanmış. hem paris, hem erzurum'da da şehri korumak için yaptırılan savunma sistemlerinin benzerliği dolayısıyla bu benzetme yer edinmiş.

böyle insanların toplumdan uzaklaştırılması ve tedavi edilmesi gerekli. başka çare kalmadı artık.

bana göre hayat koşullarında olan rahatlığa ve bolluğa bağlı gelişmiş bir durum. ben 2000 doğumluyum hiç bahsedilen o sıcak mahalleleri sıcak akraba ilişkilerini yaşamadım. gelişen dünyanın yarattığı yalnızlığın içerisine doğdum. o yüzden bu denilen his bende doğuştan var. sanki bu dünyaya uzay boşluğundaymış gibi hava da tek başımıza bir yere ait olamadan dokunamadan yaşamak için gönderilmişiz gibi bir his. bir umut belki böyle hissedenler bir araya gelip kendi mutlu anlarını bulurlar.

kurban rolüne bürünmeden, kurtarıcı beklemeyip gerektiğinde yardım alarak ama her daim kendi merkezinde kalarak, kendi gücünü, sınırlarını, insanları, hayatı az çok tanımış olan insandır. özsaygısı yüksektir, hata yapınca telafi etmek için gerekeni yapan ama kendine de zulmetmeyen yani "dünyanın sonu değil yaa" deyip kendini motive etmesini de bilen, kendi kendini seven, onaylayan ve duygularının sorumluluğunu üstlenmiş olan insandır. başına gelenlerden dolayı bir suçlu aramaz, çünkü suçlu başkası ise olayları düzeltmenin mümkün olmadığını bilir. "ne olduysa oldu, ben şimdi burada ne yapabilirim?" diyerek sorumluluk ve inisiyatif alıp yoluna bakar.

biraz düşündüm de küçükken hiçbir şeyden korkmuyormuşum ama şimdi yükseklik.

denge bilekliği. ve bu bileklikle dengesini sağlayacağına inanan yurdum insanları.

hayat çevrende akıp giderken çay içip seyretmek..

aynı muhid, aynı ev, aynı yatak. gözlerimi açıyorum, ev kadar sessiz kalkıyorum. aynı gün...yataktan kalkıp banyoya gidiyorum, yüzümü yıkayıp, aynaya bakıyorum. aynı ben...

mor ve ötesi- cambaz

elimde olsa kendimi her yerden engellerdim.

tuttuğu takım in formasını alın.
en makbul olanı.

2002 yılı dünya kupasında tarkanın taş isimli şarkısının sözlerini uyarlayarak hazırladığı pepsi sponsorluğundaki marş. arada bir youtube önüme çıkarınca duygulanırım bu kadar ayrışmadığımız bir dönem olduğu için toplumda. ben ilkokul öğrencisiyken tüplü televizyon ile izledik o maçları eğer maçın bitmesine yakın okul paydos olursa problem değildi çünkü evlerde son ses milli maçlar izleniyordu ve sokaktan geçerken saniye saniye takip edebiliyorduk.

sözleri şu şekilde idi;


klibi ise şöyle idi;

ülkemizde hak arayanlarından birine üye olursanız muhtemelen işten atılmanıza sebep olacak olan kuruluşlardır.

adana'da bir köye, insanlığın unutulmaya yüz tutmuş bulunduğu yere yeni, genç bir kaymakamın atanmasıyla başlıyor daha doğrusu devam ediyor yüzsüzlükler. yaşar kemal, yılanı öldürseler'de şöyle der: ''sen çıkmasaydın karşıma, ben insanlığı unutmuş gitmiştim..'' işte kaymakam o insanlığı hatırlatıyor ağaların hüküm sürdüğü, çamurlarla kaplı köye.

gerçi ağaların insanlıkları pırıl pırıl, tertemiz. çünkü hiç kullanılmamış. bu ağalar çeltikten kazanacağı paralar için koskoca köyün, küçücük çocukların sıtmadan ölmesine aldırış etmeyecek kadar acımasız. ceplerine para girsin de, tüm köy çamur içinde kalsın, insanlar sıtmadan kırılsın, kimin umrunda?

çaresizlik köylüyü çeltiği saran sinekler gibi sarmışken ağaların keyfine diyecek var mıdır? yalanı söyleyen eğer söylediği yalana inanmaya başladıysa, kim durdurabilir onu? 23 yaşındaki kaymakamın gücü yeter mi yalanla savaşmaya?
''kendine güvendiğin için yalancı değilsin. yalan dolan bilmediğin için yalan karşısında yenileceksin.''

joseph decker - yeşil erikler (1885)

ne diyebilirim ki. en nihayetinde kısaca, '97 çıkışlı pentagram albümü ve şarkısı. klibiyle, sound'uyla bir efsane. ana babalarımızın aha gene satanikler çıktı deme sebebi. back vokallerde sertab erener, demir demirkan, ferhat göçer daha kimler. bişiler.

sev*gi.

yine cevaplarını merak ettiğim bir başlık açıyorum.

erdoğan, zeki biri. stratejik ve planlı ilerliyor.

demirtaş ise mazlumun yanında, hakkı ve barışı savunan biri.

benim tarafım demirtaş'tan yana.

siyasallaşmış islam'ın son bulduğu daha mutlu yarınlara...