black mirror dizisinin 5.sezon 2.bölümde billy bauer bir sahnede sosyal medya şirketinde "sadece" üyeleri nasıl bağımlı yapabiliriz diye uğraşan bir bölüm olduğundan bahsetmişti. günümüzdeki instagram gibi sosyal medyaların temelinde bunun yattığını düşünüyorum. ha,kafa sözlük şirket ofisinde* böyle bi bölüm var mıdır onu artık bilemicik...

benden arkadaş falan olmaz. ne arayıp sormayı becerebiliyorum ne de konuşmayı.
kapkaranlık bir adamım işte. kime bahsetsem canı sıkılır, üzülür.
bahsedecek keyifli hiç bir anım yok gibi.
iki kelâm etmeye kalksam hemen saçmalamaya başlarım.
zaten normal biri olsaydım etrafımda insanlar olurdu.
annem bile istememiş benim dünyaya gelmemi.
kim ne yapsın beni, kim baksın bana?
benden ne köy olur ne de kasaba...

(bkz: tanım gireceğim diye çıkıp sana gelesim var)

siz de benim gibi; “ölmektense hiç yaşamamayı , tercih ederdim.” diyor musunuz?

orta asya'da bulunan, batısında hazar denizi, kuzeyinde kazakistan, doğusunda özbekistan, afganistan ve güneyinde iran olan bir ülkedir. yüzölçümü 491.200 km², başkenti aşkabat'tır. dili türkmence'dir.

bence daire şeklinde toplanıp bu bağımlılık hakkında konuşalım. herkes nasıl başladığını anlatsın. acıyan gözlerle birbirimize bakarken içimizi dökelim.

33.

bir gençlik ölümü saklı kalsın ben de.

balkonda sigara içerken stor perdeleri hizalayasım geldi. onları hizalarken perdenin biri yerinden çıktı. tabureye çıkıp onu yerine takarken telefonuma çarptım yüzüstü düştü. tabureyi de dizime çarptım götürürken. bunların hepsi son 2 dakikada oldu.

küfreden erkekle arasındaki fark erkeklerin çoğunluğuna göre itici olmasıdır. nasıl ki bir erkeğin efemine hareketleri kadınlarca itici bulunuyorsa kadınların da erkekçe hareketleri itici görülüyor.

benimki hata veriyor bir açıp kapatabilir miyiz?

kapıyı kapatmamak. ciddi sonuçlar doğurabilir.

gencecik yaşımda çektiğim ağrı türü. hareket edemiyorum resmen.*

o da bir şey mi? sadece eline kuran alsan bile kanıyorlar. bir de namaz kılarken fotoğraf çekildin mi tamamdır bu iş.

ansızın gelen sızılı bir "uğurlama" gecemi aydınlattı. buraya * bırakıyorum. emeğinize sağlık.

ileride psikopat ya da çok başarılı çocukların yetişmesine sebep olacak süreç.
anne babasını kaybetmeyen ama sürekli kavgalarına şahit olan bir çocuk kendini tanıyamaz, aile kavramını tam olarak bilemez. bu sebeple de huzursuzluğa karşı oldukça çok öfkelenir. ya sabıkasından film yazılacak bir tipe dönüşür, ya da parmakla gösterilen bir akademisyene, doktora, yöneticiye...

iko ile sözlüğe bir şeyler ekleyip ekleyip ot çekmiş gibi haz duyuyorlar. after party de yapıyorlardır allah bilir her güncelleme sonrası. gidin iki rekat namaz kılın la. after party'de ne?

edit: modlar göreve. iko'yu da ekler misiniz başlığa? kavga çıkacak.

beyoğlu ve fatih ilçelerinin buluştuğu noktadaki ünlü iskelesiyle avrupa'dan anadolu'ya deniz yoluyla açılan yolculukların ilk durağı. tarihi özellikleriyle de turistlerin gözdesi olan bu semtte kalabalık hiç eksik olmaz.

geçen senelerde, benden yaşca büyük birine fena halde tutulmuştum yani bilirsiniz işte üst sınıflardan bir çocuktu.

bir gün kendi başıma bir kumsalda otururken, tabi orayı fazla kişi bilmez ve ben de orayı bilen nadir kişilerden biriyim.
ama onu orada görmek beni çok şaşırtmıştı, o böyle yerleri sevmez sanırdım.
işte sonra hıçkırık sesleri geliyordu onun bulunduğu taraftan ve baya baya denize karşı ağlıyordu.

belki saatlerce ağladı ve hıçkırıkları ve sayıklamaları asla durmadı.
bende dayanmayıp yanına gittim.
tabi o beni tanımıyor belki daha önce görmemiştir ama ben onun her şeyini biliyordum. neyse ben yanına gittim fakat beni fark etmedi hâlâ ağlıyordu.
ağzımı açıp iki kelime etmedim sağ elimi sırtına koydum ve onu yatıştırmaya çalıştım.
bu hareketimle bana döndü ve yeşil gözlerinden akan yaşlarla bana gülümsedi, ben onun kapanmayan yaralarını minik elimle okşarken o benim sevgimi sonuna kadar içine çekti.

belki ona olan aşkımı görmedi hiç ya da zaten göremiyecekti.
ama ona orada destek olmak ve onun ağlarken sakinleştirmek ve bir kere de olsa sarılmak bana tüm ömrüm boyunca yetti.

itiraf ediyorum hayatımda ilk kez çocukca bi şekilde aşık olmuştum.
benim çocukca aşkıma sahip adam, hayatının aşkını bulmuş ve belki evlenecekler..
ama ona duyduğum sevgi ve bana öğrettiği değerler bana çok şey kattı.

bunu neden buraya yazdım bilmiyorum ama işte içimden atamam gerekti.
üzerinden 2 yıl geçti ve ben artık unutmak istiyorum bu anıyı.

(bkz: zorunlu askerliğin bitmesi gerekliliği)
meslek olarak yapanlar yine yapsın ama erkeklerin hayatından zaten 6 ayı çalıyor. bir de kadınlardan mı çalınsın?

askerlik kadınlara da getirilirse el mahkum tabii ki giderim ama ne öğreniyorsunuz askerlikte? 50 tane adamı bir tane koğuşa tıkıyorlar yatak düzenlemeyi, tıraş olmayı öğretiyorlar.