bakmayan var mıdır acaba diye düşündüren başlık. bazıları biriktiriyormuş, belli bir sayıya ulaşınca açıyormuş. merakını baskılasa bile bildirim, zamanında değerli bence. yani bir ay sonra bakınca çok anlamlı olmaz. bir de bu, bildirimleri biriktiren arkadaşları, çekirdeği çitleyip içini avucunda biriktiren ve en son hepsini ağzına doldurup max haz alan tiplere benzetiyorum.

ilk tanışmadan sonra eve gidildiğinde. (bkz: ted mosby) ders alınız..

sessizlik. sadece yağmurun sesini duymak isterim.

vakti zamanında şöyle bir şey yazmışım kitabın kapağına;

ne içindeyim zamanın
ne de büsbütün dışında
varla yok arasında
bir yerlerdeyim.

"dolarla mı maaş alıyorsunuz? "
damat bey=eski hazine ve maliye bakanı =berat albayrak

çok ince bir davranış ama bu kadar ince düşünmeyin kirilirsiniz.

büyü gücü ile her şeyi yapabileceğini düşünüp kendinin ve çevresindekilerin hayatlarını tehlikeye atan, sonrasında kendi gölgesinden korkacak hale gelen büyücü çırağı.
öğrenmeye aç, gururlu, özgüvenli, kibirli, meraklı bir genç karakter. yaşadıklarının sonunda ise anlayışlı, temkinli, alçak gönüllü bir adama dönüşür.
ged; kendi gölgesi ile yüzleştikten sonra evrenin merkezi değil, evrenin bir parçası olduğunu harika bir felsefi kurgu ile keşfeder.
kötülüğü yok etmeyi değil, onu düzeltmeli anlayışından yola çıkar.
fantazi edebiyatının güçlü karakterlerindendir. okudukça tanıdık çıkacağınız birçok özelliği vardır,sevdirir kendini.

hıristiyan inancına göre, bakire meryem'in melek cebrail tarafından tanrı'nın oğlu isa'ya hamile olduğunun müjdelendiği hadise.**
sanat tarihinde önemli bir yeri olan bu sahne bir çok sanatçı tarafından resmedilmiş. eserlerin bir kaçını inceleyelim.
leonardo da vinci - annunciation (c. 1472)
da vinci'nin verrocchio yanında çırak olduğu dönemden bir eseri. tabloda ustasının da fırça darbeleri olduğu düşünülüyor. meryem tevrat'ı okumaktayken melek cebrail çıkagelir, cinsiyetsiz ve genç görünümlü bir melek olarak resmedilir. karşısında diz çökerek peygamber isa'yı doğuracağını müjdeler. meryem şaşkın bir halde elini kaldırır.
melek cebrail ve meryem, tablodan detay.
bu sahneyi resmeden sanatçılar genelde meryem'in saflığı ve temizliğini simgeleyen çeşitli semboller kullanmıştır. burada da cebrail'in elinde beyaz bir zambak görüyoruz. tabloyla ilgili daha ayrıntılı bilgi için kaynak

sandro botticelli - the cestello annunciation (1489)
tablonun adı tabloyu sipariş eden floransa'daki cestello manastırından geliyor. meryem'in melek cebrail'i gördüğü an resmedilmiş, korkuyla geri çekildiğini ve cebrail'in söz almak için elini kaldırdığını görüyoruz.
melek cebrail ve meryem, tablodan detay.
cebrail'in elinde tuttuğu beyaz zambağa dikkat edelim. ayrıca eserlerin genelinde meryem tevrat'ı okurken, üzerinde kırmızı bir elbise ve lacivert pelerini ile resmedilir. tabloyla ilgili daha ayrıntılı bilgi için kaynak

lorenzo lotto - recanati annunciation (c. 1534)
burada diğer iki tablodan daha farklı bir hava görüyoruz. tabloda bir hareketlilik var, meryem'in birden ortaya çıkan melek cebrail'den iyiden iyiye korktuğu açık, cebrail ise elindeki görmeye alışkın olduğumuz beyaz zambak ile ona yaklaşıyor. ayrıca diğer iki tabloda görmediğimiz tanrı figürünü sağ üstte gökyüzünde görüyoruz. en sevdiğim detay ise tabi ki kedi. o bile korkmuş, hızla kaçıyor.
meryem ve bulutlar arasındaki tanrı figürü, tablodan detay. tabloyla ilgili daha ayrıntılı bilgi için kaynak

bu konuyla ilgili yapılmış en sevdiğim tabloyu en sona sakladım.
fra angelico - the annunciation (c. 1440)
bu tablo floransa'daki san marco manastırı'nda resmedilmiş, bu sebeple arkaplanın çok sade olduğunu görüyoruz. böylece melek cebrail'in kanatları ön plana çıkıyor, hem renkleri çok hoş hem de çok detaylı resmedilmiş. tabloyla ilgili daha ayrıntılı bilgi için kaynak
melek cebrail ve meryem, tablodan detay.

bu konu üzerine yapılmış daha fazla eser incelemek için buradan
bir de kaynak

aaaa oley en sevdiğim şarkılardan biri çaldı. good good life...

mod yükseltir,
horona davet eder!
ha bir de kazım koyuncu
daha ne olsun?

yuuutuurp fideosu göstert/gizlemen.

meğer her şey benim çabam kadarmış. her şey benim savaşımla ayaktaymış, kimse yokken bile ben zihnimdeki siluetlerinden destek bulmuşum. meğer kimse beni görmemiş, duymamış, bilmemiş. oluşturduğum dünyam fanusun içindeymiş, vaveylalarımı sadece ben duyabiliyormuşum. ne acı.. meğer hayat benim umudum kadarmış, ölümse yaşattıkları acı kadar gerçek. hissedilir, dayanılmaz benim dünyam. sakın uzatmayın elinizi bundan sonra. orası zihnimin ütopyası değil, yaşadıklarımın oluşturduğu cehennem.
hangi cehennem bu kadar masum olabilir? hangi "meğer" bu kadar anlam taşıyabilir?
bakın, kalbimde ince bir sızı.. bileklerim pek güçsüzdür benim ama tüm bunlara iyi dayandı. heyhat, ne yiğitmişim ben!
gözlerim.. ağlamaktan görme yetisini kısmen kaybeden gözlerim.. bir zamanlar ne çocukça gülümserdi, çok parlaktı. "benim mi allah'ım bu aynada gördüğüm yüz?"
yabancılaşıyorum kendime, çok acı.. bir insan kendini nasıl tanıyamaz?
hadi patlat bir şarkı, yak bir sigara.. çünkü senin yolunun tek yoldaşı bunlar..

kitap arasında saklanmış kuru çiçek. hala çok güzel ama canlılığı ve kokusu gitmiş. geriye hatırası kalmış.

hiçbir şey yapmak istemiyorum gibi ama yapmak da istiyorum gibi.
moralim mi bozuk yoksa hayattan zevk mi almıyorum. hayır hayır eski günlere kati surette dönmek istemiyorum.
görevlerimi yerine getirmediğim için bence.
beni keyfim mutlu etmiyor çok değişik.

insanların kendi hayatlarının dışındaki şeyleri kıskanmayı bırakması ya da başkalarının hayatlarına karışmamayı öğrenmeleri her şeyi güzel kılabilir

bir insanı haksız yere harcamak.

iyi ki var diyerek başlamak istiyorum söze. takipte dolaşırken bir yiğit özgür karikatürüyle ya da bir gifle karşılaşırsınız bir anda gülme tutar durduramazsınız. olmadık anda paylaşımlarıyla tebessüm ettirir. sürprizli bir yazardır. güzel mahlası da güven verir.

ya da karşı cinsi çabasız bir şekilde etkileyen kişilere de söylenen tabir. (bkz: herseyeaydım)

türkçe, her zaman yazıldığı gibi okunan bir dil değildir. tahminen 8500 yıllık bir dil olan türkçe oldukça zengin ve güzel bir dildir. içerisinde arapça ve farsça birçok kelime barındıran dilimiz sadece bu sözcüklerden ibaret değildir.
yazı dilimizde 29 harf (ses) ile kendimizi ifade ederiz. fakat konuşma dilinde bu 29 ses yeterli değildir. tam 45 e yakın ses ile konuşma dilinde duygu ve düşüncelerimizi aktarırız. elbette bu ses artışı dilimizi daha doğru, güzel, akıcı ve estetik bir şekilde ifade etmemizi olanak sağlar.
yazı dilinde bulunan 29 ses dışında konuşma dilinde türkçe'ye estetik kazandıran diğer sesleri şöyle ifade edebiliriz.
kalın -a
ince -a
açık -e
kapalı -e
ince -o
ince -u
nispet -i
akıcı-c
ince-k
ince-l
geniz(nazal) -n
ince-t
g sesi ince ünlüler ile farklı kalın ünlüler ile farklı telaffuz edilir.
ayrıca -ğ sesini konuşurken telaffuz etmeyiz. telaffuzda ya yutulur ya da -y sesine dönüşür.
ağır : a:r olarak telaffuz edilir. a sesi biraz uzatılarak ı ve ğ sesleri ifade edilmeden söylenir.
eğlence kelimesini yazarken böyle yazarız ama telaffuz ederken -eylence olarak ifade ederiz. tüm bunlar daha akıcı ve estetik bir dil için oluşturulmuş kurallardır.

acaba benle uykudayken falan bağlantıya mı geçiyorlar diye düşündüren durum. her uyandığımda da gerçek olmaması beni mutsuz eder. *

kısa bir ara veren en sevdiğim radyo yayını*. sesini özleyeceğim bengaripsengüzeldünyaumutlu. bir sonraki yayında tam kadro yine burada oluruz*. müthişli bir konseptle bu başlığa tanım gireceğin günü beklemeye başladım bile*.