konur sokak’a yukarıdan bakan iki gözümün çiçeği kafedir.

üniversite yıllarımda mutlaka her gün gittiğim, sakinliğine hayran olduğum mekan ilk öykü taslaklarımı da yazdığım yerdir aynı zamanda.

benim için güzelliğin de başkenti olan ankara’nın en sevdiğim kitabevi olan imge kitabevinin üst katındadır kitapça. cebimdeki paranın, yani aslında aylık harçlığımın yarısını imge kitabevinden kitap almak için harcadıktan sonra elimde üzerinde imge amblemi olan kağıt torbanın içindeki kitaplarla kitapçaya çıkar çayım gelene kadar kitaplara dokunmazdım.

sonra çayım gelince taksitle aldığım kitapları tek tek çıkarır, inceler, ardından da hangisini önce okuyacağıma karar verirdim.

kitapça’nın sıcak ve sessiz ortamında kitap okumanın zevki anlatılmaz bir şeydir. en azından o zamanlar öyleydi. çok kitap okudum kitapça’da, çok yazı yazdım ve hepsi benim için önemli, hepsi benim için özeldir hala.

arkadaki balkonda oturup imgenin arka bahçede düzenlediği yazar sohbetlerini izlemek ise ayrı bir önemli idi benim için.

velhasılı çok özledim kitapçayı, umarım hala kitapça ruhunu korumaya devam ediyordur.

neden kendisine daha önce denk gelmedim diye beni uzun uzun düşündüren yazar. tam okumaya dalmıştım ikinci sayfadan sonrasının olmadığını görünce keyfim kaçtı resmen. umuyorum ki sözlükte daha çok görürüz kendisini çünkü sanıyorum yoksunluk krizine gireceğim, okuma hevesim yerine geldi. bu kadar çok yönlü olmayı nasıl başarıyor bilemiyorum ama kendisi için ne desem eksik kalacaktır muhakkak.

genelde kötü bir günün gecesinde yaşadığım his.
moralim bozukken veya üzgünken uykum kaçtığı için sinir içinde duygularımla baş başa kalırken "keşke uyusam ve bir daha hiç uyanmasam" diyorum genelde.

yeni gelin terörü diye değiştirilmesi gereken başlık.

türkiye'nin düzelmiş hali buysa vay halimize dedirten başlık. bu iş kuşakla olacak iş değil, kuşak değişmesi bir şey değiştirmez. önemli olan düşünebilmeyi, sorgulamayı bilen ve inandığı şeylerin karşıtını da dinleyebilecek açık görüşlülükte bireyler yetiştirmek fakat bunun şu an yapılabildiğini düşünmüyorum.

ülkede herkes her şeyi biliyor ama hiç kimse bir şey yapmıyor. insanlar kendi işlerini bile yarım yamalak yapıp günü bitirmeye odaklı. tembellik ve tüketim bizim yaşam şeklimiz oldu artık ve bunlar değişmedikçe de türkiye düzelmez. dünyanın sonunun gelip gelmediğini de bilemeyiz zira hiçbirimiz müneccim değiliz. yani bence tamamen yanlış bir önerme.

maden ocakları için ağaçları katletmek ve buna onay vermek.

nem nedeniyle bozulabilecek maddelerin nemini alan sodyum ve silisyum bileşiği.

1919'da walter patrick tarafından icat edilen silika jel, tanecikli bir yapıya sahiptir. kuruyken mavi, turuncu ya da beyaz olabilen bu madde, ıslandığında pembe görünür. zehirli değildir ve yüksek enerjili reaksiyonlara girme ihtimali yoktur. bu nedenle besinler, deri eşyalar gibi malzemeler ile rahatlıkla kullanılır.

2021'i bilmem fakat 2022 taş ve sopalarla yapılacak..

birbiriyle taban tabana zıt kavramları yan yana getirmeye denir. yuvarlak üçgen, siyah kar, soğuk güneş gibi.

düşünceler baskı altına alarak yok edilemez. onlar ancak dikkate alınmayarak yok edilebilir. işte bizim toplumumuzun yaptığı da bu!

mülksüzler, ursula k. le guin

(bkz: belirsizlik)

aşkım kusura bakma ama itiraf ediyorum.
(bkz: abdulseyidbincabbar)

hollanda hükümeti de ne kadar alınganmış canım dedirten istifadır. bak bizimkilere yüzleri keçe gibi maaşallah.

hepsini çok sevdiğim, genel itibarıyla biz 30'lu yaşlı dayılarından kat be kat zeki gencecik çocuklardır.
çok umutluyum hepsinden. sözlüklerden pek çoğuyla sağlıklı, nitelikli ilişkikerim var.
bizim kuşağımızdan ve bir çok kuşaktan saygılı gençler.

lakin onları bu kadar çok seviyor olmam eleştirmeyecek olmam anlamına gelmiyor.
neden şu sanal alemi bırakıp gerçek hayata karışmaktan bu kadar korkuyorsunuz?
ve neden bu zekanız ve ilericiliğinizin yanında bu denli tembelsiniz?

ben, keyfim ve kahyası.

fiziksel engeli olan insanlara onlar istemedikçe, izin alınmadan yardım edilmeye çalışılmaz.

iki simit bir büyük ayran 10 tele, işine gelirse hacııı! demiştir simitçiler ve susamcılar derneği başkanı.

abd, israil ve mısır arasında 17 eylül 1978'de imzalanan antlaşmaların ismi. antlaşmalara göre israil, sina yarımadası'nı mısır'a geri verecek, mısır da israil' in siyasi varlığını tanıyacaktı. böylece kurulduğu tarih olan 1948'den bu yana israil'in siyasi varlığını bir arap devleti ilk kez resmen kabul etmiş oldu. antlaşmalara şiddetli tepki gösteren arap ülkeleri suriye, ırak, libya, güney yemen ve cezayir, bir red cephesi kurarak sscb'ye yaklaştılar.