kirpiklerinden taş damlıyor küçük kadınların
dans ederken kuğu külünde
kırk ökçesiyle

-biri kırık

ve diyor ki ben ağlamadan yaşayamam
süt dişlerimi küçükken yutmuştum
tırnaksız da gülümseyemiyorum
bu yüzden
karnımın içi kurt tarlası

zaten çirkinim.

bir zehirliyim bir zehirliyim
korkun benden diyor
küçük kadın

çirkinliğime hürmet ediniz

sapanlarım var renk renk
boynumda kuş iskeletlerinden bir kolye
ağzımın içi bir kirli deniz
ağzımın içini sizinle temizliyorum
ve çok güzel taş sektirebilirim
dikkatinizi çekerim

iki kare ileri
bir sağ bir sol derken
piyonların ülkesinde
mır mır şarkısını söylüyor
küçük kadın

-iyi ki çirkinim

güzel gözlerin vardı senin
iri ve dolgun bir ışıkla
örtüyordun çirkinliğini
söyle şarkını küçük kadın
söyle şarkını
bu kıpırtısız tanrılar mekanında
elbette sen de artık bir fiil sayılabilirsin

çanakkale - ayvacık assos

hiç hoşlanmıyorum bu durumdan fakat genel olarak insana tahammül azalıyor, güven azalıyor.
bizim öğrenilmiş çaresizliklerimiz var, ne yaparsak yapalım değiştiremeyeceğimizi düşündüklerimiz. bu da aslında yaşla değil de yaşadıklarınız, karşılaştıklarınız, muhatap olduklarınızla ilgili.
bir süre sonra kimseyi değer bulmuyoruz artık çabalamaya çünkü gidip değmeyecekleri şıp diye bulmuşuz, suretler değişse de insanlar hep aynı tip çıkmış karşımıza. sonra herkesi aynı kefeye koymaya başlıyor insan tabii. yoruluyor, vazgeçiyor...
işte tam da hayallerden, umutlardan vazgeçmişken * hak ettiğimizi düşündüğümüz güzel şeyler olmaya başlıyor, bu sefer de olumlu giden her şeyden işkilleniyoruz doğal olarak. kısacası hayat bize mutsuz olmayı, şüphe etmeyi, rahatsız olmayı uygun görüyor, biz de belki sahip olduğumuz tek mutluluk şansımızı kurban ederek ona şükranlarımızı sunuyoruz...

pedleri siyah poşetle veren, gazete kağıdıyla saran çok cahil esnaf gördük. bu durum bazılarını utanılacak bir şey aldığını düşünmeye itiyor. niyeyse, karşılarındakinin kadın olmasıyla ilgili sıkıntıları var bunların. ne demek pedleri ayıp bir şey gibi saklamak? bir kadının regl olması kadar doğal bir şey yok asıl bunun olmaması anormal olan. gazete kağıdı yada siyah poşet bunları kabul ederek yapılanı normalleştirmemek gerek.

yazdıklarını merak ve ilgiyle takip ettiğim yazarlardan ansızın gelen bildirimler. okunduğunu bilmek gerçekten mutluluk verici.

arka koltuğun rahat olmamasının sebebi öndeki ayıların koltuğu sonuna kadar arkaya çekmesidir.

7 ocak 2020'de yaşamını yitiren, rush (grup)'ın üstün yetenekli davulcusu.

bende çok kafaya takıyorum. ayroca çok takıntılıyımdır.

yolcu limanında stajyerlik yaptığım dönemdi.
karadan 12 mil açıkta kılavuz tekneden yolcu gemisine çarmıhtan* çıkarken,
dalgaların etkisiyle gemiye sıfır yanaşmış olan tekne birden açılıp tekrar gemiye çarptı.
son salisede filipinli küçümen personel beni çekmeseydi gemi ve tekne arasında ikiye bölünecektim.
yani inceldiğim yerden kopardım muhtemelen.

gerçekte ölmese bile artık hayatında olmadığı için ölmüş gibi de hissedebiliriz biri için. benim sevdiğim insanlar henüz hayatta ama hayatta olup ölmüş gibi olanlar da var.

tanım girmeyi inanılmaz keyifli hale getiren eylemdir. türden türe atlayan parçalar yaratıcılığınızı körükler resmen, yazarsınız da yazarsınız.

bir parça öküz olduğumdan, hissetmediğim duygu.

elbette bir zararı yok karşılık olarak oy verip jest yapmanın ama içimden gelmeyen şeyi de yapamıyorum, elimde değil.

her tarzdan parçayı severek dinleyen biri olarak ysgo'nun parçasını da severek dinledim ve de playlist'ime yeni bir parça eklediği için ona çok çok teşekkür ettim.

peşinden koştuktan sonra gerçekleşmeyecek hayal yoktur, derler. umarım hayat kendisine istediği her fırsatı verir, hatta "bu fazla olur" dediklerini de verir. tabii bunca şeyin içinde bizi unutmasın,
ünlü olduğu zaman arada bir selam çakıversin. *

başlığı görünce aklıma koç holding'in yakın zamanda sek sütü satması geldi. içimden geçirdim yazarın sek ile ne alıp veremediği var diye.

neyse yolun açık olsun.

tanımı kötü bulduysam yazarına hiç bakmam çünkü hiç kimseye karşı olumsuz duygu beslemek istemiyorum. bünyemde kötülüğe yer yok.

konu yoğunluğundan kaynaklı oldugunu düşünüyorum diğer ülkelerdeki müfredatlara göre olsa daha rahat olur öğrenci algılamakta da zorlanmaz. bir de herkese aynı biçimde öğrenmeyi dayatıyorlar öğrencilerin hepsi yazıp çözmekle anlamıyor maalesef.
edit: bir de gerçek hayatta bu mat 2 kısmını mühendisler dışında kullanan yok öğrencinin beyninine niye bu kadar ağır ve gereksiz bilgi yükleme meraklısılar anlamadım.

illa trip atmasına gerek yok aşk acısı çeken bir öğretmen de olabilir.*

korkulardır.
korku insanı olmamış ve muhtemelen hiç bir zaman olmayacak olasılıkların hayaline hapseder. zihni düşünceler ile doldurmanın sonucudur bu. fazla düşünce zihni yorar.
bu yüzden 8-10 saat uyuyoruz, hiç bir şeye halimiz yok, isteksiz, motivasyonsuz, tatsız, tuzsuzuz.
düşüncelerden kurtulanın yolu an içinde yaşamaktır.
düşünmemek, korkmamaktır.
zaten 70-80 senelik hayat, düşüne düşüne, dert ve sıkntı ile 10 yıl fazla yaşasan ne, keyifli bir şekilde yaşasan ne.

benim sana ne gibi bir katkım olabilir ki?.. durdukça ölüme daha çok çekiliyorum sanki...

kadere inanır mısın prenses?..

yaşadığım çevrede böyle birşeye inanmanın asaletimizi zedeleyeceği söylenirdi. dolayısıyla inanmıyorum!.

ben kader olduğunu düşünüyorum. işin garip yanı prenses, senin ölüme an be an yaklaştığını ben de hissediyorum. fakat bir şekilde her seferinde buraya çekilmiş buluyorum bendimi.

hayır bayım. asalet sahibi insanlar bendlerini aşabilirler. siz halktan olduğunuz için....

bu ağır olmadı mı prenses?..
ya da boş verin açıklamanın manası yok... hoşça kalın prenses. artık evinizdesiniz. lakin şunu unutmayın kader kendinde, kendini gerçekleştirmeye her daim büyük bir kudret bulacaktır.

bu kadar mı? sadece bunu söyleyip sessizce uzaklaştı mı? gerçekten çok kabasın prenses.

ölüme yaklaşan ben değilim ve bunu anladığında belki iş işten geçmiş herkes yerini bulmuş olacak. o an gelene kadar kaderin, asalet tanıdığına ikna olması kafi. .

swhh

çinli prenseslerdir.