"umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim - atatürk.
peki nedir umut?
yunan mitolojisine göre zeus, insanlara götürülmesi yasak olan ateşi, tanrılar katından çalarak yeryüzüne indirip insanlara götürdüğü için prometheus’u cezalandırır.
zeus ateşten yararlanan insanoğlunu da cezalandırmak ister.
tanrısal güzellikteki pandora’yı prometheus’un kardeşi epimetheus’a eş olarak gönderir.
gönderirken de yanına topraktan yapılmış kapalı bir küp verir. epimetheus, ağabeyi prometheus’un zeus’dan gelecek hiçbir şeyi kabul etmemesi uyarısına karşın pandora’nın güzelliğine dayanamaz ve onunla evlenir.
pandora bir zaman sonra merakına yenik düşer ve küpün kapağını açar. açmasıyla birlikte küpün içindeki kötülükler dünyaya yayılır.
pandora son bir çabayla küpün kapağını kapatır. içeride yalnızca umut kalmıştır.
küpün içinde kalan umut insanların içindeki umudu temsil eder.

“ne yaparsan yap, ama adalıların rüyalarını çalmaya kalkma... bir umuda bağlanmak isteyen komşularına bunun yalan olduğunu söyleme, kimseyi gerçekçi olmaya çağırma...çünkü bunalan insanların, yalan bile olsa bir umuda sığınma ihtiyaçları, gerçeği söyleyenlerden nefret etmesine yol açıyor...aradan bir süre geçip haklı çıksan bile bir şey ifade etmiyor bu...çünkü o zamana kadar başlangıçtaki koşulları unutmuş oluyorlar” - zülfü livaneli.

şili'nin kuzeyinde bulunan dünyanın en kurak çölü olan atacama çölü’nde ot bitmezken bir yağmur umut verir…çöl çiçeklerle donanır. çöl bile bir gün yağmur yağacak diye umut içinde beklerken kimi insan ise umudunu yitirmiştir.


“bir insan parasını kaybetmişse, hiçbir şeyini kaybetmemiş demektir, sıhhatini kaybetmişse, hayatının yarısını kaybetmiş demektir, umudunu kaybetmişse, her şeyini kaybetmiş demektir” - konfüçyüs.
umut her zaman vardır. peşinden gitmeye cesaretiniz varsa, bütün umutlarınız gerçekleşebilir. umudunuzu her zaman koruyun. dünyadaki en güzel duygu, ihtimallerin sonsuz olduğunu bilmektir.

sözlükteki kadınlar bu başlığa şu bakışı atıyor.

anlaşılmak isterler.
"insan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de."
(bkz: george orwell)
"abartıyorum çünkü anlaşılmak istiyorum."
(bkz: franz kafka)

bundan yıllar evvel görev yaptığım doğu anadolu'da bir şehre migros açılmıştı. migros dediysem öyle büyük bir şey sanmayın. 2m'di ve kış şartlarından dolayı ikmal zor olduğundan çok çeşit de yoktu. yine de çok sevinmiştim açıldığına. sadece bir kavşağında trafik ışığı olan şehre migros açılınca sanki vizontele gelmiş gibi sevinmiştim. ne de olsa medeniyet demekti migros (ne alakası varsa), bu şehrin de diğerleri gibi olduğunun, dünyayla bağlantı kurduğunun göstergesiydi. sıkıldığımda gidip gezebileceğim, kendimi her zamanki ortamımın dışında hissedebileceğim özel bir yerdi.
sonra fark ettim ki çok satış yapamıyordu migros. aynı veya yakın apartmanlarda oturduğumuz tamamı yabancı ve geçici insanlar dışında kimse gitmiyordu bu markete. şehrin yerlileri ihtiyaçlarını hala tanıdıkları kasaptan, manavdan alıyordu. işte ben bundan sonra hergün migros'a gitmeye başladım. bazen ihtiyaç olmadığı halde bir sürü lüzumsuz şey alıyordum. koca migros'u kurtaramayacağımın farkındaydım ya yıkılası kapitalizm az da olsa alışveriş yapılırsa yaptığı yatırımı çöpe atmaz diye düşünüyordum. sonra ayrıldım o şehirden migros'a ne oldu bilmiyorum.
kafa sözlükle ilgili de benzer bir hissiyat içindeyim bir süredir. bu entry'i gören arkadaşlar belki inceler, en alakasız başlıklara kısa da olsa tanım yazmaya çalışıyorum. gündemde aylar önceki başlıkları görmekten kaygılıyım. bir el atın arkadaşlar, kapanmasın bu sözlük. çok soğuk ve her açıdan kurak bir şehirde, donmuş hazır tatlıları incelerken tanışılan bir güzelle yapılan hoş sohbetlerin tadı kaybolmasın.

açıkçası bu sakinliğini de sevdim. gece bir bakıyorsun on kişiyiz.* hava esiyor o arada hafif serin önden şezlong tutmuşum gibi sözlüğe bakıyorum dalıyorum sonra başlıklara. su da temiz bulanıklık yok git gidebildiğin kadar derinlere.

mesela veganlık bamya, bakla, patlıcan yemeyerek olsaydı keşke. o zaman ne kolay olurdu, ilk sıralara beni yazmalarını isterdim.

özetle, adam kamuflajı çekip şişlide geziyor. gözüne kestirdiği kişilere de sustalı bıçakla saldırıyor.
kasten adam öldürme ve yaralama gibi suçlardan sabıkası var. adam istanbul/şişli de elini kolunu sallayarak geziyor.
işin daha da komik boyutu, olay yeri şişli, olayın kahramanları, afgan, ganalı, nijeryalı, sierra leoneli falan.
film çevirmeye kalkıp şöyle bir senaryo yazılsa kara mizah falan olur diye düşünüyorum. arada suriyeli falan da olması lazım ama haber detaylarında yer verilmemiş.

link

bu askerlerin sayısı o kadar fazlaymış ve buna rağmen her birinin yüz ifadesi o kadar eşsizmiş ki ilk bulunduklarında canlı askerlerin diri diri gömüldüğü veya bir şekilde donduruluduğu sanılmış. hatta heykelleri bir çiftçi ilk kez bulduğunda o kadar askeri, gerçek boyutlu eşyayı karşısında görünce korkusundan bulduğu gibi kimseye haber vermeden geri gömmüş askerleri.

"türkiye'de deniz var abi kıymetini bilin."
"eee siz de lükse kaçıyorsunuz, ayağınızı yorganınıza göre uzatın."
"eee bizde de aynı fiyat, çarp 9, 10'la aynı fiyat bak."

bence klasik süpürgeler kadar verimli olmayan ama daha ergonomik olan süpürgelerdir.

yahu burası bir paylaşım ve bilgi platformu, paylaşmak beğeni isteği, takdir isteği doğurur. bunun yapılması da arkadaşça bir yaklaşımdır. ayrıca kimin kimi göreceğin belli olmaz, farklı gezegenlerde yaşamıyoruz sonuçta. bu objektif bir yorum olup yukardaki sevgili yazarın yakın zamanda nickaltıma yorum yapmasıyla bir alakası yoktur, paranoyak ettiniz beni be.

akpliyseniz burundan, sade vatandaşsanız ağızdan alınır.

tanrılarla ve dinlerle uğraşmaz, ilgilenmez. çok rahat insanlardır, dinsel bir kimliğe hapsolmazlar. kafası ideolojik fikirlerle dolu insanlara göre daha rahat ve keyfine düşkündür. kendine dinsel kimlik alanlara göre dinsel hiçbir düşünce için kendini yormaz, adeta yıpratmaz. bu konulardan aşırı derece de uzak dururlar ve hayatı sadece kendisine, ailesine, işlerine ve geleceğine ayırırlar. bu akıma dahil insanlar geçmişten günümüzde görüp görebileceğiniz en rahat insanlardır.

eskiden çok iyi oynadığım yeri dolmaz oyun.çocuklara öğretilmeli diye düşünüyorum.

yahudi asıllı avusturyalı yazar.o dönem nazi baskısıyla kitapları yakılmış ülkesini terketmek zorunda kalmış.üstüne ben umudumu yitirdim ama siz yitirmeyin diye bir mektup bırakıp intihar etmiştir.geriye çok samimi hayat dersi veren birbirinden güzel hikayeler bırakmıştır...umudu yitirmemek dileğiyle..

*kedileer* part2

--! spoiler !--
-arif!
+arif gitmiş abi.
-nasıl gitmiş
+valla arif yok, gitmiş.
.... (bir süre sessizlik)
-yere yatın.
(herkes yere yatıp bekler bir süre)
-tamam tamam, kalkın.
+abi pasaportlar tamam mı?
-tamam.
+şimdi çıkıyoruz sakin ama acele ederek, haydi.
--ilhami abi biz gün içerisinde sık sık yere yatıp kalkalım abi.


--! spoiler !--

günümüz türkiye'sinin tartışması gereken bir sorunsal.

bence devlet halk için varken bazılarına göre halk devlet için vardır denilmekte peki ama neden

ben tek kişi doğa da istediğim gibi yaşayabilirim evet yaşarım. devlet ise ben,sen,siz,onlar,bunlar ve şunlar olmasa yaşayabilir mi hayır. hayır devlet ben olmadan yaşayamaz o yüzden devlet halk için vardır diyorum , 'sen sus vatan haini!' diyorlar . e ama ben olmasam benim vergim olmasa senin vergin olmasa devlet nasıl ayakta dursun diyorum , ' şükür bizim allahımız var' diyorlar.

ben bir insanım ve düşüncelerim var bir kitap yazmalıyım . kitabımı yazdım aa devlet vergi kesmiş, olsun!
ben bir insanım ve yeteneklerim var bir müzik yapmalıyım. müziğimi yaptım aa devlet vergi kesmiş, olsun!
ben bir insanım ve özgürce yaşamak istiyorum özgürce gezmek istiyorum . özgürce yaşayamadım ve özgürce gezemedim ama neden vergi den dolayı araba alamamış yine vergi den dolayı bir bilet alamamışım...
ben bir insanım ve özgürce düşüncelerimi beyan etmek istiyorum. yapamadım çünkü dönemin hükümeti ile ters düştüğüm için içerdeyim!

devleti besleyen, büyüten ve geliştiren halktır. halk olmazsa o devlet yok olur, halk olmazsa o devlet yerin dibine girer!

(bkz: devlet halk için vardır)

“çocukların bilgeliği çok kıymetlidir. mesela nedensizce mutlu olmayı öğretebilirler yetişkinlere, ayrıca istediklerini elde edinceye kadar vazgeçmemeyi de.”

hakan mengüç- hiçbir karşılaşma tesadüf değildir

sen neymişsin be abi
kısmına bayıldığım şarkı.