istek yapabilir miyim sayın eyluling hanım.*


heyecanla beklediğimiz radyo programıdır.

hayat kurtaran eylemlerden biridir.

tek başına temizlik yapan, allah'ınız varsa şu kanepenin ucundan tutarsınız diyen yazar.

daha bu akşam annemin bir arkadaşı (komşu) güya uzun yola çıkacağı için vedalaşmaya gelmiş, açık açık söylemedi ama "bütün çocuklarımıza dua ediyorum en çok da sana dua ediyorum, inşallah gönlüne göre birisi çıkar karşına" derken, en çok da sana acıyorum demek istedi heralde, kaşlarını küçük emrah gibi yapmasından onu anladım çünkü, şimdi yaşlı başlı kadın bir şey de diyemiyorsun, ben seviyorum diye çuvalla domates kurutup köyünden getiren bir insana ben ne diyebilirim ki,

koskoca kadına "de bakayım sen bana, ne diliyosun benim için, sen benim ne istediğimi biliyormusun" diye sorsan, "benim gönlümde kendi şirketim, kendi atölyem var, sana evinde otururken çalışıp, üretip para kazandırmak var" desem anlarmı,
tasarım yapmayı, ihracat yapmayı çocuk yapmaktan daha çok istiyorum desem anlarmı...

kendi istediklerine sahip olmayanları mutsuz zannediyorlar garip bir şekilde, ve ısrarla yalnız bir insan hep mutsuz sanıyorlar, bir yandan eşlerinden şikayet edip, eşleri olmadan daha kötü olacağı için istemeyerek katlandıklarını da belirterek, sanki "onlara göre" iki kötü halden birini (başka alternatif yokmuş gibi) seçmek özenilecek bir şeymiş gibi, kendi kendilerine ölçüyorlar, biçiyorlar, karar veriyorlar ve acıyorlar ya inanılır gibi değil...

halbuki ben kulaklığımı takıp, istediğim zaman istediğim kadar çalışmaktan, okumaktan, öğrenmekten, yazmaktan, öğrenmek istediğim işlerle uğraşmaktan gayet memnunum ve mutluyum, bir şeyin eksikliğini de hissetmiyorum...

ben onlara acıyorum ama bir sebebi var, onlara öğretilen sınırları öyle bir öğrenmişlerki, mümkün değil o eşiği geçemezler, ne gösterilmişse, ne için doğru denmişse, onu kabul etmişler, hiçbiri de dememişki neden ya? neden arkadaş, ben sizin gösterdiğiniz gibi yaşamak istemiyorum.. kendi hallerine bırakılmamışlar ki, ne istediklerini de ya da neleri isteyebileceklerini bile bilmiyorlar.. yazık bu insanlara gerçekten, kendi özelliklerini bile keşfedemeden, birbirlerinin fotokopisi gibi yaşayıp ölüp giden insanlar bunlar, belki çok acımasız diyeceksiniz benim için ama, evlerindeki eşyalar bile aynı, hiçbirinin özgün bir mobilyası yok, hiçbirinin evinde duvarda asılı bir resim yok, gerçek malzemeden bir eşyası yoktur, ben mimariye ve sosyolojiye meraklı olduğum için hep bakarım insanların evlerine, ekonomiyle alakalı değil bu dediğim, karakterli evleri olmayanların kendilerininde pek karakterli olduğunu görmedim daha... bakın iyi yada kötü demiyorum, karakterli...

yasatir.

hindistan cevizi ve badem birlesimi bir yuvarlak sekerdir. beyaz bademin etrafi yuvarlak gofret olur, ici de beyaz sut kremasi ile dolduruyor. en dis cephesi ise hindistan cevisinden olusur. cikolata icermez. dunyanin en iyi lezzetlerinden biridir.

ispanyolcada b-v ayrımı yoktur. v sesi yok demek daha doğru olur belki de. alfabede harf olarak var fakat ses olarak mevcut değil. o yüzden vale yerine bale, vamos yerine bamos, voz yerine boz duyarsınız hatta böyle yazanları bile görebilirsiniz. ama siz v ile okuyabilirsiniz, bu iki ses akrabadır zaten.

yanlış yazıma bir örnek

yaza yaza yaz geldi
çarşıya kiraz geldi
daha yazacaktık ama
herkes tatile gitti..

şimdiden arapça öğrenmeye başlayın kardeşlerim. ileride çok lazım olacak.

selam karalama defteri, görüşmeyeli baya oldu sanırım. uzun bir çalışma gününün ardından uyku öncesi beden yorgunluğumu bir adet amsterdam strong beer ile uzaklaştırmaya çalışırken, zihin yorgunluğum için tabii ki caanım sözlüğü tercih ettim ve sen çıkıverdin karşıma. iki kelam kusayım dedim. sonrası mı? sonrası uyku yani kısa bir mola. inan bu ara ne yapıyorum, niye yapıyorum, hayatımın neresi eğri neresi büğrü, bu hayat benim istediğim hayattan kaç ışık yılı uzakta bilmiyorum. burası iki kelam ettiğim mecralardan teki olabilir, insanların hayat gailelerinin tanıklığından usandım sanırım. temcit pilavı gibi aynı konulardan;
yasaklar bitti mi?
tatil zamanı geldi mi?
bitcoin delirdi mi?
sedat peker sülüledi mi?
vs.bıktım...
ne konuşacaz başka alüminyum diyenleri duyar gibiyim! da ben bıktım aga cidden bıktım! deniz kıyısı bir kulübe, uzun süre yetecek erzak ve gün batımlarından gecenin yıldızlarına geçişte içeceğim birkaç kadeh şaraptan başka bir hayalim yok. böylece dünyanın sonunu bekleyebilirim. ney? yanına bir de manzara izlemeye yar mı? insanlar tüketme salgınına tutulmuş a dostlar, eşya, zaman, can, sevgi.. bla bla bla. ondan bu hayalin böyle yalnız hali iyidir. görüşürüz karalama defteri sağlıklı yapraklar...

çıkan istatistikler iyimser kalmış bile diyebiliriz. sokak röportajında söyledikleri için ifadeye çağrılan vatandaşlar oldu bu ülkede. ifade özgürlüğü var diyenlerin siyasi görüşlerine bakılırsa durum daha net ortaya çıkar zaten. öyle bir ifade özgürlüğü ki sadece hoşlarına giden şeyleri söyleyebilirsin.

şüphesiz ki formatı ihlal edenler, er yada geç hakettiklerini bulacaklardır.

israil askeri güçleri tarafından geliştirilen ve kullanılan savaş sanatları tekniğidir. kişisel savunma için daha basitleştirilip askeriyede kullanılan “öldürme teknikleri çıkarılmış bir versiyonu”, sivil hayatta açılan kurslarla öğretilmektedir.

jean paul sartre

işte bu dediğim özelliktir. test edip onaylandı.

günün şiiri başlığına paylaşacağım şiir daha önce paylaşılmış mı diye göz atıp beğendiğim şiirleri oylarken karşıma çıkan ve boş bulunduğum için beni güldüren sözlük bildirimi. ne yalan söyleyeyim seviyorum bu sözlüğün verdiği ayarları .*

herkes dışarda,trafik hemen hemen aynı , parklar yine dolu, yürüyüş yapanlar her yerde , ve artık emniyet, jandarma bile bıkmış ki kontrol falan hikâye, benim çalıştığım yer fabrika ama buraya gelip, gidenin hesabı yok , güya yasak , insanlar kural tanımıyor, hükümetin ne yaptığını kendiside bilmiyor, akşam başka, geçe başka, sabah başka , öğlen başka karar alıyor.
kimin ne yaptığı belli değil, tamam hepimiz bu durumdan bıktık, illallah ettik ama bu yasak alınmış artık , uyalım biraz sabır edelim, belki aşı gelir , parayla bile almaya razı olduk , artık yeterki normale dönelim.. gerçek olan bu virüsün öldürücü olduğu.

son yıllarda japonya'da trend olan, sizi mutlu eden şeyleri küçük kağıtlara yazıp içine attığınız bir kumbara. sene sonunda açıp okumak eminim insanı bir kez daha mutlu edecektir. geçen yıldan bu fikir aklımdaydı ama yapamamıştım, bu yıl ben de yaptım. belki siz de böyle bir kumbara hazırlamak istersiniz diye sözlüğümüze yazayım dedim.

benim mutluluk kumbaram hazıır :') mutlu anlarım lütfen siz de hazır olun.

arz-talep meselesi gibidir. insanların ihtiyaçları ve merakları doğrultusunda hareket edildiği için hepsi birbirine benzemektedir. son zamanlarda biraz reklam kokan hareketlerle ayakta durmaya çalışan dergileri severek de okusak, edebi içerikleri * açısından gerçek değerlendirme yapılması gerekmektedir. bir ara "evdeki malzemelerle kolay ve pratik edebiyat dergisi hazırlama rehberi" * şeklinde bir zaytung haberine bile konu olmuştur bu durum. bazen kızıyorum bazen de diyorum ki; hiç yoktan iyidir, insanlara okuma alışkanlığı ve farkındalık sağlıyor.