muhteşem sözlere sahip sertab erener şarkısı.
artık ne masumuz ne yalandan yoksun.
gerçekten de öyle. insanlar bize ihanet ettikçe incindik, yakanların içine battık. incindik diye incittik, eski masumiyet yerini öfkeye ve oyuna bıraktı. hem mutluluğu oynadık hem de doğruluğu.
kestirir saçımı, kendimi avuturum
kendini değiştirmeler, güzelleşmeler... hiçbir şey değiştirmiyor insanda. o mutsuzluk, bir şeylerin içini acıtmadı bir kere gelmişse kalbe, yas tutmadan geçmiyor. atlatmak için zaman gerek, izlerinin kaybolması içinse yalnız ölüm gerek. hiçbir zaman kaybolmayacaklar çünkü.

allah kurtarsın.

çok değerli yazar arkadaşlarımızın cinler ile yaşadıkları übersonik olaylardır. ben de mahallenizin cincisi olarak sizle bu anımı paylaşmak istedim.

her neyse, geçen aradılar işte dediler "hocam biz sülalecek cinlendik"
ben de dedim ooo hemen geliyorum herkesi toplayın.
kapıyı tıklattım. kapıyı boylu boslu, esmer, kalın kaşlı 40 yaşında bir adam açtı. yerlere kadar eğildi, buyrun hocam dedi. ben de girdim işte içeriye.

içerde 10-15 kişi var büyüklü küçüklü. baktım herkes korkmuş, neyse bi çember oluşturun bakem dedim. hemen geçtiler. ben de "açılın ben doktorum" edasıyla çemberin ortasına geçtim oturdum.

başladım duaya bağıra bağıra, ciiiiin! ey yüce yaratık! baktım hafiften yer sallanıyor. gözlerini kapatmışlar enayiler. ben de çaktırmadan onları izliyorum. bizimkiler de iyice tırsmış tabii. ben de bu arada cin diye bağırıyorum.

çocuklardan biri bir anda ağlamaya başlıyor. dabbe izlemiş sanırsam geçen. yanındaki adam* sus lan diyor. ben de bağırma lan çocuğa diyorum. adam ayağa kalkıyor "sen kimsin ya?" diyor. sonra bir anda kalın ve reverblü bir ses sanane diye bağırıyor. bana bakıyorlar, benden gelmiyor. herkes kafayı sıyıracak gibi duruyor hahah. sonra cin bir anda görünür oluyor. tekrarlıyor, "sanane!" ben tamam diyorum cine, ramazan ramazan girme günaha, ayıp. sen iste diyor, hepsinin ağzından gireyim kulağından çıkayım. gerek yok canım diyorum cine. sen git orucunu aç. bir anda bir abla bayılıyor, ben de polis çağırırlarsa başım yanmasın diye tüyüyorum.

bu da böyle bir anımdır.

*

sevgili sözlük ahalisi,
ülkemizin gündemi malumunuz.
her türlü haber sitesi, kanalı ve sosyal medyada haberleri gördükçe içimiz kararıyor.
ben de güzel haberleri paylaşma kampanyası başlatıyorum. arayıp tarayıp güzel, umut verici haberler ve başlıklar paylaşalım.
desteklerinizi bekliyorum.

bırakın sevdiklerinizin adını unutmayı çiğnemeyi,tuvalete gitmeyi unutturan bir hastalık. yani benim dedem için böyle işlemişti.

bir trafik kazası sonucunda çıktı hastalığı. yaşı dolayısıyla hem alzheimer hem de trafik kazasının sebep olduğu ağrılardan muzdaripti. hastalığı ilerlemediği zamanlarda ezan sesini duymak için sabaha kadar uyanık kalırdı ki hastalığının devamında bu alışkanlığı devam etti,babaannemi uyutmaz oldu. sık sık yere düşmeleriyle ve bayılmalarıyla çok korkuttu. daha sonra da felç geçirdi. şu korona döneminde krizleri yüzünden hastaneye birçok kez kaldırıldı,neyse ki bir şey olmadı. sadece olan zarar dedeme değil babaanneme de oldu tabii. depresyon ilaçları kullanıyor,sanırım tek mutluluğu çocuklarının ve torunlarının onu ziyaret etmesi. en azından annem öyle diyor. yani anlayacağınız öyle ‘kötü olayları unutmak harika.’ deyip geçmeyin. bir insanın gözlerinizin önünde eriyip gitmesine şahit oluyorsunuz.

oldukca urpertici efsanevi bir deney. gercekligi gunumuzce tartisila dursun, sonucu ki gercekse eger bir hayli korkunc. hikayesi şöyle; ikinci dunya savasi sirasinda rusya insan icin uykusuzlugun ne gibi sonuclara yol acacaginin deneyini yapmak ister. bunun icin bes mahkum denek secilir ve oncesinde hazirlanmis bir odaya hapsedilir. efsaneye gore bu odadan sag cikacak mahkumlarin ozgurluklerine kavusma garantisi verilir. oncesinde hapsedilecekleri odaya her turlu ihtiyac duyacaklari yiyecek icecek kitap vs. temin edilir. odaya mikrofon ve hoparlor yerlestirilir daha da onemlisi uyumalarini engelleyecek turden gaz ve ihtiyac duyacaklari miktarda oksijen pompalanir. deney normal kosullarda 30 gun surecektir. ara ara mikrofonlardan mahkumlarla kontak kurulur. ilk iki uc gun her sey normal seyrindedir. 10 gun sonunda bes mahkum denek durtusel kontrollerini kaybetmis tipki bir akil hastasi gibi davranislarda bulunur. hatta deneklerden biri tum gun ciglik cigliga bagirir (ses tellerinin koptugu yine soylentiler arasinda). 12. gunun sonunda sesleri tamamen kesilip konusma yetilerinin kayboldugu farkedilir. 15. gune gelindiginde ise odanin tamamen sessizligini merak eden askerler odaya girip baskin yapar. sonuc korku filmi gibi. deneklerden biri oludur ve diger denekler tarafindan cesetin organlari cikarilip parcalanmistir. keza kendi vucutlari da kan revan icindedir, kendi etlerini koparip kendilerine de zarar vermislerdir. iceri giren rus askerlerinden birini saldirarak oldurmus, birinin bacagini parcalamislardir. kalan dort denekten birinin o an dalaginin patlayip ölür. geri kalan denekler hastane ortaminda tedavi edilir. denekler bir insandan cok kuduz olmus bir hayvan gibi davranir. hastane ortaminda turlu tedavilere ve ameliyatlara karsi duzelme gosteremezler. hatta ameliyatlar esnasinda morfin verildigi halde uykuya direnc gosterdikleri, acidan zevk aldiklari gozlenir. tedavileri sonucu olumsuz olunca kafalarina silahla sıkılarak öldurulurler. deney resmi hicbir kaynak tarafindan dogrulanmaz. dolayisiyla sehir efsanesinden oteye de gitmez.

bilhassa sözlükte açılan başlıklarda görülebilecek durum. şaka yollu veya ciddi bunu yazan insanlar var. evet bu bir gerçek maalesef gerçek, çevremizde sık sık gördüğümüz ve belki de içimizde de birilerini aldatan insanlar var. ama bunun olumlu bir yanı olduğu mu düşünülüyor gerçekten? yani bir insanı ne yolla olursa olsun aldatmak insani değerler açısından normal bir durum mu? hayır ben aldatılmadım aklınıza gelecek şekilde. ama insan ilişkilerindeki ufacık samimiyetsizlikler ya da yalan beni ciddi anlamda yaralayan bi durum. o zaman sende problem var kardeş mi diyorsunuz? hayır arkadaşım, neden birbirimize bunu yapmak durumunda olalım? neden kalbimiz olduğunu unutalım? neden sahtekarlığı normalleştirme suretiyle ona hayatımızda bir sandalye verelim? bu sorular öyle bir soru işareti... evet gerçek hayatta var ama bunu ifade edişimiz gösterişimiz bunu normalleştirebiliyor. normal algımızla insan yanımızdaki yaraları büyütüp beslemeyelim.
bu konuda bir yaram da yok. ben sadece empati duygusu gelişmiş biriyim. belirtiyorum çünkü bazı insanlar tamamen bu tarz şeylere yönelip asıl mevzuyu kaçırıyor. uzun yazmayacağım diyecektim başlangıçta bir cümle yazıp bırakacaktım ama uzadı biraz. ne zamandır bu başlığı açmak aklımdaydı.

mesele şu; aldatmanın normalleştirilmesi. var mı yok mu? nasıl var? nasıl yok?
iyi sözlükler.

-aldatmak, normalleştirdiğimiz şeylerden sadece bir tanesi, bir örnek.

evet dün dedim ya odun toplanacak topluyorum. biz de yalan olmaz . olduysa da yanlışlıkla olmuştur. sorun da para değil. bazı şeylerden mahrum burası odunumuz var aldık. tutusturmaya dal kozalak çam kabuğu topluyorum da.
üstelik yalnızım. elektrik telleri koptu yine bizimkiler oraya gitti. sularda kesilir aha yapılmazsa.

bizimkiler de napsın unutulmuş burası herkes tarafından bizi bırakmışlar unutmayın burayı diye . bari siz bakın.
daha yemek yapmadık. bazen evin reisi, reis naptın derler. bazen anamız değil misin hani yemek. ana yemek nerde.
çok temiz düzgün çocuklar bence eskiden beri tanışıyoruz da . çocuklar dediğim adamlar .
neyse yarın çok merak ettiğim bir şehre gezmeye gideceğiz. bari işleri bitirelim.

sosyete şaban filmindeki perihan savaş gibi odun kesmek varmış. sahi o filmde perihan savaş kemal sunal'ı nasıl sırtında taşıyıp nehirden karşıya geçiriyor haha.
emek olmadan yemek olmaz, odun olmadan soba yanmaz.

yurtdışında chuck palahniuk kimse bizim topraklarımızda da yeraltı edebiyatının usta kalemidir. daha, az, azil gibi romanların yazarıdır. şahsiyet dizisini de senaristidir. yeni kitap çıkarsa da okusam diye uzun süredir beklediğim yazardır. ayrıca kinyas ve kayra kitabında geçen şu cümle ile çok da etkilemiştir.
--- alıntı ---

"sorarlarsa, 'ne iş yaptın bu dünyada?' diye, rahatça verebilirim yanıtını: yalnız kaldım. kalabildim! altı milyar insanın arasında doğdum. ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından..."

bazı “kişi”lere dert olup olay çıkartmalarına sebep olur.

böyle “tip”lere sadece gülüp geçmek ve nasırlı elleri için acilen norveçli balıkçıların kullandığı kremlerden hediye etmek şarttır.

dün erkek arkadaşımla birlikte gittik bu filme. erkek arkadaşım kendisinin işlerini epey seviyor, biliyor, tanıyor. ayrıca onun sağlam bir siyaset alt yapısı var. ben ise her yönden sıfır bilgi ile gittim filme. fakat her türlü siyasi espriyi ve göndermeyi anlayıp güldüm. film sonunda gösterim onayını nasıl aldığını düşündük durduk.

baştan söyleyeyim akp fikriyle yaşayan insanlar hiçbir şekilde zevk almaz bu filmden. çünkü her şey göstere göstere söylenmiş. televizyonda falan yayınlanmasını beklemeyin bu yüzden.

bu arada hep akp göndermeleri vardı derken öyle birilerini de övmüş zannetmeyin. tüm siyasi partilerin ortak pisliklerine laf sokuşturmalar var. partinin adını koyma süreci bile başlı başına laf sokuşturma seansı.

üstünüzdeki gerginliklerden uzaklaşmak ve biraz gülmek için iyi bir film. +16 yaş sınırı var fakat içerikte müstehcen hiçbir şey yok. uyuşturucu diye bir şeyin varlığını bilen 13 yaşındaki çocukla da gidilir. gerçi buna benden başka riayet eden var mı bilemiyorum ama söylemek istedim. ben takılırım çünkü.

sonunda ikinci film sinyali de verildi. bekleyeceğiz ki ikisi gelsin artık.

devlet kurumlarında 8 hafta doğum öncesi, 8 hafta da doğum sonrası şeklinde verilen izindir. bebeğin ikiz olması durumunda doğum öncesi izni 10 haftaya çıkar. doğum erken gerçekleşirse doğum öncesi izninden kalan süreler doğum sonrası iznine eklenir..

hipokratin yemini mi steteskobu mu ne oyle bi yazar vardi. surrrrrekli yaziyodu. kardes beni altina almak istedigini falan soyluyodu. neymis sinir etmek icin yazmismis bunlari. yazma dedim yazdi bok gibi davrandim yine yazdi azicik kibar ol tatli konus dedi bende askim bebegim bitanem bana yazma dedim. yine yazdi. neden engellemedin derseniz bi sure sonra kaybolsada o eglencesi insanlarin o dustugu sacma sapan durumlari gormek eglenceli bence. yani cinsel organini atanlara gore boyle eglenceli bi sapik kim istemez ki*

hainlik bu ülkede diz boyu.

hani insan hakları? hani kişinin bireysel ifade özgürlüğü?

işte bu ülkeden bu yüzden git gide nefret ediyorum kimse kusura bakmasın.laik bir ülkeden, resmen şeriata dönüş yapıyoruz.

atatürk’ün kurduğu bütün sistem, osmanlı çöküş dönemine dönüştürülüyor.

ah ah böyle insanların kafasına nutuk kitabını fırlatmak istiyorum.

en güzel yerinde bitsin diye.

sadelikten yanayım

normal şekilde halkın karşısına çıkacak cesaret ve yüzleri olmadıkları için artık kılık değiştirip çıkmaya başlamışlar.iyi bir şey dediğini sanırken, aslında ne kadar da kötü bir halde olduklarını itiraf etmişler. (bkz: ahahaha)

ayrıca şimdi anlaşıldı sokak röportajlarında "telefonunu çıkar, ekonomi kötü ama akp" diyenlerin kim olduğu.