illiyetilezilyet valla kusura bakmayasın
lafım sana değildi ki sen beni tanıyasın
yav bi de ben bugün evlenmişim iyi mi
onun şaşkınlığı var aman bana acıyasın

bir vefasız için ne yaparsanız yapın o yine de umursamaz.

umarım bu rehber yardımcı olur.
bu rehber sadece lisans eğitimi için geçerlidir. yüksek lisansta nerdeyse aynı.

almanya’da üniversite okumaya lise 2’de karar verdim. hem almanca çalışıp hemde üniversite sınavına çalıştım. üniversite sınavında gazi üniversitesi makine mühendisliği bölümünü kazandım. dil sertifikası almak için üniversite sınavını kazanmayı bekliyordum, kazanınca hemen b1 almanca sertifikası aldım. (2013’de goethe’den aldım, 115 euro’ya.) okul başvuru tarihi 15 ekim’de başlıyordu, 3 ay boşluğum vardı. 3 aylık boşlukta almanya’daki akrabam garantör (15euro) belgesini halletti. garantörünüz yoksa bankaya senelik 10bin euro yatırmanız gerekiyor, aylık 800euro çekebiliyorsunuz. 15 ekimde okulların (saarland üniversite ve tu berlin) sitesinden başvurularımı yaptım. aralık ortası gibi saarland üniversitenden (makine mühendisliği olmadığı için mekatronik mühendisliğinden) kabul aldım. vize başvurusu yaptım. ocak sonu gibi randevu verdiler.
istenen belgeler
-sağlık sigortası (ben at/11 belgesini (ücretsiz) aldım. bunu almazsınız aylık 100euro ödüyorsun
-garantör belgesi
-lise diploması
-üniversite kabul belgesi
-dil kursu belgesi (ben okulun hazırlık kursuna gittiğim için gerek kalmadı, sadece üniversite kabul belgesi yetti)
-almanca yeterlilik belgesi (b1’den düşükse vizeden red alma şansınız yüksek)
-kalacağınız yerin belgesi (yurt veya ev)

mart’ın ilk haftasında vizem onaylandı. hazırlık kursum nisan’ın ortasında başlıyordu. hemen toparlandım nisan’ın ilk haftasında almanya’daydım. hazırlık kursuna başladım, b1’den c1’e 5 ayda geldim. dönemlik sadece 300 euro verdim (okul ücreti) 150 gibi bir şeyde testdaf sınavına verdim. ekim gibi okula başladım, ama hocaların dediğini hiçbir şekilde anlamadım, evde kendim çalıştım. ilk 1 sene hep böyleydi. hem almanca hemde sınavlarla cebelleştim. okul 6 dönem 180 kredi. ben okulu 8 dönemde bitirdim, 6 dönemde bitirmek imkansız zaten, alman öğrenciler bile zor bitiriyor.
çalışma izni= haftalık 20 saat çalışma hakkımız var. aylık 80 saat. ben kafede çalışıyordum. 900/1000 euro arası alıyordum. çalıştığım için 100 euro sağlık sigortasına gidiyordu. (at-11 sağlık sigortası iptal oluyor.)
200 euro yurta veriyordum, aylık 150 euro’da yemek mutfak masrafımda. 100 euro felanda dışarda harcıyordum. 250-300 euro cebime kalıyordu.
garantör belgesi= almanya’da oturan herhangi bir tanıdığın sana aylık 800 euro destek verebileceğinin garantisini istiyor, ama sadece sözde size para felan vermesine gerek yok.
mesaj kutum açık, aklınızdaki soruları sorabilirsiniz.

yanlış anlamayın amacım rahatsız etmek değil şöyle bir etrafınızda döner misiniz

juniorlar için 3-5 yaş gurubu kafa sözlük açılmış. ne muhteşem bir düşünce ne muhteşem bi düşünceyi faaliyete gerçirmişsiniz....
alkışlıyorum
tanım: o güzel yetişkin insanlar o güzel atlara binip gittiler

kedi görünce durup miyavlayın.

yolda kola tenekesi görünce dayanamayıp vuruyorum.

destur sultan dostoyevski han hazretleri *

kişinin kendi içine odaklanması ile başlayan, sonra da bunu dışarı yansıtarak "mutlu etmek" ile devam etmesi iyi olacak/iyi gelecek yollardır.

kim mutlu olmaz ki? birileri yazdığınız tanımları okumaya zamanını ayırmış, yazdığınız tanımı beğenmiş, size de destek olmak için artılamış. bundan tatlı ne var ki şu platformda? *

cowboy bebop soundtrackları bir efsanedir.
ha gerilimli olsun diyosanız death noteda dolu var ondan.

benim 40 günde kastığım karma puanı 40 saatte kasan çılgın yazar.

(bkz: abi geç olmadı ama yat uyu sen)

'hayattan zevk almak kadının en iyi kozmetiğidir'




(bkz: nina lorez collins)in paris yayınlarından çıkan kitabı.

böyle tiplemelerin her şey için mükemmel bir açıklamaları var zaten: kara mizah. her konuda istedikleri gibi hakaret edip tehdit savurduktan sonra "kara mizah" diyerek işin içinden çıkabiliyorlar kendilerince. şuraya dandik bir entry girerken bile 50 kez kontrol eden insanım, yanlış anlaşılacak bir şey yazmayayım diye. bu insanlar (insan demeye de dilim varmıyor) ülkenin yıllardır kanamakta olan yarasını nasıl bu kadar fütursuzca sözde mizahlarına malzeme yapabiliyorlar? bu cesareti nereden buluyorlar? keşke gerekli merciler bu sorular üzerinde bizden daha çok kafa patlatıyor olsaydı.

kendini doğru ifade edemediğini düşünme hali. bazen doğru kelimelerle ifade etsen bile sanki edememişsin gibi hissedersin çünkü karşındaki anladığına dair hiçbir emare göstermez. bende kendimi ifade edememe kaygısı değilde anlaşılamama kaygısı var daha çok. izah ediyorsun, detaylı anlatıyorsun ama sanki onca söz öbeğini sen kullanmamışsın gibi hâla aynı argümanlarla sana geliniyor. at gözlüğü denen bir şey de var haliyle, anlamak istemiyorlar. bu gibi durumlarda aslında;” amannn ne anlarsa anlasın, banane.” demek lazım ama ben bunu beceremeyenlerdenim. illa doğruyu anlatmaya çalışacağım illa anlayacak yani. kendini yıpratmanın bir değişik versiyonu da diyebiliriz bu durumda anlaşılmama kaygısına.

sözde çiftçi için oturulan o koltukta çiftçiler hariç her şeye koşan bakan... bir çiftçi çocuğu olarak şunu açık bir şekilde söyleyebilirim ki tarım hiç de güzel bir noktada değil. enflasyonu düşürmek için tarım ürünlerinin fiyatlarını düşürüyorlar, içeride üretim yapmak varken tek yaptıkları çiftçinin kazancını engellemek. çiftçilik yapan hemen herkes 50-60 yaşlarında, gelecekte bu işi devam ettirecek yok. yeni yeni bir şeyler yapmak isteyen, bu düzenin gidişatının iyi olmadığını, düzelmesi gerektiğini söyleyen gençlere de ''seni bir yere işe katalım sus'' deniliyor. bunu bizzat ziraat mühendisi olan ve çiftçilikle uğraşan abime söylediler. toprağı eken biçen gençler yok artık. gerçi ekip biçseniz de maliyet sattığınız fiyatı karşılamıyor. tüketiciye gidinceye kadar fiyat artıyor ve herkes çiftçilerin çok kazandığını zannediyor ama öyle değil! ah bir de onun çiftçiden ne kadara aldıklarını bilseler... ne çiftçi ne de tüketici mutlu. yazık. güzel ülkemin güzel ve bereketli topraklarına betondan başka bir şey yapmıyorlar.

1864-1921 yılları arasında yaşamış, matematikçi, astronom ve osmanlı'nın ilk bilim tarihçisidir. halide edip adıvar'ın da ilk eşi olan salih bey, kandilli rasathanesi'nin kurucusu, mehmet fatin gökmen'in de öğrencisidir. paris'te elektrik mühendisliğine dair eğitim alan salih'e ‘intelligent' yani ‘zeki’ lakabı takıldı. bu devirden sonra salih zeki olarak anılmaya başlandı. 1887 yılında yurda döndü ve 1889 yılında ilk bilim tarihi makalesi olan “hint rakamları üzerine bir rapor”u yayımladı. türklerin ve müslümanların bilime katkılarına dair çalışmalar yapmış, böylece çağdaş türk bilim tarihinin kurucusu olmuştur.

eserleri:

telif: âsâr-ı bâkiye (ölmez eserler. ortaçağ matematik tarihi, 2 cilt, 1913), dârülfünun konferansları (1915), mîzân-ı tefekkür (mantık kitabı, 1916), kamûs-ı riyâziyât (büyük matematik-astronomi ve fi­­zik ansiklopedisi, yarım kalmış bir çalışmadır, 1924), hendese (geometri), hikmet-i tabiiye (fizik), mebhas-ı savt (fonetik), mebhas-ı elektrik-i miknatisi (elektro manyetizma); mebhas-ı hararet-i harekiye (termodinamik), mebhas-ı cazibeyi umumiye (genel çekim), mebhas-ı elektrikiyet ve şariyet (elektrik ve kılcallık), hesab-ı ihtimali (ihtimaller hesabı), mebhas-ı hareket-i seyalat (akışkanların hareketi), hendese-i tahliliye (analitik geometri), mebhas-ı nazariye-i temevvücat (dalga teorisi), heyet-i riyaziye (matematik astronomi).

çeviri: ilim ve faraziye - felsefe-i ilmiye (henry poincare’dan, 1906), ilmin kıymeti (poincare’dan, 1914), kamus-u riyaziyat ı (matematik ansiklopedisi); asar-ı bakiye (ölmez eserler).

kaynak; biyografya.com/salih zeki bey ; erişim: 05.06.2021

bu kediler çok fazla acı çekiyorlar. insanların estetik kaygıları ve bir hayvandan beklentileri yüzünden bozuk genetikle yaşamaya devam ediyorlar.
benim estetik anlayışıma göre kediler zaten insanlardan güzeller. çok üzgünüm ama insanların en güzelinden daha güzeller. en güzel yaşınızda, en bakımlı döneminizde bir kedinin karizmasının yanına bile yanaşamazsınız.
insanlar içinse çirkinleşmenin, kötüleşmenin gerçekten sınırı yok. avrupa yakasındaki izzet'in deyimiyle " adinin de aşağısı, düşüğün de bayağısı" oluyoruz her geçen gün. düşüyoruz.
yapmayın, almayın bunları. hayvan durduğu yerde acı çekiyor iyi bakmanızın bir anlamı yok. fotoğrafını bile paylaşmayın, artık ünlenmesin.
bakın insanlar kötü eğitilmiş pitbullardan zarar görünce nasıl birlik oluyorlar. her gün kampanyalar, büyük laflar.
peki bu kedilerin gördüğü zararın kampanyasını kim yürütecek, kendileri mi?