yunan asıllı amerikalı besteci. ömrü vefa etseydi, conan filmleri, mavi göl, kızıl ekim, robocop ve sefiller gibi kim bilir başka hangi filmlere, şahane besteleriyle dokunacaktı.
savaşçı ruhun çoşkuyla yükseldiği bazen karanlık ve tekinsiz, bazen neşeli ve aydınlık besteleriyle, epik müziğin sinemadaki en güzel örneklerden biri olan 1982 yapımı conan the barbarian filminin soundtrack’ i ile benim için özel bir yerdedir.

wheel of pain

theology / civilization

eğlenceli bir cinayet kurgusu olan filmdir. klişe polisiye, cinayet filmlerini tiye almakla birlikte bu türün karşıtı olan bendenizi bile hizaya getirmiştir.

spoiler vermek istemiyorum. yalnızca, ünlü bir yazarın ölümünden sonra miras derdine düşen parazit bir aileden bahsetmekte beis görmüyorum.

konu bakımından ivan ilyiç'in ölümü (kitap) kitabını andırıyor tabii mizahı öğeleri pek daha fazla. sırf eleştiri değil.

izleyiniz.

çok beğendiğim ve anlamı da güzel olan bir latince cümle bırakmak istiyorum buraya.
ın girum imus nocte et consimur igni "
anlamı ise şu: geceleri bir daire çizeriz ve ateş tarafından tüketiliriz..

çok özledim. çok. kelimelerle tarif edemem. o yüzden uğraşmayacağım boşuna.

nereye gitti bilmiyorum. bir yere gitti mi onu da bilmiyorum. bu dünyada olmadığını, bir daha onunla olamayacağımı artık alıyor aklım. ne kadar zamanım kaldıysa geriye, yanımda, yöremde olmayacağını artık, biliyorum. onu bir daha göremeyeceğimi, ne kadar özlersem özleyeyim ona bir daha sarılamayacağımı, bir daha onunla tartışamayacağımı, her defasında yemek arasında almak zorunda olduğu ilacı unutması yüzünden ona yarı şaka yarı ciddi takılamayacağımı, şarkı söylemesini, kuran okumasını dinleyemeyeceğimi, spor müsabakalarında çocuk gibi heyecanlanmasını izleyemeyeceğimi, kokusunu duyamayacağımı kabul ettim. ettim etmesine ama içimdeki boşluğu neyle dolduracağımı hala bilmiyorum. bu boşlukla yaşamıma devam etmek zorundaysam buna nasıl alışacağımın, bunun alışılabilir bir şey olup olmadığının cevabını hala arıyorum.

fotoğraflarına baktım bugün. moralim bozuktu, modum düşüktü. bir iki video var. son zamanlarından. onlara bakmadım bilerek. eski fotoğraflarına, kocaman gülümsemesine, herkese neşe saçan, herkesi yükselten hallerine baktım. iyi gelmedi. yokluk, hiçlik, bir daha asla durumu öyle anılarla, fotoğraflarla falan hafifleyen bir şey değil. değilmiş. zamanla zaten anılar da silinecek kafamdan biliyorum. sesini, kokusunu, mimiklerini, teninin dokusunu unutacağım. belki zorlayacak buna rağmen hatırlayamayacak kadar uzun süre yaşayacağım.
ya boşluk? boşluğunu da unutabilecek miyim? bu boşlukla barışabilecek miyim?

"cenazeme gelen herkesi doyur kızım. onlar benim son misafirlerim. cenazem benim son sofram ve soframdan bir kişiyi bile aç kaldırma"

annemin vasiyetiydi. ama annemin öldüğü gün ne elimi cebime attım, ne de mutfağa girdim. çünkü sağolsun sevenleri dört bir koldan girişti, yardım etti. bana birşey yaptırmadılar. ama etmeselerdi de içim kan ağlaya ağlaya da olsa bunu yapacaktım.

cenazeye gelip pilavın üstüne karabiber isteyen, ya da eve giderken evdeki çocuklarına da yemek isteyen terbiyesizler başka bir konu. ama benim için taziye evinde yemek vermek demek, yakınlarının ölen kişinin son misafirlerini ağırlaması demek.

çok sevmeyeceksin mesela. o daha az severse kırılırsın.
ve zaten genellikle o daha az sever seni,
senin onu sevdiğinden.
çok sevmezsen, çok acımazsın.
çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
senin değillermiş gibi davranacaksın.
hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.

hala evde sonsuz kaynak varmış gibi su harcayanlar duysun da utansın dediğim haber.


sakarya'da sapanca gölü'nde su seviyesi 30.34 metre seviyesine inerek, sahil kesiminden yaklaşık 20 metre çekilme yaşandı. sakarya üniversitesi çevre mühendisliği bölümü öğretim üyesi doç. dr. asude ateş kuraklıkla ilgili sıkıntı yaşandığını belirterek, göldeki su seviyesinin 30 metrenin altına inmesi durumunda sadece insani amaçlı kullanılmasına öncelik verilmesi gerektiğini söyledi.

fotoğraflar ve kaynak için

süleyman soylu aday olacak.

grup vitaminden bir söz;tercihli yola girme,girer sana elalem..

bugün sözlük yönetimi ebu cehilin eline geçti galiba.

kafa sözlüğün en kafa yazarı. zekasıyla bilgisini harmanlayıp okuyucularına çok gülmeli harika tanımlar yazarken umarım kabuğunda ters dönmüyordur. hoş dönüyorsa da o kıvrak zekasıyla kolayca düzeltiyordur kendisini.
burada yazmaktan keyif aldığı her halinden belli, ben de kendisini okumaktan aşırılı memnunum. çok yaşayın e'mi.

cuma gecesi güzelliği.*

yanında fıstıklıbörekte de istermisin?

kim takar yks yi tek ciddiye aldığım sıralama kafa sözlük sıralaması demek istediğim başlıktır.

sadece diri diri toprağa gömülen kız çocuklarını bu durumdan kurtarması bile benim kendisine hayranlık ve saygı duymam için yeterde artar bile.

çaylaklarla bir sorunu olan yazarın açtığı başlık. az önce baktım son açtığı başlıklar hep çaylaklıkla alakalı. bence bu yazarımızı bir çaylak yapıp empati kurmayı öğretmeliyiz ama tabi moderatörlerimiz ne derse o.*

edit: çaylaklık mertebesine erişmiş. umarım empati yapmayı öğrenir*

kalplerdedir, onunla görüşme bir etken değildir aradaki bağ için. daimidir. ha gerçekten yakın arkadaş olduğuna emin olduğumuz, uzuun süreler bunu tecrübe ettiğimiz bireylerdir bunlar onun da altını çizelim.

avrupa' da genelde italyan sinemacılar tarafından yapılan, vahşi batı hakkındaki filmlerdir. spaghetti western terimi bu filmleri daha çok italyanlar yaptığı için amerikalı eleştirmenler tarafından kullanılmaya başlanmıştır. deneyimli spaghetti western oyuncusu aldo sambrell' e göre ise , 'spagetti western' ifadesi ispanyol gazeteci alfonso sánchez tarafından icat edilmiş. 1940' larda avrupa' da euro-western olarak tabir edilen bazı filmler yapılmış ama bu işi ilk ticari başarı haline getiren kişi italyan yönetmen sergio leone olmuş. 1964'te leone'nin yönettiği a fistfull of dollars türü öne çıkaran ve gerçekten ilk spagetti western tabir edilen film olmuştur. 1966 tarihli the good, the bad, the ugly bu filmi izler, 1968 tarihli destanı once upon a time in the west onun başyapıtı olarak kabul edilir. bu tarzın sevilmesinde leone filmlerinde oynayan clint eastwood' u da unutmamak lazım.

leone'ni bu filmlerde etkilendiği kişi ise ustaların ustası akira kurosawadır. kurosawa'nın yojimbo (1961) ve onun devamı olan sanjuro (1962) leone'nin eastwood'la yaptığı the man with no name (isimsiz adam) üçlemesinin temelini oluşturur. o kadar ki eastwood'un oynadığı bu seride kurosawa' nın bahsettiğim filmlerindeki ronini olan toshiro mifune ile pek çok ortak yanı var.

leone o kadar (!) etkilenmiş ki, a fistful of dollars (1964) filmini neredeyse yojimbo’ dan bire bir kopyalamış. telif hakkı kurosawa’ da olduğu için japon usta dava açmış ve kendi filminin gişesinden elde ettiği gelirin kat be kat fazlasını aldığı tazminattan karşılamış.

özellikle leone' nin çektiği filmlerde kurosawa' nın sinema tekniğinden de çok etkilenmiş, onun gibi geniş açı çekimler ve karakter yüzüne yakın çekimler yapmıştır. ve tabii ki harika müzikler. ennio morricone' nin zamanının çok ötesinde olan efsane müzikleri de bu türün sevilmesine neden olmuştur.

güç neydi? etrafına saldığın korku mu? etrafında uyandırdığın saygı mı?
aeden-akilah azra kohen.