faktör 8 fonksiyonunu düzelten hemofili a tedavisinde kullanılan ajandır.
(bkz: hemofili)

üstü açık arabaya kapıyı açmadan atlayarak binmek.
ayrıca binen kişinin 'hey dostum ne duruyorsun hadi bas gaza' şeklinde bir replik sarfetmesi durumu tamamlayıcı yegane klişedir...

bu konuda bir anım bile var sene 1999.
yeni evliyim, evin yakınında bir okulda sözleşmeli ingilizce öğretmenliği yapıyorum.
bir öğretmen yanıma geldi
-hocam bizim bir akraba var da sizi ona düşünmüştüm, dedi
-ben evliyim hocam, dedim
-hadi ya, var mı senin gibi tanıdığın bekar bir öğretmen, dedi
benim gibi olan ama bekar olan öğretmen arıyorlardı.
kışın 15 gün, yazın 3 ay izni olan, genelde yarım gün çalışılan, kaynanası bile hastalansa izin alınacak başka bir meslek olmadığı için, ideal eş mesleği olarak görülen, mesleğin fanlarının, görücüler olarak görülmesi durumu.

okulda günlerce elim kopa kopa çıkardığım notları armut piş ağzıma düş diyen insanlara vermemek.

trt yi açıp ayarlamış olabilir. ben küçükken öyle yapıyordum.

değerli ablam bize kaybedenler yollamıştı bu şarkıyı. çok kaybettik.
#913183

orucum, sen namaz mısın diyerek cevap verilmesi gereken durumdur. doğrusu oruçlu musun olması gerekir.

en çok danimarka'ya bağlı olan fareo adalarında yaygın olarak konuşulan dil.

genellikle karşılaştığım durumdur. mesela bir ailenin 4 tane kızı var isimler sırasıyla nuray, gülay, tülay, sonay. nedir bu kafiye merakı acaba çok merak ediyorum. bir de şöyle bir şey var 4 kardeşin ismi uyumlu ama 1 tanesi onlara uymuyor. mesela hatice, nuray, gülay, tülay ve sonay. hatice neden hatice, o neden uyumlu değil acaba hatice kendisini dışlanmış hissediyor mu, hatice neden kafiyeden mahrum kalmış?

bir gerçek. belki uzun süre ayakkabıcılık yaptığım içindir, ama kadın veya erkek, ayakkabılarına bakınca aşağı yukarı bir karakter iskeleti çıkarırım kendimce. ve bu çıkarımlarımda da pek yanılmışlığım yoktur.

rengi, dizaynı vesaireden öte, ayakkabının kalıbındaki kaliteyi algılayabilen ve ona göre seçim yapan kimseler klas insanlardır genelde.

ve tabii ki bu dahil tüm genellemeler yanlıştır.

aaa böyle bir başlık gördüm, koştum geldim!!
bir sürü çiçek fotoğrafım varrr.. sırayla atacağım her gün.

hiçbiri.

yorucu geçen gün sonunda yapmak zorunda kaldığım , domates ve beyaz peynirli sandviç eşliğinde güzel demlenmiş çay ile keyfini çıkardığım günü kurtaran pratik beslenme şekli.

bir a haber değildir.

konuca bir bütünü ilgilendirmeyen durumlar.

ben allah'a inanmıyorum. (tabi onunla birlikte diğer tanrılara da ) ibadet etmiyorum (yukarıdakine bağlı olarak).
ama;
- haram yemiyorum
- hırsızlık yapmıyorum
- kumar oynamıyorum
- alkol vb. kullanmıyorum
- iftira atmiyorum
- elimden geldiğince etrafa karşı yardımsever, faydalı, zararsız ve kendi halinde biri olmaya çalışıyorum.

ama allah beni cehenneminde sonsuza dek yakacak. gönderdiği kitap, benim gerizekalılığım ve şımarıklığım yüzünden bana gerçekçi gelmediği ve içinde yazılanları kabul etmediğim için sonsuz işkencelere maruz kalacağım, ama yemediği bok kalmayan, sırf iki kelime soyledigi için müslüman olan biri elinde sonunda cennete gidecek. bu bana hiç adil gelmiyor; ve enteresan bir şekilde, kendi kendisini hayata geçiren kehanet gibi, bu yüzden böyle bir dine inanmak bana çok çekici görünmüyor.

müslümanlar da, kendilerini kandırmadan bir sorsalar keşke. (haşa-maşa) kendileri allah olsa, böyle kullarına sonsuz bir işkenceyi mi reva görürlerdi? "evet" diyorlarsa, aynen devam, sorun yok. "acaba" diyorlarsa, lan bi dakka!.

ensest ilişki yaşamak isteyen kişilerin muhtemelen psikolojik sorunları vardır ki zaten

yaşı geçmiş azgın dayıların sık sık kandığı bir dolandırıcılık türüdür.

lisede başımdan geçen, fizik öğretmenim, kafası hafif çatlak neslihan hocamız* ben, en yakın arkadaşım ve bir adet kalorifer içeren bir olaydır.

yıl 2009, lise birdeyiz. lise bir, kendi başına hayatımızın en nefis yıllarından biri olmuştur. ergenliğin kabarmaya başladığı, çift sesli olduğumuz, hormonları kontrol etmekte zorlandığımız, birçok şeyi yeni keşfettiğimiz için de her geçen gün duygudurumların değiştiği bir dönemi temsil eder. bu dönemde çok cesuruzdur, buna bağlı olarak çok sık utanırız. severiz, seviliriz, güleriz, ağlarız ve hepsini yoğun bir şekilde yaşarız. kendi dışımızdaki olaylara ve gelişmelere genellikle kayıtsızızdır, daha anlamlı bir topluluk içindeyizdir ve yavaştan farkındalığımız artmaya başlamıştır. bu da duygularımızı yoğun yaşamamıza ve hızlı bir duygusal gelişime sebep olmuştur. biz de o zamanlardayız. gülünce çok gülüyor, ağlayınca çok ağlıyor, inatlaşınca inatlaşıyoruz ve bazen bunları dizginlemekte zorlanıyoruz.

neyse mevsim kış. şubat filan. ben her zaman en arkalarda otururdum. arka sıralar güzeldir, züppeliktir biraz. arkadaşlarım da çok iyi ama tembel insanlardı. onlarla beraberken mutluydum, baba adamlardı. neyse sağ arka sıranın duvar kısmında kalorifer peteği vardı. sıranın da sağ tarafında oturan adam gibi ısınırdı. sol taraf ise soğuktu çünkü petek çok kalitesizdi. sınıf genellikle soğuk olduğu için de peteğin yanında oturmak büyük meseleydi. biz de bunu arkadaşımla, 3 ders ben 3 ders o şeklinde çözmüştük. gayet adildi. 3 ders ısınacaktım, allah bereket versin. bu böyle sürüp gidiyor, barış içinde birlikte yaşıyorduk ama arkadaşım bazen arızaya bağlayabiliyordu. ben sınıfın zeki adamlarındandım. kendi sınav kağıdımı 15 dakikada bitirir sonra onunkiyle değiştirir onunkini de yapardım ve ikimiz de dersten geçerdik. bu gücüm her daim vardı ve lehimeydi ama bu olayı normalleştirmiştik artık. bir iyilik gibi gelmiyordu, doğal bir süreçti.

3. ders fizik. neslihan hoca, 40 yaşlarında, bekar, uzun boylu, güzel kadın. güzel ama hayat boyunca tek başına bir mücadelenin içinde olduğu için muhtemelen kafası kırıktı biraz. bugünkü feministlerin falan diz çöküp tövbe isteyeceği kadar sağlam bir kadındı ama işte psikolojik olarak ciddi sorunlar yaşıyordu. ani parlamaları falan vardır, ters düşmek istemezsiniz. sınava bir hafta kalmıştı ve hoca da ders başında bugün sınavla alakalı ipuçları vereceğini söylemişti. neyse ders başladı, abuk subuk şeylerden dikkatim dağıldı, uykum geldi. dersin 25. dakikasında falan arkadaşımla artık kalorifer sırasının bana geldiği hakkında tartışmaya başladık. üç derslik hakkı bu dersle doluyordu ve benim de kıçım donuyordu. nedense o anda bundan bahsetmem gerektiğini hissettim ve arkadaşım da bana "bugün dört ders ben oturacağım" dedi. hiç beklemediğim bu şerefsizlik karşısında şoke oldum. kabul edilebilir bir şey değildi, anlaşma tek taraflı bozuluyordu ve ben de çok sinirlenmiştim. uykum süratle açıldı ve hemen tepki verdim. ergenlikte duyguların da tepkilerin de aşırı olabildiğini daha önce söylemiştik. buna uygun bir şekilde "yok yaa" dedim. dedim ama nasıl dedim. sesim çok çıktı. bir anda bütün sınıf buz kesildi ve herkes bana döndü ve tabii neslihan hoca da.

ben de hocaya döndüm hemen. gözlerinden ateş çıkıyordu. eli ayağı birbirine karıştı, hemen elindeki tebeşiri bana fırlatıp "sen ne diyorsun gerizekalı, aptal. salak çocuk defol dersimden" diye bağırmaya başladı. ben hala şoktayım. küfür etmemiştim, saygısızlık da yoktu ve bu tip şeyler arada sırada olabilirdi neticede. ben tam olarak suçlu olduğuma ikna olmadığım için "hocam kusura bakmayın" dedim ve bunun yeteceğini düşündüm. ne olabilirdi a. koyim altı üatü sesim fazla çıkmıştı. neslihan hoca müthiş sinirliydi ve yanıma gelip ceketimden tuttu ve "defol çabuk" dedi. hala şoktaydım ama sessizce sınıfı terk ettim. herkes de çok sessizdi, kimse gülmüyordu. "noluyor anasını ya naptım lan ben" diyerek çıktım dersten. teneffüse kadar düşüne düşüne koridorda gezindim. sonra hoca çıkınca sınıfa girdim. hala anlamamıştım neyin ne olduğunu. arkadaşlar yanıma gelip "olum sen naptın niye öyle söyledin salak mısın" falan deyince "ya oğlum naptım sanki anasına sövdük" dedim. ben hala olayın kuru bir "yok ya" olduğunu sanıyordum. meğer olay bambaşkaymış.

ben tam arkadaşımla kalorifer tartışmasına girerken, hoca da haftaya olacak sınavların sorularından bahsediyormuş. bir ara da "bu hafta işlediğimiz konular da sınava dahil" demiş ve bilin bakalım "yok yaa" lafı tam olarak ne zamana denk gelmiş ? evet, hoca tam bu cümleyi kurduğunda bağırarak "yok yaa" demişim. hoca da bunu kendisine söylediğimi zannedip beni haşlamış. taşlar yerine oturunca hocanın odasına gidip özür diledim. hiç de ikna olmuş değildi ama en azından fizikten kalmaktan kurtulmuştum.

(bkz: bulantı)
sartre'ın 1938 de yayınlanan bu romanı varoluşçuluğun kült eserlerinden kabul edilir. roman, ana karakterimiz roquentin dış dünyaya duyduğu tiksintiyi anlatır. yansıttığı güçlü bireyci ve toplum karşıtı görüşlerle sartre'ın felsefesinin temellerini oluşturacak bir çok konuya yer veren özgün bir eserdir.





-








-