sadece numara.

merhaba sevgili dostlar. bildiğiniz üzere her hafta cuma geceleri 00:30 da sizlere daha önceden hazırlamış olduğum playlist ve ses kayitlari ile eşlik ediyorum. geçen haftalarda ne kadar dinlendim, kimler dinledi, görüşleri ne oldu bilemiyorum. bu yüzden lütfen görüşlerinizi ya bu başlık altına ya da bana mesaj yoluyla iletin. insanın yaptığı bir şey karşısında feedback alması inanılmaz mutluluk verici, iyi ya da kötü.

bu hafta bizleri daha uzun bir yayın bekliyor. çünkü geçen hafta şikayet etmişti dostlarım çok kısa oldu diye. ayrıca bu hafta türkçe şarkılardan ve yanlış hatırlamıyorsam gene kadın sanatcilarimizdan ilerliyoruz. ben her bir parçayı çok severim umarım sizlerde seversiniz. ayrıca gene içeceklerinizi hazır tutmayı ihmal etmeyin. bu sefer ben de hazırladım.*

bunun dışında bu haftanın playlistini program sonrası sizlerle paylaşacağım.

esen kalın.

şunlar bunlar.

yeni tanıtım videosu üç gün önce yayınlanan dizidir. biricik dexter'ımızı jimbo yapmışlar.*

"ben buradayım sevgili okuyucum sen neredesin acaba"

( 1934 - 1977)

tutunamayanlar - 1971/1972 *
tehlikeli oyunlar - 1973
topografya - 1975
korkuyu beklerken - 1975
oyunlarla yaşayanlar - 1975
günlük - ölümünden sonra yayınlandı - 1987
eylembilim - ölümünden sonra yayınlandı 1998,
türkiye'nin ruhu - öldüğü için tamamlayamamıştı.

söyleyeceklerim bu kadar.

dün öğrenip bugün yediğim ve çok beğendiğim tatlı. lakin 8 küçük dilime 69 tl verdim.
tanımı ise; güllacın baklava hamuru ile yapılmış ve içine bolca fıstık konup üstü ufalanmış kakaolu bisküviyle kaplı hali.

(bkz: herkes kendi götüne baksın) ile özetlemiştir.

kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim kimsenin inanmadığı çılgınlık. yazarın okumadığı bir kitap hiç çalınmayan bir şarkı. vatandaşı olmayan bir ülke hiç sorulmamış bir soru gibi. kalabalığın içindeyim ama yok gibiyim.

her fırsatta beni sevmediğini dile getirmesine rağmen gizliden gizliye sevdiğini düşündüğüm yazarımız. *

kendisiyle özel bir problemimiz yok ama nedense kendisi böyle bir fikre kapılmış durumda.* *

insaflıymış bana 10bin tlden açıyolar kapıyı.

anthony hopkins'in, goldberg variations eşliğinde elleri kanlı bir şekilde dikilirken rolünü resmen yaşadığı 1991 yapımı film.

köpeklerin sahiplenilmesi ve doğru bir şekilde kısırlaştırılması yapılacak en doğru eylemlerden biridir. böylelikle aç kalan hayvancağızlar kimseye saldırmazlar.eminim ki onlar da bizle uğraşmaya meraklı değildir.
(bkz: nickinin hakkını vermek)

biraz rahat ol
herşeye heyecan yapma
insanları takma
hata yapmaktan korkma
girişken ol azıcık başımın belası...

sen söyle.
resmen anlatırken kolaya kaçmak.
ya anlatma ya da bir zahmet biraz düşün öyle konuş. hem dinleyip hem söyleyemem.

bill gates'i utandiracak gelismedir. cok degil daha dun bir soyleside;" ben mars adami degilim, bu alanda harcayacagim parayi aşı ve iklim degisikligi icin harcama dusuncesindeyim" demistir.
(bkz: ne oldu paşinyan?)

konuya gelecek olursak, insanlik icin gercekten cok buyuk bir gelismedir, hatta nasa'nin son yillarda yaptigi en basarili atilimdir. "evrende baska yasam var midir?" sorunun cevabini bulmak neredeyse an meselesidir. kutluyoruz efendim...

o dönemlerde hurşid ahmet paşa'nın danışmanlığını yaptığım için olayın gelişimini yakinen biliyorum. hatta kendisine sidelic'in böyle bir halt yiyebileceğini defalarca söyledim. tabi bizim askerlerle birlikte kendini patlatabilir tarzında bir ifadem olmadı. bu adama karşı dikkatli olmamız gerektiğini, kendisinden her şeyin beklenebileceğini söylemiştim. ancak ne yalan söyleyeyim adamın böyle bir şey yapabileceği benim dahi aklıma gelmemişti. ama şu noktayı es geçmemek lazım; benim bilgim dışında paşa sidelic'e kendisini kazığa oturtacağını söylemiş, bu mevzunun doğruluğu nedir bilmiyorum tabi. kulaklarımla duymadım. eğer doğruysa, sidelic böyle bir ölüm yerine, tahrip etkisi daha yüksek ve onurlu bir ölümü tercih etmiş oldu. yiğidi öldür ama hakkını ver demişler. düşman da olsa adamın yaptığı azımsanacak iş değil. taktir etmek lazım.

benim uyarılarım karşısında paşa hiç istifini bozmamıştı ''ateş olsa cirmi kadar yer yakar.'' dedi. yalnız adamın cirmi de cirimmiş. o patlamadan sonra tamı tamına 952 adet isyancı kafatası topladık. topladık diyorum çünkü paşa sağ olsun böyle ayak işlerinin başına hep beni veriyordu. kafataslarını topladık ama mevzudan haberimiz yok elbette. paşa beni yanına çağırdı, ''gel bakalım tosbağa! bunlardan kule yapacağız, düşmana gözdağı vereceğiz, sen bu konuda ne düşünüyorsun?'' dedi. dondum kaldım! içimde fırtınalar kopuyor ama paşanın gözü dönmüş, şimdi diyorum ben bu mevzuya karşı çıksam, benim kelleyi de alacak ekleyecek kulenin tepesine, öbür türlüsüne de vicdanım razı gelmiyor. ''tabi paşam siz bilirsiniz ama bu kadar emek, enerji ve vakit kaybına değer mi?'' diye orta yollu bir cevap verdim. sakalını sıvazladı ve düşünceli bir şekilde ''hımmm.'' dedikten sonra ''değer değer! başlatın hazırlıkları.'' dedi. netice de emir demiri kesiyor, benim kabuğuma neler yapmaz ki? istemeye istemeye çekildik huzurdan. o zamanlar ''kanunsuz emir'' kavramından da bihaberiz. daha ortaya çıkmamış bir kavram. bilsem bir dakika durur muyum? ama o dönem bizdeki ana kaide; ''ya emre uy ya da kelleyi ver.'' olduğu için gıkımız çıkmadı. ama mevzu hep içimde ukde olarak kaldı. allah'tan biz tosbağalar uzun yaşayan canlılarız. bu yanlışın düzeltilmesi için elime geçen ilk fırsata tosbağalama atladım. niş'in son valisi olarak kayıtlara geçecek olan midhat paşa'nın danışmanlığına atanmıştım ve mevzuyu kendisine aktardım; ''bakın paşam rahmetli hurşid paşa iyi komutandı falan ama biraz ne bileyim değişik bir adamdı.'' kelimeleri de seçmeye çalışıyorum. ne olur ne olmaz. kelle mevzusu yüzünden kelleden olmayalım derdindeyim. bu şekilde üsluba dikkat ederek kendisine yaşananları anlattım. midhat paşa biraz daha vizyon sahibi bir adamdı. zaten dedi ''niş elden gitti gider tosbağa, bu ayıbın üzerini örtelim.'' tiz gidin yıkın şu kuleyi. hay hay dedim ve sevinç nidaları içerisinde ilgili emri muhataplarına aktardım ve kule yıkıldı.

ama bu seferde sırplar rahat durmadı. osmanlı niş'ten çekildikten sonra gittiler binayı restore ettiler yetmedi yanına birde şapel diktiler. seneler sonra ziyarete gittiğimde 73 tane kafatası saymıştım. şimdilerde ise sayı 58 imiş. turistik merkez oldu artık oralar. olsun tabi kusurları kabul etmek erdemdir. o iş, en başından da söylediğim gibi yanlıştı ama dinletemedik işte paşaya. ha sırplar az mı derseniz? o da ayrı mevzu. o konuya da başka zaman gireriz. neler gördü bu gözler neler! ama başkalarının ayıpları ile kendi ayıbımızı örtemeyiz değil mi?

bu arada ikinci dünya savaşı yıllarında tekrar yolum düştü oralara, sidelic'in büstü henüz dikilmişti. benden duymuş olmayın ama büstteki adamın sidelic'le uzaktan yakından alakası yok. heykeltıraş cidden kötü bir iş çıkarmış.

felix philipp kanitz'ın kulenin ilk halini resmettiği tablosunu da şuraya iliştireyim. kâh kule tam olarak böyle de değildi ama gerçeğe en yakın çizimde budur. eldeki malzeme bu, idare edeceksiniz artık. sizde tosbağa olsaydınız da gerçeğini görseydiniz. ne diyeyim ki...

gelir gelmez kafa sözlük’ü sahiplendiği kusursuz yazılarından belli olan tabiat dostu bir yazar. tanımlarını okurken kendimi meyve bahçesine girmiş hissediyorum. her tanımda farklı bir tat. her tanımda bir nasihat. daha çok yaz, daha çok faydalanalım 01 var dahası yok nickli saygıdeğer yazar.

günaydın sözlük...

ama öyle klasik rus edebiyatı satırlarından fırlamış gibi, rutine binmiş, her bir gün aynıymış gibi, her gün aslında pazartesiymiş gibi hissettiren, insan ruhundan uzak olasıca o mel'un, o karanlık, o habis, o olmaz olasıca depresif duygularla dolu bir günaydın değil elbet...

marvel süper kahramanlarının, o müthişli amerikan sinemasında, bir dizi kırık şekilde iniş yaptığı 'klişe süper kahraman inişi' gibi 'laaaaaaaaaaaapssss' diyerekten tepeden inme bir günaydın...
taytlı ve tayt üstüne donlu bir günaydın...
o taytın üstüne don giyildiği yetmezmiş gibi bir de böyle bağcılar tayfanın kemerleri gibi koca tokalı kemer takılmış gibi bir günaydın...

yedekleme yapıyordur.