sadece bana mı tuhaf geliyor bilmiyorum açıkçası ben çok mutlu olduğum anlarda fotoğraf çektirmeyi unutuyorum o yüzden mutlu anlarda genellikle fotoğrafım olmuyor ama onların maşallah sanki özellikle fotoğrafçı tutulmuş gibi her anı kayıt altında

gelişmemiş ülkelerde sık sık yaşanan askeri darbelerden birkaç kez nasibini almış olan yalnız ve güzel ülkemde darbe dönemleri öncesi duyulan ve salakça bir tespite işaret eden cümledir.

genelde darbeye alkış tutan, darbeye değilse baskıcı rejime alkış tutan ya da sabahtan beri duyduğumuz şak şak şak alkış seslerine anlam veremediğimiz ilgi sapkını gazetelerin attığı manşetlerde görürüz bu sözü.

iktidardakilerin icraatlarından çoğu zaman hoşnut olmayan, her konuda olduğu gibi ülke yönetme konusunda da herkesten bilgili olduğunu düşünen ve aralarında geçirdiğim bir senelik kariyerim boyunca kendi zannettikleri kadar vatansever ve cesur olmadıklarını gördüğüm subaylar ara ara huzursuzlanıyorlar böyle.

ben huzursuz olunca yazı yazarım mesela ya da başka bir yol bulmaya çalışırım huzursuzluğumu gidermek için ama genç subaylar huzursuz olunca darbe yapmayı düşünüyorlar nedense.

sanki şöyle bir sohbet geçiyor aralarında:

genç subay: içimde bir huzursuzluk var.
diğer genç subay: bir darbe yap, geçer.

yediğimiz darbelerden yüzümüz gözümüz şişmiş bir halde ortadoğu cangılında dolaşırken genç subaylar huzursuz olur mu diye korkmaktan da bir hal olduk vesselam.

darbeye alkış tutmayı bırakalım bir an önce, huzur verelim genç subaylara da. ergenlik yıllarımız geride kalmadı mı çoktan? şu şak şak şak sesi kesilsin çabucak. her darbeden sonra yaşanan olaylarda baskıcı rejime alkış tutup hissedilen iç boşlaması hiç hayra alamet değil.

içten bir gülümseme ve bir de sarılış.

açılın ben kayseriliyim (açılın ben doktorum havası yaratmasa da bu deyişi kullanabileceğim bir başlık görmek hoş). öncelikle mantının sadece kayseriye has bir lezzet olmadığı, çin mutfağından orta asyaya oradan da anadolu'ya kadar geniş bir coğrafyada tüketildiği ve patateslisinden etlisine üçgen şekillisinden yuvarlağına soslusundan sossuzuna pek çok çeşidi olduğu bilinir. fakat ne hikmetse bu mantı şahanesi doğudan batıya geldikçe küçülür ve iç anadolu'da minnaklığının mikroskobik halini bularak kayseri mantısına dönüşür (ya kıtlık görmekten ya cimrilikten olduğunu sanıyorum).

ekim'de bir festivalde sahne alacağım için şarkıları hatasız çalabilmek adına bu ay bol bol gitarı elime alıp şarkıları tekrar tekrar çalmam gerek... umarım eylülün son gününde hatasız, oldukça tatmin edici biçimde çalabiliyor olurum.

arkadaşlar, her hıyarı olana tuzla koşmamalısınız.

duygularını küfürsüz bir şekilde ifade etmek isteyenlerin bkz verebileceği başlıktır.

toplumda şarbon olarak bilinen hastalıktır.
b.antracis'in neden olduğu bir enfeksiyondur.
genellikle hayvancılıkla uğraşan kişilerde,çobanlarda görülür.
öncelikle papül oluşur sonra çevresinde ödem ve en son büle dönüşür.
ortada siyah renkte bir nekroz oluşur ve şarbon için önemli olan bu lezyonun ağrısız olmasıdır.
tedavide siprofloksasin çok etkili olmaktadır.

az önce bir arkadaşımı hastaneye götürmem gerekti. içeri sıra ile alındığı için kimseyi de riske atmamak adına hastaneye girmedim. hastanenin önünde beklerken bir sürü insan girdi çıktı. hepsinin görünümü, giyimi kuşamı birbirinden farklı, kendi hallerinde insanlardı. bazıları takım elbiseli, bazıları öğrenci, bazıları da ev hali ile çıkıp gelen insanlardı.

yukarıdaki fotoğraftaki teyze ile amca ilk başta hiç dikkatimi çekmedi. teyze amcanın koluna girmiş, amcanın elinde bir baston var. teyzenin çantasında bir süt şişesi ile yeşillik dolu olduğu belli bir poşet var. şu mavi paspasın üzerinde durdular. dakikalarca ayakkabılarındaki çamuru silmeye çalıştılar. bahçeden çıkıp gelmişler, gelirken elleri boş olmasın diye de doktora süt ve yeşillik getirmişler. teyzenin ayağındaki çamur ne kadar temizlemeye çalışsa da geçmedi, yoruldu.

amca teyzeye dedi ki "üst merdivene çık, ben temizlerim." teyze üst basamağa çıktı, ayağını hafif kaldırdı, amca elindeki bastonla ayağının altındaki çamuru temizledi teyzenin. teyze bu sırada amcaya bakıyor, gözlerinden görüyorum kalbindeki minnet.
bu manzara öyle güzeldi ki dakikalarca izledim, neden bilmem sonradan, onlar tam yukarı çıkarlarken fotoğraflarını çekmek geldi aklıma.
önemli olan ayaktaki çamurunuz değil be amca, önemli olan yüreğinizdeki güzellik. ne kadar güzel ve bir o kadar temiz olduğunuzu keşke dışarıdan, bizim gözümüzle görebilseydiniz!

90+ olumlu tanımın, bilmem kaç takipçisinin, kendisini beğenerek okuyanların bütün hakkını bir kanara atarak, 2-3 seviyesiz trollün gereksiz tanımıyla yaptırmak istediklerini yapıp, kafa iznine ayrılan yazar.

ikinci dünya savaşı sırasında oğlunu kaybeden alman kadınlar elinde ki pankartlar ile oğullarına ulaşmaya çalışıyor.

gittikçe çok sesli oluyoruz, maşallahlık durum.

muhteşem bir haftasonu geçirdim, ilk defa kampa gittim ve 3 saat falan uyudum. çadırımdan bir manzarayı da sözlüğe bırakmaya geldim.

bir yazar.
sayfalarca düşündüm, satırlarca yazdım babam hakkında. hiç şu yalınlıkta ifade etmedim, edemedim kendimi. #1225826

bir babamdan ummazdım bunu kör oldum anlatısı. sade. basit. tartışmasız. acı gibi. ne diyim.

türkiye'de yaşadığım için yüklü bir para karşılığında her şey olurum. aktroll olmak falan yanında hafif kalır. tabii bu konuda paranın ne kadar yüklü olduğu çok önemli.

millet 50 liraya akp övüyor. yahu vizyonuna sokayım.

system of a down'ın 2005'de çıkarttığı mezmerize albümünden bir şarkıdır.
sözleri;

beynin alın lobunun akmaddesindeki sinir lifleri kesilerek uygulanan cerrahi girişim.

makine mühendisi, grafiker, tiyatrocu, eğitmen, organizatör.
tek kişilik dev kadro*
ata demirer gibi hissettim kendimi*

çakallığa övgü

ordasın işte;
sıkıştın aynı köşeye
kişilik bölünmesisin hayata
emeğin paydasında esaslı yerin olmayacak asla
it gibi korkuyorsun
tanrı’nın cennetinden kovulmuşçasına titrek
soluğun kendine zarar
tavaf ediyorsun cesaretsizliğin er meydanını!
ordasın işte,
bildiğim sağ köşende!

serseridir artık tüm ayak sesleri,
cümleleriyle orgazm olanların
sağıra yatırsan da sesli zinalarını
parmaklarında bir küfür gibi dolanır adın
ayyaşların şizofren alfabelerinde oksijen almaz
acil şifalı
büzüşen yaraların!

suskunluğuna sarılıp asosyal düşlerdi dileğin
kaldırımlarda fare leşlerine benziyordu
lağımların dibinde boğulan harflerin
birbirinden düzenbaz
bağlaçlarında ağır roman havası
yüklemlerinde gözyaşı
burada dur!
timsaha kestiğin sağanaklarını sol lobum umursamaz!

uzun yolculuklara demlesen de gelmişini geçmişini
dik durmaz kırmızı şeritli sokaklarda
göz teması can yakar
ödün bokuna karışıyor
kedinin teki,
uzun bakarken
zamanın soysuzluğuna asılıyor kafiyelerin
takla atıyor karşında karanlıkta attığın zarlar
yalnız değilsin bahislerinde
oh çekiyorsun
ego krizcilerinin kabilesinde!

acemi makyajlı kalabalıklarda
masallarından kalma üç melek düşer gökten
ikizin sandığın
beceriksiz yazgıları arşınlıyorsun
marifet bilecek kadar katilliklerini
tepeden tırnağa mundar
baştan aşağı cenabet
koşar adım kaçıyorsun
dönekliğin dinini yazıyorsun, eksiksiz!

kadınlar görüyorsun
yalana meyilli sözlerine kurban
dilindeki et parçası hepsi
mangalda kül bırakmıyorsun
bol manzaralı sevişmelerin sonrası
nutuklarının nefsi tükenmiyor
geviş getirenlerin kalp odacıklarında!
düşeş!

acayip naraların vardı icabında
konu asalet olunca
toz kondurmazdın apoletlerinin üzerine
akıl tutulması yaşıyordu ahlakın
açtı şehvetlerin
orospuluk ruhunda vardı
tükürdüm yüzüne
dalkavukluğa örgütlenmiş ortaoyununun!

ben bu sahnenin şairi değilim,
şimdi eller yukarı kalpazan!
yerinden oynuyor gölgelerin
peydahlanıyor ayaklanmasız mırıldanmalar

öznelerinde kusursuz çakal sürüleri
mübarek olsun azizliğiniz
cins çocukların alkışlarında patladıkça
faşizminiz!
taşlansın kokuşmuş tarihiniz!

kadıköy'de yaşıyor olsaydım çoktan tanışırdım dediğim güzel insan.kabul eder miydi bilemiyorum.
taraftarı olmasam da sırf mutluluğu için fenerbahçe'nin şampiyon olmasını istiyorum yeni sezonda.
olur da sözlüğe veda ederse üzüleceğimi ve özleyeceğimi biliyorum.umarım daha uzun süreler burda olur.
ahiretle olan randevusunu ertelemesini rica ediyorum.eninde sonunda o kabre gireceğiz.aceleye gerek yok.
kedisi haydar ile mutlu ve huzurlu bir yaşam diliyorum kendisine.