güzel, geniş bir balkonu ve büyük pencereleri olması. dört duvar arasında daralıyorum.

cevizli browni, tabi ki elex'in elinden.

dance w u

yeni diziye başlamak.
bir bölüm daha diye diye 1 gecede tüm sezonu bitirmek.

(bkz: gözünü sevdiğim sözlük başlıkları)

... "birdenbire
hayatının tümü oldun
gecelerine gün gibi doğdun
gidersen bir gün
biri üzülür çok
hayatının tümü oldun
gecelerine gün gibi doğdun
gidersen bir gün biri kırılır çok
adı lazım değil baş harfi ben..."

tavsiyeye bir kulak verirken diğer kulağımdan çıkıyor. şimdi ben ermolettini nasıl övmem sözlüğün en has trolü bir kere kimse kusura bakmasın. hiç sevmiyor böyle şeyleri ama ben övmeden yapamıyorum.( tim üyesi)

şive değil ağız.

sözlük yazarlığı.

19 mayıs 1919'da türk kurtuluş savaşının başladığı gün.

kar körlüğünden korunmak niyetinde olan kişi.

gülüşüyle yaşam verendir.
annemdi.

sevdiğim bazı yazarların profilinde yazan cümle.

sevdiğim bazı yazarlar bu cümlenin profillerinde yazmasını istiyormuş.

umarım bu fikirlerinden vazgeçerler.

ama peşin peşin söyleyeyim;

ben bu cümlenin profilimde yazmaması için elimden geleni yaparım!

yazar müsveddelerine pabuç bırakacak değiliz!

dayanaksız argümanların sahibi yazarlar size sesleniyorum,

seviliyorsunuz,

kıymetinizi bilin!

dört kadın alamayacağı için ödü kopan bir primat tarafından kurulmuş cümle.

geceleri saymayan insandır. kendine göre haklıdır. aşksız geçen günlerini yaşadım saymıyor da olabilir.

tanrım, kafamda deli sorular.*

diğer yöre erkeğine göre
dedikoduya daha meyyal olan karadeniz erkeği
kadınını doldurmuş kendi evden izliyor kesin.
trabzon yaylalarında, değil başka ilden başka köyden gelene bile ev yaptırmazlar.
dünyada her başarılı erkeğin arkasında bir kadın var
trabzon'da her hakkını arayan kadının arkasında 'benim de hakkımı ara, benim de hakkımı ara' diyen bir erkek var.

yardımlaşmayı seven, sıcakkanlı, hoşgörülü insanlardır. izmirin insanlarını az çok anlamak için izmir'in yapısına da bilmek gerekir. kuzey, güney, doğu ve merkez olmak üzere 4 bölge şeklinde izmiri değerlendirecek olursak, özellikle güney kısmında yer alan urla, seferihisar, menderes ve selçuk ilçeleri deniz turizmi açısından önemli bir bölgededir. kuzey'e gittiğimiz zaman aliağa izmir'in parlayan yıldızıdır. bergama madencilik ve hayvancılıkla ünlüdür . doğuya baktığımız zaman ödemiş, kiraz, beydağ, tire gibi ilçeler tarım ve hayvancılık konusunda muhteşem ilerlemeler kaydetmiştir. diyeceksiniz ki şimdi "bunun izmir'in insanı ile ne alakası var?" dışarıdan sadece merkez bölgeyi göstererek izmir'in köylüsü yokmuş gibi davranmak çok yanlış bir algıdır. özellikle köylük bölge deyince doğu ilçeler akla gelse de merkeze 40 kilometre olan selçuk ve torbalı'nın da nüfusunun yarısı köylerde yaşamaktadır. yine aynı şekilde merkez bölge hariç hemen hemen bütün ilçelerde kırsal nüfus vardır. izmir köylüsüyle kentlisiyle birbirini tamamlayan belki eşi benzeri nadir görülen bir şehirdir. bugün ödemiş'in herhangi bir köyüne gittiğiniz zaman bundan 30 sene 40 sene önceki fuar alanındaki konserlere ait fotoğrafları bulabilirsiniz. izmir 5 senedir 10 senedir değil 50 senedir 60 senedir sosyal bir şehirdir. bu sosyalliğin bir getirisi olarak insanları çok girişken, çok sıcakkanlı ve çok samimidir. dışarıdan aldığı göçün her geçen gün artması izmir insanının yapısını da değiştirir gibi görünse de aslında o izmirli görünenler izmirli değillerdir. gerçek izmirliler sevecenliği, sıcakkanlı ve hoşgörüsü ile kendini hemen belli eder. asla avrupai bir takıntıları yoktur. çünkü hemen hemen hepsinin bağda bahçede işleri vardır. insanlar burada zeytin ve incir zamanı köylü olurken normal zamanlarda şehirli olurlar bildiğiniz buram buram türk insanıdırlar.

kazıktır efenim. ne ben yemeye doydum ne de onlar atmaya..

1791-1882 yıllarında yaşamış romantizmin önemli temsilcilerinden, italyan ressam.
venedik'te doğan ressamın resme olan ilgisi amcası tarafından farkedilip desteklenmiş ve resim eğitimi almış. çeşitli ressamların yanında çıraklık yapmış, 1809'da burs kazanarak roma'ya gitmiş ve burada raffaello'nun eserleri üzerine çalışmış.

1859 yılında tamamladığı öpücük tablosuyla bilinen ressam, eserlerinde tarihi, dini ve mitolojik sahneleri işliyor. kadın portrelerini de sıklıkla resmettiğini görüyoruz. ben sadece en sevdiğim eserini iliştirmek isterim.
a melancholy thought

ismi aynı olan benzer bir portresi daha var ama ben bunu çok seviyorum. kadının yüzünden hüznü ve acıyı açıkça okuyabiliyoruz. ellerini kayıtsızca bırakmış olması,kıyafetinin düşmesine bile dikkat etmeyişi, yanındaki muhteşem çiçeklerin güzelliğine tamamen zıt gibi gözüken mutsuz hali ama elinde hala bir çiçek taşıması, çok hoş detaylar. en sevdiğim tablosu kesinlikle bu. en sevdiğim demiş miydim?*

diğer tablolarını incelemek için buradan
biyografisiyle ilgili kaynak

(bkz: nuri alço) yeşilçam filmlerinde gazozuna ilaç atmadığı kalmamış, ama hangi yeşilçam sanatçısının cenaze törenini izlesem tabudun başında hep nuri alço var.