kimi kaynaklarda stoacılık ile birlikte anılan, epiktetos gibi filozofların da savunduğu felsefi görüş.

(bkz: fatalizm)
(bkz: yazgıcılık)

beni bulun ve yemek ısmarlayın ben sizi gezdiririm

nehir erdoğan.
o bakışlar yok mu.

büyüye inanan da net kerizdir bu arada. sırf '' deli '' olarak görülmemek için psikolojik rahatsızım demiyor da büyü diyorlar sonra böyle şeyler çıkıyor.

insanoğlu'nun keyif bahçesi, yaratıcının cennetinde olmaktansa, kendi cehennemimde olurum diye seçim yapıp dünyaya gönderileli binlerce yıl geçti. ama ilk günden beri hiç kimse alışamadı bu yaban hayata. eskiden severdi insan insanı. insanlık çok ilerlemişti. bilgi paylaşılır, dert dinlenir, hatır gönül bilinirdi, şimdi o da yok. geçen bir söz işittim radyoda: düşenin dostu olmaz derler, sanki ayakta kalanın dostu çok mu? diye soruyordu. cevaplayayım dost yok bulamazsın. eskide kalan bir kelam artık.

şimdi birbirinizden kaçıyorsunuz ya ister istemez, hiç gocunmayın. böyle olmasını siz istediniz. ağzınıza o acayip maskeleri takıp birbirinize yaklaşamıyor, bir de eski günleri özlüyorsunuz. o elinizden düşürmediğiniz cihazlarla tokalaşın, her biriniz için ayrıcalıkla hazırlanmış profillerinizde boşluğa dökün içinizi, kendi kendimizle konuşun, hem söyleyin hem dinleyin. belki beğenen üç beş kişi çıkar.

rahmetli spawn ukdesi.

makine mühendisliği, elektronik mühendisliği okuyan erkeklerin ve bir de meslek liseli erkeklerin isyan cümlesi.

(bkz: abi dişi sinek bile yok ya)

bu arada bu erkeklerin biz kadınların değerini daha iyi anlayacaklarını umuyorum.

duygularımı yavaş yavaş yitirdiğimi ve donuklaştığımı, hiçbir şeyden eskisi kadar zevk alamadığımı düşündüğüm yani hüzünlenmenin bile içimden gelmediği bir dönemde tanıştım zweig'in olağanüstü bir gece'si ile. içimde bir şeyler yapma isteği varsa bile, yani o ışık varsa bile bir türlü karanlığa süzülmeyi başaramamıştı. karşıma olağanüstü bir gece çıksın istiyordum, beni eski duygulu zamanlarıma götürmesi için. hiçbir şey hissetmemek öyle korkunç bir durumdu ki...

"bu olağanüstü gecenin ansızın karşıma çıkarttıkları, kapanıp kalmış ruhumun birdenbire açılması, geçmişimin en karanlık yanlarının, en gizli dürtülerimin şimdi apaçık karşımda duruyor olması tuhaftı." diyor kitap karakteri. kitabın başından itibaren o geceyi merak ediyorsunuz elbette. fakat o geceye kadar karakterimiz kendisinden bahsediyor. zweig'in psikolojik, nahif ve yerinde betimlemeleri o kadar kalbime dokundu ki. ve karakterle ortak yönlerimiz olduğunu görünce daha bir bağlandım kitaba.

kısa bir kitap olduğundan bir oturuşta bitecek olsa da sonrasında insanı düşünceler ve sorularla baş başa bırakıyor. bazen kısa kitaplar birçok uzun kitaptan daha uzun olabiliyor. olağanüstü bir gece tam olarak öyle bir kitap. bir insanın iç dünyasını bu kadar ayrıntılarıyla işleyip zihnimde müthiş bir canlandırma uyandırdığı için rahatlıkla önerebilirim.

düğünlerde silah olayı keşke bitse. kaç insan canından oldu hala vazgeçmediler.

1839 tanzimat fermanı'nın, hariciye nazırı koca mustafa reşit paşa tarafından okunduğu yerdir.

ülkemizde özellikle adana ve hatay illerinde bolca yapıldığını bildiğim lezzetli bir yemek. içinde kıymalı bir harç bulunuyor, dışı ise bulgurlu bir hamurdan yapılıyor.

adana'da haşlaması, hatay'da ise kızartması yapılıyor ve hatay'da içli köfteye oruk diyorlar.
haşlanmış halinin üzerine limon sıkarak yiyeni çoktur, kızartmasına limon sıkılıyor mu bilmiyorum.

fenerbahçe erkek basketbol takımının; türk basketbol tarihinin kulüpler bazında en büyük başarısına, türk spor tarihinin de en büyük başarılarından birine imza attığı euroleague şampiyonluğunun geldiği maç. o zaman isim sponsorumuz da yok. 80-64 kazanıp tarihe geçmiştik. *

içerik ilgi çekici geldi. bu sebeple dinlemeye çalışacağım. umarım bir aksilik çıkmaz.

yayının kaydı olursa iyi olur zira kaçırırsak sonradan ulaşabilme imkanımız olsun.

muvaffakiyetler dilerim.

dimi?

don mesela şimdi kadın donu mu erkek donu mu?

istanbul sirkeci'de, büyük postane'nin sokağında bulunan han.

günlerden bir gün amaçsızca eminönü'nde dolaşırken rastlamıştım bu binaya. öncelikle fotoğrafta binanın etrafındaki 32 tabelaya dikkat çekmek isterim. kokoreççi, dürümcü, kahveci ve kocaman noter tabelalarının arasında bina varolmaya çalışıyor. istanbul'un kaosunun özeti gibi.
20. yüzyıla tarihleniyor bu han ve art nouveau tarzında inşa edilmiş. döneminde büro han olarak kullanılmış, hatta bir dönem mimar kemaleddin'in ofisi de bu binadaymış. mimarı bilinmemekle birlikte, mimar kemaleddin ya da raimondo d’aronco olabileceği düşünülüyor.


insanın gül motifleriyle ve aslan figürleriyle bezenmiş bu çok zarif binaya boynu ağrıyana kadar bakası geliyor. istanbul'un keşmekeşinin ortasında, çirkin binaların arasında güzelliğini koruyor. istanbul'da görülmesi gereken önemli tarihi yapılardan birisi bana göre.
güzel olmasına güzel ama günümüzde binanın içi yıkık dökük, çoğu bölümü depo olarak kullanılıyor ve bakıma ihtiyacı var. 2018 yılında restorasyonunun yapılacağıyla ilgili haberler çıktıysa da hiç bir gelişme yok. bina kaderine terkedilmiş. bu kadar önemli tarihi bir binanın bekletmeden acilen restore edilmesi gerek.

binanın mimari yapısıyla ilgili detayları da içeren kaynak

bi tanem
en arabeskinden hemde

bi susar mısınız? beni gerçekten bulmaca sanan var. eline kalem kapan çözmeye geliyor amma ve lakinki ne bulmaca, ne de robotum. ben de insanım ben de bla bla...

şair "benim sizden başka kimsem yok" demek istiyor, nasıl merak etmemeniz durumunda sizi bulabiliyorsam sizin de artık beni bulmanızı, beni görmenizi, beni duymanızı istiyorum diyor.
"sözlük ben olmuşken" açın beni sayfalarca çevirip, çatır çutur okuyun diyor.

türkiye'den geliyorum.

başıma gelen, ansızın karşıma çıkan levhadır.

şu an minika go'da yayında olandır.