çocuğummmm! yapma dedim sanaa! akşam baban gelsin bak naptıracam ben senii!

tam 1 sene askerlik yapmış biri olarak söylüyorum çoğu uydurma olan ve abartılarla dolu anılardır. anlatmak zevkli olsa da dinlemek o kadar keyifli değildir.

ama ben yine de anlatacağım bir tane çünkü günlük hayatın iyice yabancısı olduğum bir yaşta gittim askere ve beni asteğmen olarak askere aldılar. hiçbir kahramanlık anım yok. kurada bursa çektim ve askeri veteriner okulunda atın köpeğin içinde askerlik yaptım.

salaklık anım şöyle; bir gece alay nöbetçi subayı iken su deposundan alarm geldi ve ben de ani müdahale mangasını alıp gittim. asker “ komutanım depoda biri var” dedi. çavuşa emri verdim manga indi araçtan. ama askerler müthiş heyecanlı. “ durmadan komutanım şarjör takalım, komutanım açılalım, komutanım bazuka da alsaydık” gibi saçma sapan laflar ediyorlar.

ben bir şey olmadığını düşünüyorum ama yaklaştıkça depodan gelen sesler beni de ürküttü açıkçası. şarjör taktırdım ve yaklaştıkça benim de tedirgin olduğumu gören askerler daha da gerildi ama hepsi rambo olduğu için hala ellerindeki tüfekleri kullanacakları anın heyecanı içindeler. rambolar ilk kanın peşinde ama korkuları da belli. deponun kapısına gelince içeride biri olduğuna emin oldum. ve çavuşa kapıyı açmasını emrederken ben bir yandan kurma kolunu çektim ama benden başka tüfeği ile oynayan yok. arkamdan ses gelmiyor.

çavuşa kapıyı açması için ikinci kez emir verdim ama atılganlar çoktan titrek olmuşlar. neyse uzatmayayım ben bu savaşın yılmaz komutanı olduğum için arkamda askerler titrerken kapaklı samsung telefonumun ışığını tutup kapıyı açtım.

evet düşündüğünüz gibi içeride kimse yoktu. ısı değişimi yüzünden borulardan gelen sesti duyduğumuz. gerisin geri döndük tabii. ama ben araçla askerler aracın önünde yürüyerek.

bu anıdan ne anladım peki? tüfeği olan herkes rambo değildir, benden komutan olmaz ve kapaklı samsung her türlü saygıyı hak eder.

halkın cahilliğini fazla hafife alıyorsunuz.

ismi anlam bozukluğu taşıyan açacak. gazoz değil açılan, gazoz şişesi. gazoz şişesi deliği açacağı diyerek iyice uzatılabilir.

benim şahsen gıcık olduğum tiptir ya. ne bileyim, çabucak samimi olandan hayır gelmez, dostluğu da çabucak kaybolur.

bende isterdim french presste kahve yapabilmek ama bilin bakalım ne eksik.

rafet el roman
inan artık seni hiç sevmiyorum .

gerek tanımlarıyla, gerek sohbetiyle severek takip ettiğim, tanımlarının da devamını beklediğim yazardir kendisi.

hiç kimsenin izlemediği(!) ama nedense hâlâ yaşayan sektör.

kesinlikle ayak uzatma taburesiyle birlikte budur;

bundan rahatı yatak.

zarifoğlu'nun dediği gibi;
'arkadaşlarımı bilmiyorum ama yürüyüşler çok verimli benim için. hem dışarda görünüyorsun hem içeriye kaybolabiliyorsun. ayak seslerinin biraz arkasında az bir gayretle bir benzemeden dolayı başka bir ses duyulmaya başlıyor. '

gördüğümde tebessüm edeceğim bir olaydır. yeniliklere açık insanlar hoşuma gidiyor.

çağının fersah fersah ilerisinde, zeki, özgün ve üretken bir kadındır. sadece kendine aşık ettiği erkeklerle hatırlandığını görseydi ağzı alay ve acı içinde yarım bir gülüşle bükülürdü. bu kadar başarılı bir kadının hatırda kalma şekli süründürdüğü erkekler mi olmalı cidden? neden psikanalizme kattıklarından, özgürlük tutkusundan, bilgiye olan aşkından, entelektüel sohbetlerinden, die erotik kitabındaki aşkınlığından bahsetmiyor da nietzscheyi ağlatışından bahsediyoruz yalnızca? kendisini erkeklerle kurduğu ilişkilerden ibaret görmeyenler için: feniçka kitabının otobiyografik özellikler taşıdığını düşünmekteyim, hayata bakışını anlamak için okunabilir. ayrıca nietzsche ile yaptığı sohbetler hakkında şuna benzer bir şey okumuştum: "bütün günü sadece konuşarak geçiriyorduk, birbirimizin zihninin en karanlık dehlizlerinde geziniyorduk, konularımızda sınır yoktu... o an bize kulak misafiri olan biri iki şeytanın yarenlik ettiğini düşünebilirdi..." ikisi hakkında özellikle bu kısmın aklımda kalmasının sebebi benim de kendi nietzschemi bulup buna benzer bir iletişim geliştirmem olabilir. tabii her nietzsche ve salome'un mutlak sonu olduğu şekilde ayrı düştük. yine de böyle bir deneyimi yaşadığım için bile minnettarım... yaşayana kadar eksikliğinin farkında olmadığım bir deneyimdi, garip ve tutkulu bir zihinsel birleşme gibiydi... insan hayatta bu tarz şeyleri sıklıkla deneyimleyemiyor...

covid 19'dan sonra hava sohbetleri yalnız kalmamış ancak azalmıştır çünkü artık sohbet etmek için elimizde uçsuz bucaksız bir konu daha vardır. bir de bu sohbetlerin taksicilerle yapılanı makbuldür. taksiciler bu ülkenin yerel iletişim ve haber ağlarıdır, bilirsiniz. internetiniz ve televizyonunuz yoksa taksiyle 10 liralık kısa mesafe giderek 10 günlük hava durumundan covid aşılarının yan etkilerine kadar detaylı gündem bilgisi edinebilirsiniz.

yalnız hakikaten kar da yagmadı bir türlü. yaz kurak geçecek bu gidişle...

soğuk aylarda hem sıcak tutan hem de çok şık duran bir kıyafet. abartısız herkese de yakışıyor.

öğretmen masasının örtüsünü yıkamak için sıraya girerdik. ne gerek varsa sanki.

ışığın hep bir yerlerde parlıyor. yeter ki kafanı çevir bak.

mangal skilleri gelişmiş ancak imparator neron'a yalakalık yapmak uğruna koskoca medeniyetin başkenti olan tarihi roma kentini yakmasına yataklık eden satılmış romalıdır.

bir süreliğine yerine kısa süreliğine yazmasını beklediğim yazardır. umarım sözlüğe dönüşü geç olmaz.