yazdıklarım insanlara yardımcı olsun yeri geldiğinde tebessüm ettirsin yeter .

şahsımın da kullandığı www.bandlab.com/.
şu türkçe anlatımlı videosu

eğer lise düzeyi ingilizceniz varsa yabancı kaynak*

ilk defa duyduğum ve açıkçası oldukça hoşuma giden bir atasözüdür.

sayın yazar arkadaşımıza bu güzel paylaşımı için teşekkürlerimi sunuyorum.

her zaman olduğu gibi buna da inanmayanlar, malum firmaya b*k attığımızı düşünenler çıkacaktır diye düşünüyorum, ki çıkmasa şaşırırdım zaten. ama inanmak istemeyen varsa kör gözlerini 5 dakikalığına açıp buradan okuyabilirler.

tek seferde anlamazsanız eğer ikinci seferide okuyun, torku firması'nın yaptığı insanların manevi ve milli duygularını sömürmektir ve bunuda malum yerlere mabadını dayayarak malum seçmenler sayesinde kolayca başarmıştır.

hangi mutluluğu satın alamıyor mesela? çocuğun üşüdüğünde ısıtma mutluluğunu satın alamaz mı?
acaba fakirlik güzellemesi olabilir mi bu başlık?
para bazı mutlulukları satın alabilir.

sahibini eğiten tek hayvan.
bir yerde yığınla kıyafet mi var gider işer. böyle böyle düzenli olmayı öğretti bana çocuklarım.

4 yil önce üzüm ve süt dağıtıyorduk biz de. cocuklar icin cok guzel bi şey aslında.cogu sabah ac geliyo okula.yalnizca 1 sene dağıtıldı sonra neden bu uygulama kaldırıldı anlamadım.

anneannemin 2006 yılından, vefat ettiği 2012 yılına kadar yaşadığı, yakınında olanlar olarak bizim de ailece şahitlik ettiğimiz zor hastalık.

söyleyeceklerim hastalığın aşamaları hakkında bilimsel bir tarif değil tabi ki, ama ben kendi yaşadıklarımız üzerinden üç evre olarak değerlendiriyorum alzheimerı.

başlangıçta küçük unutkanlıklar, hasta ile vakit geçirirken onunla güzel sohbetlere, neşeli vakitler geçirmenize sebep oluyor. yakın zamanda yaşananlar hakkında kopukluklar yaşasalar da geçmişi o kadar detaylı anlatıyorlar ki saatlerce konustururp dinlemek istiyorsunuz onları.

ardından unutkanlıkların artması, yakın çevresini bile tanımama, kendi bildiğine evden kaçmalar uzaklaşmalar, aşırı yeme isteği, doyduğunu bilememek dönemi geliyor. bu da kısmen çekilebilir bir durum ama zarar görmemesi için çok yakın takip etmeniz gerekiyor hastayı.

son dönemlerinde de kendi ihtiyaçları dahi karşılayamayacak kadar hareket kabiliyetlerinin kısıtlanması şeklinde yaşanıyor ki en zor halı bu ve ne kadar süreceği belirsiz bir dönem sizi bekliyor artık... bu dönemi hastamızın vefatına kadar yatalak kalma durumu şeklinde yaşadık biz. çevresindekileri çaresiz bırakan zor bir hastalık.

her şeyi çok iyi bildiğini sanan insandır.

yok. güya türk özellikleri sayılan saçma sapan ve gülünç, varoşluk kokan hareketleri milliyetime mal ederek övünme gibi bir huyum da yok iyi ki. zerre komik değil.

ha eğer ille de osurmak, ekmek banmak gibi şeyler yazarak özürlü olduğumu belli etmeden bir türk özelliğimi belirtecek olursam bu şüphesiz mustafa kemal atatürk'ün çocuklarından biri olmaktır.

burası eğlenceli bir yer her gün değişik bişi oluyo.
adeta cümbüşş. *

bir hikayesi yoktur,öyle sıradandır.

her ayeti üzerine alan, sanki kendisine söylüyormuş sanan, tarihten, kültürel yapıdan bi haber olan ve 2021 yılını 600 yıl ile kıyaslayan zihniyetin açtığı başlık. ne güzel ya, anlamadığımıza saçma diyelim. quantumu anlıyor musun birader, ona da saçma diyelim. hı?

çok gerekli edit: her çeviriyi kuran ayeti, allahın sözü vs sanmakta ayrıca garip ve acınası.

günaydıııın güzel dostlarım. *
uzun zaman sonra enerjik ve mutlu olduğum bir sabah. bolca dinlendim ve güzel bir şekilde döndüm sözlüğe. hep melankoli hep melankoli nereye kadar?*bütün gününüzün güzel geçmesi dileğiyle...

dış hatlarda çalıştığım zamanlarda bir yolcumu hatırlıyorum. eşarbını ve giysilerini bagajında unutmuş ve bagajını teslim etmişti. ağlıyordu ben böyle gidemem, mümkün değil, bana bagajımı getirin, diye.

çok beğenerek okuduğum, birçok satırda sarsıldığım bir kitap.

şubat ayının 2. haftasının son günüdür.

"komple paha biçemez ama anca kısa bir süre kiralayabilir" şeklkinde mümkünü olabilecek önerme, koşul.