caz deyince benim aklıma charles mingus gelir. tavsiye ederim.

ilk hangi konuda tartışma yaşadıysanız muhtemelen hep o konuda ya da onun çevresindeki konularda tartışacaksınız. bu nedenle yaptığınız ilk tartismanin içeriğine ve sonucuna dikkat edin.


evlilik bir spor müsabakası değildir. sayı kazanmaya çalışmayın ilk zamanlar size "kendini ezdirme, nasıl alisirsa öyle gider" diyenler olacaktır. gaza gelmeyin. kindar bir eşiniz yoksa özür dilemekten çekinmeyin.

çok bunaldiginiz anlarda hep şunu hatirlayin.
ne kadar akıl alsanız, düşünseniz de doğmadan alnınıza yazilan insanla evleneceksiniz.
çevrenizdeki insanlar size kendi yenilgileri ve zaferleri üzerinden akıl verir. aynı şu an benim yaptığım gibi. kaderinizde olan şeyi yaşayın ve kendi kararlariniza güvenin.
sevmekten vazgeçmeyin. önce kendinizi sonra eşinizi.

peygamber devesi böceğinin orkide çiçeğine benzeyen ve böcek familyasının en nadide canlısından olan bir başka türü.


genellikle güneydoğu asya'da ve diğer tropik yağmur ormanlarında yaşadığı biliniyor. kertenkele gibi kendisinden büyük canlılarla beslenme özelliği bulunsa da, yemek tercihini genelde küçüklerden yana yapıyor. anlaşıldığı üzere etçil.
çiçeğe benzeyen yapısını içgüdüsel olarak kamufle olmak için kullanıyor ve olası bir tehdit altına girmekten kurtuluyor. tabii yalnızca kamufle olmak için değil, onu çiçek sanıp üzerine konan arı, tırtıl gibi böcekleri kendine çekmek için de görüntüsünü kullanıyor.


bulundukları yerdeki renk oranına göre rengini pembe ila kahverengi arasında değiştirme gibi bir huyu da var. oldukça müthiş ancak bu böcek türü türkiye'de neredeyse hiç görülmüyor. yağmur ormanları'ndaki böcek ziyafetleri buradakinden daha cezbediciymişse demek. *

nereye gidersek gidelim annemiz ki hariç başka yerde bulamayacağımız yemektir.

afganistan menşeili, süs köpeği olarak da kullanılan uzun kıllara sahip tazı ırkı. anavatanında çoban köpeği olarak ve ceylan avlamada kullanılıyordu.

görme engeli dolayısıyla benim için en azından şimdilik* asla olmayacakmış gibi görünen durum.

engeli belirtme sebebim, diğer pek çok insan için basit ve ulaşılabilir olan şeyleri benim için bir hayale dönüştürmesi. içimde kalan o kadar çok ukte var ki...

iyileşme umuduyla gittiğim doktorlar sağolsun, daha muayene etmeden "sana iyileşmeyeğin söylenmiştir zaten" diyeni mi ararsınız yoksa araştırma aşamasındaki tedavi yöntemlerini sorduğumda "şehir efsanesi onlar" diyeni mi...

iyileşmeyeceksem niye muayene ediyorsun göt? muayene parasını yerken iyi ama di mi?

bu arada hastalığın olası sebepleri ve tedavi yöntemleri üzerinde çalışıldığını da biliyorum ama yukarıdaki uzman şahıslar bilmiyor ne hikmetse.

çok erken yaşta yazıldığı icin teknik açıdan epey kusurlu. ama ruh ve içerik olarak çok özel bir roman. epey severim. böyle bir kitabı yüz yazardan ancak bir ikisi yazabiliyor bence. hakan yıllar sonra fransa'nın en prestijli ödülünü kazanmıştır daha romanı ile. adam özgün ve dahi.

zaten almanyada türkler buldu. türkiyeliler bulsaydı ne olurdu daha doğru olurdu.

border collie cinsi köpeklerin görünüşlerine hastayımdır.. bende resmetmek istedim :)

nerdeyse tüm şarkılarını ezbere bildiğim efsane sanatçılardan birisidir. “ ne ekmek ne de su” şarkısı favorimdir. eskiden üniversitelerde bahar şenlikleri olurdu, genç yazar arkadaşlarım duymuş mudur bilmem. o yıllardan birinde nasıl olduysa gazi üniversitesi’ne gelmişti teoman. bir gün sonra çok önemli bir sınavım olduğu halde konserine katılmış, eve de geç bir saatte dönmüştüm. sınav falan umrumda değildi ama o mutlulukla girdiğim sınavdan geçmiştim ilginç bir şekilde. o dönem için gerçekten sevilen birisiydi ve şarkılarında hep yaşanmışlıklar, kendimizden birer parça bulurduk. sonradan özel hayatı ya da bazı davranışları nedeniyle geri planda kaldı.

bence, ülkemin insanlarının sahip olduğu tüm özelliklerinin ve duygu durumlarının tek bir bedende var olmuş halidir. şu kısa videosunu izledikten sonra halen kendimden bir parça taşıdığını düşünüyorum; kalabalıklar içinde yalnız olmanın resmi yapılır mı bilmem ama videosu çekilir;
twitter.com/cemseymen/statu...

sözlükte sevilen ve sayılan bir yazar olma yolunda yararak ilerleyen yazar.

iyi-kötü kazanımların yer aldığı başlık;

-zamanı iyi kullanmama*
-bir sürü görüş
-anlatım şekli
-kelime bilgisi
-şiir arkadaşım*
-kavga arkadaşı*
-klavyesi güçlü kişiler*


kişisel gelişim alanı gibi yer ya hu!

bazıları büyük seviyor emine hanımcım, napçazzz?
ben işlevselliğe bakıyorum, yani eğer ki o küçük porsiyon beni doyuracaksa, ben okayim.
peki ya büyük porsiyon sevenlere ne yapacaksınız?

nickaltının boş olduğuna şaşırdığım yazar.
edebiyat seven, nahif bir yüreğe sahip olduğunu düşündüğüm hoş hanımefendi.
kendisine ve nahif yüreğine orhan veli kanık'ın "yaşamak" şiirini ithaf etmek istiyorum:

biliyorum, kolay değil yaşamak,
gönül verip türkü söylemek yar üstüne;
yıldız ışığında dolaşıp geceleri,
gündüzleri gün ışığında ısınmak;
şöyle bir fırsat bulup yarım gün,
yan gelebilmek çamlıca tepesine...
bin türlü mavi akar boğazdan
her şeyi unutabilmek maviler içinde.


biliyorum, kolay değil yaşamak;
ama işte
bir ölünün hâlâ yatağı sıcak,
birinin saati işliyor kolunda.
yaşamak kolay değil ya kardeşler,
ölmek de değil;

kolay değil bu dünyadan ayrılmak.

kisiden kisiye tercih edilecek ozelliklerdir. kimisi interior design sevdalisidir, kimisi exterior design'a onem verir, kimisi sürüsten aldigi keyfe odaklanir ki benim icin araba tercihimi etkileyecek en en buyuk etkendir bu. piyasadaki bir cok araba japon-alman-amerikan farketmeksizin uc asagi bes yukari ayni ozellikleri, ayni teknojileri, ayni dizayni barindirabilir ama(!) arabayi kullanimda olay bambaska bir yere evrilebilir. yolu, cukurlari hissetmesi, kullanimdaki kolayligi-yoldaki akiskanligi, ozellikle virajlarda yolu tutusu vs. gibi ozellikler arabalar arasinda ciddi fark yaratir.

aslına bakarsanız çok ince olmayan bir çizgidir o. dobra insan konuşacağı zamanı çok iyi bilir ama patavatsız insan pat diye en olmadık yerde konuşuverir. ikisi birbirine kolay karışacak kavramlar değil.

uyku tutmuyor, kedilerimi çok özlemişim ondan uyuyamıyorum.
birkaç ay evvel kendim için bir iyilik yapıp; aile evinden uzağa, onların asla gelemeyeceği ve türlü türlü eziyetlerini yapamayacakları bir yere: akıl hastanesine kendimi attım.
evvelce covid pozitif olduğum günlerde, geceler boyu sürünüp ölüp de bu zorbalardan kurtulamayınca iyice buhrana girdim. baktım ki böyle olmuyor, kendimi öldürmeme ramak kaldı. ben de tımarhanede soluğu aldim.
yarın yine gidiyorum. doktorlar hala intihar düşüncem olup olmadığını soruyor. evet artık daha sakinim intihar gibi bir düşüncem yok ama bu leş karakterli insanları da görmek istemiyorum.
mottom onlardan uzak olsun da, neresi olursa olsun. cehenneme bile razıyım. zaman zaman kemal sunal'ın merakli köfteci filmi aklıma geliyor.*
illa delirmek gerekmiyor, bazen delirmemek icin kaçmak gerekmiş onu anladım. aylardır doğru düzgün elime telefon almadığım icin kullanırken çok yadırgadım. hatta sözlüğün adı falan değişmiş.*
umarım herkes çok iyidir. kendinize iyi bakın. ailem olacak insanlara tahammül edecek gücü bulduğumda yine görüşmek üzere hepinizi yanaklarınızdan öpüyorum esen kalın.

kararsız ve istikrarsızım.