poz verişini sevdiğim

dün hayatımın 4 saati ilk kez buluştuğum çocuk tarafından çalındı. ilk buluşmaya da en yakın kankanı getirip kalkana kadar sohbet etmezsin be.

arabayla deniz kıyısına gider bir bira açardım.

bugün de üzüldük çok şükür. ben yine kendimin en sevdiği yazar olmaya devam edicim kardeşlerim hoşçakalın.

budur:


şimdi, e ne var bunda mq ne güzel iyi dileklerini iletmiş adam diyeceksiniz de... vize haftası bitti alüminyum. diğer sınıf ve bölümlerin de en kötü ihtimalle sınav haftasının ortasına denk geldi.

ne demiş düşünür:
"geç gelen teselli bi boka yaramaz kardeşim."
- konfüçyüs -

edit: hoca entryi gördü galiba hakkınızı helal edin kjkgjffhhchgf.
garanti olsun diye ilk günden atmış mesajı :d


(yalnız ilk sınavı kaçırdınız yine hocam; gözümüzden kaçmadı jkjkgjffhhchgf)

ne olacak bu uzayın hali?

neutrogena.

ben küçükken sarışındım diyenlerin ne kadar doğru söylediklerini anlamamızı sağlayan fotoğraflardır.
şahsen ben de çocukken sarışındım.

2007 doğumlu bir yazar olarak katılabilmem için 6 seneye daha ihtiyacım olan etkinlik hastagi. 10'lu yaşlar için olanını birisi başlatırsa iştirak ederim. *

bir süredir bunu düşünüyorum. bakıyorum, kendine düşman olabilen başka bir canlı yok yeryüzünde. kendi gerçek çıkarını göremeyebilen bir canlı yok. ya da çıkarını sezebildiği halde zaaflara yenik düşüp kendini kandıran bir canlı.

neden peki? çünkü insanın hayal gücü var. bulunduğu anın dışında düşünebilme yeteneği var. böylece kendini kandırma becerisi var. diyalektik hiç şaşmıyor. insan, kendini insan yapan özellikleriyle de savaşmak zorunda kalıyor.

insan tuğlayı keşfetti, dizdi üst üste
duvar çok yüksek, keşfediverdi merdiveni
çıktı duvarın üstüne
orayı çok sevdi, küçümsedi merdiveni
itiverdi ayağıyla
kendini mahkum etti insan olmaya

biz ona kısaca crop diyoruz. genciz, güzeliz, istersek her yerimizi dövme ve piercing ile doldurur, kıpkırmızı rujlarımızla, full makyaj çıkıp dolaşırız. çok beğendiğiniz avrupalı hatunlar tatil beldelerinde üstsüz dolaşırken ağız suyu akan güruh gelmiş benim göbeği açık üstüme yok çok kötü yok giyilmez diyecek. biz sizin iğnelerle şişirdiğiniz çirkin vücudunuza yapışan tshirtlerinize bişi demiyorsak, sizin ne haddinize? kilolu da olsa, zayıf da olsa bütün kadınlara yakışıyo kardeşim, yakışmasa da kimin ne giydiğine ki özellikle bir kadın için, bu şekilde atıp tutmayın. gören de ülke brad pitt kaynıyo sanır.

louis aragon'a ait realizm ve dram barındıran şaheser şiir.

'insan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
mutlu aşk yoktur'

livaneli de pek güzel bestelemiştir

ezelin kör annesi meliha. koklayarak oğlunu bulması... respect.

90larda ve şimdilerde altın çağını yaşayan meslektir(dünya genelinde, türkiye'de farklı olabilir).
90ların sonunda dot.com balonu patladıktan sonra iş alanları geçici olarak azaldıysa da son 5 senedir inanılmaz bir talep var.
bir bilgisayar mühendisi çok farklı alanlarda çalışabilir. ilk aklıma gelenler:
yazılım geliştirme
yazılım tasarım
proje yöneticiliği
iş analistliği
veri analistliği
veritabanı yönetimi
sistem yönetimi
siber güvenlik uzmanı
vs. vs.
bu meslekte başarılı olmak için bitmeyen bir öğrenme açlığı, yeniliklere hızlı adapte olabilme, ortalama üstü sayısal zeka ve analiz yeteneği gereklidir. ingilizce bilmiyorsanız hiç bulaşmayın. zaten ingilizce neredeyse her meslek için şart. proje yönetimi gibi alanlarda ayrıca soft skill denilen özelliklere de ihtiyaç vardır. başarılı bir bilgisayar mühendisinin işsiz kalma olasılığı şu an için hemen hemen sıfır. ülke içinde hiç bir şey yapamasa bile internet üzerinden dünyanın herhangi bir yerindeki firmaya yazılım geliştirme hizmeti sunabilir. başarılı projelere imza atmış olanlar ise yurt dışında rahatlıkla iş bulabilirler.
bu mesleği seçmek isteyen kişiler öncelikle bu işi sevip sevmeyeceklerine karar vermeliler. eğer sevmezseniz hem başarılı olmanız zor olur, hem de mutsuz olursunuz. çok başarılı olanlar ise hepimizin görüp duyduğu üzere inanılmaz işler başarmaktalar.
şimdilik bu kadar.

modern zamanlar'ın en sevimli isyancısı, tüm zamanların en komik aktörü.

30 dakikalık 12 bölümden oluşan aynı adlı romandan uyarlanan mini dizi. dizideki connell karakterini casey affleck'in manchester by the sea'de canlandırdığı lee chandler karakterine benzettim. tavırları konuşmaları falan baya benziyor.
dizi görsel açıdan çok güzeldi cidden. dizinin akıcı olmasının sebebi sadece kurgusunun iyi olması değil görsel olarakta çok özenli hazırlanmış olmasaydı.
kurguya gelecek olursak özünde aslında öyle çok kompleks, ahım şahım olmayan bir hikayeyi detaylarda ve duygusal anlamda o kadar iyi işlemişler ki dizi a plus bir seviyeye çıkmış. tabi kitabı okumadığım için bunda kitabın yazarının mı dizinin senaristlerinin mi daha çok payı var bilmiyorum.
dizinin duygusal olarak müthiş olmasında en önemli pay başroldeki ikiliye ait. aslında bana göre birbirlerini fiziksel açıdan aşırı iyi tamamlayan bir çift değillerdi ama mental açıdan o kadar uyumluydular ki dizi boyunca aralarında geçen diyalogları zevkle izledim.

dizi ilk 6 bölümden sonra biraz kendini tekrar etmeye başladığını hissettim ama sonra baş karakterlerin psikolojik bunalımlarını tahlil eden iki enfes bölümü izleyince fikri. değişti. (9 ve 10. bölümler sanırım). o diziye bir puanlama yapacak olsam 10 üzerinden 8.8 falan veririm. baya sağlam bir iş olmuş.

nice mutlu yıllara demek istediğim güzel nickli yazarımızdır efem.

üzüntü ve muz kabuğu.

kendi kendimi ittiğim durum. bir yakınım bana bu konuyla ilgili çok doğru bir şey söylemişti: sen tek başına koca bir grubu dışlıyorsun.

insanlarla kolay temas kuramıyorum, kurmak için herhangi bir adım atmıyorum. bu yüzden yeni girdiğim bir ortamda geri planda kalmaya çalışıyorum. daha çok gözlemliyor, soruları yanıtlıyor ve onun dışında kendi hâlimde takılıyorum. genelde insanlar çok burnu havada olduğumu düşünüyor. zaman içinde samimiyet kurabilirsek bana söyledikleri ilk şey bu oluyor.

ne hissettiğime gelecek olursak.. her şey benim elimdeymiş gibi görünse de elbette üzücü. sanırım ben laubali, samimiyetsiz görünmemek adına yeni tanıştığım kişilerin üstüne gitmemeye çalışıyorum. ama bunu yaparken de insanlarla aramdaki sınırı fazla net çiziyorum.

hafif kafadan kırık olmaları .
bazılarının keyif verici madde kullanmaları.
entelektüel birikimlerinin olması.