jetsons ailesinin yaşadığı kurgusal şehirdir.

bu kurgusal şehirde yaşayan ailemiz 2062 yılındadır ve bu da bize bazı karşılaştırmalar yapma imkanı vermektedir. 2021 yılında bu tanımı yazarken tıpkı back to the future sendromuyla yaşadıklarımı hissediyorum ve 40 yıl sonra o kurgusal şehre yetişme ihtimalimiz olmadığını düşünüyorum.

şehir kolonlar şekilde tasarlanmış ve bütün evler ve işyerleri bu kolonların üzerinde çünkü şehrimize adı üstüne yörünge üzerinde kurulmuş bir şehir. dolayısıyla da kara yolları mevcut değil. bunun yerine uçan kapsüllerle yolculuklar yapılmakta. tıpkı öncülü bedrock’taki gibi okullar ve eğitim kurumları, eğlence mekanları ve resmî kuruluşlar mevcut.

modern şehirlerimizden tek farkı teknolojinin çok ileri olması. yapay zeka robot teknolojisinde çok gelişmiş olan şehir bazı etik sorunlar getirdi aklıma. robotlar aile üyesi gibi görünse de aslında birer hizmetçi ya da köle görüntüsünde.

tabii köle deyince aklıma hemen afro-amerikalılar geliyor ve tabii ki dikkatli izleyicilerin fark ettiği üzere çizgi filmde hiç amerikalı yok. tıpkı bedrock’taki gibi.

insanlık bedrock’tan orbit city’ye gelene kadar teknolojik olarak devasa adımlar atmış olmasına rağmen insanlık namına bir ilerleme olmamış maalesef.

dünyanın en kısa fıkrası olabilir.

tekrar tekrar aynı şeyin anlatılması

bir siyasetçinin görevi nedir sorusuna “yarın, önümüzdeki ay, önümüzdeki yıl neler olacağını şimdiden söyleyip, zamanı gelince de neden gerçekleşmediklerini açıklamak" diyebilen vecizelerin adamıdır.

tam tersi olduğunu düşünüyorum. bir sürü imam hatipli tanıyorum ateist oldu. ateist olmayanın da namazında, niyazında olduğunu söyleyemem.

"bir burhan altıntop kolay yetişmiyi..."

önemli olan boyutu değil işlevidir.

belki de odamdaki dünya daha da büyüktür dışarıdaki dünyadan...

bir yıl değil kendimi bildim bileli böyle. yüzüm boya tutmuyor. şaka değil öyle cidden. ayrıca yüzümde gereksiz bi ağırlık hissetmeme de neden oluyor. rahat rahat gözünü kaşıyamazsın, endişe anında dudağını ısıramazsın. bırak onu su içmek bile eziyete dönüşür şimdi bardakta ruj izi kalacak mı diye. fondöten faşistliğine* hiç girmek istemiyorum. bırak benim cildim sivilce lekeleriyle, çukurlarıyla, çilleriyle öylece kalsın. ben dert etmiyorum ama insanlar ıyy şuran buran diye sürekli gösteriyorlar. o sivilceleri kapatmak için insanlar üstüne kimyasalı boşaltıyor. sonrası daha kötü oluyor tabi. insanları rahat bırakın abi. sanki sirkteyiz. herkes podyum mankeni olmak zorunda mı?

edit: ama yine de bazen yapıyorum. *

bazı arkadaşların yanlış anlamalarından mütevellit bu başlığı fesh ediyorum.

kendimi diyanet sözlükte sanmama neden olan sorunsal.
ne çok âlim varmış burada. toplasip yeni bir mezhep çıkarın bari.

çok sevdiklerimden; orfeas peridis & lizeta kalimeri'den gelsin...

bu akşam başımıza gelmiş rezalet gibi rezalettir.

sevgilim tuğçe ile 2 senedir sözlüyüz. birbirimizin ailesiyle sık sık bir araya geliriz. tabii şu pandemi döneminde aramızdaki iletişim de azaldı. bir an evvel nikah kıyalım, düğünü sonra da yaparız diye kararlaştırdık. babama ve anneme işimizin ciddi olduğunu açtım, o da kendininkilere açmış, müstakbel kayınbabam "eh gelsinler madem" demiş. buraya kadar her şey normal.

" serdar oğlumuz ne iş yapar acaba efendim?"
"yahu işte... neydi neriman?? heh firlamans mıydı neydi."
"freelancerım baba, yazılımcıyım."
"maşallah efendim ne güzel, ne güzel başka neler yapar?" (sigortalı bir iş soruyor)
"efendim işte bir de kafa sözlük'te mi ne çaylakmış yazıyormuş."

adam oracıkta ülker kruvasanıyla çayını tüketiyordu ki, bereket versin az kaldı boğazında kalıyordu.

"heheh, ne güzel efendim... ee ne demişler kız evi naz evidir, değil mi tuğçe?"

kızcağız elinde kahve ile oracıkta bekliyor, hiçbir şey diyemedi.

velhasıl neden kayınbabam olacak kılıklı şahıs "verdim gitti" dedi anlamadım. paraya kıyıp o kadar güllü lokum aldıydım... babası olmasa diyeceğimi bilirdim de, neyse.. sende de suç var be baba, nerden çıktı şimdi çaylak maylak.. şimdi arabadayım bu entryi giriyorum, çok sinirliyim sözlük...

çocuktan al haberi sözünün nedeni çocukların patavatsızlıklarındadır. konuya dahil yetişkinleri genelde utandırırken, dahil olmayanların gülmemek için dudaklarını ısırmasına neden olur.

çok doğru bir karar, bu kurslara okuma yazma dahi bilmeyen çocuklar gönderiliyor, ve bilmediği, o yaşta anlayamayacağı şeyler öğretiliyor, eminim aramızda bir çok kişi çocuk yaşta böyle bir şeye maruz kalmıştır. öğrenmek isteyen yaşı geldiğinde öğrenir, bu şekilde beyin yıkayan kurumlara gerek yok diye düşünüyorum ve türkiye'nin kara lekelerinden biri olan bu tarz kurumlarda yaşanan çocuk tacizlerinden bahsetmek dahi istemiyorum bile.

bir dostumu sevindirdim.. daha nolsun..

bir sigorta şirketi için çekilmiş kısa film tadında harika bir reklam filmidir.

bir çocuğun geleceği her türlü fedakarlığa değer. bu cümle filmin ana fikrini açıklayan final cümlesidir filmin.

filmde küçük bir kız çocuğunun babasının ona sürekli yalan söylemekte olduğunu fark etmesi ve bunu bir kağıda dökmesi anlatılıyor.

babalar bazen bunu yapar, anneler de öyle. bir çocuğun mutluluğu bu dünyadaki her şeyden değerlidir. bunu sağlamak için anne babalar -gerçek anne babalar- her şeyi yaparlar. “ gerçek” diye nitelememin nedeni bir çocuğun doğmasına vesile olmanın kişiye anne ya da baba yaptığına inanmayışımdır.

filmdeki baba, kızı için her şeyi yapmakta ama onu üzmemek için de elinden geldiğince bunu gizlemektedir. herkes bilir mi bunu bilemem ama bazen anne babalar sofrada yeterli yemek olmadığında karınlarının tok olduğunu söylerler, bazen çocuklarına istedikleri bir şeyi almak için onlara belli etmeden bir yerlerden para bulmak için çabalayıp dururlar.

ben bunun bir düşünün derim. anne baba olmak gibi bir düşünceniz varsa bunun nasıl bir sorumluluk getireceğini hesap edin önceden.

filmin benim hayatımdaki önemi ise çok daha farklı aslında. bir gün ingilizce dersi için dinleme sınavında bu filmi kullanmaya karar verdim ve ikinci kez filmi çocuklara izleteceğim zaman öğrencilerin çoğunun gözlerinin dolmuş olduğunu, bazılarınınsa açık açık ağladığını gördüm. elbette bu bölümden çocuklara puan verirken bunu ciddiye aldım. çünkü o çocuklar merhamet ve fedakarlığı anladıysa boşluk doldurmasalar da olur.

eğer bu tanımı buraya kadar okumuş ingilizce öğretmeni ya da öğretmen adayı bir yazar arkadaşım varsa bu filmi bir köşeye not etsin. ölçme değerlendirme için uygun olmayabilir ama çocuklara çok şey öğretecektir.

my dad is a liar

837 - halley kuyruklu yıldızı dünya'nın yakınından geçti.
1845 - türk polis teşkilatı kuruldu.
1928 - "türkiye devletinin dini islam'dır." cümlesi, anayasa metninden çıkarıldı. milletvekilleri ve cumhurbaşkanı, yemin ederken "vallahi." yerine "namusum üzerine söz veririm." diyecek.
1931 - ankara'da toplanan türk ocakları olağanüstü kurultayı, türk ocakları'nın feshine ve mallarının chp'ye devredilmesine karar verdi.
1950 - bursa cezaevi'nde açlık grevine başlayan nazım hikmet, sağlık durumu bozulunca gizlice istanbul'a getirildi. şair açlık grevini erteledi.
1974 - genel af yasa önerisi, tbmm'de kabul edildi.
1982 - kapatılan chp'nin eski genel başkanı bülent ecevit, norveç'te yayımlanan bir gazeteye verdiği demeç gerekçesiyle gözaltına alındı. ecevit, 16 nisan'da tutuklandı.
2007 - pegasus havayolları'na ait, içinde 178 yolcusu bulunan boing 737-800 model diyarbakır-istanbul seferi yapan uçak, hava korsanı tarafından kaçırıldı.
kaynak

şu an zabahın köründe serviste zıplayarak işe giderken yolun anlamadan geçmesini sağlaması.