akıl yaşta değil baştadır diyerek 44 yaşında katılmadığım düşünce...

bir fısıltın atar yüreğimde.
damarlarım şenlik yeri.
yaralarım sevinç kabuğu.

27 yasinda 4 cocuk annesi saynur süyüncü, bu vahsete dayanamiyorum artik, sikayetci olmus siddet gördügü icin ama korunmamis korunamamis.
buradan
buradan

pudra şekeri ile mutlu olma sanatı.

lavanta kokusudur. bu kokuyu temizlikte, yumuşatıcıda hatta parfümüm olarak bile kullanabilirim*. hem ferahlık hissi veriyor hem de hoş bir kokusu var.

alırım bi fav.

psikolog harry harlow'un 1971 yılında yaptığı deneydir.
annelere yahut kişiyi büyüten herhangi birine bağlanma sebeplerini konu alan deneyde maymunlar kullanıldı.
öncelikle telden bir anne modeli tasarlandı, bu tel anne modeline dolu bir biberon yerleştirildi diğer tarafta ise peluştan yapılma ve maymuna benzeyen bir suratı olan ancak biberonu olmayan bir anne modeli tasarlandı.
diğer bir durumda ise ikisi de biberonlu peluş ve tel anne kullanıldı.
yeni doğmuş maymunlar bu iki annenin yer aldığı kafese konduktan sonra davranışları incelenmeye başlandı.
biberonlu peluş anne tercihleri beklenen bir şeydi.
ancak diğer durumda yani biberonlu tel anne ve biberonsuz peluş anne durumunda yavrular peluş anneyle vakit geçirmeyi tercih ederek yalnızca acıktıklarında tel anneye gidiyor, karınlarını doyuruyor ardından hemen peluş anneye dönüyorlardı.
deney sonucunda bebeklerin annelerine bağlanma sebebinin beslenmeden ibaret olmadığı, dokunma konforu adı verilen olgunun çok daha büyük öneme sahip olduğu ilan edildi.

ayrıntılı bilgi

uçuk bir insan tanımı yapılması gerekseydi kendisini tarif ederdim. zamanın ötesinde, oldukça nahif ruhlu, ağzı bilgi kokan biri olduğunu söylemek çok da zor olmasa gerek. yaptığı tanımlar ve bu tanımların türlerine bakıldığında psikolojinin kendisi için bir hobiden ibaret olmadığını görüyorum ve kendisine bilgi yolculuğunda başarılar diliyorum. sözlük senin gibi bir yazarı bünyesine kattığı için gerçekten şanslı.

hiç umursamayın,asla muhabbete girmeyin,aynı yerde çalışıyorsanız neler yaptığını çaktırmadan iyi gözlemleyin.çünkü bu tipler genel olarak birlikte çalıştığı insanların kuyusunu kazarak kendilerini öne çıkarmaktan zevk alan zavallı yaratıklardır.böyle bir insan müsveddesi ile aynı ortamda çalıştım ve içimden en az 5 kez boğazını büyük bir zevkle kesmek geldi diyebilirim.sonradan dedim ki niye oyunu kuralına göre oynamıyorum?açıklarını buldum,patrona ifşa ettim ve şutingen!umarım çok kötü bir durumdasındır ve allah cezanı veriyordur.

"geçse de yolumuz bozkırlardan denizlere çıkar sokaklar" misali arama sonucu veren web sitesidir.

meşguliyeti olmayan beyin kısa zaman sonra gereksiz şeylerle ilgilenmeye başlar.
hiç bir şey yapmayan kişi sıkıntılarını tekrar tekrar çiğniyor gibidir. bu geviş getirme, beyni beklemediği gibi onu bitirir de.
irade terbiyesi/ jules payot

herhangi bir soru çözerken veya ciddi şekilde birini dinlerken ellerim sabit durmuyor. ya elimde kağıt kalem benzeri bir şey olacak onunla oynayacağım ya da parmaklarımla oynacağım. başka türlû yapamıyorum.

biri raif efendi mi dedi. (kürk mantolu madonna)
aşk balondur. sizi önce var eder. sonra yok.

dünden beri bizzat yaşadığım duruma binaen bu başlığı açtım.

kendimce birşeyler yazıp çizmeye çalıştığım bu ve benzer mecralarda kişilerle birebir sürtüşme yaşamaktan özellikle kaçınmama rağmen, hiç kimseyi bireysel olarak konu etmememe rağmen, tam da bu söylediklerimi oldukça rahat biçimde yapan bir kesim var .

gerek entry altına, gerekse özelden mesaj yoluyla , karşısındaki kişinin kim olduğuyla ilgili hiç bir fikri olmadan ,
öğüt vermeye kalkanlar
git şunu öğren diyenler,
ben bilirim sen bilmezsin tarzı kişiye üstten bakan , kendini beğenmiş havasında olanlar ,
ukala ukala kelimelerle cevap yazanlar ,
daha az önce açtığım bir başlığın altına, açık açık ' çöp başlık ' diyebilecek kadar hadsiz olanlar, vs.
bunları çoğaltmak mümkün.

yazdıklarımı beğenmeyebilirsin,
sana, hayat görüşüne ters olabilir,
bir çok yazı benim hayat görüşüme de ters ama, her işin bir usulü var.

bunu bireysel hakarete , hadsizliğe götürmeden de pekala dile getirebilirsin.
kaldı ki, kimsenin bir diğerinden üstünlüğünün olmadığı bu tür yerlerde bunu en iyi biçimde yapmanın yolu da yine akıl kullanılarak üretilmiş cümlelerdir.

düşünür, bana bireysel saldırıya girişmeden pekala cevap verebilirsin.
ha bunu yapamıyorsan da , burada durma zaten , yanlış yerdesin .

ben yanılıyo olabilirim, sen gibi 'ben bilirim ' demiyorum.
ancak bunu belirtmenin etik bir yolu olduğunu, senin de bunu bulman , öğrenmen gerektiğini söylüyorum.

sözlük kurallarının dışında da olsa , şu andan itibaren bireysel hadsizliğe giren her türlü davranışı, yaklaşımı, yazıyı karşılıksız bırakmayacağımı bildirir , gerekirse bunları açık açık deşifre edeceğimi tüm katılımcılara bildiririm .

herkes haddini bilecek nokta

edit; evet , bu durum ülkenin sorunu olabilir,
bu ülke sorunudur deyip susalım, dile getirmeyelim , bu sorunla yaşamaya devam mı edelim ?

ben dile getiricem, sen dile getireceksin , bu kafa yapısındaki sorunluları , bir sekilde olması gerektiği kulvara getireceğiz.
aksi halde bunu kabullenmiş olmuyor muyuz ?

edit 2 ;
yazar arkadaşlar okumadan , meselenin özünü anlamadan gelip direkt yorum yapıyor.
sözlüklerin kaderi sanırım bu .

ben eleştiriden kaçan korkan bir insan değilim.
ancak eleştiri diyorum , hakaret değil.
ışın içine hakaret girince olayın rengi değişiyor.
adam gelmiş bana özel mesajla saldırıyor, yetmiyor direkt bana entry yazıyor. sözlüklerde böyle bir üslub yok diye biliyorum ben .
fikrini söyler çekilirsin kenara. karşılıklı bire-bir sohbete devam etmezsin .
burada tam da bu yapılıyor.
ıs mesaja dönüyor, orada da bir sürü densizlik alıp başını gidiyor .
ıs eleştiriden çok ahlaksızlığa terbiyesizlige doğru evriliyor .

ben şimdi bu başlık altında beni haksız gören yazarların başlıklarına gidip , hepsine tek tek bıkıp usanmadan ' bu başlıklar çöp , bir boka yaramazlar ' yazicam .
öyle ya eleştiri özgürlüğüm var ve onu kullanabilirim.
kimse de bundan rahatsız olmayacak .olan olursa buradaki yazılarını gösteririm kendilerine.
bunu mu yapalım meselenin özünü anlamanız için ?

dünyada parayı sadece erkeklerin kazandığını zanneden erkeklerin uydurduğu şehir efsanesini, kendilerince teyit etmek için sordukları sorucuk. cevaplamaya tenezzül etmiyorum.

stanley kubrick tarafından 1971 yılında çekilmiş, anthony burgess'in aynı isimli romanından uyarlama film. kitabı okunduktan sonra izlenmesi gerektiğini düşünenlerdenim. bir şeyleri anlatmak için insanı dürtmek yerine, ruhuna sert bir balyoz darbesi indirmek gerektiğini düşündürtmüştür daima bana. ne kadar kubrick sevsem bile yine de film kitabın gölgesinde daima kalmaya devam edecek benim için.

edit: alex'i oynayan oyuncu malcolm mcdowell'in o ikonik aparata bağlandığı sahnede korneasının çizilmesine rağmen hiç bozmadan rolüne devam ettiğini öğrendiğimden beri filme fazla haksızlık ettiğimi fark edip tekrar izledim de yine kitap daha ön planda olsa bile film de vasat dediğim kadar yokmuş şimdi. bahsettiğim olay da şöyle gerçekleşiyor, mcdowell'in korneası çizilince bir süre hastanede kalmaya devam ediyor ve iyileşip sete geri döndüğünde çekimler daha fazla aksaklık olmasın diye o sahnede dublör oynatmaya karar veriyorlar ama dublör kabul etmiyor. mcdowell kolları sıvayıp tekrar aynı riske rağmen aynı sahneyi çekmeye razı geliyor. az daha kör olma ihtimali olmasına rağmen sırf filmi tamamlamak için kendi kendine bu kabusu tekrar yaşatması büyük bir oyunculuk örneği.

oysa benim ruhumda savaş var, durmadan ölüyor içimdeki insanlar.

(bkz: bağlaç olan de)
(bkz: bulunma hal eki)
(bkz: bağlaç olan ki)
(bkz: noktalama işaretleri)
(bkz: yazımı en çok karıştırılan kelimeler)
(bkz: mi soru edatı)

amme hizmeti olsun okuyun, okutturun.

aklıma geldikçe editlerim.

küçükken izlediğimde çok heyecan veren film serisi. hala da öyle 3 5 ay önce izledim tekrar, aşırı keyifli ve heyecanlıı. en sevdiğim film serilerindendir