film mi izleyelim, dizi mi?
pizza mı söyleyelim hamburger mi?
evde mi takılalım, dışarı mı çıkalım?

cevap fark etmez ise

sakın inanmayın*. elbette fark eder. hangisi olduğunu senin bulman gerek ama işin challenge burada zaten. eğer doğrh tercihi yapamazsan bütün gün itina ile surat asılır ve ikinci yalana geçilir.

bir şey yok*

erkek olmak ne zor lan
allah kolaylık versin

#157245 aynen bunu yapıp sonrasında kendimi uyku yerine, "niye uyuyamıyorum lan ben?" diyerek yattığım yerde sinir krizi içerisinde manyak gibi sağa sola döner vaziyette bulduğum durum.

referans entrydeki tekniği uygulayarak uyuyabilen varsa seçilmiş kişidir. swh

uyumamı bir nebze kolaylaştıran tek şey soğuk ama o da kar soğuğu falan olmalı.

eskişehir bebesi olmak bunu gerektirir çünkü. en sevdiğim şeyin de afyon dinlenme tesisi soğuğu olduğunu söylememe gerek yok sanırım. swh.

iki farklı dilde iletişim kurma becerisi anlamına gelir. türkiye'de de mevcut coğrafi ve sosyolojik özellikleri göz önüne aldığımızda, iki dilli toplulukların yer aldığı bir toplumsal yapı bulunmakta. avrupa birliği ülkelerinde iki dillilik oranı %56.

literatür bize, bilingual çocukların monolingual (tek dilli) çocuklarla aynı dilsel gelişim sürecinden geçtiğini ve yaklaşık aynı zamanda konuşmaya başladıklarını göstermekte.

ancak, bilingual olmanın bilişsel beceriler üzerinde pozitif etkileri gösterilmiştir. özellikle, 0-2 yaş, ergenlik dönemi ve yetişkinlik döneminde ikinci bir dil öğrenmede beyindeki nöral ağ kapasiteleri incelendiğinde, bireyin yaşı azaldıkça bu kapasitenin belirgin derecede daha da arttığı gösterilmiş. bu yeteneğe de nöroplastisite denir.

bir şey yapmadan, sabit duramayan insan davranışıdır. diş fırçalarken aynanın karşısında sabit duruyorsam sanki saatler geçiriyormuşum gibi geliyor orada, illa dikkatimi dağıtacak bir şey olması lazım ya da hareket halinde olmalıyım aksi takdirde dediğim gibi zaman geçmiyor.

küçük kedilerim şu an yatağımda birbirlerini öpüyorlar, dokunuyorlar, seviyorlar, ne zaman uyuyacağımı bilmiyorlar ve beni bekliyorlar. onların beni sevdiğini bilmek ve benim de onları sevdiğimi bilmesi, uyurken yüzüme dokunup gözlerinin peyderpey uykuya dalışını izlemek.

boya kaleminde ten rengi olmayanlar, açılması muhtemel başlık

lise de sınıftaki kızlardan biri erkek arkadaşından ayrılınca soluğu benim kollarım da alıp saatlerce ağlamıştı. ertesi gün ayrıldığı sevgilisi yüzünden sigaraya başlamıştı. 2,5 ay sonra başka bir erkekle sevgili olup üniversite sınavına hazırlandığımız sene geceli gündüzlü erkek arkadaşıyla mesajlasir onunla görüşür okula gelmezdi. kız üniversiteyi kazandi, instagramina bir bakayım ne yapıyor diye sayfasına bir girdim lgbt ,gökkuşağı. aman tanrım dedim noluyoo. meğersem bizim bu aşk acısı çeken, omuzumda ağlayan, sigaraya başlayan, gecesini gündüzüne katip sevgilisiyle konuşan kızımız gitmiş, yerine 3e vurulmuş gömleğin düğmeleri açılmış, sadece sarışın kızlar ilgi alanıma giriyor diyen kız gelmiş. seninkiler gibi kafamda deli sorular...

kimseye kendini tanıştıramayan...

nefffret ediyorum bu olaydan. hem neden boşaltıyoruz ki kalsın abi öyle alırız işte ihtiyaç oldukça ne gerek var anlamıyorum.

yazar ahalisinin dert serme mekanı.

diyecekler ki kafa sözlük için öneriler başlığına yaz. hayır efendim, buraya yazacağım. neden biliyor musun sevgili moderasyon? çünkü her şeyi, her entryi, her başlığı kafanıza göre taşımanızdan sıkıldım. eğer o işin cılkı çıkmamış olsa emin olun kafa sözlük için öneriler başlığına yazardım. dine karşı din.

rahatsız olmaya başladım. bakın, küfürsüz yazmayı artık hemen hemen herkes kabullendi ve onayladı. dahası zaten bunu kabul etmeyenin burada ne işi var? fakat benim ve benim gibi düşünenlerin takıldığı nokta argo ve hafif bel altı muhabbetlere adeta 35 yaşında çılgın bakireler gibi yaklaşmanız. arkadaşım ben buraya bir şeyler öğrenmek,okumak için geldiğim gibi biraz da makara yapmaya geliyorum. hatta ve hatta kız ayarlayacağım ulan. sana ne?

doğru kişiyi bekliyordur.

bir tek baharda bir şeye benzeyen, henüz çevre düzenlemesi görmemiş, ankara yol kenarları.

bir alberto manguel kitabıdır.

okumak tarihsel açıdan incelendiğinde önümüze çok tutarsız veriler dökülmekte. kutsal kitaplar okumanın, sözünü önemine ne kadar vurgu yapıyor olursa olsun, okumak suç olmaktan asal kurtulamıyor. döngüsel bir fahreneit 451 içinde yaşıyoruz.

yüceltildikçe yerin dibine batırılan bir eylem okumak. metroda kitap okurken “keko” diye nitelenen insanlardan tutun da okuduğu kitaplar ve yazdıkları yüzünden hapiste ömür çürüten insanlara kadar binlerce örnek sayabiliriz bu durumu kanıtlayan. ama bence bu kadar zaman harcamaya gerek yok.

okumanın verdiği zevki anlamayan insanlarla bir alıp veremediğim yok. eminim kendilerince haklı gerekçeleri vardır. yadırgamıyorum da onları. ama okuyan insanı zavallı biri gibi görenlerin zekası ile büyük derdim var ve bu dert hiç bitmeyecek.

jorge luis borges’e karanlık günlerinde kitap okuma şerefine nail olmuş dünyanın gelmiş geçmiş en iyi okurlarından ve en iyi yazarlarından biri olan alberto manguel bize okumanın tarihini anlatmış. taa taş tabletlerden günümüzün teknolojik tabletlerine kadar. sanki çok şey değişmemiş, hala aşağı yukarı aynı şeyleri kullanıyoruz okumak için ve hala ikinci sınıf vatandaş okuyanlar.

o halde okuyun.

frambuazlı pasta.

klasik eserleri okuyan insanlar genelde insanları sınıflandırmaz, aşağılamaktan kaçınırlar. çünkü bu kitapların çoğu baskılardan, adaletsizlikten, insanların aşağılanmasından ötürü yazılmıştır. bulundukları toplumu, sınıfsal ayrımları anlattıkları için klasik olup her dönem okunmuştur. o yüzden ne diyeyim, okumak bir meziyet değil anlamak mesele.

günümüzde yaşamın hızlı akması sebebiyle klasik kitapların içeriğinin ona bir şey katmayacağı yanılgısına düşen gençtir. eğitilmeli yetiştirilmeli ve hoşgörü ile kitaplarla tanıştırılmalıdır.

sen beni öpersen belki de ben fransız olurum
şehre inerim bir sinema yağmura çalar
otomobil icad olunur, zarifoğlu ölür
dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.

- senegalliler dahil değil

sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır
çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi
o vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin
hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin

- yoksa seni rahatsız mı ettim?

sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur
ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek
elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim
elbette gayet rasyoneldir attan atlamak

- freud diye bir şey yoktur.

sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim
belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma
bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün
yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.

- haydi iç de çay koyayım.

ah muhsin ünlü

telefonla konuşmayı sevmeyen mecburi durumlarda katlanmak zorunda olan insandır. ayrıca iş ile alakalı durumlarda ve arkadaşlık ilişkilerimde problem yaşıyorum bazı zamanlar. belli bir kesim ise alıştı. yaşam şekli haline geldiğini düşünüyorum.

sık sık gelen istek.
her sabah daha kötü bir olaya uyanıyoruz; gündemde sürekli yeni aksiyonlar, yeni facialar, yeni skandallar...
su hiç durulmuyor ve bunun getirdiği yorgunluk hiç dinmiyor.
en çok da insanlar yoruyor. anlatmaya çalışmak, ısrarla anlamamaya özen göstermeleri; insanı sanki bir cehennem çukurunun içine sürüklüyor.
böyle bir dünyada içte biriken sıkıntıyı söküp atmanın en rahatlatıcı, belki de en ilkel yöntemi avazımız çıktığı kadar bağırmak.

nadiren güzel şeyler için de gelir bu istek. o zaman kanatlanıp uçuvermek istersiniz, yerlere göklere sığamazsınız.

umarım size hep ikincisi için uğrar ve hiç terk etmez.

ben de yakında (bkz: lanet olsun böyle düzene diyerek çöpü tekmeleyen dayı) gibi olurum büyük ihtimal, yolda rastlarsanız kendi halime bırakınız lütfen. *