ulaşılamayan bir şeyi kötü diye nitelendirmek.

(bkz: eser)
(bkz: kıçla gülmek)

ayrıca bu kitabı kendi yazdıysa ben de t-rex'im.

bazen savaşmak, bazen teslim olmak ama bazen de barışmak gerekir. sanırım hangi durumda hangisini seçebileceğini bilmek bilgeliktir.

herkesi memnun etmek zorunda değilmişiz.

müslüman arapların 870 yılında bizans'tan aldığı ve 1090 yılındaki norman işgaline kadar hüküm sürdüğü, akdeniz'de bir adadır.
araplar çekilse bile, malta'lılar arapça konuşmaya devam etmiş ve arapçayı latin harflerini kullanarak yazmışlardır.

israil'e hak sahibi demek için vicdanını biraz devre dışı bırakmak lazım. çünkü bu şahıslar bugün bir hata yaparsa gelecek iki neslinin güvende olamayacağını, hatasından onların acı çekeceğini kabullenmiş demektir. ayrıca ülkemizde ne zaman israil seviciliği boy gösterdi? hani insan hakları, emperyalizm karşıtlığı, kadın ve çocuk hakları? ya söylemleriniz çelişiyor ya da zaten yanlışsınız. akıl ve vicdan muhasebesine davet ediyorum. ve lütfen hikayelerinizde ralph'i paylaşıp burada sivilleri her seferinde katleden bir devleti savunmayın. yarın da biri çıkar çin'in tarihsel hakkı deyip uygurlara yapılan zulme destek verir. yanlış kapıları aralamayın.

tıp biliminde bir şeyin sonuna -it eki geliyorsa iltihabı anlamına gelir. bronşit (bronşların iltihabı), farenjit (farenksin yani yutak iltihabı), nefrit (nefronların, böbreğin iltihabı) gibi.

"zamanla sevip aşık olmak" diyerek çıtayı en tepeye koyuyorum. var mı arttıran?

der eduardo galeano.

yemek tarifleri veren bir hesap değilse, bu insanların savunulacak bir yanı olduğunu düşünmüyorum. sosyal medya platformlarının asıl amacı da bu değil, yanlış kullanılmaya müsait olduğu için bu durum ortaya çıkıyor. illa fotoğraf atmak gerekiyorsa yemek bitince atılabilir. kimse tüh, ne yediğini göremedim diye üzülecek değil.

bazı yiyecek reklamlarına da karşıyım. bir şarkı dinlemek veya ders videosu için girdiğin sitede önce yemek videosu izlemek zorundasın. o reklam videoları tok insanın bile iştahını açacak türden. her istediğini yiyemeyen birini videoyu izlerken düşünün. iki durumun hiçbir farkı yok. yiyemeyen birine hepsi çok lezzetli gelir. bu ülkede açım diye kendini yakan bir baba öldü, unutmayın.

anneannem, yediğin içtiğin senin olsun, bana gezdiğin gördüğün yerleri anlat derdi. ben böyle büyüdüm.
bizim kültürümüzde yemek yerken biri görse, gel beraber olsun en azından bir çayımı iç diye diye zorla oturursun o masaya. şimdi ise, gösteriş yapacağım diye görgüsüzlük normal oldu. toplum olarak değişmemiz gerek. daha bilinçli ve düşünceli insanlara ihtiyacımız var.

(bkz: ben bu evin hizmetçisimiyim diye aniden çıkışan anne)

buradan
halkımız sana pek helallik verecekmiş gibi durmuyor uzun:

coğrafi keşifler, rönesans, reform, aydınlanma, devrimler sanayileşme batıda art arda yaşanırken, atalarımız ve daha doğudakiler tam olarak neyle meşgul oluyordu acaba. kahvede oturup tavla mı oynuyordu. neden hiçbir şeyi merak etmemiş bu adamlar.

ayışığı diyorum, hele dolunayda, gece yaşanan o ışığa, aydınlığa bayılıyorum, istanbul da yüksek bir noktada ve terasta sabaha kadar oturabilirim,

gün batımını da çok abarttıklarını düşünüyorum, akşam olurken benim içim sıkılır, özel olarak sevmem, sevmeyebilirim, buda benim sevmeme özgürlüğümdür, hakkımdır, illaki birini seçmek gerekiyorsa, sabah güneşin doğuşunu tercih ederim, özellikle yaz mevsiminde deniz kenarında harikadır,

bir akşam yazlık bir yerde bir tesisteyiz, çok methedilen bahçeli salıncaklı filan bir yerde yemek yemişiz, kahve içiyoruz, bende haddim olmayarak gün batımına sırtımı dönmüşüm, zaten meraklısı da değilim, orada bulunan kokoş bir teyzemiz, bir iki edebiyat eseri parçaladı, ve bir erkeğin bir kadınla olan randevusunda aynen benim gibi manzaraya sırtını dönen kadına, "gün batımına sırtını dönen bir insan beni nasıl anlayabilir" minvalinde bir şey söylediğinden bahsetti, ve bana da sordu neden izlemiyorsun...
teyzecim sen seviyorsun izliyorsun, ben sevmiyorum, izlemiyorum...

neden?
çünkü istemiyorum...

zevkler ve renkler gerçekten tartışılmamalı, ve sorgulanmamalı,
herkes aynı şeyleri sevecek isteyecek diye bir şey yok, sen seviyorsun, sen sensin...
ben sevmiyorum, ben benim...

insan bilmeden, bilmediği birisine mevsimler biriktirirmiş içinde,
başka nasıl açıklanır ki normalde durgun bir insanken sen,
o dünyanın bütün renklerini senin gördüğün gibi görsün diye ona anlatma çabanı...
"mavi bir gökyüzü" demiyorsun mesela, "muhteşem" diyorsun, "bak bulutlar ne güzel!"
ya da sonbahar o kadar da hüzünlü gelmiyor, dökülen yapraklar güzel bir fotoğrafın aksesuarı oluveriyor bir anda.
hatta çocuksu bir sevinç kaplıyor içini, o yapraklara basıyorsun onunla yürürken belki.
yani sen de ona doğuyorsun, batıyorsun, yağıyorsun ve esiyorsun...
sadece ona!
sadece onun yaptıkları önemli oluyor gözünde,
sadece onun ağzından seninle ilgili çıkan kelimeler...
sadece onun nasıl olduğu ilgilendiriyor seni; hasta mı, üşümüş mü, keyfi yerinde mi yoksa münasebetsizin birisi canını mı sıktı?
eve gidebildi mi? yolda fena bir şey oldu mu acaba diye kendinden önce onu düşünüyorsun, gereksiz evhamlar yapıyorsun.
deli bir merak ile hani çocuklar her şeyi öğrenmek ister ya onu bilmek istiyorsun...

turgut uyar "o çiçek açmamışsa mevsimi sen değilsindir. " diyor ya hani çok haklı!
ve cahit zarifoğlu ne güzel söylüyor; "onca sevgiye rağmen kalbi filizlenmemişse, toprağı sen değilsindir."

çok kısa iki benzer söz ama özettir bunlar lafın gediğine konduğu, üstüne başka söz gerektirmeyen ve de canını yakan muhatabının...

bazen olamıyorsunuz çünkü! bazen olamazsınız.
olamadığınızı bildiniz mi sessiz sessiz gidiniz efendim. herkes için en doğrusudur...

vazgeçtim... *

(bkz: sakalıma dokunma)

benimdir efendim.
gerçekte ise şöyle biriyimdir.*

(bkz: ickiliydibilmemne)

sözlükte açılan bazı başlıkların kahretmesi meselesidir. yazarlara yönelik açılan (bkz: hangi yazar gözünde nasıl canlanıyor sorusu) gibi başlıklarda kendi ismini görememek, hiçbir enler listesine girememek üzmektedir. ah be.

"çok uyumak kaçmaktır, uyuyamamak ise yakalanmak."

sigmund freud