silgiler. ne zaman ihtiyacım olsa buhar oluyor.

hüseyin turan.
kedi
bir dönem kullandım.
o dönemi gelen için buraya bırakıyorum.

devletin bekasının da allah belasını versin malboronun da!

(bkz: ah o gemide ben de olsaydım)
ah muhsin ünlü

kisiden kisiye tercih edilecek ozelliklerdir. kimisi interior design sevdalisidir, kimisi exterior design'a onem verir, kimisi sürüsten aldigi keyfe odaklanir ki benim icin araba tercihimi etkileyecek en en buyuk etkendir bu. piyasadaki bir cok araba japon-alman-amerikan farketmeksizin uc asagi bes yukari ayni ozellikleri, ayni teknojileri, ayni dizayni barindirabilir ama(!) arabayi kullanimda olay bambaska bir yere evrilebilir. yolu, cukurlari hissetmesi, kullanimdaki kolayligi-yoldaki akiskanligi, ozellikle virajlarda yolu tutusu vs. gibi ozellikler arabalar arasinda ciddi fark yaratir.

dedemin ölmesine bir iki gün kala, evde yer yatağında yatarken bı akşam odada kısa süre baş başa kaldik. konusamayacak bir vaziyette olduğu için bana el sallayıp yanına çağırdı. halsizligi her zerresinde belliydi. yandaki ayrana bakış atıp gösterdi gozleriyle. ağzına bir kaşık döktüm. sonra bir kaşık daha. yeter diye eliyle işaret yaptı. koca bir sürahi ayranı içen dedem iki kaşığı zor içmişti..
ertesi gün okula gitmem gerekiyordu. gitmeden ondan hakkını helal etmesini istedim. o son nefeslerinde, ölümü bekler şekilde gözü açık etrafa bakarken bana kafa sallamisti. evet dercesine. bunu da unutamıyorum.
rüyalarda görüşüyoruz sadece artık.

çek cumhuriyeti'nin gururu. bir çok farklı marka altında satışı olsa da, orijinalinin üzerinde "satışı hukuki olarak kısıtlıdır" minvalinde kabartma bulunur. üzerinde özel delikli kaşıkla şeker eritilerek tüketilmesi ve suyla seyreltilmesi makbuldür.

(eritme işlemi için şeker kaşığın üstüne,kaşık da bardağın üzerine konur. bir miktar absinthe, şekeri yalayarak dökülür. sonrasında artist artist o şeker yakılır. yanan şeker karamelize şekilde içki içine eriyerek damlar. son olarak bir miktar soğuk suyla seyreltilir.)

(bkz: dikkatle tüketiniz. gaza gelmeyiniz. afiyet olsun.)

aşk bir kere olduğundan dolayı aşk demeyelim de birinden hoşlanma diyelim biz ona. 2 defa başıma geldi. ilki 9.sınıfta çömezken, ikincisi de 12.sınıfta kalfa iken ... sanılanın aksine derslerimi olumsuz değil olumlu etkiledi birinden hoşlanmam. çünkü mesela derste hocayı iki kişilik dinlerdim ve özenle not alırdım çünkü eğer eksiği olursa benden alsın, benden istesin diye. ders çalışırken iki kişilik çalışırdım mesela, eğer anlatmamı isterse rezil olmayayım da tam anlatayım konuyu anlasın diye. ama ne benden not istedi ne de ders anlatmamı istedi. ama yine de kendisine teşekkür ediyorum çünkü okulumda son 2 eğitim yılı boyunca 85 ortalamayı geçen olmamıştı, ben 86 küsür ortalama ile bunu başardım:). ayrıca övünmek gibi olmasın okul müdürümüzün 10 öğrenciden oluşan onur listesine girdim.

ikincisi ise dediğim gibi 12. sınıfta oldu. sayısaldan eşit ağırlığa geçmiştim ve yeni sınıf ortamındaki çoğu kişiyi tanımıyordum. nasıl olduğunu ve ne zaman olduğunu hatırlamadığım bir şekilde hoşlandım ondan. bir süre sonra onun çok yakın arkadaşına söyledim durumu, o da anlamış zaten. ama dedi ki onun sevdiği biri var. yıkıldım tabii ama vazgeçmedim. sessiz biriydi pek konuşmuyordu. bazen dersler hakkında sorular soruyordum ama çok kısa cevaplar veriyordu. bazen okula diğer arkadaşları ile birlikte gelmiyordu bazen de geç geliyorlardı. eğer bu arada hocalar bir not, bir test falan dağıttılarsa bir tane de onun için istiyordum. geldiklerinde gizlice arkadaşına veriyordum onun emanetini. bir gün arkadaşına benden rahatsız olduğunu, ona notları testleri vermemi istemediğini söylemiş. sağolsun arkadaş da bana söyledi anında. sonra başka bir arkadaşı(benim de samimi olduğum birçocuktu ve onuna kardeş gibiydiler) benimle bir köşede konuştu. bu durumun gayet normal olduğunu ama onun sevdiği biri olduğunu bana söyledi. ben de kendimi ondan uzaklaştırmaya çalıştım. ne yapsaydım ki. pandeminin de baş göstermesiyle okullar da kapandı zaten ve zor da olsa aklımdan çıkarmayı başardım. ona da çok teşekkür ediyorum çünkü eşit ağırlık olarak sadece 1 sene okumamam rağmen eşit ağırlık alanında okul birincisi oldum.

işte böyle sayın yazarlar. buraya kadar okuyan varsa çok teşekkür ederim.

borcam tabiki.

alisilageldik seylerin disinda; buraya yazacak bir kombom var, uygun ani bekliyorum.

rez, loading %78.

sözlük olmuş mezra çayırı
yazarlar dolaşıyor dağı bayırı
otlayanı ayrı, geviş getireni ayrı
böyle dağınık sürü süt vermez gayrı

ne zaman kaydolduğumu hatırlamadığım oluşum.

evrenin kendi kendine oluşturduğu espritüel bir ilkesi vardır. `zaman` isimli insan uydurması olguyu bize farklı koşullarda farklı şekillerde deneyimletir. sözümona her canlının `zaman` isimli bu olguyu algılayışı, küçük bir detaya bağlı olarak değişir. hani bilirsiniz çokça kez zikrettiğimiz `kelebeğin ömrü` metaforu vardır... bunun söylenme sebebi öylesine değildir. bir kelebeğin dünyamızı algılayış biçimi farklıdır. bizim için geçen bir saniye, kelebek için bir hafta yaşanmış kadar dolu dolu olabilir. gözlerinizi açıp kapadığınız anda, milyarlarca canlı doğar-büyür-yaşlanır ve ölür. bu maalesef canlıların ölmek için doğmasının bir sonucudur.

bu sebeple ne kadar vakit harcamış olsam, ne kadar anı hatırlamış olsam da, güzel ve dolu dolu geçirdiğim vaktin hesabını yapmayı sevmiyorum. kafa sözlük benim için güzel bir vakit harcama, kafa dağıtma mekanı oldu. bir takım fikirlerim vardı `dünyanın kaderini kendi hesap makinemle titizlikle hesaplayacağım ve planlar kuracağım üs inşa etmek` gibi... fakat ne yazık ki kalem pille çalışan hesap makinemin miyadı dolmuş durumda ve sanırım yeni bir pil almaya üşeniyorum.

dürüst olmak gerekirse bu `dünyayı değiştirme` arzum, yeterli vaktimin olmayışı ve artık sözlükte bulunma amacımın farklı bir hale bürünmesinden dolayı yarım kalmak zorunda. ne yapalım buraya kadarmış diyor ve yolumuza devam ediyoruz herhalde, öyle değil mi?

veda konuşması yapmayı pek sevmem. bu entryi de doğaçlama yazıyorum ve daha samimi, daha bilinç akışına tabi olmasını istediğim için baştan tekrar okuyup düzenleme yapmayacağım. merak etmeyin, sadece bir şeyler yazmayı bırakıyorum burada. belli olmaz arada sırada kendi yazdıklarımı okuyarak `heh! heh! ne saçmalamışım burada acabaa` diyerek utanma seansları yaparım. sizi bilmem ama ben kendi günlüğünü okuduğunda, gördüğü `ergenlik şapşallığı` karşısında eliyle gözünü kapatıp muzipçe yanakları kızaran bir insanım. yazdıklarıma bakıp geçmişten bu yana neler düşümüşüm diye döner bakarım. entrylerimiz bizim zaman kapsülümüz gibidir dostlarım. geçmişinizi, geçmişte yazıya aktardığınız kalan düşüncelerinizi sevin.

velhasıl kelam hanımlar beyler, sizlerle yazmak bir şerefti. bu güzel yolculuğumuzu burada sonlandırıyoruz!

-abi dükkanı 15 dk sonra kapatacağız. (adam sandalyeleri ters çevirip masaların üzerine koyar)
+tmm kardeşim bi sigara içelim kalkıcaz. sen hesabı getiredur.
-eyvallah.

heheh haydi kalın sağlıcakla.

mebus paltosu

gecenin şarkısı

polatlı'dan günaydın sözlük.
baya değişmiş.
cici bici olmuş.
çıplak dağları bile sevimli gözüküyor.
güzel bir pazar olsun.

tam bir samimiyetsizlik örneğidir.

ayda yılda bir gördüğün insanlar hatta bazen görmediğin insanlar neden sosyal medya da takip isteği gönderir ki? eskiden facebook böyle idi, şimdi instagram'a geldiler. elimizde bir tek twitter kaldı o da açmaz onları zaten.

ulaaaan! ben senin anan mıyım? üstündeki adam mıyım ki kalkıp bana racon keseceksin? birdee özür bekleyeceksin. laz ziya
birde cerrahpaşalı halit'in ablasına:"cerrahpaşalıyız biz. dostumuz az. düşmanımız çok. korkumuz yok." şeklindeki raconudur.

kızılay ve ulus gençlik parkı arasının eskort kartvizitleri ile dolu olması.

"ankara'da varsa dayın çözülür işin."
önermesinde açılmayan kapıda anahtar vazifesi gören yetkili yüce kişilik.

pirincin cinsini tanımak. şehriye konulduğunda su miktarını bir miktar artırmak. pirinci gereğince kavurmak ve kesinlikle kaynar su ile demlemek.
suyunu çekerken de az tereyağı eklemek.

yengemin arkadaşı her regl oluşunda bembeyaz kesilip acillik oluyormuş, asla abartılan bir ağrı olduğunu düşünmüyorum. ne kadar empati yoksunu bir başlık.

8 aralık 1874 tarihinde slovenya'da doğmuş, 1951 yılında hayata gözlerini yummuş avusturyalı doktor, pediatrist. pediatrinin hala gelişmekte olduğu dönemlerde doktorluk yapan moro'nun yaşadığı zamanlarda bebek ölüm oranları %25'lere kadar çıkıyordu ve bebek ölümlerinin en önemli sebeplerinden biri diyare (ishal) idi. kendisinin sadece havuç, su ve tuz ile yaptığı havuç çorbasının bebeklerde diyareyi kestiğini gördü ve binlercesini kurtararak bebek ölüm oranlarının azalmasına katkı sağladı. 2002 tarihli bir alman araştırmasında çorbanın içerdiği oligosakkaritlerin, hastalığa sebep olan bakterilerin bağırsağa yapışmasını engellediği gösterildi.

ernst moro'nun tıbba katkısı bununla sınırlı değildi:

çocuklarda ittirabl kolon sendromunu veya tekrarlayan karın ağrısını (nabelkoliken) tanımladı. lactobacillus acidophilus'u (şekerleri laktik aside fermente eden gram pozitif bir bakteri) çocuk midesinden izole etti. ''moro'nun sütü'' denen bebek mamasını üretti. bebeklerde kucaklama refleksi de denen ''moro refleksi''ni keşfetti. tüberküloz için altmışlı yıllara kadar kullanılan bir deri testi geliştirdi. anne sütünün bir bebeğin bağışıklık sistemi üzerindeki etkisini, biberon ile beslenen bebekler ile kıyaslayarak gösterdi. ''ilk trimester'' terimini ve özelliklerini açıkladı. diyare tedavisinde elma diyetini yayınladı.

1936 yılında evli olduğu eşinin yahudi olması sebebiyle bulunduğu heidelberg üniversitesinden istifa ederek özel doktor olarak çalışmaya başladı ve 1951 yılında öldü.

kaynakça: biacaip, wikipedia, brightside, beyinsizlern.net

bunlardan biri de insanlara ödün vermememiz gerekliliğidir.