yazar sayısı az, herkesin birbirine aşinalığı var. birkaç ay sonra aile ortamı falan kalmaz. ilişkinin cicim aylarını yaşıyoruz şu an.

sevilesi burçlardan, üzmeyelim onları.

feminizmin cinsiyetten kaynaklı pozitif ayrımcılığa karşı olmak anlamına geldiğinin farkına varmış erkektir.

hayatın acımasızlığı karşısında pes etmiş yazardır. inanılmaz güzel bir kalemi vardır. arkasında bir intihar notu bırakmıştır
--- alıntı ---

özgür iradem ve açık bir bilinçle bu yaşamdan ayrılırken, son bir sorumluluk yerine getirilmeyi bekliyor: bana ve işimi yapmama huzurlu bir ortam sunan harika ülke brezilya’ya içten teşekkürlerimi sunmak. her yeni günle bu ülkeyi daha çok sevmeyi öğrendim, ruhsal anavatanım avrupa kendi kendini yok ettikten ve ana dilimin dünyası yok olduktan sonra, dünyanın hiçbir yerinde hayatımı bu kadar severek yeniden kuramazdım. ama altmışıncı yaştan sonra tam anlamıyla yeniden başlamak çok özel bir güç gerektiriyor. ve benim gücüm yıllar süren vatansız yolculuklardan sonra iyice tükendi. bu nedenle hayatımı doğru zamanda ve doğru bir şekilde sonlandırmamın iyi olacağına inanıyorum. ki hayatım boyunca tinsel uğraşım en büyük haz kaynağım ve kişisel özgürlüğüm en yüce değerim oldu. bütün dostlarımı selamlarım! hepsine uzun geceden sonra gelen tanın kızılllığını görmek nasip olsun! ben, her zamanki sabırsızlığımla önden gidiyorum.”

--- alıntı ---
buradan

spor yaparken izliyorum. normalde spor yaparken canım sıkılır, bir noktadan sonra tamam derim bu kadar yeterli, bu yürüyüş beni 4 sene idare eder. ancak bu programı izlerken spor yaptığım zamanlardan beri her yürüyüş saatlere yayılıyor, asla yeterli gelmiyor, resmen onlardan biri olmaktan korkuyorum. ve bazen ağlaya ağlaya spor yapıyorum üzülüp ki ben nasıl psikolojik bir ruh hastasıyım, hiç bilemiyorum.

çok üzücü. yaşamları gösterilen çoğu vaka cinsel istismara uğramış ya da sevgi açlığı çekmiş. içlerinde oluşan o sevgi açlığını yemek yiyerek doldurmaya çalışmışlar. yiyecekler bir tür madde bağımlılığı haline gelmiş. yaşama şansları %5. 300 kilolardan 80 kiloya düşmeye çalışıyorlar yaşamak için falan. çok zor ve sahiden çok iç acıtıcı.

tüm bunlar sonrası şu sonuca ulaşabiliriz sanırım. çok yememek lazım.

cahil kalmış insan beyanı.

şarkılar ve eski fotoğraflar. bir de eski fotoğraflara bakarken şarkı dinlemek var kii.*.

okulun son günü herkesle vedalaşıp sarılırken 'onu sevdiğimi anlar mı acaba ?' diye düşünüp bir tek ona sarılmamıştım. çok üzülmüştü. affet beni!

mucizelerin her zaman olabileceğini gösteren harika bir film.
filmde uzun bir bölüm bankta oturup hikayesini anlatıp o olayın sahnelerinin gelmesi modeli (bkz: how i met your mother) dizisinde hikayesini çocuklarına anlattığı şeklinde örnek alınmış olabileceğini düşündürmüyor değil.
kendisine destek veren tek arkadaşını sonuna kadar seven bir karakter olması da ne kadar vefalı olduğunu gösteriyor.
bubba karakterinin shrimp hayalini gerçekleştirmesi de ayrı bir vefa göstergesi.

lieutenant dan karakterininde asil olduğunu söylemeden edemeyeceğim.



öncelikle tom hanksten duyduğum bu sözün annesinin söylediği bir söz olması sonrasında beni etkilemiştir.

türk rock tarihinin gelmiş geçmiş en iyi şarkısı olmaya aday bir erkin koray parçası.
--! spoiler !--

akrebin gözleri her an üstümde sanki
akrebin gözleri öyle yaman ki
öylece bakıyor hiç göz kırpmadan
bekliyor beni kımıldamadan
bekliyor beni kımıldamadan
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
hainlikle dolu boşalan bakışları
sanki bitmez bir kin nefret soluyor
yavaş yavaş yandan yaklaşışları
belli ki küçük bir fırsat kolluyor
belli ki küçük bir fırsat kolluyor
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep, akrep
akrep, akrep, akrep, akrep, aaa
sen oradasın, ben buradayım
sanma ki ben korkulardayım
bundan böyle ben kuşkulardayım
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri, zaman böyle geçerken
bekleme boşuna, bekleme beni
bir yerlerden gelip bir de giderken
varolmak, yokolmak ne farkeder ki?
varolmak, yokolmak ne farkeder ki?
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep
akrebin gözleri akrebin akrep

--! spoiler !--

"kelimeler toz toprak içinde yuvarlanan mücevherler." dedi. "onları koptukları yerlere tekrar koyabilirsem dünyanın yaraları kapanıp acıları diner sanmıştım." yarım kalan masal. şavkar altınel. 444 kitap.

italyan ressam'dır. resimlerinde tövbekarların cennet yolunda döktüğü gözyaşlarını canlandırmıştır.

umarım gelecekte minyon olmanın faydasını bu şekilde göreceğim. kendimi hep böyle avutuyorum.

karakterlerine yazdığı iç seslerle hayran bırakır. insanların içlerindeki çatışmaları nasıl bu kadar iyi bilebilir, yazabilir dersiniz çünkü bir tek karakter için bunu mükemmel bir biçimde yapmaz, kitaptaki tüm karakterlerin hislerine, düşüncelerine hakimdir. müthiş bir gözlemci olduğunu söylesem abartmış olmam ancak hepsinden önemlisi kendi çatışmalarını da cesurca sahiplenmiş olmalı ki bunlar üzerine düşünüp yazabilmiş. yüreğine sağlık diyebilmek isterdim ancak 2016 yılında kendisini kaybettik.

can yücel'e atfedilip kendisine ait olmayan şiirlerden sadece bir tanesidir.

büyüyü-tılsımını bozmak istemezdim ama bilgi bilgidir. *

bu tip adamlar için çok şey söylenebilir de , ben sadece şunu dile getirmek isterim.

bunlar ne iş yaparlar , hangi toplumsal sosyal olayda varlar , kime ne faydaları olur , kimdir bunlar ?

( sadece dini motifleri kullanarak toplumun geri kalmış kesimini etkileri altına alıp, küçük rüşvetlerle yandaş toplamaları dışında. )

işsiz.
zira günümüzde bir meslek niteliği kazanmıştır. kadrolu olarak vergisini ödeyen milyonlarca işsizimiz mevcut.

bedava yaşıyoruz, bedava;
hava bedava, bulut bedava;
dere tepe bedava;
yağmur çamur bedava;
otomobillerin dışı,
sinemaların kapısı,
camekanlar bedava;
peynir ekmek değil ama
acı su bedava;
kelle fiyatına hürriyet,
esirlik bedava;
bedava yaşıyoruz, bedava

orhan veli kanık

1983 bursa doğumlu mimar sinan üniversitesi tiyatro bölümü mezunu oyuncu.

kaynak