eşinden şiddet görmesinin de etkisi olacak ki, başrol annemiz üzgün, depresif bi modla gündelik hayatını yaşarken kızı evden çıkmadan önce kavga ederler ve “bu evde yaşayacağıma tecavüze uğramayı tercih ederim” minvalinde bi cümle kullanır. bunun üstüne sinirlenen fakat umursamaz görünen anne: “umarım tecavüze uğrarsın” der. kızı ile kurduğu son iletişimin bu olduğunu bilmeksizin. *

başrol annenin ondokuz yaşındaki kızı tecavüz edilerek öldürülür. yedi ay boyunca bu davaya bakılır fakat zanlı bulunamaz, sonuç elde edilemez.

başrolün yerinde kim olsa psikolojik olarak çökerdi diye düşünüyorum çünkü evlat acısı hiç bir şeye benzemez. keşke ben ölsem dersin.

başrol karakterimiz kızının davasının adalete kavuşmadan kapanmasını kabullenmez ve olaylar gelişir.

filmde annemizin günah keçisi ilan ettiği polis ise kanserle mücadelesinin son evresindedir. mükemmel bir gün yaşatır ailesine. eve dönüp herkesi uyuttuktan sonra ailesinin aklında “güzel anılarla” kalmak, her geçen gün daha da sürünmemek ve ailesini daha da üzmemek adına intihar eder.

bu kısım da bana dokundu. adama o kadar hak verdim ki. karısı her ne kadar onu sevse de acı çekicekti eşinin durumu ilerledikçe. nitekim çok cesur bi eylem. takdir ettim. ben olsam bencillik yapar, son anıma kadar sevdiklerimle kalmak isterdim.