pandemi sacmaliginin basima bela ettigi, olmadik anlarda beni ele geciren hastaliga hadsizce kucuk notlar birakacagim.

oncelikle daralan nefes ya da agizda atan kalp olmeye isaret degil; sadece nabzin yukseldigini gosterir, kendimizi buna ikna etmemiz gerek. sonralikla, zor alinan nefesin sistematik sekle sokulmasi gerek. uzun ve derin nefes alip ayni sakinlikle geri vermek kalp atisini da ritme sokacaktir.

birazzzcik sakinlestikten sonra soguk su ile el bileklerini, kulak arkalarini, ense ve alin bolgesini tabir-i caizse buz kalibi haline getirmek. iste benim gizli silahim bu. sogugu yiyen bunyem zipkin gibi oluveriyor, iki dk once ortaligi yikan o degilmis gibi*.

mumkunse yalniz kalmamak en kestirmeden siyrilma yontemi. yan yana olmasa da telefondan veyahut mesajla destek gormek, yalniz olmadigini bilmek guc veriyor.

bol su tuketmek de vucuttaki sivi akisini hizlandiracagindan oldukca faydali, insan tuvaletteyken cisine odaklaninca cabucak sakinlesebiliyor**.

ve en onemlisi, ge ce cek. her sekilde geciyor cunku, gececek hatta haline guldurerek gececek. inan bana.

ukdeydim, doldum.

ilgilenmediği konulara laf sokacak kadar vakit ayıran ilginç insanları gördüğümüz yer. eh be güzellerim! ilgilenmiyorsanız geçip gitseniz ya? niye kendinizi sıkıntıya sokuyorsunuz? benim burada hiç ilgilenmediğim yüzlerce başlık var. hiçbirine uğramıyorum. tek tek hepsine laf mı sokayım yani gidip?

2 uzun cümle kursam "kasma bu kadar" diyen adamlar bir de bunlar.

meh!

"yeryüzünde barış ve iyi niyetin kurulmasına yardımcı olmak, bütün mesleklerde yüksek ahlak standartlarını teşvik etmek için dünya çapında örgütlenmiş bir hizmet kuruluşudur."
1905'te şikako'da işçilerin durumunu iyileştirmek için paul p. harris tarafından kurulmuştur. yani merkezi abd'dedir.
üyelerine rotaryen denir. dünya üzerinde bir milyonu aşkın rotaryen olduğu bilinmektedir.

amaçları genel olarak mesleklerde ve işlerde yüksek ahlak standartlarını teşvik etmek, insanlığa bu yolla yarar sağlamaktır. bu kuruluşun temelinde "hizmet etme" ideali vardır. öyle ki "kendinden önce hizmet" ifadesini slogan olarak belirlemişlerdir. her rotaryenden kişisel ve mesleki hayatında hizmet ideali ile hareket etmesi ve topluma yarar sağlaması beklenir.
dünya çapında örgütlenen rotaryen kulübü, hizmet ideali etrafında birleşen bütün tarafların dostuklarını geliştirmelerini, birlikte iyi niyeti ve barışı teşvik etmelerini hedefler.
masonlarla bağlantılı oldukları çeşitli çevrelerce dillendirilse de bu sivil toplum örgütünün masonlarla bilinen bir ilgisi yoktur.

trabzonlu kadınların giymiş oldukları yöresel kıyafet. kadınlarla kız çocuklarının gündelik yaşantılarında, bayram ve yayla şenliklerinde giydikleri yöresel motif işlemeli rengarenk elbise kültürüdür.

kör ile yatan şaşı kalkar..

bu başlık kesin benden bahsediyor. siz beni bir de zifiri karanlıkta görün, o zaman daha da yakışıklıyımdır.

daha da sıcak olacak..

bir jorge luis borges kitabıdır.

bazen düşünüyorum dünya üzerinde yaşadığımız; zaman mefhumu ile lanetlendiğimiz bu kısa ve sancılı, can yakan dönem boyunca ne kadar şey öğrenebilirim gerçekten.

cevabım uzun süre borges okumadığım dönemlerde gayet olumlu oluyor. kendi kendime yeterince kitap okuduğum, filmler izlediğim, yazılar yazdığım, insanlarla etkileşimde bulunduğum ve yıllar önce kendime verdiğim her gün bir şeyler öğrenme sözünü tuttuğum için yeterli olduğunu söylüyorum.

ama borges okuduğum zamanlarda durum bu kadar iç açıcı olmuyor maalesef. böyle zamanlarda kendimi o kadar cahil hissediyorum ki. sanki borges kadar bilgi sahibi olmak için garavel ustanın bana günlük olarak yükleme yapması gerekecekmiş gibi hissediyorum.

borges bu kitabında öyküleri ile beynimin ayarları ile oynaması yetmiyormuş gibi denemeleri ile cehalet bilincime ince bir kat daha sürüyor. dünya edebiyatını yakından takip etmeme rağmen her denemede tanımadığım bir yazar, adını hiç duymadığım bir kitap, varlığından haberdar bile olmadığım bir kavram çıkıyor karşıma kitap boyunca.

bu denemeler ile anladım ki;

borges okumak cehaletinin farkına varmaktır.
borges okumak zamanın ne kadar yetersiz olduğunu anlamaktır.
borges okumak kütüphane suretinde bir cenneti hayal etme yeteneğini kazanmaktır.

doğrudur aksi takdirde yanımdan güzel bir kadın geçtiğinde hay maşallah, allah sahibine bağışlasın dememin başka bir sebebi olamaz demii..

erkekler de ağlarlar,ağlamalıdırlar. ağlamak zayıflık olarak görülüyor fakat ağlamak zayıflığın değil,insan olduğunun kanıtıdır. ağlamak insani duygular barındırır içinde; hüzün,dert,mutluluk gibi... ve ağlayan erkekler çok da samimidir bence.

belki de kendini, sadece kendi yakışıklı görüyordur.
bir kaç bilirkişiye daha sorsun bence.

1937 yılında nazi uçakları ispanya'da guernica kasabasını bombalayarak yerle bir eder. 1500' den fazla sivil hayatını kaybeder.
bunun üzerine picasso bu olayı ölümsüzleştirir ve birkaç ay içinde guernica adlı bu tabloyu yapar.
tablo savaşın geride bıraktığı siyah ve kül rengiyle yapılmış, bazılarına göre 20. yüzyılın en büyük sanat eseridir. savaş karşıtı bir tablodur.
ayrıca söyle bir olay yaşanmış:

katıldığı bir sergide alman bir general picasso’ya yaklaşır ve sorar;

''bu tabloyu siz mi yaptınız''

picasso’da;

''hayır, siz yaptınız'' der.

yokluk ve yolluk.

(bkz: virtual reality)

geçen açıklamışlar. türkiye de tik tok kullanmayan kesim in oranı sadece%7 imiş. ben bu %7 lik dilimde olduğum için gayet mutluyum ama anlamadığım bir şey var. lafa gelince herkes tik tok'tan nefret ediyor kapatılsın istiyor ama kullanmayan oran sadece %7. izlemiyorum diyenler gizli gizli izliyorlar demek ki.

ben de bi yerde okumuştum. bu da kaynak

bir jean louis fournier kitabıdır.

jean louis fournier yazılarını, kitaplarını kendi ailesinden hareketle yazıyor. bu kitap da onlardan sadece bir tanesi. çoğumuzun babası kimseyi öldürmedi elbette. ama çoğu erkek babası tarafından hayatını bir ya da birkaç yerinde öldürüldüğünü hissetmiştir. öyle ya da böyle.

evet, kral theoden en azından bu konuda haklıydı “babalar oğullarını gömmemeli” ama oğulların babalarını gömmesi de en az o kadar zor olsa gerek. babasının bu sefer gerçekten öldüğünü gördüğü anı tasvir etmesi gerçekten insanın içine dokunuyor jean louis fournier’nin.

bir doktor ölmez, diye düşünüyor yazar. yani insanların hayatını kurtaran ve kimseyi öldürmemiş olan bir doktor ölemez. hele bu doktor yazarın babasıysa.

alkolik bir baba olsa da ölmez.
ailesi ile hiçbir bağı yokmuş gibi davransa da ölmez.
hayattan yorulmuş olsa da ölmez.
her şeyden bıkmış, bu dünyanın varlığından bile sıkılmış olsa da ölmez.
tüm sorumluluklarından kendini azat etmiş olsa da ölmez.

jean louis fournier’nin babası asla kimseyi öldürmedi, belki yalnızca küçük bir çocuk olduğu andan beri bu ölümü bekleyen yazarı.

ucu bucu olmayan bir problemdir.
bir kere başladınız mı , durdurma için gereken irade zayıflar ve alışkanlık haline gelir.

önce niye bana böyle dedi?
böyle dedi çünkü ben değersizim.
dur ya aklıma geldi fi tarihinde biri beni böyle hissettirmişti.
ondan önce de şu kişi şöyle yapmıştı.
aslında annem de beni hep kıyaslardı.
demek ben de kıyaslamamalıyım kimseyi

bu kademeden sonra işler ilerler:
acaba ona şöyle dedim kırıldı mı?
onu böyle hissettirmiş olabilir miyim?
kesin hayvanların da duyguları var; baksana nasıl anlar gibi bakıyorlar.
acaba şu köpeğe hoşt dedim; kendini kötü hissettirmiştir.
dur bir makale okumuştum; bitkilerin de duyguları varmış; ona zarar vereceğini anlıyorlarmış. ben şimdi şu bitkinin yanında, onun meyvesini yiyeceğim dedim ya, kesin hissetmiştir, solar şimdi…

yani efendim bir kere başladınız mı bırakamazsınız. makul bir yerde kendinize ‘dur’ deyin ki sonrasında tüm gün kafanız yukarda bahsettiğim örnekler gibi meşgul olmasın.