benim de sahip olduğum birkaç garip fobi:

eisoptrophobia: ayna fobisi
anablephobia: yukarı bakma fobisi
astraphobia: gök gürültüsü ve şimşek fobisi
atychiphobia: başarısız olma fobisi
catagelophobia: küçük düşme fobisi
coulrophobia: palyaço fobisi
phobophobia: fobi sahibi olma fobisi

bunlar daha önce az da olsa başka insanlarda da rastladığım fobilerdi. aşağıdakiler ise başka kimsede rastlamadığım, hiçbir yerde de benzerini göremediğim fobiler:

perde fobisi (beyaz güneşlik perdeye asla uzun süre bakmam)
koltuk fobisi (içinde bir koltuk olan odada yalnız isem asla koltuğa oturmam, ona en uzak yerde dururum. odada birkaç kişi varsa koltuğa oturan tek kişi asla olmam)
tavan fobisi (yukarı bakma fobisinin modifiye hali. kapalı alanlarda tavana mümkün olduğu kadar bakmam, bakacaksam da odanın köşesinde durup bakarım, tüm odayı görüş alanıma alırım)
bir de adını koyamadığım bir fobi var. herhangi bir yerde asla ortada bir yere oturamama fobisi diyebilirim illaki bi isim vermem gerekiyorsa. herhangi bir yerde asla orta bir yere oturmam, zorunda değilsem. zorundaysam da huzursuzluktan içim içimi kemirir. kenarlara ve köşelere oturmayı tercih ederim.

benim dengemi bozmayınız .
sezen aksu'nun çok güzel okuduğu turgut uyar şiiri.

dinlerken hiç buna benzer bir hayatım olmamasına rağmen sanki tüm o insanları dinliyor, anlıyor gibi hissettiğim her seferinde gözlerimi dolduran efsane şarkı.

kendini aşure zanneden yulaf lapası *

nice aşklar doğuracak, nice evliliklere ön ayak olacak süper istek.

insanlar çocuklarına nasıl tanıştıklarını anlatırken, bunu referans gösterecek. dua edeceksiniz bana birgün.

başlığa baktım da sevgili yoldaş herkesleri takip ediyormuş. yoo beni takip etmediği için hiç üzülmedim. hayır ağlamıyorum, bunlar sadece göz yaşı!*
t: henüz almadığım ve alanları bir miktar kıskandığım * bildirim.

edit: kim olduğunu bilmiyorum ama biliyorum. tişikirlir sipirmin.*

normal olay.

ben hayatımda tanıdığım en düzgün insanla facebook üzerinden tanıştım. ayrı şehir olayları falan araya girmese hâlâ da beraberdik * ama maalesef elimizde olmayan bazı durumlar oldu ve mecburen ayrıldık. yani öyle yüzünü görmeden her tanıştığınız kişi sahtekâr ya da seri katil çıkmıyor. * bu kadar büyütülmesi ya da şaşırılması daha şaşırtıcı bence.

bende cafe sahipleri'nin düşüncesizliğini yazayım.kapalı mekanları dışarıdaki sigara kokusuyla doldurup burada sigara içilmiyor diyorlar pişkin pişkin.sigara içmeyen için o koku ne berbat koku bilemezsiniz.uyarıncada sanki senin de içmen gerekiyormuş gibi tuhaf davranışlar sergiliyorlar.içmiyorum kokusunuda içime çekmek zorunda değilim.anlatamıyorum da derdimi.

her ne kadar bir hanımefendi'nin bir kâtip için söylediği sözler olduğu düşünülse bile işin aslı çok başkadır.
işin aslı zamanın kabadayıları kâtiplerle dalga geçmek için söylemiştir.
üsküdara gidiş yolu.

kendini seven, kedyleri seven, yemeyi seven, japon yapıştırıcısı hayranı olmasının yanı sıra boş gevgev’i zerre sevmeyen yazar kişisi.

tüm bunlar bir kenara, denizden babası çıksa yermiş. o derece seviyor yani deniz mahsüllerini. deniz atları üzgün. karidesler yasta.

tüm şunlar da bir kenara, iyi yazıyor. hep yazsın.

osmanlı'nın son dönemlerinde sokakta gazete satanlara verilen isim.

sözlükte bu tarz etkinliklerin artması sevindirici. tavla oynamayı bilmediğim için üzülerek katılamayacağımı bildiriyorum. ama kim bilir? belki gaza gelir fuzzy lee'den ders alır bir saatte öğrenir katılırım. umarım eğlenceli ve kalabalık bir turnuva olur.*

kumanda.

benimle ve şarkılarımla "bir şarkı dinledim ve hayatım değişti ve o şarkı bu şarkıydı" diye dalga geçen yazar.*

neyse, bugün kızmayacağım kendisine, iyi ki doğmuş, nice mutlu senelere, mutlu yaşlara efendim. çiçekler böcekler was here!

ninja kaplumbağalar.

'' mesele o değil mi? insanlar adam gibi dinlemiyor birbirini. cümleyi bitirmeden otomatik cevap.. her şey otomatik zaten. sonra anlaşamıyoruz. anlaşamazsın tabii.''
-şahsiyet (dizi).

insanlar artık aynı şeyleri duymaktan ve söylemekten bıktı belki de. karşısındaki farklı bir şey söyleyecek olsa da, farklı şeyler hissetse de sanki önceki kişilerle aynı şeyleri söyleyecekmiş gibi düşünüyor insanlar. bu yüzden zaten otomatikleşiyor her şey. hiçbir şeye tahammül edemez hale geldik. bir dizi izleyeceğiz diyelim, hemen sıkıcı yerleri atlar olduk. burada uzun bir tanım okuyoruz diyelim, eminim çoğu kişi atlayıp sadede gelinmesini istiyor ve bu yüzden önce tanımın başına, sonra sonuna bir göz gezdirip oyu basan çok fazla kişi var. konuşurken de öyle, dinlemiyoruz, eğer konuşmayı atlama şansımız olsaydı eminim atlardık.

sezen aksu - kurşuni renkler

tarkan - her şey fani

çok sıkıldığım zamanlarda bir mağara bile olabilir. kimse olmasa, hiçbir şey yapmasan sadece boş duvara baksam tüm gün anca rahatlarım.