basketbol topuysa zamani durdurur, tepenizde ucan kuslari gorebilirsiniz

sürekli "şöyle kadın", "şöyle erkek" tarzı troll başlıkları mumla arayacağım günler aklıma gelmezdi inanın. son bir haftadır artık siyaset, din vb. konularda da troll başlıklar açılıyor. haydi komik olsa gam yemeyeceğim amma, bırakın komikliği, espritüelliği; bu başlıklar bilakis diğer yazarları kışkırtmaktan başka hiçbir işe yaramıyor, ve de cidden hoş değil.

birkaç tane yalaka kankiniz dışında sizi kimse beğenmiyor, kimse gülmüyor, kimse bir şeylerine de takmıyor. üstüne bir de linç yiyorsunuz...

cidden, komik olmuyorsa zorlamayın dostlar. azıcık gururlu olup klavyenizin ömrünü başka alanlarda yazarak tüketin. dalga geçmek için söylemiyorum, inan sizi düşünerek böylesi daha iyi diyorum. eğer aşağıdaki beyefendi gibi olmak istemiyorsanız, sakin olup bana kulak vermelisiniz.

magandalıktır.. neşeyle balkondan havaifişekleri izleyen çocukların koşarak içeri girmesine sebep olur.

"kurşunlarınız var, ancak silahlarınız boşaldığında ölmüş olmamı ümit edin. şayet ayakta kalırsam silahlarınızı dolduramadan ölmüş olursunuz. sıra bende."

türksoylu diğer devletlere gidildiğinde nerelisin sorusuna türkiye türk'üyüm şeklinde cevap vermek gibi bir durum haricinde anadolu'da "türk" ifadesi türkiye vatandaşı anlamını karşılamaktadır.

mutlu olmak istiyorsan yapman gereken eylem.
değilse ne halin varsa gör.
he he, en mutsuz ol.
aferim sana.
kızım sana söylüyorum kalan ergenler siz işitin.

biz hep afet varmış gibi yaşıyoruz, yaşayacağız. hep kiracı göçebe! ev al alabiliyorsan! araba al ya egea alabiliyorsan! bu ülke, ülke demiyeyim bu ruh hastası yönetim bize insan gibi yaşamayı hayal haline getirdi! günü yaşadığınıza şükredin dedi, kimsenin hayatı boyunca başımı sokacam dediği bir yer yok, bunu yaratmaya imkan hiç yok! kan kusarak ölün! selam ve dua ile..

öğrenci evindeyiz henüz buzdolabını doldurmamışız, hesap yapıyoruz şunu alsak ne kadar gider hangi marketten şunu alsak en uyguna gelir vb.vb. tabi bunlar konuşulurken karnımız aç bir şeyler kemiriyoruz. o sırada ekmeğe limon sıkıp ağzıma atmıştım. o gün bu gündür ekmeğe limon sıktığım için dalga konusu olmuştum. komikti bir nevi.

türkiye'nin en yetkilisi olup hiçbir olaydan sorumlu olmayan türk siyasi tarihine adını yazdırmış zat.

kendime sıklıkla söylediğim cümle. biraz oblomovluk, biraz korkaklık ve çokça güvensizlikten kaynaklanan bir hayat içerisinde ot gibi yaşıyorum. bir yandan uzun yolculuklar planlarken bir yandan günün birinde "kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım." demekten korkuyorum. korkuyorum sözlük. kendi hayatım içinde kendi hayatıma yabancı kalmaktan, günün birinde öylesine bir insan olarak ölüp gitmekten ve dünya üzerinde beni tanıyan son insan da öldükten sonra unutulmaktan, bu ömrün sevip sevilemeden geçmesinden korkuyorum. tüm bu olasılıkların içerisinde kendim için en doğru olasılığı bulmaya çalışırken bu hayatın geçici olduğunu unutmaktan korkuyorum. ve bu satırları buraya kendim için bırakıyorum.
"söz ver kendine
denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin
korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin"
ot gibi yaşama kızım, ot gibi yaşamayalım. bu başlığın altına siz de ot gibi yaşamama kararlarınızı bırakın ve hepimiz hayata bir yerinden başlayalım.

yaşadıkları coğrafyanın gerçekliğinden kopmuş olduklarını düşündüğüm tiplerdir.

ek: başlık altında savunma yapanların iddia ettiği gibi bu soğukta kedilerin ölmesini savunan tek bir yargım yok. her zaman yaptıkları gibi bilinçli yanıltıcılık saçmalığına sığınıyorlar. temel argümanım, aynı farkındalığı insanlar için göstermedikleridir. konuya bu bağlamda eleştiri getirirlerse memnun olurum.

ek 2: yine ''bilal'e anlatır gibi '' anlatmak zorunda bırakanlar için;
hayvanseverlik adı altında tüm kaybetmişliklerini, tüm psikolojik bozukluklarını ve insana düşmanlıklarını zavallı ve ilkel bir hayvanın üzerinden farkındalık yaratarak çözmeye çalışan faşist petseverler'e dir benim söylediklerim.

o noktayı bulan,
o noktada duran,
o noktada kalan,
o noktadan hayata bakan,
o noktayı hayatının rotası yapan* kadınlar tanıdım.

yana yana yaşadılar iliklerine kadar. gözlerinden yaş hiç eksik olmadı. hep üşüdüler, yaz kış. hayal ettiler, tekrar tekrar kurdular ve anlattılar hiç durmadan, her seferinde geldiğinde yaşanacak o masalsı anı. beğenmeyip tekrar kurguladıkları da oldu. onunla olan anları tekrar tekrar yaşattılar kafalarının içinde kendilerine.

oruç aruoba, uzak'ta hasreti tanımlarken şöyle diyor : "hasret, halvet uman vuslat beklentisidir." bunu da gördüm konuştukları anlar da. arzulanmaktı istedikleri. bazısı diline düşürdü, bazısı hiç cesaret edemedi.

hasret, arapça bir isim. kelime karşılığına bakıldığında tam da onları karşılayandı aslında "ele geçirilemeyene veya elden kaçırılana üzülüp yanma". o zaman pişmanlığı da barındırıyordu içinde. sorguları fazlaydı ve dillerine düşürmeseler de keşkeydi, işte.

nazan bekiroğlu'da mavi lale adlı kitapta şöyle diyor: "ben bana ait evin kapısında kaldım mevsimlerce. ne anahtarlarım uydu bana ait kapının değiştirilmiş kilitlerine, ne de bir izin olsun alabildim bana ait evi gezmeye." işte buydu hasretin kelime karşılığı.

hikayelerini bildiğim bu kadınların tamamı -neredeyse- evliler. kendilerini sevdiklerinden emin oldukları; kalplerine, sırça bir köşkün içinde duruyormuşcasına davranan adamlarla.
..
evlilik yıl dönümleriydi. mükemmel bir masa hazırlamıştı adam. kadının en çok sevdiği o kırmızı şarap da masada yerini almıştı. ikinci kadehten sonra kadın "lütfen, bir kere sesini duyayım." dedi. adam masadan kalktı ve numarayı çevirdi. hoparlör açıktı."
..
çok konuştum, hasrete gider

nereye kadar böyle gidecek sorusu.

facebook isimli platforma 45 yaş üstü insanların fazlaca dahil olması sonucu dönen furya. her beğeni bir allah belasını versin gibi versiyonlarıda fazlasıyla mevcuttur.

sırf toplumumuza özgü bir davranış olmamasıyla beraber söylemek isterim ki aynı tür yada benzer özelliklere sahip olmamız da bizi büyük bir topluluk yapar. lakin bu topluluk kelimesini şöyle iki görece topluluğa ayırmak istiyorum, karşıt görüşlere tahammül edemeyenler ve bunlara tahammül edemeyenler. bu toplulukların alt başlık toplulukları da vardır, fakat yazıyı o denli uzatma niyetinde değilim. gelelim bu tahammülsüzlüğün nedenlerine, hepimiz düşüncelerimizin esiriyizdir ve kimi düşünce biçimleri daha ben sınıflıdır bu sebep ile aksi düşünceleri sevmez, istemezler. bu durumu çok abartan * kişiler genelde göze batıp irite etse de muhakkak herkesin tahammül edemediği bir karşıt görüş/düşünce olmuştur. sabrın sonu selamettir, bak sabırsızlık nasıl irite etmiş ve normal sözlükte başlık haline getirilmiş bir sorun olmuş... zihin eğitilebilir isteyerek yada istem dışı. isteyerek eğitmek sizi daha açık bir zihin sahibi yapar ve hatalı eğitimi düzeltme yada hatayı düzeltme eğilimi sergiler, biraz da iç huzur sahibidir. istem dışı eğitim ise çevrenin önemli bir rol oynadığı, daha kapalı bir zihindir eğer eğitilebilir olduğu öğretilmez ise "mee mee!" diye dolanıverir vallahi!

bu yorumu beğeninde hatırlayıp dinleyeyim.

nihal'i harcayacaklar matmazel.

kervan o, göç olsa duramaz...

(bkz: kervan)

en sevdiğim kahve şekli, süsü yok sadece kendisi.