ergenlik dönemi dediğimiz o delilik çağında yapılması oldukça normal olan eylem.

neden veya ne uğruna yapıldığı kimse tarafından bilinmez ancak birçok kişi ergenlik zamanlarında bunu yapmıştır. inkâr etmeyelim. benim kolumda dahi kuzenime özenerek koluma sapladığım camın 2 santimetre kadarlık bir izi bulunmakta. düşündükçe delirecek gibi oluyorum; bunu neden yaptım? bedenimle, kişiliğimle, kendimle alıp veremediğim neydi? hiçbir yanıt alamıyorum. sanırım o dönem ruh halimizdeki değişimler, anne-babaya karşı, çevreye karşı edindiğimiz hınç bu şekilde çıkıyordu dışarı.

ya da sadece özendiğimiz için yapıyorduk.

malta adasının bir köşesi.

ağaca tırmanmaya çalışmayın. neden mi

asosyallikten değil, gereksiz görmekten katılmayan olarak, ben. bu olayı gereksiz buldum çünkü, insanların bir konuda* fikri ve bilgisi varsa, bunu sözlüğe aktarsa, sözlüğün içeriği artar. bu şekilde, insanlar fikir ve bilgi enerjilerini discord'a harcıyor diye düşünüyorum. sonra oyun grubu falan da var galiba. e canı sıkılan gider oyun oynar, orada vakit geçirir. sözlüğe girmeye gerek bile görmez. derdim sözlük değil, beni etkileyen bir şey yok. fakat bu kadar da içli dışlı olmaya ne gerek var diye düşünüyorum. belki tamamen benim pek arkadaş canlısı olmamamdan kaynaklanıyordur da, öyle ya da böyle katılmam ben yani.

insan 21. yüzyılda değilde 16.yüzyıldaymış gibi hissediyor.

sokak lambalarının üzgün oldukları için boyunlarının bükük olduğunu zannetmektir.*

sadece üç yıl evli kalabildiği ve veremden kaybettiği eşine yazdığı mektup o öldükten sonra bulunmuştur. mektup etkileyici bir aşki anlatır.

“sevgilim, seni delicesine seviyorum.
bunu duymayı ne kadar sevdiğini biliyorum ama bunu yazma sebebim sadece senin sevdiğini bilmem değil. bunu yazıyorum çünkü bu satırları sana yazıyor olmak içimi ısıtıyor.
sana en son yazdığımdan beri aradan ne kadar da çok zaman geçti. neredeyse iki yıl… beni affedeceğini biliyorum çünkü nasıl biri olduğumu biliyorsun: inatçı ve gerçekçi. yazmamın bir anlamı olmayacağını düşündüm.
ama biricik eşim yapmakta geciktiğim şey aslında doğru olandı. zaten geçmişte bunu çok yapmıştım. sana seni sevdiğimi söylemek istiyorum. seni sevmek istiyorum ve her zaman da seveceğim.


sen öldükten sonra seni sevmenin ne anlama geldiğini anlamakta zorlanıyorum ama hala sana rahat hissettirmek ve seninle ilgilenmek istiyorum. senin de beni sevmeni ve benimle ilgilenmeni istiyorum.
seninle konuşacağım sorunlarım olsun, seninle çözelim istiyorum. ne yapmalıyız? birlikte kıyafet yapmayı ya da çinceyi öğrenebiliriz. şimdi bir şey yapamaz mıyım? hayır, sensiz tamamen yalnızım ve sen sadece bir hayalden ibaretsin.
hastayken benim ihtiyacım olduğunu düşündüğün ve vermek isteyip veremediğin şeyler yüzünden endişeliydin. oysa endişe duymana gerek yoktu. sana önceden de söylediğim gibi ortada gerçek bir ihtiyaç yoktu çünkü seni çok farklı şekilde ve çok fazla seviyordum. şimdi bu daha da gerçek, şimdi bana hiçbir şey veremezsin. ben seni hala seviyorum ve başkasını sevmem için önümde bir engel olarak duruyorsun ama senin orada durmanı istiyorum. sen ölü halinle bile hayattaki çoğu şeyden daha güzelsin.


biliyorum, sen olsan aptalca davrandığıma beni ikna ederdin. benim mutlu olmamı isterdin. bir kız arkadaşımın bile olmadığına şaşıracağına bahse girerim. bunu ne sen düzeltebilirsin ne de ben. neden böyle olduğunu anlamıyorum. yalnız kalmak istemiyorum. çok güzel kızlarla da tanıştım ama bir iki buluşmadan sonra hepsi gözüme kül gibi gözüktü. geriye kalan tek şey sendin ve gerçektin.
sevgili eşim, seni çok seviyorum.
eşimi seviyorum ve o ölü.
rich.
not: bunu gönderemediğim için beni affet ama yeni adresini bilmiyorum.”

enseyi karartmayın! tecrübe kazanıyoruz!

canın sağ olsun beşiktaşım!

(bkz: terörizm) kelimesi ilk defa fransız devriminin en radikal devresine gönderme yapmak için kullanıldı.
devrim önderinden robespierre: "ya cumhuriyetin içerideki ve dışarıdaki düşmanlarını boğacağız ya da cumhuriyetle birlikte yok olup gideceğiz. bu durumda politikamızın ilk kaidesi halkı terör yoluyla yönetmek olmalıdır. terör tetikte duran, sert yumuşama bilmez bir adaletten başka bir şey değildir".

magazin severleri freud yapmış sanatçıdır.
yok baba figürü yok baba eksikliği helal olsun kadına tüm ülkeyi psikanalizci yaptı.

her zaman iyi olmak zorunda değiliz varsın bugünde kötü olalım ne çıkar

whatsaptan sonraki ikinci kavimler göçü başlasın. ama en önemli soru nereye?

привет rusça merhaba demek. privet diye okunuyor.

arapça kökenli bir kelimedir ve bir yarım adayı karaya bağlayan yer olarak tanımlanır. islam dinine göre ise ölenlerin ruhlarının gittiği ve kıyamete kadar kaldığı yer anlamına gelir.

yarası saklı, fırtınam, ölüyorum efsane şarkılar.. sert görünümünün aksine kanımca çok duygusal bir insan. iyi ki var hayko'muz..

çekilen acıları ve dertleri içine atmak, belli etmemek, göstermemeye çalışmak demektir. zor meziyettir. bünye kuvvetli değilse, beden çöküşe geçecektir.

aklıma akıcı bir şekilde saçmalayan adamı getiren başlıktır.

saat 13.00'ten beri heyecanla beklediğim röportajdır. moderasyon ekibinden birilerini görmek çok mutlu etmiştir.
hate'in soruları yoldaş benjaminin silah zoruyla sorduğu hissiyatını uyandırmıştır zira hate'in röportaj boyuncaki tavrı (bkz: kamera arkası) ve duruşu akıllara şu sahneyi getirmiştir:

ayrıca kaptan olarak bilinmektedir.