eşimi tanıdığım andan beri hep cüzdanımda taşıyorum fotoğrafını.

gereksiz tartışmalardan uzak dururlar. insanların ne düşündüklerini umursarlar, hiçbirini uygulamazlar.

etrafın bir sürü insan kaynıyordur ama senin halini hatrını anlayan, nasıl olduğunu soran kimse yoktur. herkes iyi gününde yanındadır işte o zaman yalnızsındır.

benim gibi pek şiir bilmeyen, sevmeyen bir insanı bile 2 gündür şiirleriyle duvardan duvara çarpabilen şairdir kendisi.
(bkz: göğe bakalım)
(bkz: göğe bakma durağı)

kendin çal kendin oyna.

canı, keyfi ve kahyası öyle istemiştir. insanların her tercihine burnunuzu sokmayın artık. bi rahat bırakın milleti.

pandemide kopan pandomimleri izlemeye devam edeceğimiz bir gün daha.. günaydın sayın seyirciler..

dün markette güllaç görünce anladım ki ramazan yaklaşıyor. bugün de berat kandili (inanan herkesin kandili mübarek, duaları kabul olsun) demek ki ramazana iki hafta kaldı.
anadolu'da, pek çok şehirde ramazanın başlaması heryerde hissedilir, sokakta yiyen içen olmaz, çoğu yer öğleye doğru açılır, mesai iftar saatine göre biter gibi.
oruç tutanların imtihanı, manevi arınma ayı, yardımın, sadakanın, fitre ve zekatın dolayısıyla vermenin en makbul olduğu zaman yaklaştıkça içimi hem heyecan hem de korku sarıyor.
buyur gel ya şehr-i ramazan, bizi öfkeden, kibirden, riyadan ve kötülükten azad et.

her seferinde karşımda insan mı var yoksa keşkül mü diye sorgulatan insan tipidir, olmaz olsundur, puh!

edit : pandemi döneminden önce de vardı bu tipler, şimdiye has değil yani.

onu büyütenleri unutmaması dileğiyle.

bir diğer eseri muhteşem gatsby olan, amerikalı yazar francis scott fitzgerald’ın iki yıl boyunca zihninde tasarladıktan sonra kaleme aldığı, yaklaşık elli sayfalık olmasından mütevellit bir çırpıda bitebilecek ve buna rağmen yaşın insanın kimliği üzerindeki etkisine dikkat çeken konusu sayesinde günlerce üstüne düşünülmeye değecek enfes bir kitap.

kitabın arka bülteninde ise konu şu şekilde anlatılır:



eser sinemaya da uyarlanmıştır.
(bkz: benjamin button’ın tuhaf hikayesi (film))

türkiye'de 1937-1948 yılları arasında kurulmuş 21 köy enstitüsünden trakya bölgesinde olanı.

son yerleştirildiği kırklareli'nin kepirtepe beldesinin adıyla anılan bu okul, köy enstitülerinin en eskilerinden biridir. 1937'de edirne karaağaç'ta eğitmen kursu olarak kurulur, 1939 ara tatilinde alpullu şeker ilkokuluna, aynı yıl yazın lüleburgaz'da bir ilkokula taşınır. imece usulü yapılan kepirtepe'deki ana bina ise 1939 ekiminde açılacaktır. 1941-42 yılında okul, türkiye'nin işgal edilmesi olasılığına karşı (malûm, almanlar girerse trakya'dan girecek) ankara hasanoğlan'a nakledilir, bu dönemde öğrenci ve öğretmenleri hasanoğlan köy enstitüsü inşaatında çalışır.

1942-51 yılları arasında 709 öğretmen yetiştiren bu okul, killi bir tarla üzerinde elektriksiz susuz bir alanda kurulmuştur. daha sonra buraya öğrenci emeğiyle elektrik ve su getirildiği gibi, arıcılık ve tarım yapılır. ileriki dönemlerde çeşitli arazi davaları sonucu %50'nin altına düşen okul arazisinde günümüzde kepir anadolu öğretmen lisesi, kırklareli üniversitesi myo gibi kurumlar bulunuyor. bir dönem, 1979'da öldürülen ünlü sosyolog cavit orhan tütengil ve ünlü edebiyat eleştirmeni ve ferhan şensoy'u ilk keşfeden tahir alangu'nun ders verdiği kurumun ünlü mezunları arasında mehmet başaran ve şener şen (ki şener şen 1954'ten sonra, kurum artık öğretmen okuluyken okumuş galiba) bulunuyor.

kaynak: kemal kocabaş editörlüğünde hazırlanan "trakya'daki ışık, kepirtepe köy enstitüsü" başlıklı çalışma.

diğer insanlar. özellikle kendinden başkasını haklı göremiyorsa.

erasmusu kazanmış olmama rağmen ailede yaşanan sağlık durumundan ötürü son anda vazgeçmem.

benden uzun saçı olan, iki oğlum.
askere gidene kadar böyle kalacaklarmış.
yakışıyor yalnız, beğeniyorum onları böyle de, her yer saç oluyor bir de o olmasa.

“santiago nasar, onu öldürecekleri gün, piskoposun gelecegi gemiyi karşılamak için sabah saat 5.30'da kalkmıştı.”

bir kitabın sonu, daha en başından bellidir.

(bkz: kafa sözlük karma pump grubu)

yaşadığı çevrede egosunu tatmin edemeyen insanlardır.

yani diyelim ki şiddet uygulamadılar, bu gerizekalı hareketin bir bedeli olmayacak maalesef, başka bir şikayet-ceza sistemi yok :)

*tabiiki kimse kimsenin canını acıtma hakkına sahip değil, kadın yada erkek farketmeksizin.

ama bu arkadaş ve genelde erkeklerin çoğunluğu, tam olarak "neye istinaden" telefon numarası ister, güler, durup dururken yaklaşır, saçma sapan konuşur, yani nasıl bir halüsünasyon görüyorlar o sırada, bu motivasyon nasıl oluyor,
nerden geliyor bu yüzsüzlük utanmazlık, gerçekten tahammül edilir gibi değilsiniz bazılarınız,

ilgi gösterdiğinizde bu kadar sinirlenen, küfür edilmiş gibi çıldıran bir kadından, nasıl olurda olumlu bir mesaj aldığınızı zannediyorsunuz,
nasıl ya, elindekini kafanda paralayan bir kadında ne görmüş olabilirsin, buna cesaret edecek, te allam ya..

edit : erkekler tabiiki kadınları beğenebilir, konuşmak isteyebilir, telefonunu almak isteyebilir, birşeyler içmek isteyebilir, ok, uzaktan iste, tanımıyorsan, kadını rahatsız etmeden, tanışmanın yolunu bul bir zahmet, seninle tanışmak istemeyen, konuşmak istemeyen, yüzüne bakmayan bir kadını da bir yere davet etme ya, onu da anla artık, senden hoşlanmıyorum, seninle görüşmek istemiyorum diyen kadınla da siz de görüşmek istemeyin ama,

bunları niye ayırt edemiyorsunuz,
bunları niye ayırt ""etmiyorsunuz?""
vaktinizmi yok?
aklınızmı yok?
niyetinizmi yok?

her beğendiğiniz kadına da her istediğiniz şeyi teklif edemezsiniz, yok öyle bir dünya, kafanızı sadece saçıyla oynadı benden hoşlanıyora değil, yüzüme bakmıyor, galiba benden hoşlanmadıya da çalıştırın biraz, sizinle ilgilenen, gözünü ayırmayan, her dediğinize gülen kadının, telefonunuda isteyin, sinemayada çağırın ne yaparsanız yapın, ama sizden kaçan bir kadını hiçbir teklifinizi dinlemek zorunda bırakamazsınız...