bütün yakın arkadaşların boynunun borcu, var oluş amacıdır. işin kötüsü kalkıp kendi hayatında yanlış kararlar almaktır.

bozdun ya al işte.

bir zamanlar sevgili olduğun insanla oturup yeni sevgilini mi konuşacaksın. millet olarak o kadar medenileşmedik diye düşündüren başlık.

ingiltere'de tuttuğum takımım, severim, köklü, hikâyesi, seveni çok olan kulübü.
keşke ülkemizden'de böyle dünyada çok sevilen sayılan kulüb ler çıksa.

kanat ve tüy yapısı sebebiyle oldukça sessiz süzülebilen bir kuştur. avlarına karşı neredeyse görünmez ve duyulmazdır. pek çok toplumda bilgeliği simgeler.

okula bir yıl erken gitmiş, gitmeden bir yıl önce de okuma yazmayı öğrenmiş biri olarak; arkadaşlarıma yapıldığını hep gördüğüm ufak kalbimle üzüldüğüm durumdur. hem okul başarısı hem kişilik olarak arkadaşlarımla aramı hep açtı. kime ne oldu? öğretmene hiçbir şey. benim başarımı sahiplenirken, başkasının başarısızlığını sahiplenmiyorlardı sebebi kendileri olmasına rağmen. iyi öğretmenlere rastlamak insanın karşılaşabileceği en güzel şanslardandır.

ateş karşısında bozulmayan altın, altın karşısında bozulmayan kadın, kadın karşısında bozulmayan erkek; kalitelidir.*

''kişinin kaşık olduğunu anladığı an'' diye okudum ve daldım başlığa. hangi troll açmış ona bakıp çıkacaktım. yanlış geldik. mevzu ciddiymiş ben kaçıyorum.

olmak ya da olmamak. oğuz atay'ın tutunamayanlar kitabında; selim ışık'ın notlarında ölmek ya da yaşamak olarak da yer alır.

ben en çok abductor pollicis brevis kasımla övünürüm mesela.

bir insan değerini kendi belirlemeli. kendine biçilen değeri başkalarının eline bırakmamalı eğer değerimizi başkalarının belirlemesine izin verirsek ya onların bize verdiği kadar olacağız ya o kişi gittiğinde verdiği değeride alıp gidecek ve değersizleşeceğiz. değerimi bilmek en büyük değerimdir.

o kadar şaka yapan-yaptığım arkadaşım oldu biri de bebiş olayına dönüşmedi.
galiba kısırım, ya da kankalarım kısır veya espiri yaparken korunuyoruz.
bilemedim?!*

insanların bu uygulamaya ilgi göstermesine şaşırıyorum. popüler kültür çoğunluğu çoktan etkisine almış. insanlar çabuk etkileniyor.

akıl sağlığımı kaybediyorum düşündükçe. her gün daha fazlası..daha acısı. bu dünyaya çocuk getirilmez böyle sapkınlar varken. masum olanlar bu dünyada böyle acı şeyler yaşadıkça kahroluyorum.

yaklaşık 2 adet tablet ve 1 adet telefon son 2 ayda canlı dersler için alındı*

tam da yeşil çay içerken bu tweeti görmem. *

2017 yılından beri içmediğim asitsiz içecektir.

aslında çok severdim özellikle lipton markasını ama çok fazla şekerli gelmeye başladı ben de bıraktım.

majör depresyondan kurtuldum, ilaçları bıraktım, 2 senesi durduk yere ağlamakla geçti, çok acı çektim ama kendimi buldum, duygularımı düzenlemeyi öğrendim, çok sayıda eğitim aldım, kilo verdim, hayır demeyi öğrendim, etrafımda kimse kalmadı, çok yalnızlaştım ama kendim oldum, zordu ama başardım..

taraftarı olduğum ve bundan gurur duyduğum takımdır.

takımların başarılarını, kupalarını, yıldızlarını konuşmak futbolla alakalı bir durum değildir. aynı zamanda bir gençlerbirliği sempatizanı olarak da söylüyorum bunu. başarılar gelip geçicidir. elbette önemlidir ama daha önemli bir şey var bir takımı sevmek için.

tribünde çocukluk aşkımsın şarkısını binlerce kişi ile birlikte söylemek her galibiyetten daha güzel. yeni sezon formalar çıkınca koşa koşa almaya gitmek çok güzel. sonra saçmasapan morlu pembeli formalar görmek, yine de satın almak da güzel.

göteborg maçında 23 korner atıp rakibin attığı tek kornerden gol yiyip kahrolmak, sonra da ranzada ağlaya ağlaya uyuyakalmak da güzel.

canımız ciğerimiz hababam sınıfını izlerken sevdiğim her karakterin fenerbahçe taraftarı olmasına içten içe sinirlenirken hababam sınıfı tatilde filminde gelen kızların galatasaraylı olmasıyla avunmak da güzel.

bir takımı tutmak onun size hissettirdiği duyguları ve önünüze serdiği dostluları sevmektir. gittiğim her deplasmanda karşılaştığım bülent timurlenk’le karşılıklı sigara içebilmiştim mesela rize deplasmanında. onu başka bir tanımda anlatırım nasıl olsa.

galatasaray, acı çekeceksek eğer bir nedeni olmasını sağlayan takımdır.

sana yüzme bilmeyen kuşlarımı
ellerinden yeryüzüne düşmekten
yorgun düştüğüm düşlerimi
sensiz hiçbir şeye yaramayan
gülüşlerimi bırakıyorum.
sana belki uğrarsın diye
açılmış bir gönül kafesi,
bir yangının külünü
yeniden yakacak hevesi,
başka birine 'sensiz yaşamam' demek
için benden aldığın nefesi bırakıyorum.
sana affetmekten asla
vazgeçemediğim suçlarımı,
seninle buluşmak için
gidemediğim beşiktaş maçlarını
ve intiharımın ipuçlarını bırakıyorum.
ben sana ezberlediğim şiirin
ardından kalan son iki cümle,
sana istikbalim kadar uykusuz
karanlık ve biçare bir gece,
isminden bile güzel
gözlerine kurduğum iki hece,
yakışıklı prensin seni öpmesine
kıyamadığım 6 cüce bırakıyorum.
ben sana düşen her yaprağa sela okuyan
aşkların ve şarkıların sözlerini,
belki ağlayasın gelirse diye
hülya avşar'ın mavi gözlerini,
ben sana baharı bekleyen
kumruların güzlerini bırakıyorum..
yani ben sana her şeyimi bırakıyorum..*