kalbimi kırmış kafa sözlük uyarısıdır. ben herkesi artıya, sevgiye boğmak istiyorum, beni engellemeyin!!!

genel olarak vandallık olarak görsem bile arada gülümsetebilen yazılar. fotoğrafı bulamadım şimdi ama ayazağa'da görmüş olduğumuzu anımsıyorum duvara meşhur çarşı bestelerinden birinin son sözleri yazılmıştı:

"inönü'de dersin soran olursa"

eve gidene kadar beste dilimden düşmemişti mırıldanıp durmuştum da millet uzaylıymışım gibi bakmıştı.* daha beteri o zamana kadar benden sıfır fanatiklik gören hatta herhangi bir takım tuttuğumu bile bilmeyen arkadaşlarımın iki sene dilinden kurtulamamıştım. sonra oraya işim düşüp de hiç gitmedim ama umarım silinmemiştir.

reflü, apne, burun tıkanıklığı, üst solunum yolu rahatsızlığı yaşamayan, minnoş insandır. sağlık açısından da faydalıdır.

tatlı tatlı sitem eden yazar.

çok yeni olmamasına rağmen nickaltı az önce açılmış. geç olsun güç olmasın sayın yazar.

keyifli bir profil kısa bir dolandım. tanıdıkça tekrar uğrama huyum mevcut nickaltlarına. yine görüşmek dileğiyle...
sevgiler...

kapıyı kilitlememe rağmen ısrarla kapıyı açmaya çalışarak kapının kilitlenip kilitlenmediğini kontrol etmek.

laps
boş yapma
ok
efso
kanka
kanks
sis (sister demeye çalısıyor)
bro

bazen filmlerde görüyorum. aynısını ben de deneyeyim diyorum başlıyoruz kavgaya, sonra üç gün konuşmuyoruz. o yüzden her gördüğümü denememeye karar verdim.

lahmacun hanımı kandırmaya ramak kaldı, yakında buralar hep düğün salonuna dönecek, altınını alan gelsin.
lahmacun kadın evet.

insanlar sakinlik,huzur için tercih ediyor du tren yolculuğunu.bunun da cılkını çıkardılar.

kışın beyaz yazın bronz tenli bir kadın olarak ezber bozmakta üstüme yok galiba. *

sözlükte yazması artık zora girecek olan yazar.

demişti dersiniz.

#714965 #626043

entelektüel sözlük yazarlarımız bir bir sözlükten ayrılıyor lucifer. kadın hakları savunucuları zaten her an rahatsız. peki neden buraya yazıyorum bunları ? çünkü direk lucifer'den bahsederek gidiyorlar. sözlük yönetimi bir bir ayrılan yazarları izleyeceğini sanmıyorum. mutlaka bir çare düşüneceklerdir. o çare de lucifer'den başlar gibi bir his var içimde.

sinir katsayımı yükselten haber türü. yok arkadaş yok bunların önün arkası kesilmez. yardım etmeyenlere de kızıyorum ama yardım etseler de ayrı bir dert. kimyasal atık sürüleri. yok olsalar şu dünyadan.

anne olarak ya da baba olarak mutlu olmak.
hiç bir çocuk annesini ya da babasını mutlu etmeye çalışmamalı.
çok ağır bir yük

henüz yapamadığım.
ilham bekliyorum evet işte bu! dedirtecek.

insanda g.o.r.a filmindeki komutan logar gibi ağlamaklı bir biçimde ''kimsin sen? çık dışarı, çık!'' deme isteği uyandıran sorulardır bunlar genelde. çoğu ''ee, ne zaman evleniyorsun, karı kız (evet sevgilin var mı değil, direk karı kız) ne alemde?'' şeklinde muhabbetin ortasında gelişir ve insanı hayattan soğutur.

ümit yaşar oğuzcan'ın 6 haziran 1973 günü galata kulesi'nden atlayarak intihar eden oğlu vedat için yazdığı, 'evlat acısı nedir'i anlatan şiiri.

edit: şiiri ümit yaşar'ın kendi sesinden entry'ye gömdüm.

--! spoiler !--

6 haziran 1973
pırıl pırıl bir yaz günüydü
aydınlıktı, güzeldi dünya
bir adam düştü o gün galata kulesi’nden
kendini bir anda bıraktı boşluğa
ömrünün baharında
bütün umutlarıyla birlikte
paramparça oldu
bir adam benim oğlumdu...

gencecikti vedat
ışıl ışıldı gözleri
içi
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda bıraktı boşluğa
söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
zaman durdu
bir adam düştü galata kulesi’nden
bu adam benim oğlumdu

“açarken ufkunda güller alevden”
çıktı, her günkü gibi gülerek evden
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin
sonsuzluğa doğru
galata kulesi’nde bekliyordu ecel
bir fincan kahve, bir kadeh konyak
ölüm yolcusunun son arzusu buydu
bir adam düştü galata kulesi’nden
bu adam benim oğlumdu

küçüktü bir zaman
kucağıma alır ninniler söylerdim ona
“uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”
bir daha uyanmamak üzere uyudu vedat

6 haziran 1973
galata kulesi’nden bir adam attı kendini
bu nankör insanlara
bu kalleş dünyaya inat
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
“uyan oğlum, uyan oğlum, uyan vedat”...
*bu kulenin hemen yan tarafındaki meydanda bir nokta var ki bazen canım sıkıldığında gidip orada bekliyorum ve güzel turistler peşi sıra gelip ya adres soruyorlar ya da fotoğraflarını çekmemi istiyorlar. bu yönden çok eğlenceli bir yerdir benim için.

bana hep aynı yazarlar yazıyomuşuz gibi geliyor. sanki 10-15 kişilik bir grup arkadaş oturup öyle konuşuyormuşuz gibi hissediyorum burda.

koca arıyorum.