kısaca (bkz: kol böreği)

başlığın devamını; herkese nasip olamayacak güzellikte bir hayatın sırrına erişmek derim...*
niyetiniz iyiyse nasibiniz de iyi olur.

bir reklam sloganı.

deyimin nereden geldiği aklıma takıldı. yani gazoz ile efsanenin arasında kurulan bağı anlamadım. biraz google efendiye bakınca, ‘kahvehanelerde sürekli yenildiği için millete gazoz ısmarlamak zorunda kalan kişiler’ için de kullanıldığını okudum.

ayrıca reklam, ilk kez 2014 yılındaki beşiktaş-arsenal maçı sırasında devre aralarında 512 kez kullanılmış.

yani , sürekli yenilen olma, alanında en iyi ol, efsane ol gibi bir anlam taşıdığını düşünüyorum.

öğrenmek, hiçbir zaman yeterince öğrenmiş, bilgi edinmis olamayacağım. öğrendiğim her yeni bir şeyde bilmediğim yeni bir şeyi keşfedeceğim.

yine benim. eleştiri dinlemem. hatta eleştiren insanla görüşmeyi kestiğim görülmüş şeydir.

kendimi bildim bileli hep bir şeyleri sorguluyorum. bir kalem üzerine bile uzun süre düşündüğüm oldu. daha ergenlik döneminde sosyal ilişkiler konusunda kendime belirli kurallar koyup onları madde madde yazmıştım. dışına çıkmaya yeni başladım. hep kurallarım oldu. onlara uyacak kadar iradeli oldum. kendimi çok eleştirdim, düzeltmeye çalıştım, bazılarını düzeltemedim. kafamın iyi çalıştığını düşünüyorum. her şeyi ama her şeyi sorguluyorum.

ve tuvaletten çıkmadan önce elini yıkamayı bilmeyen biri gelip bana bir şeyler öğretmeye çalışıyor. daha çocuğuna fayda sağlayamamış, çocuğunun bile nefretini kazanmış biri bana ilişkiler üzerine akıl veriyor. 3. kez boşanmış bana flört üzerine ahlak dersi veriyor. erkeklerle konuşma günah diyor. sanki kocaları gökten nur içinde önüne düştü kadının.

böyle hadsizleri çekemiyorum. kibirli biriyim zaten, bunu da kabul ediyorum. istiyorum ki karşıma benden daha çok sorgulamış, daha zeki biri çıksın, desin ki bu doğru değil. oturup doğru ve yanlış üzerine konuşalım. eleştiri yaptığı konu hakkında hayır öyle değil dediğim zaman savunma yapamayacak bir tip ile neyi paylaşabilirim? daha önemlisi neden tartışmalıyım?

yıllar önce bir arkadaşım civciv dedi hayat korkarak yaşanmaz. böyle korkak gibi kaçıp duramazsın. ona o gün daha çok saygı duyup daha yakın davranmaya başlamıştım. çünkü benimle ilgili sahiden doğru, değiştiremediğim bir şey üzerine yorum yapmıştı. korkmadan yaşıyordu hayatı, ondan öğrenecek çok şeyim olduğu için peşine takıldım. çok soru sordum, kendi cevaplarımı onun cevapları yüzünden epey sorguladım.

böyle insanlar az. beni eleştirdiği şeyi kendileri yapıyor insanlar. sonra benden anlayış bekliyorlar. ya da onları dinlememi istiyorlar. bu yanlış.

bizim türk insanı her şeyi doğru bilir. bi de şunu düşünmek lazım. ben başkalarını eleştiricek haddi kendimde neden buluyorum? ben kendimi düzeltmek yerine neden başkalarını düzeltmeye çalışıyorum? kimse mükemmel değilse ben yine mükemmel değilim, o zaman neden kendi yanlışlarım gözüme batmıyor, başkaları gözüme batıyor?

herkes eleştiri kabul etmeyen insanı sorguluyor çünkü kimse kendini sorgulamıyor. durum bu.

dikkat! bu entry bolca ironi içermektedir! kişi veya kurumlara yapılan betimlemeler ironiden ibarettir ve tüm hikaye tarafımdan yazılmıştır. tüm hukuki sorunların sorumlusu tartarus'tur.

şimdi hemen ne alaka alüminyüm demeyin. size teorimi anlatayım:

kanzuk 21.yılını kutlayan ekşi sözlük'ten iyi para vurmuştu. ama artık ekşi sözlük için işler iyi gitmemeye başlamıştı. bi an önce yeni bir şey bulmalıydı. ama sözlüğe getirdiği her yeni özellik için yazarlardan tepki alıyordu. bu yüzden yeni bir platform kurmaya karar verdi. bildiği iş olan sözlükten devam edecekti. bu sözlük için kesinleşen yenilikler şunlardı;
-radyo olacaktı. böylece sözlük dünyasında yankı uyandıracaktı.
-reklam olmayacaktı zaten ekşi'den iyi para vurmuştu. böylece kullanıcılar bu sözlüğü daha çok seveceklerdi.
-sözlüğün teması yine bir meyve rengi olmalıydı. ama limonu çağrıştıracak yeşil ve sarı olmazdı. aklına portakal ve mandalinanın rengi olan turuncu geldi ve bunu sevdi.
-kendi sözlüğünde olan futbol,küfür ve seks bu sözlükte olmamalıydı yoksa ekşi'den farkı kalmazdı.
-profil fotoğrafı,kapak fotoğrafı,rozet gibi kullanıcı dostu şeyler getirilmeliydi.

proje iyice rayına oturmuştu. şimdi kendini temsil edecek birilerini bulmalıydı. sesi uykulu,seksi ve kendine çekecek yoldaş lakablı kişiyi sözlüğün başına geçirdi. ayrıca bu yoldaş lakabından sözlük hikayesi de uydurmuştu. sözlüğü kgb fonluyormuş ta o yüzden reklamsızmış. bak sen*.

nihayet kasım ayında sözlüğü bitirdi ve hayata geçirdi. sonrası malum.
sırada yazarlarını ve çaylaklarını bir bir oraya taşımak vardı. ama bunu onlara bile hissetirmeden yapmalıydı. bu yüzden saçma yazar alımları yaptı. reklamları hadsafhaya çıkardı. ve başarmıştı. artık kafa sözlük popüler olmaya başlamıştı ve kendi kültürünü bile oluşturuyordu. ilerleyen dönemlerde daha sık arızalar çıkartıp toplu yazar taşımaları yapıcaktı. ama bu sırada unuttuğu bir ayrıntı vardı. ben yani tartarus! senin oyunlarına gelmeyeceğim kanzuk. hiç birimiz gelmeyeceğiz. kaybediceksin ve zafer bizim olacak!*

ruhum takılı kaldı. küçücük bir sadelikte, önemsiz bir basitlikte. çimenliklerde oturmuşum, dizlerimin üzerine ellerimi kemetlemişim, karşımda deniz. hava kapalıya yakın. deniz sakin. koyu mavi ılık ılık akan bir su var önümde. ne soğuk ne sıcak. üzerimde ince bir ceket. saçlarım arada uçuşuyor yavaş yavaş.
düşünüyorum, düşünüyorum.
bu sıralar yalnız kalmaya, böyle bir yerde oturup uzun uzun düşünmeye ihtiyacım var.
içimde eksik olan yarım kalan o kadar çok şey var ki.
hiçbirinin adını bilmiyorum veya unuttum. hissediyorum ama içimdeler. bu hisler günlük hezeyanlar değil. günlerdir düşünceli, dalgın ve keyifsizim. çok boşladım kendimi. öyle boşladım ki.
sorgulamaz, konuşmaz, çabalamaz oldum.
insan umudunu kesince eylemini de kesiyormuş.
kabuğuma minik adımlarla çekiliğimi biliyorum. fark etmemek için farkındalığımın kör olması gerek.
neye kime dönüşüyorum böyle bilmiyorum.
doğru bulduklarım yanlışa, yanlış bulduklarım doğruya verilmeye başladı. ben mi seçtim peki? hayat mı beni sürüklemeye, mecbur etmeye başladı?
dönüşmek böyle bir şey mi?
hayatın iteklemesi bu mu?
lisede felsefeyle, edebiyatla ilgilenirdim. ne mesuttum ne özgürdüm. zihnimin içi tarlamdı. yasaklanan, konuşulmaması, düşünülmemesi gereken her şeyi düşünür tartardım. güzel beyitler, dörtlükler okudum. ruhum inceldi. anlam dünyam genişledi.
sorgulardım, merak ederdim.
lise biteli ne kadar oldu? on yıllar mı? orta yaşlarımda mıyım?
lise biteli sadece üç yıl olmuş.
o çocuk nerede? öldü mü? raf ömrü mü doldu?
ne mesuttum. kimsenin bana bahşedemediği mutluluk, sakinlik, güven duygusunu zihnimin içinde yaşardım. şimdi her şey belirsiz, buğulu.
gençken çoğu insan gelecek kaygısı yaşar, ben de böyleydim demesin kimse. bu öyle bir durum değil.
içimde başka haller var. adlarını bilmediğim haller.

gündüzüm seninle
gecem seninle
beyhude geçti bu
ömrüm derdinle

aşkını bir sır gibi
senelerdir sakladım
geceleri rüyada
ismini sayıkladım

çok fazla sayıda takı kullanıyorum. küpe, kıkırdak küpesi, en az 3-4 yüzük, bileklik(ler), halhal, ayak parmağı yüzüğü... spora bile çıkarken daha sportif tipte küpe takarım ve yüzüklerim olur. en olmazsa olmazım küpedir. onsuz yüzümü eksik hissediyorum.

buradan
polisin kamera görüntüsüyle tespitine rağmen hiç bir yaptırım uygulanmaması büyük rezalet.

kalbinizde bir kuş yaşıyormuş hissine kapılmanıza sebep olabilecek durumdur.
(bkz: fibrilasyon)

içecek değil yemektir efendim. çorba içilmez, yenilir.
t: çorba içecek midir yemek midir sorunsalı başlığı.

şimdi robnajanın yanında bir çocuk yeğeni midir kardeşi mi bilmem keşke şarkıyı o söyleseydi.

ama aynı görüşte olan erkekler okuyabilir,çalışabilir.
neresi mantıklı bunun?

yay burcu*

f1 hastaları için sevindirici haber. podyumda gazoz patlatarak bizi rezil etmeye devam edecekler yani.

huzursuzluk olduğunu düşünmüyorum.
arada arıza çıkaran tipler olsa da, ekseri gayet güzel insanlar var.
direk küfür olduğu zaman şikayet ediliyor, bunun dışında herkes birbirini tanıyor gibi.
kalabalık ortamda ufak tefek sıkıntıların olması normaldir.
keyfinize bakınız.