2015 yapımı çağan ırmak'ın yönetmenliğini üstlendiği senaristliği yine çağan ırmak ve ali demirel'e ait komedi, aile filmi.

oyuncular,
demet akbağ
yetkin dikinciler
ümit erlim
sevil akı
suzan kardeş

nadide (demet akbağ) ellili yaşlarda, taze dul ve hayattan oldukça sıkılmış orta yaş krizine girmiş bir ev hanımıdır. artık toplumun ve ailesinin ondan beklediği evinde oturup torun bakması, günler yapması, yine çoluğu çoğu için kaygılanıp hayatlarını kolaylaştırmaya çalışmasıdır. denerde aslında ama yapamaz. kendini oyalamak için bir çok kursa gider, bir çok etkinliğe katılır, torunuyla, çocuklarıyla zaman geçirir yine de olmaz.

ve hayatını değiştirecek o haberi görür. üniversite affı. yıllar önce bıraktığı su ürünleri bölümüne geri dönmeyi hayal eder karetta karettalar çağırır onu adeta. ne yaşına ne de çevre baskısına ne de okula gittiğinde karşılaştığı tavırlara aldanmaz tutunur hayallerine.

çekimler istanbul üniversitesi ve muğla'da yapılmıştır. ikinci hayatını yaşayan nadide hanım muğla'ya genç öğrencilerle bir göreve gider haşarı, haylaz, sorumsuz bir ekip değişik esrarengiz bir kaptan ve bir hocayla başlar macera. komik diyaloglar eğlenceli olayların içine çekilir durur hazır cevap ve bir o kadarda zeka küpü nadide.

demet akbağ benim hayran olduğum nadir oyunculardan. adeta yaşamış bu rolü. filmde o kadar cuk oturan detaylar, hayat dersleri, insanı sarsan gerçekler var ki ben yine bunlara odak izledim, izliyorum. mesajı olan filmlere zafım büyük. beni iyi hissettiren filmler arasında. bu ara pek ihtiyacım var buna. neysem bana göre keyifli bir film umarım sizlerde beğenirsiniz.

iyi seyirler...

hiçbir zaman acısı gecmiyor kaç yaşına gelirsen de geçmeyecek acıdır .

ben neden 1500 gayme verdim o zaman sırf ermolettin'in beni takip etmediğini görmek için!

bir yıl değil kendimi bildim bileli böyle. yüzüm boya tutmuyor. şaka değil öyle cidden. ayrıca yüzümde gereksiz bi ağırlık hissetmeme de neden oluyor. rahat rahat gözünü kaşıyamazsın, endişe anında dudağını ısıramazsın. bırak onu su içmek bile eziyete dönüşür şimdi bardakta ruj izi kalacak mı diye. fondöten faşistliğine* hiç girmek istemiyorum. bırak benim cildim sivilce lekeleriyle, çukurlarıyla, çilleriyle öylece kalsın. ben dert etmiyorum ama insanlar ıyy şuran buran diye sürekli gösteriyorlar. o sivilceleri kapatmak için insanlar üstüne kimyasalı boşaltıyor. sonrası daha kötü oluyor tabi. insanları rahat bırakın abi. sanki sirkteyiz. herkes podyum mankeni olmak zorunda mı?

edit: ama yine de bazen yapıyorum. *

"epigrafik mırıldanmalar

ı/
baba diyorum, incinmiş yazdan
bir ıslık çamların ağzına yakışık

çok orman ki sığla geçitlerinden
güneyli yaz sağanakları kaçkını

nane kokuşlu iç bahçelerimde
eksilmiş narlar dalında kallavi

alnıma inmiş toroslar dikine,
mor pürenleriyle ön balkonda

ıı/
anne diyorum, hayal defterinde
çulluklar geçiyor boylamımdan

gölün üstünde erguvan çemberi
balıkçı türküleri, ağlardaki kefal

al diyorum dumanlı kamışlardan
rüzgârın fısıldadığı paslı mızrağı.

ııı/
kesilmiş içimde incirin kar sütü
bakırcılar çarşısına uzak geçmiş

rampada bitsin diyorum asfaltın
nilüferlerin sınandığı yerde safir

ney ağzımıza lehimli sülfür şarkı
zımpara taşı, annesiz, babasız döl

varlıkla yokluk arası cinnet valsı
ilk ölüm vuruşu tekleyen akrebin

ıv/
baba biçiyorum, silinmiş atlastan
bir fırtına vadilerin ağzına alışık

anne çiziyorum, unutma defterine
kuşlar göçüyor, şehrin çatırtısından"

güçlü_

1999 depremi sırasında dönemin sakarya valisi, yanına gelen ve sert eleştirilerde bulunup isyan eden depremzede bir kıza tepki göstermiş, hatta tokatlamaya kalkmıştı. vali bu hareketiyle kamuoyunda epey tepki toplamıştı. o olaydan sonra vali, ne tesadüfse bıyığını kesmişti. dikkat çeken bu imaj değişikliği karşısında gazeteci fatih altaylı, valiye bıyığını kesmesinin sebebini sordu. vali de tıraş olurken kazara jileti bıyığına kaçırdığını, mecburen kestiğini söyledi. cevaptan tatmin olmayan altaylı aynı soruda ısrar edince dayanamayan vali :
sayın altaylı, tıraş olurken yanlışlıkla kestim dedim ya, ne yapsaydım, yarım bıyıkla mı dolaşsaydım? demişti.

bir adamın uzay yolculuğuna çıkıp görevi bittikten sonra kızının babasından daha fazla yaşlı duruma düşmesi.

göklerde kartal gibiydim
kanatlarımdan vuruldum
mor çiçekli dal gibiydim
bahar vaktin de kırıldım

selam olsun ona
kürt mantolu madonna ‘ya
içimizde ki şeytana.

emlakçı. aldıkları komisyon oranlarına bakınca yatacak yeriniz yok diyorum.

güzel kadın da seni bekliyordu tipitip.

(bkz: şimdi ananı laciverde boyadım)

nickaltı girmeye korkar olduk bunlar yüzünden. tanımlarını hoş bulduğumuz yazarı belirtince ya kankacı ya yalaka oluyoruz. nezaket yoksunu musunuz siz? insanların pozitif iletişim kurmasından bu kadar rahatsız olacak ne yaşadınız merak ediyorum. zira bunlar gayet normal şeyler.

sansar salvonun 21 gram şarkısını dinledikten sonra merak edip araştırdığım konu.

sonbahara özlemimi hatırlatan yegâne fotoğraf.

instagram,facebook,ekşi sözlük,metin2.

corona 19 sayesinde kurtulduğumuz başka bir saçmalık daha, yani tokalaşmak yetiyordu ne diye keçilik yapalım , hem bir birimizin kokusunu almak zorunda kalmıyoruz artık çok şükür.

nedense hiç yadırgamadığım uygulama.
her an başka yerlere de gelebilir. mesela...

ya benim damak zevkim gelişmiş değil ya da bu bisküvi çok şişirilmiş. bildiğin bisküvi işte. negro varken elim uzanmaz almaya. bir ara fiyatları da çok fahişti. son durumundan haberim yok. canım milka çikolata bile bunlusunu çıkarmış. merak edip, bu bari güzeldir, deneyeyim dedim; cık cık olmamış.

"neyse geçiştirme cümlesidir" dedi adam, gözleri çoktan kan çanağı kıvamına gelmişti içmekten. inceleşen sesi ile devam etti sonra "gitmek tamam kalmak da kabulüm ama neyse nedir, açık ol bana" diye devam etti. zar zor ayakta duruyordu, cümlesini bitirip koltuğuna soluk soluğa geri oturdu. arkasındaki kadın tepkisiz kaldı önce, sonra fikrini değiştirip "ama.." diye bir cümle kurmaya kalktı, sesi içine kaçtı, vazgeçti sustu. neden sonra adam kadının odada olmadığını fark etti, ayağa kalkmaya çalıştı, beceremedi. içinden sadece "neyse" diyebildi, "gitmesi iyi oldu" cümlesini bile kuramadan sızdı. masal değildi ve mutlu bitmesi beklenmiyordu zaten.

an itibariyle benimdir.
bulutların nasıl yer değiştirdiğini izlerken onlara imrendim.
sınırlar hep insanoğlu için, bulutlar dertsiz tasasız kafasına göre takılıyor. kimlik pasaport soran yok bugün burada yarın burayı çoktan terketmiş.

zeki demirkubuz mod off.