başlığın tam hali "ahlak bekçiliği yapan aziz üstel'in iğrenç mesajları" olacakken karakter sınırından ötürü kısaltmak zorunda olduğum ve dezenformasyona uğrayan bilmem kaçıncı başlığım.



hiç sekmez. nietzsche'nin de dediği gibi "kim namus ve ahlak şövalyeliği yapıyorsa, bilin ki en namussuzu odur."

kaynak

aşkolsun, sizden kıymetli mi?

sevdiğim yemeği kimseyle paylaşmam . o tencerenin dibini bulana kadar sıyırırım yine de paylaşmam.

buradan
her seferinde yeter dedikten sonra mutlaka daha beterine şahit olduğumuz olaylardan biri daha. ınstagramda takip ettiğim zikrettin adlı hesapta gördüm videolarını. acıdan birbirine sarılmış korkudan titreyen iki kedi. olay sakarya'da oluyor. gönüllü arkadaş, yani hesabın sahibi ahsen hanım kedileri besleme sırasında buluyor. büyücülük işi olduğu düşünülüyor. kedileri hemen istanbul'da donanımlı bir kliniğe aldırdı fakat dişi olan ertesi gün (heidi), erkek (peter) olan ise bugün enfeksiyondan öldü. ahsen'in ağlayarak çektiği video gözümün önünden gitmiyor. artık ne yapılacak bilmiyorum, gerçekten bu haberleri görmek beni cinnete sürüklemeye başladı. çıldıracak gibi oluyorum. yakalansalar bile ceza almayacaklar. bu hangi vicdana sığar? bu yasa ne zaman çıkacak? bizi yönetenler bu ülkenin gerçek sorunlarıyla ne zaman ilgilenecekler gerçekten aşırı merak ediyorum. ağlamak istiyorum. iki yavru kedinin çektiği acıda boğulun.
ilk bulundukları halin videosuburadan

t: derdin iki satıra sığabileceğini öngören yazarın açtığı, iki satıra sığdırılmaya çalışılan dertlerin başlığı.

yaşamak isteyen yanlarım ağrıyor.
sonra ben kalkıp tekrar yaşıyorum.

prototip olan çocuktur. yalan yanlış bir çok şey onun üstünde denenir. ardından doğan çocuklar onun sayesinde bir nevi güvende olurlar. ya çocuk şöyle oldu şunu mu yapsak diyen erkek kişisine kadın kişisinin şu cevabı verdiği duyulur; yok be olur mu hiç mehmet'e yaptık 1 yaşındayken ölüyodu çocuk *.

leeennn!

bu erkeğin kullandığı lan hitabının özellikle orta yaşlı ya da yaşlı kadınlarca söylenişi. çocukken ismimizi bilmediklerinden böyle seslenirlerdi. mazur görsek bile yine de itici bir hitap.

inandığı ama bilmediği dinle sabah akşam saldıran müslümandan iyidir.

her şey yolundaymış gibi davranıyorum halbuki hayatım pek yolunda gitmiyor.yalan söylüyorum,kendime. yani en çok kendime.bazı konularda çok şanssızım.özellikle aile konusunda.anne baba konusunda çok eksiğim.ve kendimi çok yalnız hissediyorum çevremde insanlar olsa bile. kalabalıklar içerisinde yalnızlığı yaşıyorum,kimsenin beni anlamayacağını düşünüyorum.çocukluk travmaları unutulmuyor sözlük.

tahammül'e bir değer verelim: s olsun.
x,y,z ile aram iyi olmadığı için tesadüf bir harf seçiyorum. bu benim denklemim olsun.
bu s hayatım boyunca bana hiç eşlik etmedi. hep sıkılan, hemen pes eden, umduğunu her defasında bulamayan biri yaptı beni. meselenin üzerine gitmeyen biri. istediği çıksa karşına ben bunu çözemem, bununla baş edemem der, geç oldu artık kapat ışıkları moduna geçirtir.

kesin yargılara ulaşamamanın ilk adresi okul yıllarındaki matematik dersi diyelim. s nin geleceği yeri bekleyelim.
çözemedim problemleri, soru da ne anlatılmak isteniliyor onu bile anlayamadım. kesin sonuçlara net rakamlara o yıllarda da ulaşamadım. o yüzden oyaladım kendimi edebiyat ve felsefeyle. sonuç değildi aradığım sonucu ararken geçirdiğim süreydi. kazandırmadı bu da bir şey. çünkü olması gerektiği yerde s devreye geçmez, süreyi tamamen bomboş geçirmek hedef haline gelir.

ödevlerimi hep yarıda bırakıp tamamlayamadığımı söyleyebilirim.şimdi daha da beter, baştan kaybediyorum. s benimle değil. bir işe başlarken, problemi incelerken daha şıklara bile bakmadan kapatıyorum kitabı. s ler büyüdükçe büyüdü. bir dev ile uğraşmak hiç harcım değil. yazarken bile pes ettirir. bu kadar..

açtım sago cezadan neyim var ki çaldı. ayrıca sagoyu cezayı bir araya getiren kafa sözlük detayı güzeldi. hayırlı olsun.

jose mourinho'nun takımı.
son senelerde, görev aldığı hiçbir kulüpte başarı tutturamayan mourinho, bugün de ismini dahi yazamadığım, adı sanı bilinmeyen bir takımdan 6 yedi.

2002/2003 tarihinden bu yana, ilk kez bir maçta 6 gol yemiş mourinho.

bir devir daha kapanıyor sanırım.

zaten iki avuç kar yağdı, mahalledeki bütün karları bitirdi namussuz.

yıllar önce uzun bir şehirlerarası otobüs yolculuğu esnasında yaşadığım ve gerçek olup olmadığına hala emin olamadığım, belki de bir düş olduğunu düşündüğüm ama yine de insanlık adına mutluluk duyduğum bir jest sonunda hissettiğim duygudur.

uzun sürecek bir yolculuğa başlarken mutlaka yanıma üç kitap alırım. ne olur ne olmaz diye. birazdan anlatacağım olayın gerçekleştiği yolculuk için de böyle yapmıştım.

bir süre kitap okuyup bir süre uyuduktan ve bir süre de koltuğun arkasındaki kendine bile hayrı olmayan ekranda maskeli beşler ırak izledikten sonra artık gece olduğunda yeniden kitap okumak geldi içimden.

tepe lambasını yakıp kitabımı açtım. daha önceki deneyimlerimden aklımda kalan diğer yolcuların tepe lambasından rahatsız olabileceği idi. ama yanlış değilsem eğer bu konuda, o lambaların amacı zaten geceleri kullanılmaktır.

ben kitabıma gömülmüş büyük bir iştahla okurken otobüste herkes uyuyordu. ben, birkaç koltuk ön çaprazımda oturan genç adam, üniversiteli olduklarını düşündüğüm iki kız ve umarım ki şoför hariç.

yanan dört tepe ışığının altında kitap okuyan dört kişi hariç herkes uykuda idi. o sırada muavin birden, aniden, durup dururken yerinden fırladı. koridor kenarında ve arkalarda bir yerde oturduğum ve içeride çok az ses ve hareket olduğu için hemen hareketi algıladım. sallana sallana arkaya doğru yürüyen muavinin gözünden uyku akıyordu ama yürümeye devam etti.

benim aklıma gelen ilk şey ışıklar konusunda bizi uyaracağı oldu. daha önce bunu yaşamıştım. ama 18-19 yaşlarındaki muavin bize doğru gelmedi. merdiven boşluğu olan yere inip gözden kayboldu.

çıkan ses ve kokulardan ne yaptığını anladım ama bunun bizimle bir alakası olduğunu düşünmedim hiç.

bir süre sonra garson bir tepside dört kahve ile birlikte bize doğru geldi: önce genç adama, sonra üniversiteli kızlara, en son da bana kahve ikram etti.

- gece kitap okurken kahvesiz olmaz, hocam.

bana kurduğu cümle buydu. aslında gözlerim yorulmaya başlamıştı, uyumayı düşünmekteydim ama kahveden sonra ve bu iyilikten sonra gün ışıyana kadar okudum.

o muavin arkadaşıma kendim, benimle kitap okuyan üç insan ve o zaman okumakta olduğum kitabın yazarı fernando pessoa adını teşekkür ederim.

“birinin zekası katlanabildiği belirsizliklerin çokluğuyla ölçülebilir.”– ımmanuel kant

2008 yılında greg gonzalez tarafından teksas, el paso'da kurulan bir amerikan rüyası pop grubudur. aslında yalan yok bir dönem metalci olmama rağmen müptelası olmuştum bu grubun çünkü şarkıları efil efil, can sıkıntısına falan birebir yani. hatta çalma listemde bile halen birkaç şarkısı bulunur, sakinlik istediğim zaman anında açar birkaç şarkısını dinlerim.
öyle tarihi eski olan gruplardan değil, 2008 yılından bu yana da sadece 4 albüm yapmışlardır. yani pek tutunamayanlardan bunlar.

ha 4 albümünden iki albümü favorim olan albümlerdir, misal cry, cigarettes after sex bu albümlerin içindeki şarkılar cidden güzel. tak kulaklığını, al eline biranı ve kapat ışıkları fıstık gibi dinlenir.
valla siz de hissettiniz mi bilmiyorum ama bu adamların şarkıları grup ismi gibi çok erotik. örnek vermem gerekirse apocalypse şarkısı yeminle insanı böyle bi hoş eder…

bazı hayranları kendilerinin indie rock yaptıklarını bile öngörür çünkü bazı şarkılarında rock tadı alırsınız. ha bu şarkılar o kadar coşkulu değildir yine sakindir lakin o elektronik gitarı çok rahatlıkla hissedersiniz. grubun isminin türkçesi bile seks sonrası sigara ulan, şarkılarda sen masumane şeyler mi arıyorsun? buram buram erotizm kokuyor valla.
yine de seviyoruz o ayrı tabi.

iyi de bir nick olur aslında, nick değiştireceklere itina ile öneririm. *

az önce çile adlı kitabını kitabını yarıda bıraktığım yazar.. beğenemedim... kendisinden de hiç hoşlanmam.. bir kitabını daha okumuştum.. o kadar da iyi değil kitapları.. abartıldığını düşünüyorum ben..

abur cuburla kıskandırmaya çalışmak? az vizyon be kardeşim. kıskandırmak başlı başına bir kusur iken bir de bunu sıvayıp yapmak. lütfen kenarda sessizce ölünüz.

1938 mudanya doğumlu gazeteci, yazar, tekke musikisi icracısı. galatasaray lisesi'nden mezun olmuştur. tekke ve zaviyelerin kapatılmasından sonra evlerde devam eden tekke musikisi icralarına iştirak etmiş ve altın değerinde kayıtlar yapmıştır. cumhuriyet dönemi istanbul dinî hayatını en iyi bilenlerdendir. yönetim şekli değişmiştir fakat insanlar aynı benlikleriyle hayatını sürdürmüşlerdir ve özellikle istanbul için söylersek şahsî meclisler devam edegelmiştir. işte buralarda çokça bulunmuş bir kişi olması sebebiyle o muhiti derinlemesine tahlil etme şansına sahip olmuştur. kendi deyimiyle osmanlı -bakiyelerinin vefat etmesiyle- 1980de gerçekten bitmiştir. bugün, kemal tahir romanlarından fırlamış köylü dindarlığın ortalığı talan ettiği memlekette şehirli dindarlığın ne idüğünü kendisinin konuşmalarına, kayıtlarına bakarak anlayabiliriz. ayrıca bektaşi nefeslerini seslendirdiği kayıtları nefistir.
bunların yanında yine bir mecliste tesadüfen tanıştığı işgal dönemi ingiliz yüzbaşısı benneth ile ilgili bir kitap yazmıştır. bu benneth de epey ilgi çekici bir kişidir. işgal yıllarında galata mevlevihanesinde sema icralarına katılmış, orada gürciyev ile tanışmış, onun öğrencisi olmuş, mistikliğe meyletmiş hatta amerikada kendi ekolünü dahi oluşturmuştur. (ne kadar tuhaf hayatlar var.)
nezih uzel, 2012 yılında rah-ı hakka güzeran olmuştur, hak rahmet eyliye.

sanatla uzaktan yakından alakam yoktur.
resme başladım. hadi bakalım.