turgut uyar- tomris uyar/ 1970
"bir bozuk saattir yüreğim, hep sende durur."

ulan bir kişi de ne bileyim mahmut tuncer, hakkı bulut gibi isimler söylememiş. hepsi bana jack dawson, rose dewitt bukater.

ayarlarız, hallederiz, bakarız gibi belirsizlik içeren kelimeler. belirsizliğe gelemiyorum.

dağın ardındaki gelir bir gün. ya toprağın altındaki?

kim demiş haram nedir bilmez hayyam
ben helali haramı karıştırmam
seninle içilen şarap helaldir
sensiz içtiğimiz su bile haram.

kotunun cok cok iyisi olan kar yagisidir. kanada'da yasayan biri olarak bu kar yagisini , yagis olarak algilamadan ote "kar ciselemesi" olarak gormekteyim, bizde kar dedigin boyle yagar...

isin esprisi bir kenara, yagisin barajlara etkisi oldukca buyuk. iski tarafindan verilen guncel bilgiye gore barajlarin doluluk orani % 47'ye yukselmis durumda. detayli bilgi icin

kedi patisi olur mu?

2 gün önce sosyal medyadaki linç kültürünün önlenemez derecede tehlike arz ettiğini yazmıştım. #119560 bugün bu haberi okuyunca kaygılarımda haklı çıktığımı gördüm. ibrahim çolak ile 180 derece zıt bir fikriyatın, yaşam biçimin, siyasi görüşün tarafı olmamla birlikte bu olayda tamamen troll bir hesap ile yargısız lince kurban gittiğini düşünüyorum. özellikle tüm dünyada faşizmin güncel hali olan sjw akımları çığrından çıkmış durumda. klavyeye dadanan ergen tayfa, ruh hastası feminazi tayfası özellikle twitter üzerinden örgütlenip av belirleyen avcı ve troll ordusu saldırısı başlatıyorlar. bugün yazdıklarım yarın hepinizi veya hepinizin çocuğunu bekleyen büyük bir tehlike. ilkokulda yapılan ve sadece sınıftaki kabadayı çocuk ile sınırlı kalan sınıf zorbalığının, klavyenin ardındaki onbinler ile siber zorbalığa dönüştüğünü düşünün. korkunç bir gelecek bizleri ve çocuklarımızı bekliyor. tanrı intihar eden yazarın günahlarını affetsin.
(bkz: femofaşistler ile magandalar arasında seçim yapmaya zorlanmak)

sobada kızartılmış ekmekle kahvaltı yapmamış olan varsa mutlaka bunu bir kere de olsa yapsın.
üzerinde eriyen tereyağına dönmemesi için hiçbir neden yok.

geometri bilmeyen giremez

aklını kullanmayan atatürk’ü anlayamaz. o ve onun gibi liderler içinde bulunduğu toplumun mertebesinin çok üzerinde makamlara ulaşmış, mezarları ariflerin gönlü olmuş kişilerdir. fikirleri ölmez. toprağa ekilince ağaç olan tohumlar gibidir onların ölümleri. onlar öldükten sonra ölene kadar yaptıklarının sayılamayacak kadar fazlasını yaparlar. laf olsun diye değildir “ölmedi yaşıyor” haykırışları. gandhi’nin dediği gibi “bir ruh yücelirse, tüm dünyayı yüceltir.”

atatürk bıraktığı her izle kendinden sonraki tüm nesilleri de dahil ederek bir toplumu en yüksek makama yüceltecek usulün temellerini atmış, bütün bir anadoluyu insanlığı yüceltecek bilgi ve birikimi kullanmayı öğreneceği bir üniversiteye çevirmiştir. “en hakiki mürşit ilimdir.”

şimdi biz o üniversiteden adı insan, mesleği insan, makamı insan hakiki mürşitler mezun etmeye çalışıyoruz. azaldıkça çoğalıyor, tüm inançsızlık ithamlarına rağmen inancın ve varlığın mertebelerinde beraberimizde bütün bir ulusu taşıyoruz.

istesenizde, istemesinizde yolcu yolun kulluğuna tâbi.

üslubuna, ağzına dikkat etmesi gereken. çiğ haliyle pişmiş kelle gibi davranmaması gereken. şimdilik engelli listemde kalacak olandır.

kısaca bir sözle özetlenebilir.

“özledim gözlerini beş dakika uyan az,
çok değil gözlerinin kabesinde bir namaz.”

ne kadar derin ne kadar anlamlı bir duygudur özlemek. herşeyi özetleyebilecek belki de uğruna sayfalarca şey anlatılabilecek bir duygunun bir kelimeye sığdırılması çok manidar değil mi?

tiz vurun mendeburun kellesini.

bazen içine sıkışıp kaldığım düşlerden uyandığımda, her zamankinden daha çok üşüyor ruhum. bu düşlerden uyanıp aynaya bakıyorum, her şey hatırladığımdan çok daha farklı, fakat kabuğumun içine indikçe minicik bir parça kalıyor orada, işte tam orada. onu görüyorum. yanından yöresinden toz fırtınaları geçiyor, kendini nasılda muhafaza etmiş yahu diyorum. bir şişe, içinde artık sararmış bir kağıt ve şişenin etrafı hala ıslak. ah.. anladım muhafaza etmemiş ki, gerek kalmamış onu zaten benden başka görmeye gelen olmamış ki. ama bu göl diyorum tamamen kurumuş, toprak nasılda çatlamış. öyleyse bu şişe nasıl ıslak! nasıl bu göl bu şişeyi yeniden verdi bana?

kızmıyorum. hemde hiç. kendimden başka kimseye kızmam zaten ben fakat bu sefer kendime dahi kızmıyorum. çünkü o şişeyi açıp okumak herkes için zor, banada zor.. yakınıyorum fakat bende okumayacağım işte, özür diliyorum.

yanımdaki kadını tanımıyorum, bembeyaz bir teni var. bu teni de boyayan bir kırmızı.. tam alnının ortasından simetrik bir kesi atılmış. ama diyorum koca adamlara 'yemin ederim ben yapmadım!' nasılda ağlıyorum fakat dinlemiyorlar bile.. 'bakın!' diyorum o yaradan bende de var, bana da yaptılar diyorum.. 'kim yaptı?' bilmiyorum ki işte onu. dolabın içindeydim ki ben. hatta o kadın koydu beni dolaba.. 'bilmiyorum, görmedim, görmedim!' hayır diyor 'sen yaptın! sen yaptın!'
kadın ölmüş..
elindeki şişeye bakıyorum, kırılmış..
ne? şişe mi?
hatırama düşüyor.. 'o adamın yüzüne bu şişeyle geçireceğim!'
'olmaz!' diyorum, şişenin içindeki kağıda bakarak. 'sus sus, gir şu dolaba!'

birini söylesem ikinin hatırı kalıyordu
ikisini söyleyeyim desem üçün boynu bükük
üslü sayının bitip logaritmanın başladığı yerde
karmaşık sayıların vardı
karmaşık sayıların kahramandı.
sonra? sonrası geometri.

sinsi sinsi gece çekilmesi. kadınlar olarak kendimizi sağlama alalım. açıkça söyleyeyim pamuk bana gireceğine, tecavüzcüye, tacizciye girsin modunda yaşarım bundan sonra.

fıkra gibi haber.
klasik (bkz: vatandaşı olmasan eğlenceli ülke)

böceğe dönüşmüş gregor samsa'yı bulup yemek...

dev bir kediye dönüştüm, yanlış anlaşılmasın.

ilk 200'de bile değilmişim.

- ben aslında yoooğum.

insan yüz yüze ilişki yaşayıp da sorunlar yaşıyor . değil sözlükten sosyal paylaşım sitelerinden sevgili bulmak bana saçma geliyor. arkadaş olunabilir. sohbet edilebilir ama iş ilişkiye gelince elektrik almak önemli. gördüğüm, dokunduğum, sarılabildiğim kişiyi tercih ederim. birini sırf kendini tatmin etmek için internetten kandırıp duygularıyla oynamak hoş değil.