büyümenin ayıdır. doğanın canlandığı, koyunların kuzuladığı, ineklerin buzağıladığı, sütte verimin en yüksek olduğu, ağaçların yapraklandığı, yaprakların yeşillendiği, en körpe yaprakların çıktığı, tarladaki ekinin boy attığı, yemyeşil başakların arasından kan kırmızı gelinciklerin salındığı bir dönemdir.

heavy metalin bir alt türü ve ekstrem metal yelpazesinde de görülebilir. hızlı ve agresif melodilere sahiptir bu tür, 70'lerin son yılları ve 80'li yıllar bu türün doğuş yılları olarak kabul edilir.

bunun biraz da kültürle alakası var. önceden bir köyde hatta birkaç köyde bir tane doktorun bulunması, hastalıkların tedavisinin zor olması, ilaçların sayısının azlığı, onca yılın emeği, hekime erişimin zorluğu, okumuş insana verilen değerin fazla olması gibi etkenlere bağlı. koca koca dedeler okumuş insanın elini öpmek isterdi önceden, minnet duyardı. yetiştirdikleri çocuklarda bunu gördü ve bunu uyguladı diye düşünüyorum. tabi bu bakış açısı oldukça kültürel daha birçok etken de mevcut.

(bkz: mirket)
şu tatlılığa bakar mısınız?
<3

hayatımdan 38 sn. çalan nicktir.

bağrı açık gömlek giymek
kocaman saat
osmanli tuğralı yüzük
küfür
kıskançlık
at hirsizina benzeyen arkadaşları

genç yaşın vermiş olduğu tecrübesizlikle olabilecek durumdur. aklını başına almış bir çok kadının, bu tür hanzolara karşı taviz vermeyeceği aşikardır.

"bir yastıkta uyuyanlar bile birbirlerinin rüyalarını bilmezler." diyor şair
doğarken de ölürken de yalnızız işte.

ortaokulda iken içine dahil olduğum dönem.
emekli bir şey bir şey diye sınıfa girerdi. selam ederdi. çok tatliş bir hocaydı. daha da başka bir şey hatırlamıyorum. sene bilmem kaç.

herkesin sözlüğü sadece " sözlük " niyetiyle kullandığı zaman.
ama bu da imkansıza yakın.

soğuk bir kış gecesi ıssız bir sokakta tek başıma yürüyormuş gibi hissettiren sessizliktir.

etrafındakileri dertleriyle rahatsız etmek istemeyen insandır.

bir metafor.

ben bu hikayeden "hiçbir şey için geç değildir!" anlamını çıkarmıyor, dahası bu anlamı saçma buluyorum. adam bisiklet sürmüş, prömiyer ligde futbolcu olmamış. bazı şeyler sizden geçmiştir, bu kadar net. tolstoy'un bisiklet sürmeyi öğrenmesi başka sizin hedefleriniz bambaşka olabilir. kaldı ki 67 yaş bisiklet sürmeyi öğrenebilmek için çok saçma bir yaş da değil.

burada önemli nokta tolstoy'un oğlunu kaybetmesinden duyduğu derin üzüntüyü bir meşguliyetle, uğraşla hafifletmesidir. oğlunu kaybettiği dönem kendisine bisiklet hediye edilmiştir ve tolstoy evinin bahçesinde bu bisikleti düşe kalka sürmeyi öğrenir. buradaki mesaj "meşguliyet hayatta tutar" olabilir en fazla. üzüntünüzü, bunalımınızı, derin yaralarınızı bir şey öğrenmeye çalışarak, meşgul olarak, hayatın içinde bir çocuksuluk arayarak biraz olsun sarabilirsiniz. sonra bir bakmışsınız o yaşta bisiklet sürmeyi öğrenmişsiniz, bir şey katmışsınız kendinize. sürecin kendisi yaralarınızı sararak iyi gelirken sonuç da bir edinim olarak iyi gelir.

tolstoy'a bisiklet sürdüren itki yaşadığı hüzündür, "bisiklet süreyim de gençlere hiçbir şey için geç olmadığını göstereyim" değildir. tolstoy bisiklet sürmeye kendiliğinden yönelir. bir dış motivasyona "hiçbir şey için geç değildir" gazına ihtiyacı yoktur çünkü amacı süreçtir. eğer bir şey yapmadan önce tolstoy'un bisikleti metaforu gibi gazlamalara ihtiyaç duyuyorsanız muhtemelen o iş sizden geçmiştir. tolstoy gibi akışta olmanız, o meşguliyette kendinize bir sığınak bulmanız gerekir. siz kendi hedefinize yönelirken tolstoy'un yaşadığına benzer bir sarılma, tutunma ihtiyacı hissetmelisiniz ki bu metaforun hakkı olan anlam çıkarılabilsin.

ne demiş nietzsche?

yaşamak için bir neden'i bulunan, tüm nasıl'lara katlanabilir.

her bölümde yeni bir yeri ziyaret ederdik. bazen tesisat borusunun içinde, bazen damarlarda yüzerdik. antikorun ne olduğu, yağmurun nasıl yağdığı anlatılırdı.
the why why family.

bazı zamanlar kendime iyi davranamadığımda çok üzülüyorum. sanki minik bir kızım varmış da ona böyle bağırıyormuşum gibi hissediyorum. insana kendi yaptığını başkası yapmıyor cidden. robot olmadığımı hatırlamam gerekiyor ara ara.

(bkz: tamam)

bu kıvamda bir yayın olma ihtimali yüksektir.

aşina olduğum başlıkların altına birleştirilmesi için eskiden açılmış başlıkları tanım olarak ekliyorum. burada amacım, başlığı açan kişiyi rencide etmek değil. bu tür tavrı da uugun görmüyorum. hepimiz insanız ve arada hata yapabiliyoruz; bunu normal karşılıyorum. kişiyi rencide etmek ancak kişiyi yazmaktan ve sözlükten soğutur; daha da kötüsü aynı rencide edici eylemi o da başkası için yapabilir. bu da hoş durumlara neden olmaz diye düşünüyorum.

düzenbazlığın evrenselleştiği bir dönemde, gerçeği söylemek devrimsel bir eylemdir.sözünün sahibidir.