aşırı empati yapıyor oluşum. artık psikolojim falan bozuldu yeter diyorum. işin içine aşırı duygusallık da girince daha beter oluyor.

insaniyet ve kendine ait sınırlar.

kelime anlamıyla durugörü. bir şekilde zihne gelen* düşüncelerin, yakın bir zamanda gerçek hayatta gerçekleşmesidir. insanı bazen korkutabilir. gerçekten de bunu şu an bilimsel olarak açıklayamıyoruz ama her şeyin bir açıklaması olduğu gibi bunun da açıklamasını bir gün bulabiliriz belki.

"*ilham veren
*motive eden
*açık fikirli
*tutkulu
*minnettar
*çalışkan"
insanlar olsa ne güzel olurdu.*

voleybolcu kimliğimle.
türkiye kadın millî voleybol maçlarında dışarı kaçan topları toplamışlığım var iki/üç sene üst üste..
hayalim hep o sahada olmak olmuştur...

deli eder insanı bu dünya;
bu gece, bu yıldızlar, bu koku,
bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç.

ben kendimden bahsederken de kapalı diyorum. bu konuda hassas olunabilir, bu doğaldır fakat bu kullanımı fobik bulmuyorum.

düşünüyorum ve bunun fazlası bana o kadar zarar veriyor ki anlatamam.

benim suçum nedir de bu kadar şeyler başıma geldi bilmiyorum. gerçekten zor oluyor bazen. allah dayanamayacağımız yükü vermezmiş derler ya duyuyorsan rabbim ben dayanamıyorum.
ben ifade edemiyorum kendimi, ne sözcüklerle ne de hislerle. ya da yanlış kişilere diyorum.
düşünüyorum da bir yerden yüzüm gülsün, buldum. birkaç arkadaşım var ordan gülüyor şükürler olsun.

içimizde çok şey vardır taşar ama sesimiz çıkmaz ya sadece usul usul ağlarsın, en güzeli aslında. geçiyor her şey. bu da geçer ama geçen olayların hisleri kalbimizde kalıyor. unutmuyoruz alışıyoruz.
hayat cidden gittikçe zorlaşıyor.
hayvanlar, kendimiz ve bizi seven anlayan birkaç kişi iki günlük ömür için yeterli. kazandığımız para ile de yardım eder mutlu oluruz.
hayat işte, istemesen de bazen yaşıyorsun.

size şok olacağınız bir bilgi vereyim. bir kitabın satışa sunulması için isbn denilen bir numara alması gerekir. hani şu arka kapaktaki barkodun altındaki numaralar. bilin bakayım bunu almak için nereye başvurmanız gerekir? evet, kültür ve turizm bakanlığına.*

bence eğitim sorunudur. herkes eğitim "sistemi", "müfredat" gibi kavramları belki de anlamını tam bilmeden konuştuğu; kendisinde konuşma hakkı gördüğü eğitim. oysa eğitimi eğitimcilere bırakmak lazım. bu iş profesyonel bir iştir. herkesin eğitime karışması en büyük sorundur bu sebeple. bir de çok politize olmamız ama o ayrı analiz edilmelidir zannımca.

trajikomik bir olaydır.

adaletinize tüküreyim.(bkz: bıhtım yav)

buradan

bu zor günlerde az da olsa bişeyler yapabilmek adına adımlarımızı tema vakfına bağışlamaya davet ediyorum. davet koduyla katılım sağlandığında uygulama size 50 bin ek adım hediye ediyor. adımlar biriktikçe de fidanlara dönüşüyor. davet kodu isteyenlere ulaştırabilirim, uygulama için sormak istediklerinizi cevaplayabilirim.

binlerce yıldır filistin topraklarında yaşayan insanlara, aslında buranın yahudi toprağı olduğu, 2000 yıl önce roma imparatorluğunun yahudileri buradan sürdüğü söylendi.
müslüman, hristiyan araplar evlerini, bahçelerini, tarlalarını, zeytin ağaçlarını bırakıp buraları yahudilere teslim etmelilerdi. teslim etmeyenlerin evleri yıkıldı, ağaçları kesildi, katliama uğradılar, çoğu başka ülkelere mülteci oldu. roma'lıların sürgününden beri avrupa'da her türlü zulmü görüp hiç bir şey yapamayan yahudiler, artık dünyanın en güçlü ülkeleri ingiltere ve a.b.d'den aldıkları destekle filistinlileri ezdiler.
birleşmiş milletler'in filistinlileri koruyan, israil'i suçluyan kararlarının hiçbir önemi olmadı. her zaman a.b.d'nin desteğini alan israil, trump başkanlığında dahada beter destek aldı.
filistin'liler ise destek konusunda kısmetsizdi, güçlü bir desteği yoktu, arap'ların çoğu gevşek, korkak insanlardı. bir ara milliyetçilik, bir ara sol, bir ara islami duygularla desteklensede bir faydası olmadı. ama hâla, evleri yıkıldıkça yenisini yapan, ağaçları kesildikçe yenisini diken, dünyanın en güçlü ordularından birine karşı taşlada olsa direnen filistinlilerin olması umut vericidir.
2000 yıl önceki yerleri güçsüzlerden geri almayı normal gören avrupa ve a.b.d'nin, bizden 1000 yıllık anadolu'yu yada 568 yıllık istanbul'u, önceki sahiplerine geri vermeyi düşünmediği söylenemez. eğer gücümüz olmasa türkiye'ye neler yapabilecekleri görülmelidir.

çocuğunuz çok zeki ama çalışmıyor.

çok da bir şey diyemeyeceğimiz meseledir.
insan ana babasını da sevmek zorunda değil. bir insanın krem peynire tapmasına nasıl karışılamıyorsa(yani normalde) buna da karışılamaz dediğim durumdur.
yalnız ilahlaştırılması atatürk'ün suçu değil. tarih boyu olmayan tanrılara tapınılmasının sebebinin tanrılar değil tapınan insanlar olması gibi. yalnız bir minnet borcunuz olabilir kendisine.

oysa benim de dünyaya ve icindeki birtakım saçmalıklara
pervasızca kafa tuttugum zamanlar vardı
sen yetişemedin
bir haksızlık bir adaletsizlik
bir bile isteye kırılmış kalp
görmeyeyim
yıkarım ortalıgı dedigim zamanlar vardı
sen görmedin
hep böyle içi çürümüş
mücrim bir ağaç degildim
bakma simdi gölgemi
her türden mahlukata çignettigime
beni bu hale sokan
hep taahhüt edilen
ama hic yerine getirilmeyen
birtakım vaatler sözler
karşılık bulamamış seviler ve beklentiler
-ali lidar

aklıma "barış gelini" pippa bacca'yı getirdi bu olay. milano'dan başlayıp tel aviv'de sonlandırmayı planladığı "barış yürüyüşü" sırasında gebze'den geçerken bir tır şoförü tarafından önce tecavüze uğramış, sonra ise katledilmişti.