ekspresyonizm

(bkz: ekspresyonizm)

1900’lü yıllarda almanya’da ortaya çıkan sanat akımıdır. geçmişin mükemmel tasvirli ve estetik kaygılı sanat eserlerine karşı sanatçının esere ruhunu ve iç dünyasını katması gerektiğine inananların akımıdır. görünen ve bilinen bir objenin gerçek görüntüsünün değil iç dünyasının izleyiciye aktarılmasını savunur. resimde, edebiyatta, mimaride etkilediği binlerce sanatçı vardır. en bilenenlerinden bir örnek verecek olursak (bkz: edvard munch)’ın çığlık tablosunu gösterebiliriz. karşıt akımı (bkz: empresyonizm)’dir.

ayrıca buradan

ekspresyonizm, yani trene binerken her seferinde ekspres olanı tercih etmek...

dışavurumculuk. 2p.yuzyilda ortaya cikmis bir sanat akimidir.

resim alanındaki ekspresyonist eserler daha bilinir ve ön planda olsa da, ekspresyonizm yani dışavurumculuk edebiyat, mimari, heykel, sinema veya müzik gibi birçok sanat alanını da ifade eden bir sözcüktür.

anlatım kaygısının biçim kaygısından ağır bastığı sanatsal akım anlamına gelen terim'dir.

hızlılık fetişizmidir. hızı severler. hızlı işe bayılırlar.

hız akımı olarak da ifade edilir.

bana biraz sığ genel sanat akımıdır.

bir gazete yazarı, 1874'te parise gidiyor ve orada tesadüfen bir grup ressamın sergisine katılıyordu. yazar sergide gördüklerini 'acizlik' olarak nitelemek için yazısında 'ekspresyonizm' kelimesini kullanıyordu.
yazara göre; bu bir skandaldı!
hayatın içinden bir anı işliyor, çok az detay gösteriyor ve belirgin fırça lekeleri bırakıyor, üstüne üstlük bu utanmazlar renkleri saf haliyle bırakıyorlardı!
bak
iç ses : asalım hocam.

yanlış hatırlamıyorsam bob ross'un da benimsediği akımdı.

(bkz: barbizon ekolü)

en sevdiğim sanat akımlarının başında gelir,dışa vurumculuk, doğanın olduğu gibi temsili yerine duyguların ve iç dünyanın ön plana çıkarıldığı 20. yüzyıl sanat akımı olarak geçer. politik istikrarsızlık ve ekonomik çöküntü ortamında almanya'da pozitivizm ve naturalizm ve empresyonizm akımlarına karşı olarak ortaya çıkmıştır. edvard munch,vasili kandinski, egon schiele gibi güzel insanların eserleri bu akıma girer.

en sevdiğim sanat akımı.
(bkz: van gogh tabloları)

bu akım ilkin almanya'da 20.yy. başlarında farklı bir bakış açısıyla hayatımızda yerini almıştır.
nesnelerin göründüğü gibi değil sanatçıda bıraktığı iz kadar yansıtması gerektiğini savunur. sanatçının iç dünyasını dışavurmasının özgürleştirilmesinin önünü açar. sanatçının hislerinin ön planda olduğu için gerçek görüntü şekil değiştirir.

bu akıma ait sanat eserleri, her sanatçının zihnine açılan bir penceredir sadece resim değil yazın da ve diğer pek çok sanat dalında da bu akım vardır.
(bkz: franz kafka) akımın meşhurlarındandır.

naturalizm ve pozitivizme tepki olarak ortaya çıkmıştır diyebiliriz.

dışavurumculuk; ifadeciik, anlatımcılık, kendilikçilik kelimeleriyle karşılık bulmaktadır. doğalcılık ve izlenimciliğin karşıtı olarak tinsel yaşantının içeriğiyle dile getirilmeye çalışan sanat akımıdır. fransa, rusya, isveç, gibi ülkelerde görülen bu akım gerçek manasıyla kendini tüm sanat alanlarındaki gelişmesiyle almanya'da göstermiştir. dışavurumculuk cermen toplumlarındaki bunalımlar ve düşünsel gelişmelerin yaşandığı dönemlerde ortaya çıkmış olan bir sanat akımıdır. bu akımın düşünsel temelinde 19. yüzyılın burjuvacılığına, olgucu düşüncelerine, ruhbilim ve doğabilim alanlarındaki özdekçi felsefeye karşı çıkış ve kapitalizm, sanayi devrimi ile burjuva ahlakını yermek ve yaşanan dünyanın yadsınması fikri yatmaktadır. insanın çevresindeki derinlikli olmayan görünümler, toplumdaki huzursuzluk ve nesnel gerçekler, tedirginlik ve güvensizlik duygusu karşısında dışavurumcular beynin derinliklerine inip hayal ve düşler dünyasını yansıtmaya çalışmışlardır. bunu da nesneleri olduğu gibi değil, soyutlama tekniği ve simgelerden yararlanarak perspektif kurallarına uymayan, asimetrik yapılarda, betimlemeye gerek duymadan anatomi kurallarını bozuma uğratan bir tercih kullanarak gerçekleştirmişlerdir. ekspresonizm renk ve biçim uygulamalarında geleneksel olarak realizm diye bilinen sanattan belirli farklar gösteren devrimci bir sanat akımıdır. fiziksel olayların özüne ulaşmak için nesnelerin görüntülerinin ötesine varılmak istenmiştir. bu üslubu benimseyen sanatçılar, kültürel yozlaşmayı ve var olan burjuva toplumunun materyalizmini reddederek toplumun dış görünüşün sahteliği diye gördükleri şeye karşı çıkma eğilimindeydiler. yeni gelişmelere düşman olarak gördükleri bir geleneğe karşıt olarak, yeni bilinç, yeni fikirler ve yeni biçimler aramaktaydılar. bununla birlikte bu bağlamda önemli olan sadece üslup ile ilgili başlangıç ve gelişmeler değil, ekspresyonist ressamların ve diğer sanatçıların sanat sanat içindiranlayışından kaçmak; siyasi bağlantılar edinmek ve zamanının bazı sosyal - siyasi idealleriyle kendilerini özdeşleştirmek eğilimleridir.

(bkz: dışavurumcu alman sineması)

(bkz: das cabinet des dr. caligari)