her şey sakinken bahadır sağlam dinleyip kavgaya girmek

hayatta durduk yere başınıza gelebilecek olağan bir olay. şaşırtıcı görünebilir ama aslında bir dip dalgadır. bu olayı dip dalga yapan şey bahadır sağlam'ın sesindeki tetikleyiciliktir. o sesi duyduğunuz an agresif, isyankâr, kavgacı ruhunuz açığa çıkar ve şimdiye dek gördüğünüz haksızlıkları hatırlayıp sessizlikten çıkarsınız. adeta herkesin duyacağı şekilde bağırasınız gelir. bu gerginliği iyi yönetemezseniz alakasız bir anda alakasız bir kişiye patlayıp olay çıkarma potansiyeliniz çok yüksektir. hele ki bu olay kavgaya dönüşürse bir sanatçı hiç bilmeden ölüme, yaralanmaya neden olabilir.



mesela bu şarkısında polis baskını yapar gibi direkt konuya girip ''seni benden ne bu şehiiiiğğrr ayırııığr ne de eceööeell!!'' cümlesini söylediği anda zaten tüyleriniz diken diken oluyor ve sesin sağlamlığı, öfkesi ve duygu sağanağı size yansıyor. o noktada tahammül eşiğiniz biraz düşmeye başlıyor açıkçası. şarkının devamında ''bu sevdaya hangi yaban elleöeer geliiiğğr uzağnııır? köendine iyi boaağğk, sana bi'şey olmasııığğnn!'' deyince iyice asfalyalarınız atar ve kendi kendinize tatar ramazanlaşıp ''ben bu oyunu bozarım!'' tavrına bürünürsünüz. halbuki ortada bir oyun, bir düzen yoktur. sadece şarkı dinlemişsinizdir ve şarkıcının sert tavrını çalmışsınızdır. iki dakika oturup dinlenseniz o sinir zaten geçecektir.



gelelim bu şarkıya. aslında bu eserinde (bkz: bahadır sağlam) girişte ve köprüde kalın sesini kullanıyor ve şarkıyı sakince söylüyor. müzik de biraz sert olmasına rağmen normal tempoda ilerliyor. şarkıyı dinlerken yüzünüzde, bedeninizde bir gerginlik, stres mevcut değil. ama ne zaman nakarata geldiyse o zaman bağırmaya başlıyor bahadır sağlam. ''haklıyken haksız konuma düşüyor.'' esprisini yapmayacağım, bahadır sağlam davasında haklı. fakat nakaratta aniden bağırması dinleyiciyi de coşturuyor ve kavgaya gidermiş gibi bıçağını, sopasını hazırlıyor dinleyici. psikolojik olarak da önüne gelene çatacak duruma gelip kavgayı başlatan taraf oluyor.

halbuki nakarattaki şu sözlere bir bakın, ne kadar da naif yazılmış, duygu dolu ve kibar sözler...

''düşmedi mi hâlâ cemre başına?
geçmedi mi yağmurun ıslak kokusu?
var mısın bu yolda yanı başımda?
yasla ruhunu bana kır papatyası.''

gelgelelim bahadır sağlam bu sözleri ''şu cemre başına düşecekse düşsün gidelim hayriye hadi ya, daha derbiyi izleyeceğim!'' tadında söylediği için bünyede bir gerginlik oluyor ve en iyi osmanlı marşından bile daha çok gaza geliyorsunuz. bu da alışık olmadığınız fakat gayet normal şekilde olaylara itiyor sizi.

diyeceğim o ki gerginseniz, araba kullanıyorsanız, sınava girecekseniz, toplu taşıma aracındaysanız, bir yerden haber bekliyorsanız ve gerginliği yönetme beceriniz yoksa bahadır sağlam dinlemeyin.* (bkz: çelik) dinleyin, bak o sakinleştirir.*