mazide kalanlar

(sessiz_harfli_bayan'ın kaleminden)
her yaş alışımızda biraz daha vuruyoruz geçmişin en dibine...
anılar daha da çok canlanır oluyor gözlerimizde. beyinimizin en derin en tozlu raflarından bir bir önümüze açılıyor mazi sayfaları. kalın ve ağır,biraz yıpranmış hafif küf kokulu... tek tek çeviriyoruz sararmış yaprakları. arada yırtılan sayfaları tamamlamaya çalışıyor aklımız. daha önce okumuştuk bu kitabı ama tekrar önümüze alınca kaçırdığımız onca detay takılıyor gözbebeklerimizin ucuna.. güzel,kötü,çirkin,üzgün,mutlu,huzur,korku... ne çok duygu varmış bu koca kitapta. nasıl sığdırmışız her cümleyi her satıra ? çevirdikçe okuyor,okudukça doyamıyor insan... ve hala hayattaysak eğer daha dolacak çok sayfa var. ve umarım sonu herşeye teşekkür ederek biter... çünkü mutlu sonları severim ben...

bırak kendini maziye
gülümse olan bitene.
belki bir rüyada olur
belki de olmaz yine