normal sözlük yazarlarının hissettikleri
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
başlık "hame" tarafından 07.11.2020 16:02 tarihinde açılmıştır.
1821.
buruk.
kendimle ilgili değil asla. bütün derdimi tasamı beş gün önce bir kenara bıraktım.
gözümün önünde hep kurtarılanlar, hayatını kaybedenler, elimden bir şey gelmedikçe daha çok üzülüyorum.
bir yakınımı kaybetmediğim için sevinemiyorum bile çünkü şu an kan bağının hiç bir önemi yok.
sözlük için şunu söyleyebilirim ki, iyi insanlar çokmuş. bunu görmek güzel hem de çok güzel.
herkes (çoğunluk) birbirine olan nefretini bir kenara bıraktı. herkes elinden geldiğince bir şeyler yapmaya çalışıyor.
yapamayan da benim gibi susuyor ki yer işgal etmesin.
daha önce çok afet gördü bu ülke çok can kaybetti ama bu en kötüsüydü sanırım.
yaraları beraber sarıyoruz. sarmaya çalışıyoruz. herkes gücü yettiğince.
hissettiklerim üzüntü, çaresizlik, suçluluk herkes gibi aslında.
umarım bir daha olmaz.
buna kendim de inanamıyorum ama umarım olmaz.
hissettiklerimin yarısını bile yazmadım, önemi de yok zaten.
bir gıdım olsun içi dökmek istedim. en ufak bir bencilliğim olduysa affedin.
bir süre daha sessiz kalacağım.
eğer bana ihtiyacı olan varsa,herhangi bir konuda yapabileceğim bir şey varsa dm daima açık.
kendimle ilgili değil asla. bütün derdimi tasamı beş gün önce bir kenara bıraktım.
gözümün önünde hep kurtarılanlar, hayatını kaybedenler, elimden bir şey gelmedikçe daha çok üzülüyorum.
bir yakınımı kaybetmediğim için sevinemiyorum bile çünkü şu an kan bağının hiç bir önemi yok.
sözlük için şunu söyleyebilirim ki, iyi insanlar çokmuş. bunu görmek güzel hem de çok güzel.
herkes (çoğunluk) birbirine olan nefretini bir kenara bıraktı. herkes elinden geldiğince bir şeyler yapmaya çalışıyor.
yapamayan da benim gibi susuyor ki yer işgal etmesin.
daha önce çok afet gördü bu ülke çok can kaybetti ama bu en kötüsüydü sanırım.
yaraları beraber sarıyoruz. sarmaya çalışıyoruz. herkes gücü yettiğince.
hissettiklerim üzüntü, çaresizlik, suçluluk herkes gibi aslında.
umarım bir daha olmaz.
buna kendim de inanamıyorum ama umarım olmaz.
hissettiklerimin yarısını bile yazmadım, önemi de yok zaten.
bir gıdım olsun içi dökmek istedim. en ufak bir bencilliğim olduysa affedin.
bir süre daha sessiz kalacağım.
eğer bana ihtiyacı olan varsa,herhangi bir konuda yapabileceğim bir şey varsa dm daima açık.
devamını gör...
1822.
üzgünüm,gündelik hayatımda bir şeyler yapmak için hiçbir istek duymuyorum,sanki üstümde kilolarca ağırlık var.tek isteğim umarım o acıları yaşayan tüm bu insanlar unutulmaz,unutturulmazlar.çünkü unutulurlarsa aynı acılar, başka bir yerde yine ve yeniden aynı şekilde başkalarını da acıtacak.
devamını gör...
1823.
donuk ve hissiz. kötü haberlere, verilen kararlara, söylenilen sözlere tepki veremiyorum.kabullendim her şeyi.
devamını gör...
1824.
bağıra çağıra ağlamak istiyorum.
devamını gör...
1825.
günlerdir enkazlardayım, anca fırsat buldum. yemek yiyemiyorum günlerdir, toplasan 5 saat uyku uyumadım. daha yeni döndüm istanbula. ağlayamıyorum, gözlerimden yaş akmıyor.
devamını gör...
1826.
yazma ihtiyacıyla doluyum.
devamını gör...
1827.
bunu da ilk defa yazıyorum ama neyse.
daha ergenlik zamanlarımda özgüvenimden dolayı hep ötekileştirildim her ortamda da bunu yaşatmışlardı açıkçası yanda yaşamın ve çevrenin oluşumu bu yöndeydi ben uyumsuzdum vs vs falan. bazen geliyor öyle aklıma bir kaç bölüm geriye gidip özet geçip izliyorum sonrasında hayata ve sokaklara devam ediyorum. biraz garip ama fazlasıyla aptalca şeyler.
daha ergenlik zamanlarımda özgüvenimden dolayı hep ötekileştirildim her ortamda da bunu yaşatmışlardı açıkçası yanda yaşamın ve çevrenin oluşumu bu yöndeydi ben uyumsuzdum vs vs falan. bazen geliyor öyle aklıma bir kaç bölüm geriye gidip özet geçip izliyorum sonrasında hayata ve sokaklara devam ediyorum. biraz garip ama fazlasıyla aptalca şeyler.
devamını gör...
1828.
korku hissediyorum. anlaşılan bu gece uyku haram.
devamını gör...
1829.
kötü hissediyorum.
çok çok acı ve korkunç bir kabus ile uyandım az önce. aklıma getirmek istemiyorum o görüntüleri ama engel olamıyorum. çıkamadım etkisinden..
çok çok acı ve korkunç bir kabus ile uyandım az önce. aklıma getirmek istemiyorum o görüntüleri ama engel olamıyorum. çıkamadım etkisinden..
devamını gör...
1830.
çok doluyum. bu yüzden içimdeki zehri biraz olsun akıtmak için buraya yazacağım. uzun zamandır yalnız hissediyorum. kimseye içimi dökemiyorum, duygularımı anlatamıyorum. kimsenin benim nasıl olduğumu, nasıl hissettiğimi bilmek isteyecek kadar sevdiğini sanmıyorum. zaten birine anlatmaya kalkışınca sonrasında hep aynı sözler, ifadeler, tepkiler, umursamaz tavırlar. hoş yalnızlıktan yakınmıyorum. hatta bazen kendimle vakit geçirmekten çok keyif alıyorum, aslında bir nebze de zorundayız çünkü ruhumuz bedenimize kilitli. ama bazı anlarda biri için önemli olduğunu hissetmek ister insan, koşulsuz şartsız sevilmek... belki de bu isteğim ulvidir. şu güne kadar beni tek bir kişi samimi bir şekilde dinlemek, anlamak, sevmek istedi. ama onu da s*kt*r-i b*ktan bir sebepten kaybettim. bitirmek istedi. neyse. aşk hayatım diye bir hayatım da yok. kimi hayatımın merkezine aldıysam aşk denilen s*k*k şeyin de hayatımın içine edip gitti.(tamamen kendi hatam.) yaşamın en güzel olması gerektiği yaşlardayım. fakat bu yaşlar bana kamburluktan başka bir şey katmadı. detaylı düşündüğümde dert ettiğim şeyi skm böyle şeyler için üzülmemelisin, güçlü olmalısın kızım, zayıf ruhlu olmamalısın, insanlar nelerle boğuşuyor, neler yaşıyorlar diyorum. yanlış anlaşılmasın bir başkasının yarasına bakıp kendi yaramın küçük oluşuna sevinmiyorum. hatta bir başkasının dertlerinden şükür sebebi bulma davranışını dünya üzerindeki en aşağılık ve ezik davranışlardan biri olarak görüyorum. sadece dert ettiğim şeylerin dert olmadığını söylemeye çalışıyorum. galiba normal durumları fazlaca içselleştirip üzülüyorum, bilmiyorum. buraya yazınca üzülmem gerek bir konu olmadığını fark ettim. ah bu duygu değişim hızım beni deli edecek. her neyse bu kadar iç döküş yeterli. buraya kadar okuduysan vaktini çaldığım için üzgünüm. iyi akşamlar.
devamını gör...
1831.
ılk kez kendimi ait hissediyorum. ılk kez ait oldugum yerdeyim. nere diye soracak olursaniz.. aslinda oyle bi yer yok. yani evim depremde yikildi. annem ohalden dolayi ayrialmiyor sehirden. dolayisiyla baska bi yerde tuttugumuz yeni bi ev de yok. gidecegim okula ilk kez gidecegim. tanidigm kimse yok yilda bir kez gordugum kuzenimden baska. ıste benim ait oldugum yer tam da bura. adini sorsaniz adi 'hicbir yer'. gercekten. bugune kadar hep yasadigim eve yasadigim aileme yabancı hissettim. simdi yanimda annem babam da yok. yasadigim ev de teknik olarak yok. ıyiyim. gercekten iyiyim. olmam gereken yer buraymis.
devamını gör...
1832.
inanılmaz hüzünlüyüm.
neymiş? even cowgirls get the blues
neymiş? even cowgirls get the blues
devamını gör...
1833.
karışık bir his. küçük bir ışık var o karanlığın içinde. ne yapabilirim bilmiyorum. sanırım sadece beklemeliyim.
devamını gör...
1834.
soyulmuş, ama tuzlanmamış hıyar gibi.
devamını gör...
1835.
sözüm meclisten dışarı dostlar
bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani dilim dilim doğrasalar beni
marmara ege karadeniz ve hatta akdeniz cacık olur diyorum.
derdim öylesine büyük ki dostlar
kırka yarıp yine kırka bölseler
ve kırk bostana gübre diye serpseler
kırkbin tane ot biter de kırkbin derde deva olur diyorum.
barış manço.
bugünlerde kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani dilim dilim doğrasalar beni
marmara ege karadeniz ve hatta akdeniz cacık olur diyorum.
derdim öylesine büyük ki dostlar
kırka yarıp yine kırka bölseler
ve kırk bostana gübre diye serpseler
kırkbin tane ot biter de kırkbin derde deva olur diyorum.
barış manço.
devamını gör...
1836.
yıkılmış hissediyorum. gerek toplumsal gerekse özel hayatımda yüzümü gülümsetecek tek bir şey yok. haliyle insan içsel bir yıkıma uğruyor böylece. bütün siyaha ve karanlığa mahkum olduğum bir dönem.
''ah ne kaldı, ne kaldı
ruhumuz parçalandı''
''ah ne kaldı, ne kaldı
ruhumuz parçalandı''
devamını gör...
1837.
dünyanın geçiciliği, bomboş bir yer olduğu gerçeği yüzüme yüzüme vuruyor bugünlerde. hevessizim, korkuyorum, halim yok, ölüme karşı aciz ve hazırlıksızım... yaratıcının merhametine sığınmaktan başka çarem yok. geldik, gördük, gidiyoruz işte.
devamını gör...
1838.
çok korkuyorum. depremden olmasa da korkudan ölücem. her yerim titriyor halen. eve giremiyorum. dışarısı soğuk.
devamını gör...
1839.
hissettiklerimi, hissettiklerimizin dilde tatlı kalır bir yanı yok, kalmadı. biz bittik sonraki kuşak devam etsin..
devamını gör...
1840.
çok boş bi şeye boş bi para verdim 19.40'dan beri kahroluyorum niye aldım diye. kahır hissediyorum mahv hissediyorum.....
devamını gör...
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130