1741.
...gün geçtikçe daha çok düşünüyor, düşündükçe kendine ait alanı artarken başkalarına ait alanım daralıyordu. neydim ben, bir çeşit düşünce atlası mı? belki öyle olsaydım bazı işler daha kolay olabilirdi. en azından anlatmaktan vazgeçmezdim artık çoğu şeyi. şimdilerde ise insanlar dinlemiyor, dinlemek istemiyorlar birbirlerini. bense bu hikayenin köy kavalcısı gibi oradan oraya doğru tıngırdatıyorum bir şeyler. bunun verdiği yorgunluğun üstüne varoluşsal sancılarım, çevremdekilerin bazen hala benim çevrem mi sorularının verdiği ağırlık hatta ara sıra ortaya çıkan o duygusal boşluk da eklenince değmeyin kederime...
devamını gör...
1742.
keşke kelimelerle anlatılabilseydi neler hissettiğim o zaman belki daha başka olurdu her şey ...
devamını gör...
1743.
ne koni bakımından
devamını gör...
1744.
devamını gör...
1745.
ölüm aşkı ve yaşam tutkusu arasında sıkışıp kalmışım gibi hissediyorum. kalbimin bir köşesi heyecanla atarken diğer tarafı durmaya mesken tutmuş.. bunun gibi duygusal bir konuşma yapacağımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. çook mutluyum lan kıskanın.
devamını gör...
1746.
istanbul’u özlemişim valla.
bursa kadar çöp oğlu çöp bi’ şehir yok
onu ekstra farkettim.
ama hala ankara best knk.
bursa kadar çöp oğlu çöp bi’ şehir yok
onu ekstra farkettim.
ama hala ankara best knk.
devamını gör...
1747.
bir teselli ver
devamını gör...
1748.
intihar etmek için denize atlayıp , suyu soğuk bulup , karaya yüzmeye çalışan biri gibiyim şu an . oturup ağlasam mı , kalkıp göbek mi atsam bilmiyorum .:)
devamını gör...
1749.
başka türlüsü gelmiyor aklıma ve bunu yaşarken de hissediyorum, o günler yakında, o gelecek yakında, yaşanacaklar çok yakında ve bekliyor. başka türlüsü güç!
devamını gör...
1750.
keyifliyim. bugün karşıma çıkan kedileri besledim. şans usulü. yüzleri sesleri unutulmaz. korkumu da yenerim belki. alışırım sokulmalarına.
devamını gör...
1751.
takdir edilmemekten çok yoruldum. sürekli kıyaslanmaktan,yargılanmaktan, sanki kendileri en iyisini başarmışlar gibi bana karışmalarından bıktım. beni önemseyip yanımda duruyormuş gini davranıp en ufak pürüzde suçu bana atmalarındanda bıktım çünkü onlara yanımda durmaları için yalvarmıyorum. çevremdekilerin kum torbasıymışım gibi hissediyorum ne yapsam ne söylesem sürekli yumruk yiyorum. her şeyden çok sıkıldım. bu bir kabussa uyanmak istiyorum, kabus değil hayatın ta kendisiyse de ebediyen uyumak istiyorum.
devamını gör...
1752.
yalnız.
devamını gör...
1753.
korkuyorum.
ve korkum, şuna dönüştü.
ve korkum, şuna dönüştü.
devamını gör...
1754.
hiçbir yere ait olmayan, uzayda başıboş bir meteor gibi dolaşan gibi hissediyorum.
devamını gör...
1755.
huzurluyum; ara ara işler yüzünden endişeli de olsam içim çok rahat ve huzurlu. değiştirdiğim iş bana iyi geldi, hem yollardayım, hem daha iyi bir ortama denk geldim ama sorumluluğu çok büyük, en baştaki adama raporluyorum ve çok dikkatli olmam lazım. bu kadar stresi varken bir bu kadar da keyifli; bir gün buradayım, bir gün başka şehirde. hatta aynı günde 3 şehir değiştiriyorum ve yolda olmak -iş için bile olsa- bana inanılmaz iyi geliyor. etrafımdaki herkes bu temponun çok yorucu olduğunu söylüyor ama bense geçtiğim yerlere bir daha bakıyorum, kitapları yalayıp yutuyorum, insanları gözlemleme şansı yakalıyorum.
içimdeki değişiklik telaşına da engel olamıyorum. yaşadığım yeri değiştirmek, daha merkezi yere gitme fikri o kadar heyecanlandırıyor ki beni, her gün bunu hayal etmekten kendimi alamıyorum.
bir de bunlar olurken, devamlı yanımda olan biri var. 2 gün konuşmadan dursak bile, ertesi güne dayanamayıp telefona sarıldığım ya da onun aradığı... arkadaşlık desem az kalıyor, birliktelik desem telaffuz etmeye korkuyoruz sanırım. güzel şeylerden bahsedince büyüsü gidiyor diye kimseye de anlatamıyorum ama gecenin bir körü eve dönsem de ertesi gün onu göreceksem sabah erkenden uyanıp hazırlanıyorum, içim kıpır kıpır gidiyorum yanına. birlikte sokak sokak gezmek, yeni yerler keşfetmek, alışveriş yapmak... bunların hepsi de güzel ama benim için daha da güzeli korkularımın üzerine benimle birlikte yürüyor, atlatabilmem için resmen elimden tutuyor. sıkıldığım işlerde yanımda oluyor ki bitireyim. sanırım hayatımda ilk defa birine tüm kapılarımı açtım, düşünüyorum ve bakıyorum ki gerçekten tüm kapılarım açık. ve bunun için o da bir şey demedi, ben de ona demedim ama saklama gereği de duymadık. önemli kararlarda birbirimize tüm detayları anlatıp birlikte karar almaya çalışıyoruz ve takip ediyoruz. kafamın basmadığı ya da kafa yormadığım şeylerde beni yönlendirip takip ediyor, aynısını ben de keyifle onun için yapıyorum, yük gelmiyor bana. ve fark ediyorum ki saatlerce yan yana olsak da ayrılmak zor oluyor. birinin "haydi gidelim" demesi gerekiyor, onu da öteledikçe öteliyoruz. bunların hepsi belki çok küçük detaylar ama düşününce, yaşayınca, hissedince beni çok iyi hissettiriyor. bana bu dünyada yalnız olmadığımı, yalnız olmayacağımı hissettiriyor; birlikte bir hayat yaşayacağımızı hissettiriyor.
içimdeki değişiklik telaşına da engel olamıyorum. yaşadığım yeri değiştirmek, daha merkezi yere gitme fikri o kadar heyecanlandırıyor ki beni, her gün bunu hayal etmekten kendimi alamıyorum.
bir de bunlar olurken, devamlı yanımda olan biri var. 2 gün konuşmadan dursak bile, ertesi güne dayanamayıp telefona sarıldığım ya da onun aradığı... arkadaşlık desem az kalıyor, birliktelik desem telaffuz etmeye korkuyoruz sanırım. güzel şeylerden bahsedince büyüsü gidiyor diye kimseye de anlatamıyorum ama gecenin bir körü eve dönsem de ertesi gün onu göreceksem sabah erkenden uyanıp hazırlanıyorum, içim kıpır kıpır gidiyorum yanına. birlikte sokak sokak gezmek, yeni yerler keşfetmek, alışveriş yapmak... bunların hepsi de güzel ama benim için daha da güzeli korkularımın üzerine benimle birlikte yürüyor, atlatabilmem için resmen elimden tutuyor. sıkıldığım işlerde yanımda oluyor ki bitireyim. sanırım hayatımda ilk defa birine tüm kapılarımı açtım, düşünüyorum ve bakıyorum ki gerçekten tüm kapılarım açık. ve bunun için o da bir şey demedi, ben de ona demedim ama saklama gereği de duymadık. önemli kararlarda birbirimize tüm detayları anlatıp birlikte karar almaya çalışıyoruz ve takip ediyoruz. kafamın basmadığı ya da kafa yormadığım şeylerde beni yönlendirip takip ediyor, aynısını ben de keyifle onun için yapıyorum, yük gelmiyor bana. ve fark ediyorum ki saatlerce yan yana olsak da ayrılmak zor oluyor. birinin "haydi gidelim" demesi gerekiyor, onu da öteledikçe öteliyoruz. bunların hepsi belki çok küçük detaylar ama düşününce, yaşayınca, hissedince beni çok iyi hissettiriyor. bana bu dünyada yalnız olmadığımı, yalnız olmayacağımı hissettiriyor; birlikte bir hayat yaşayacağımızı hissettiriyor.
devamını gör...
1756.
öfkeliyim.
kendime çok öfkeliyim, kızgınım.
kendime çok öfkeliyim, kızgınım.
devamını gör...
1757.
iyi hissediyorum.
devamını gör...
1758.
bugün 1 yıl oldu, o gün ve o günden sonra hissettiklerimi unutmak istemediğimi hissediyorum.
herkesin hayatında kırılma noktaları olur, 1 sene önce bugün kırılma noktalarımdan biriydi. o gün ve o günlerden sonra hissettiklerimi unutmak istemiyorum. bu demek değil ki halen o hislere tutunuyorum, o şekilde hissediyorum veya hissetmek istiyorum zira o dönem korkunçtu. sadece bugün olduğum kişi olmamı sağlayan o günleri unutmak istemiyorum.
inişler ve çıkışlar var. bu yolculuğu dolu dolu hatırlayıp üzerine acı-tatlı şeyler koyarak ilerlemek istiyorum.
bugün böyle bir gün, sadece kafamı dinlemek istiyorum.
herkesin hayatında kırılma noktaları olur, 1 sene önce bugün kırılma noktalarımdan biriydi. o gün ve o günlerden sonra hissettiklerimi unutmak istemiyorum. bu demek değil ki halen o hislere tutunuyorum, o şekilde hissediyorum veya hissetmek istiyorum zira o dönem korkunçtu. sadece bugün olduğum kişi olmamı sağlayan o günleri unutmak istemiyorum.
inişler ve çıkışlar var. bu yolculuğu dolu dolu hatırlayıp üzerine acı-tatlı şeyler koyarak ilerlemek istiyorum.
bugün böyle bir gün, sadece kafamı dinlemek istiyorum.
devamını gör...
1759.
nötr olduğum günlerden biri. bir şey hissetmiyorum. çok işim var, çalışmalarım var. hangisini yapacağım diye düşünüyorum sadece.
ya da s**tir et işi falan! yürüyüşe çıkayım en iyisi.
ya da s**tir et işi falan! yürüyüşe çıkayım en iyisi.
devamını gör...
1760.
devamını gör...