1441.
kafamı yastıktan kaldırıyorum efendim bakıyorum güneşe evet diyorum doğdu güneşim.
devamını gör...
1442.
biraz yorgunduk toparladık ama böyle güzel şeyler olmaya devam etsin n'olur.
devamını gör...
1443.
32 yaşında, sakallı bıyıklı bir erkek olarak; göbekli bir erkeğin parmaklarının saçlarımda gezinmesini ne kadar özlediğimi fark ettim az önce.
şaşkınlıkla kahkaha atmak arasında bir yerlerdeyim şu an…
böyle ılık bir giriş yapmak biraz enteresan oldu benim için de ama işte farkındalık böyle bir şey… yeri, zamanı, yaşı, cinsiyeti yok…
sandalyemde otururken, etrafımda dönmesini de özlemişim mesela…
kulaklarımı parmaklarıyla eğip bükmesini…
kafamı belli aralıklarla sağa sola yatırmasını…
sakallarımı keşfetmesini…
elindeki makası büyük bir ustalıkla, unutmadığı sevgilisine en güzel şarkıyı besteler gibi şaklatmasını…
evet, berberimden bahsediyorum…
yaklaşık 2,5 senedir kapısından pandemi sebebiyle girmeyip; evde kendi imkanlarımla kendimi kırpmaktan o kadar bunalmıştım ki; bugün ziyaret ettim kendisini….
2,5 sene sonra insana benzedim tekrar ve nihayet…
kendisine bir kez daha buradan teşekkürlerimi iletiyorum…
dile kolay, 17 senelik berberim…
şaşkınlıkla kahkaha atmak arasında bir yerlerdeyim şu an…
böyle ılık bir giriş yapmak biraz enteresan oldu benim için de ama işte farkındalık böyle bir şey… yeri, zamanı, yaşı, cinsiyeti yok…
sandalyemde otururken, etrafımda dönmesini de özlemişim mesela…
kulaklarımı parmaklarıyla eğip bükmesini…
kafamı belli aralıklarla sağa sola yatırmasını…
sakallarımı keşfetmesini…
elindeki makası büyük bir ustalıkla, unutmadığı sevgilisine en güzel şarkıyı besteler gibi şaklatmasını…
evet, berberimden bahsediyorum…
yaklaşık 2,5 senedir kapısından pandemi sebebiyle girmeyip; evde kendi imkanlarımla kendimi kırpmaktan o kadar bunalmıştım ki; bugün ziyaret ettim kendisini….
2,5 sene sonra insana benzedim tekrar ve nihayet…
kendisine bir kez daha buradan teşekkürlerimi iletiyorum…
dile kolay, 17 senelik berberim…
devamını gör...
1444.
ikinci kez boşanmış gibi hissediyorum. yok lan boşalmış değil, boşanmış.
devamını gör...
1445.
kuyruğu üşüyen bir norveç vaşağı düşünün. aynen öyleyim.
devamını gör...
1446.
hayvan gibi açım!*
ve hayvan gibi uykusuzum!*
ve hayvan gibi uykusuzum!*
devamını gör...
1447.
bu son yaşadığım şey çok koydu lan. öyle böyle değil ama. hep umut doluydum, ölüm döşeğindeki dedemin bile iyileşeceğine inanan bir insandım ben. toz pembe hayallerim vardı, çok güçlü bir tanrı inancım vardı, "ne olursa olsun ben iyi bir insan olacağım" derdim. o kadar çok kırıldım ki, bambaşka birisine dönüşmüş gibi hissediyorum. bıçakla kesildi sanki her şey, saniyeler içerisinde olmuş gibi hızlı hissettirdi. iyi birisi olmak istemiyorum, bazı şeylere dair umut beslemiyorum. insanlara bok gibi davranıyorum, çünkü canım yanıyor ve artık sığınacağım umutlarım ve dua edeceğim bir tanrı yok.
devamını gör...
1448.
durum güncellemesi vakti gelmiş. hala mutlu değilim. sabah kalkmam için tek sebebim işe gitmek, o da son 2 aydır mevcut bir durum. son 1.5 aydır kendimde değilim, özgüvenimi kaybettim. aslında bir şey hissetmiyorum, hissizlik var içimde. bunu kendime bilerek ve isteyerek yaptığımı farkettim, ama o kadar böyle davranmaya alıştım ki beni bu durumdan sadece tek bir kişi çıkarabilir ve ne yazık ki o kişi kendim değilim. ilişkilerde akıl veren, lan oğlum salak mısın değer mi? şu güne kadar o insanla mı geldin de o saatten sonra o insan olmadan devam edemeyeceksin? diyen ben an itibariyle devam edemiyorum. terzi misali kendi söküğümü dikemez hale geldim.
devamını gör...
1449.
boşvermişlik. umrumda olan son şeyi de hayatımdan def ettikten sonra büyük bi' rahatlığa kavuştum. hiçbir şey umrumda olmamakla beraber ben bile kendimin umrunda değilim bu aşamaya gelebilmek için çok çaba sarf ettim ve sonunda başardım, artık sadece anı yaşayacağım ne birinin söylediği umrumda olacak ne de kendi söylediklerim.
devamını gör...
1450.
hissizlik.
devamını gör...
1451.
yine, yeniden... eteklerim zil çalıyor.
devamını gör...
1452.
buruk hissediyorum .hasretim bazı duygulara, günlere ve insanlara. kimseye "kötüyüm" diyemiyorum hatta "fena değil "ya da "iyi diyelim" bile diyemiyorum, hep iyiyim diyorum ama iyi değilim aslında.
devamını gör...
1453.
çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.
devamını gör...
1454.
artık iyileşsek mi ne durumundayım
devamını gör...
1455.
hafiflemiş hissediyorum.
uzun zamandır sırtımda, yüreğimde yük olduğunu bildiğim ama atmaya cesaret edemediğim o şeyi attım.
uzun zamandır sırtımda, yüreğimde yük olduğunu bildiğim ama atmaya cesaret edemediğim o şeyi attım.
devamını gör...
1456.
uzun zamandir hissettiklerim aynı.
kalbimin içinde sürekli* bi acı ve ağırlık hissediyorum. bu ağırlık benim iyi şeyler hissetmemi engelliyor gibi ve bir türlü geçmiyor.
beynimin içinde de sanki bi toz bulutu var. bu bulut benim sağlıklı düşünebilmemi engelliyor gibi.
hissettiklerim ve düşündüklerim benim değil, başka birinin gibi.
her gün tek mutlu olduğum saatler uyumadan önceki saatler. çünkü biliyorum ki eğer uyuyabilirsem * bana ait olmayan hisler ve düşünceler gece boyunca duracak.
ama sabah uyanınca yine aynı şeyler devam ediyor.
kalbimin içinde sürekli* bi acı ve ağırlık hissediyorum. bu ağırlık benim iyi şeyler hissetmemi engelliyor gibi ve bir türlü geçmiyor.
beynimin içinde de sanki bi toz bulutu var. bu bulut benim sağlıklı düşünebilmemi engelliyor gibi.
hissettiklerim ve düşündüklerim benim değil, başka birinin gibi.
her gün tek mutlu olduğum saatler uyumadan önceki saatler. çünkü biliyorum ki eğer uyuyabilirsem * bana ait olmayan hisler ve düşünceler gece boyunca duracak.
ama sabah uyanınca yine aynı şeyler devam ediyor.
devamını gör...
1457.
uzun süredir sadece uyuyup uyanıyorum. kendimi uzun süredir iyi hissetmiyorum. daha sonra hayat benimle dalga geçermiş gibi başka ağır olaylar da yaşadım. okulların açılması ile bir nebze kendimi başka şeylere yönlendireceğimi umuyorum. okul ve dersler dışında kendimi bu düşüncelerden uzaklaştırmak için uğraşıyorum. sürekli olarak müzik dinliyorum. (spotify istatistiklerini çok merak ediyorum) sonra sürekli olarak kitap okuyorum. başka dünyaların hayatlarını okumak güzel oluyor. bu ikisi bir tür kaçış mekanizması gibi benim için. kendimi bir nebze iyi hissettiriyor.
bakalım bu sonbaharda kaç kitap okuyacağım?
aklımdan o düşünce çok geçti. bazen sanırım o gece bu gece dedim. deneyip vazgeçtiğim zamanlar oldu. bazen düşününce kendimi çok bencil hissediyorum. destek olmam gereken çok önemli insanlar var. ve ölsem nereye giderim ki? ya sadece karanlık olursa? ya bir boşluğun içinde sonsuza dek durursam? ya sevdiklerimi bir daha göremezsem?
gün içerisinde çok fazla ilaç alıyorum. bir yıldır hala iyileşmeyen bir rahatsızlığım var. testlerde kötü bir şey çıkmayınca beni psikiyatri'ye yönlendirdiler. her hafta çarşamba gidiyorum. anksiyete ile yaşamak cidden çok zor. teşhisim mayıs'ta konuldu. meğerse yıllardır yaşıyormuşum. küçük bir olayın sizi tir tir titretmesi çok zor bir şey. mide bulantımı artırıyor. başımı ağrıtıyor. bacaklarımı titretiyor. tırnaklarımın etrafındaki deriyi yoluyorum. elimde değil ki. titremesi geçince üzerine inanılmaz bir yorgunluk çöküyor. hayatımı zehir ediyor. saçma sapan şeylere takarak en güzel yıllarımı harcıyor gibi hissediyorum.
hayatımın her dakikasını derealizasyon ile geçiriyorum. yaptığım şeyler var ama kendimi hayatta gibi hissetmiyorum. gittiğim yerler tanıdık gelmiyor. ben kendime tanıdık gelmiyorum. ekrandan bir oyunu izler gibiyim. şu an yazdığımda bile kendimi dünyadan çok soyut hissediyorum. içtiğim çayın tadını düzgün alamıyorum, tadını çıkaramıyorum. mesela çarşıda gezerken bir anda kopuyorum. otobüste gidiveriyorum. ''neredeyim ben, ne yapıyorum şu an ya'' diye düşünüyorum. gittiğim kahvecide hep acı kahveler içerim. severek de içerim ama yine de hiç bir şey hissedemiyorum. doktorumun derealizasyon için verdiği egzersizleri de yapıyorum ama hiç değişiklik olmuyor gibi hissediyorum. hayatta hissetmek için başka ne yapabilirim ki?
not: badem sütlü iced latte güzeldir. tavsiye edilir. mideyi de çok zorlamamak lazım *
bakalım bu sonbaharda kaç kitap okuyacağım?
aklımdan o düşünce çok geçti. bazen sanırım o gece bu gece dedim. deneyip vazgeçtiğim zamanlar oldu. bazen düşününce kendimi çok bencil hissediyorum. destek olmam gereken çok önemli insanlar var. ve ölsem nereye giderim ki? ya sadece karanlık olursa? ya bir boşluğun içinde sonsuza dek durursam? ya sevdiklerimi bir daha göremezsem?
gün içerisinde çok fazla ilaç alıyorum. bir yıldır hala iyileşmeyen bir rahatsızlığım var. testlerde kötü bir şey çıkmayınca beni psikiyatri'ye yönlendirdiler. her hafta çarşamba gidiyorum. anksiyete ile yaşamak cidden çok zor. teşhisim mayıs'ta konuldu. meğerse yıllardır yaşıyormuşum. küçük bir olayın sizi tir tir titretmesi çok zor bir şey. mide bulantımı artırıyor. başımı ağrıtıyor. bacaklarımı titretiyor. tırnaklarımın etrafındaki deriyi yoluyorum. elimde değil ki. titremesi geçince üzerine inanılmaz bir yorgunluk çöküyor. hayatımı zehir ediyor. saçma sapan şeylere takarak en güzel yıllarımı harcıyor gibi hissediyorum.
hayatımın her dakikasını derealizasyon ile geçiriyorum. yaptığım şeyler var ama kendimi hayatta gibi hissetmiyorum. gittiğim yerler tanıdık gelmiyor. ben kendime tanıdık gelmiyorum. ekrandan bir oyunu izler gibiyim. şu an yazdığımda bile kendimi dünyadan çok soyut hissediyorum. içtiğim çayın tadını düzgün alamıyorum, tadını çıkaramıyorum. mesela çarşıda gezerken bir anda kopuyorum. otobüste gidiveriyorum. ''neredeyim ben, ne yapıyorum şu an ya'' diye düşünüyorum. gittiğim kahvecide hep acı kahveler içerim. severek de içerim ama yine de hiç bir şey hissedemiyorum. doktorumun derealizasyon için verdiği egzersizleri de yapıyorum ama hiç değişiklik olmuyor gibi hissediyorum. hayatta hissetmek için başka ne yapabilirim ki?
not: badem sütlü iced latte güzeldir. tavsiye edilir. mideyi de çok zorlamamak lazım *
devamını gör...
1458.
küçük bir paranoya yaşadım ama kısa süre sonra geçti. başa çıkabiliyorum artık.
devamını gör...
1459.
öfke,
aslına bakarsanız bu öfke öyle insanlara falan olan bir öfke değil. ben hep hedeflerim ile ayakta kaldım hedeflerinden hiçbir koşulda sapmadim son üç yıldır artık öyle bir hale geldi ki hayatım hedefler olmuş kendime ayıracak çok zaman birakmamisim.
öfke bunun neresinde diyeceksiniz insanların düşündüğünün aksine sakın değil sınırlı bir tipim sadece öfkemi muazzam kontrol edebiliyorum (ofkemin yüksekliğine oranla) 10 gün önce antrenman yaparken bir şeye sinirlendim ve bütün hırsımi antrenmandan çıkarttım , sonra bakınca hedeflerime giden yolda gene öfkemi kullanmışım.
yani başarılı olmamin sebebi öfke lan yok böyle bir şey.
aslına bakarsanız bu öfke öyle insanlara falan olan bir öfke değil. ben hep hedeflerim ile ayakta kaldım hedeflerinden hiçbir koşulda sapmadim son üç yıldır artık öyle bir hale geldi ki hayatım hedefler olmuş kendime ayıracak çok zaman birakmamisim.
öfke bunun neresinde diyeceksiniz insanların düşündüğünün aksine sakın değil sınırlı bir tipim sadece öfkemi muazzam kontrol edebiliyorum (ofkemin yüksekliğine oranla) 10 gün önce antrenman yaparken bir şeye sinirlendim ve bütün hırsımi antrenmandan çıkarttım , sonra bakınca hedeflerime giden yolda gene öfkemi kullanmışım.
yani başarılı olmamin sebebi öfke lan yok böyle bir şey.
devamını gör...
1460.
haftalık durum güncellemesi vakti geldi.
öfke, kalp kırıklığı, yıkıklık, sevgi, kendine nalet okuma hepsi var şu anda. bugün iş yerinde büyük bir hata yaptım. koskoca bir işi hiç ettim. bunu anlatacağım, danışacağım haber vereceğim kimse yok hayatımda. mutlu değilim, uykusuzluk devam ediyor. gece 3'te yat sabah 7-7.30 gibi kalk. duygusallık hatsafhada işten eve gelirken otobüste mal gibi kitlenip kafamda binbir tane senaryo dönüyor. daha ne kadar böyle gidecek bilmiyorum ama "mazoşist misin lan oğlum sen?" laflarının sayısı her geçen gün artıyor. sözlüğün melankolik ergeni oldum resmen.
öfke, kalp kırıklığı, yıkıklık, sevgi, kendine nalet okuma hepsi var şu anda. bugün iş yerinde büyük bir hata yaptım. koskoca bir işi hiç ettim. bunu anlatacağım, danışacağım haber vereceğim kimse yok hayatımda. mutlu değilim, uykusuzluk devam ediyor. gece 3'te yat sabah 7-7.30 gibi kalk. duygusallık hatsafhada işten eve gelirken otobüste mal gibi kitlenip kafamda binbir tane senaryo dönüyor. daha ne kadar böyle gidecek bilmiyorum ama "mazoşist misin lan oğlum sen?" laflarının sayısı her geçen gün artıyor. sözlüğün melankolik ergeni oldum resmen.
devamını gör...