2621.
uzun bir süredir kendimle savaşıyorum. anlık mutlulukların içinde kendimi hüzne boğacak şeyler getiriyorum aklıma. bu çoğunlukla benimle benim aramda, benimle çözemediğim meseleler hakkında. bu yüzden sevgilim, olurda denk gelirsen bu yazıya, aklına başka şeyleri getirmeni istemiyorum. yetersiz de hissetme kendini, senin aşık olduğun kadın biraz deli.
yetemiyorum kendime. kaçmak istediğim her şeyi sırtımda taşıyor gibiyim. biraz da kendi hayatımın kurbanıyım. belkide cesaretim yok bazı şeyleri değiştirmeye, mağdur olmanın daha az sorumluluk getirmesini seviyorum, bilemiyorum. fakat ben mutlu değilim. gittikçe eriyorum sanki. formumu kaybediyorum, yere seriliyorum. yere… yer… belki toprak…
çocuk seslerinden rahatsız oluyorum. kahkahalar kulaklarımı tırmalıyor. insanların birbirleriyle konuşması dahi gözüme batıyor. kuşlar cıvıldadığında pencereyi kapatıyorum artık. kafamın içindeki gürültüye eşlik edecek hiçbir şey istemiyorum hayatımda.
müzik açtığımda kulaklığımda hayat durur, akış bozulur, benim hayallerimin introsu girerdi. 3-2-1 kayıt !
şimdi kafam kaldırmıyor hiçbir şarkıyı, enstrümanların tellerini, gergin derilerini, tuşlarını parçalamak istiyorum. öyle de öfkeli, öyle de tahammülsüzüm artık.
3-2-1 yeter !
anlamıyorsunuz değil mi? biliyorum. ben de anlamıyorum bazen kendimi. kimim ben? bilmiyorum. ayna garip bir şey gösteriyor bana, gösterdiği değilimdir diye dualar ediyorum. adaklar adıyorum tanrılara. fakat benim sanırım bu. sararmış ve yorgun gözler, çatlamış dudaklar, biraz daha büyürse okula yazdıracağım burun, memenin altındaki yara, bacaklarındaki morluk… benim. benmişim. nasıl da acıyorum bu ameleye…
ah gece! nedir senin benden çektiğin? ne hüznün var da batırıyorsun güneşini? üstüne bir de beni çekiyorsun… kusura bakma ama sen de pek yalnızsın aslında. kucağında sallıyorsun şu an tüm insanları. bir beni uyutamadın bir de içimdeki sesi. kırgınım da aslında sana, getirdin aklıma onca şeyi.
ne yapacağız şu gelecek meselesini? psikolog mu olmak istiyorsun yoksa psikolojisi berbat insanlarla ordu kurup dünyayı feth etmeyi mi? delirme özgürlüğünü insanların elinden almakta hoş değil sanki. hele bir de üstüne para istemek, tanrım! yapabilir miyim acaba?
neyse, önce bi karşımdaki insan travmalarına giriş yaptığı sırada analı kızlı tarifi düşünmemeyi öğreneyim de, halledilir herhalde diğerleri.
ben ve seslerim. binlerce, milyonlarca ses. hepsi farklı şeyler hissediyor. hepsi birbirinden alakasız şeyleri dert ediyorlar kendilerine. hangisi gerçek benim? ben ne hissediyorum?
bilmiyorum!
yetemiyorum kendime. kaçmak istediğim her şeyi sırtımda taşıyor gibiyim. biraz da kendi hayatımın kurbanıyım. belkide cesaretim yok bazı şeyleri değiştirmeye, mağdur olmanın daha az sorumluluk getirmesini seviyorum, bilemiyorum. fakat ben mutlu değilim. gittikçe eriyorum sanki. formumu kaybediyorum, yere seriliyorum. yere… yer… belki toprak…
çocuk seslerinden rahatsız oluyorum. kahkahalar kulaklarımı tırmalıyor. insanların birbirleriyle konuşması dahi gözüme batıyor. kuşlar cıvıldadığında pencereyi kapatıyorum artık. kafamın içindeki gürültüye eşlik edecek hiçbir şey istemiyorum hayatımda.
müzik açtığımda kulaklığımda hayat durur, akış bozulur, benim hayallerimin introsu girerdi. 3-2-1 kayıt !
şimdi kafam kaldırmıyor hiçbir şarkıyı, enstrümanların tellerini, gergin derilerini, tuşlarını parçalamak istiyorum. öyle de öfkeli, öyle de tahammülsüzüm artık.
3-2-1 yeter !
anlamıyorsunuz değil mi? biliyorum. ben de anlamıyorum bazen kendimi. kimim ben? bilmiyorum. ayna garip bir şey gösteriyor bana, gösterdiği değilimdir diye dualar ediyorum. adaklar adıyorum tanrılara. fakat benim sanırım bu. sararmış ve yorgun gözler, çatlamış dudaklar, biraz daha büyürse okula yazdıracağım burun, memenin altındaki yara, bacaklarındaki morluk… benim. benmişim. nasıl da acıyorum bu ameleye…
ah gece! nedir senin benden çektiğin? ne hüznün var da batırıyorsun güneşini? üstüne bir de beni çekiyorsun… kusura bakma ama sen de pek yalnızsın aslında. kucağında sallıyorsun şu an tüm insanları. bir beni uyutamadın bir de içimdeki sesi. kırgınım da aslında sana, getirdin aklıma onca şeyi.
ne yapacağız şu gelecek meselesini? psikolog mu olmak istiyorsun yoksa psikolojisi berbat insanlarla ordu kurup dünyayı feth etmeyi mi? delirme özgürlüğünü insanların elinden almakta hoş değil sanki. hele bir de üstüne para istemek, tanrım! yapabilir miyim acaba?
neyse, önce bi karşımdaki insan travmalarına giriş yaptığı sırada analı kızlı tarifi düşünmemeyi öğreneyim de, halledilir herhalde diğerleri.
ben ve seslerim. binlerce, milyonlarca ses. hepsi farklı şeyler hissediyor. hepsi birbirinden alakasız şeyleri dert ediyorlar kendilerine. hangisi gerçek benim? ben ne hissediyorum?
bilmiyorum!
devamını gör...
2622.
pişmanım.
seni tanıdığıma değil tabi.
seni 4 sene önce tanımadığıma.
eminim hayat bugün benim için daha kolay ve güzel olurdu.
ama hiç tanıyamayadabilirdim.
o yüzden çok şükür.
kal, gitme, yaslan göğsüme sevdiğim.
benim göğsüm gök gibidir.
seni tanıdığıma değil tabi.
seni 4 sene önce tanımadığıma.
eminim hayat bugün benim için daha kolay ve güzel olurdu.
ama hiç tanıyamayadabilirdim.
o yüzden çok şükür.
kal, gitme, yaslan göğsüme sevdiğim.
benim göğsüm gök gibidir.
devamını gör...
2623.
şöyle ayaklarımı uzatmışken;
tamam dedim hadi telefonu bırak. bıraktım.
etrafı kesmeye başladım. kuş sesleri, cırcır böcekleri, insan sesleri ki hiç sevmem normalde, şöyle bir gözlerimi etrafta gezdirmeye başlamıştım ki.
şu manzara işe karşılaştım
muhteşem bir güzellik gördüğüm için çok mutlu tabiki çok şanslı..
çok güzel değil mi yaaaa?
tamam dedim hadi telefonu bırak. bıraktım.
etrafı kesmeye başladım. kuş sesleri, cırcır böcekleri, insan sesleri ki hiç sevmem normalde, şöyle bir gözlerimi etrafta gezdirmeye başlamıştım ki.
şu manzara işe karşılaştım
muhteşem bir güzellik gördüğüm için çok mutlu tabiki çok şanslı..
çok güzel değil mi yaaaa?
devamını gör...
2624.
kötü hissediyorum. sanki bir sağa bir sola savruluyorum ama duramıyorum gibi hiçbir yerde burası bana ait ben burda huzurluyum bu kişide bu yerde huzurluyum diyemiyorum sanki. hacıyatmaz gibi devrilecek gibi oluyorsun ama devrilmiyorsun yıkılacak gibi oluyorsun ama yıkılmıyorsun ve en kötüsü de yıkılmaya en yakın olduğun anlarda mütemadiyen yaşıyor gibiyim.
devamını gör...
2625.
az önce arkadaşımla konuşurken annesi odaya girdi ve bana “sen bir yıldızsın parlamana izin ver “ dedi bu söz sevinçli ama bir yandan da buruk hissettirdi. bilmiyorum öyle işte.
devamını gör...
2626.
bir zamanlar anadolu'da yuvarlanan elma gibiyim. su beni nereye sürüklüyor, bilmiyorum.
devamını gör...
2627.
yasasin dunya barisi, bir de berkecanla ayca ayrilsin istiyorum diye bagaracak kafadayim;)
devamını gör...
2628.
huzurluyummmm çok mutluyum bitmesinn
devamını gör...
2629.
her an parçalara ayrılacak bir trambolinde zıplıyormuş gibi hissediyorum.
ps: uykunuzu az almayın.
ps: uykunuzu az almayın.
devamını gör...
2630.
omuzlarımdan yük kalkmış gibi, bizi anlamayan insanlar hayatımızda bir yükten farksız gerçekten, sonunda ben de bu yükü atabildiğim için çok huzurlu hissediyorum.
devamını gör...
2631.
yalnızlık.
vay be, çoktandır ev halkından uzak kalmamıştım. yok, sevmedim ben hissiyatı. eve bak, bomboş.
vay be, çoktandır ev halkından uzak kalmamıştım. yok, sevmedim ben hissiyatı. eve bak, bomboş.
devamını gör...
2632.
urla’dan vapur dönüşü karşıyaka’ya gidiyoruz işte..
vapur çok sıcak oldu. normalde bu vapurda yukarı açık alana çıkmaz yasak. uslu uslu oturuyordum ama çok da sıcak oldu. bir şeyler konuşuldu ama kulaklıktan anlamadım.
merdivenlerden yukarı çıktım. baktım. açık kapılar. gittim. aaaah gün batımı sürprizi beni bekliyormuş.
valla ne yalan söyleyim iyiki varım bee dedim… çok sevildiğimi hissettim çok ama…
vapur çok sıcak oldu. normalde bu vapurda yukarı açık alana çıkmaz yasak. uslu uslu oturuyordum ama çok da sıcak oldu. bir şeyler konuşuldu ama kulaklıktan anlamadım.
merdivenlerden yukarı çıktım. baktım. açık kapılar. gittim. aaaah gün batımı sürprizi beni bekliyormuş.
valla ne yalan söyleyim iyiki varım bee dedim… çok sevildiğimi hissettim çok ama…
devamını gör...
2633.
şu vıt vıt vıt konuşanlara sen ne anlatıyon la değişik deme isteği var içimde. gerek sanalda gerek reelde.
devamını gör...
2634.
.
devamını gör...
2635.
yorgunluk hissediyorum. uzun uzun açıklamam çok zor…*
devamını gör...
2636.
fiziksel bir acıya benzeyen ruhani bir dermansızlık.
devamını gör...
2637.
bunalmış hissediyorum aslında. ya bazen, aslında çoğunlukla, o kadar zorlanıyorum ki karar vermek konusunda. istiyorum ki ben bu hayatı buraya kadar getirdim, bundan sonrasını başkası devralsın ve bütün bu büyük kararları da o versin. "yeterince iyi" diye bir kavram olmadığı için lügatımda, karar aşamaları beni çok zorluyor ve tam da bu yüzden bir şeyleri sürekli sündürüyorum.
devamını gör...
2638.
sabah 10'dan beri çalışıyorum, böyle uzun çalışınca etrafı bir süre wireframe görüyorum.
devamını gör...
2639.
bu sıcakta mangal yaktırdılar hellboy gibi hissediyorum şu an.
devamını gör...
2640.
özenilmiş olmasına rağmen kabaramamış, sönük kalmış kek gibi hissediyorum.
yere dökülen kek kırıntısıymışım da üzerime çıplak ayakla basılmış hali gibi hissediyorum.
yere dökülen kek kırıntısıymışım da üzerime çıplak ayakla basılmış hali gibi hissediyorum.
devamını gör...