1781.
hayat sıradan görünen çok değişik bir şey ben şuanda yalnızca bunu hissediyorum
devamını gör...
1782.
artık bir şey hissedemiyorum öfkeden başka.
insanları bu hale dusurenlere olan nefretim hiç dinmeyecek.
insanları bu hale dusurenlere olan nefretim hiç dinmeyecek.
devamını gör...
1783.
eskisinden üzgün, düşünceli ve biraz da umutsuzum. hayatımı sürekli yoluna koymaya çalışırken ve bir şeyleri tamamlamak için çabalarken hep bir yerlere geç kaldım; hep geriden geldim, hiç yetişemedim insanlara. hayatım hep geç kalmakla geçti ama buna neyin neden olduğunu da bir türlü bulamadım.
devamını gör...
1784.
ay ne hissedeyim çıldırmama çeyrek kalmış gibi hissediyorum, yulaflı burçak kemiriyorum.
devamını gör...
1785.
inanılmaz bir boşluk hissediyorum, ruh gibiyim evin içinde. hiçbir şeye odaklanamıyorum ama lanet olsun ki elimden bir şey de gelmiyor.
devamını gör...
1786.
ne hissettiğimi ben de bilmiyorum. hiç tanımadığım insanların hayatlarına bir şekilde dokunmaya onlara yardım etmeye çalışıyorum. hatta bazen yardım ettiğim insanlar kendi arkadaşlarım, ailem yerine koyduğum insanlar oluyorlar. en çok yardım edecek dediğim kişi yerinden kıpırdamıyor, hiç ummadığım insanlarla birlikte mücadele ediyoruz. ben mi insanları yanlış tanıyorum yoksa insanlar mı kendilerini yanlış tanıtıyorlar hiçbir fikrim yok. tek bildiğim daha fazla kişiye yardım etme isteğimin olması. umarım böyle hissetmeyen kişiler bunun karmasını alırlar.
devamını gör...
1787.
hınç ve öfke dolu, acılı ve hüzün dolu, nefret ve katletme isteği dolu hissediyorum.
hüznüm zamanla azalacak biliyorum, biliyorum acım katlanılır düzeye inecek, biliyorum kimsenin katili de olmayacağım. ama kaybettiğim onca insandan; akraba, dost, komşu, kanka, esnaf arkadaş, sonra nefretim, hıncım, hesap sorma isteğim, öfkem dinmeyecek. ve ben ant olsun hesap soracağım. kimse sormasa, tek başıma sormak zorunda kalsam da, tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış gibi olsa da, tutsak da etseler, tetikçilerine vurdursalar da beni; görürsünüz birazcık ayağa kalkabildiğimde bir yerlerde tek başına hesap sorarken beni.
hesap soracağım!
hüznüm zamanla azalacak biliyorum, biliyorum acım katlanılır düzeye inecek, biliyorum kimsenin katili de olmayacağım. ama kaybettiğim onca insandan; akraba, dost, komşu, kanka, esnaf arkadaş, sonra nefretim, hıncım, hesap sorma isteğim, öfkem dinmeyecek. ve ben ant olsun hesap soracağım. kimse sormasa, tek başıma sormak zorunda kalsam da, tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış gibi olsa da, tutsak da etseler, tetikçilerine vurdursalar da beni; görürsünüz birazcık ayağa kalkabildiğimde bir yerlerde tek başına hesap sorarken beni.
hesap soracağım!
devamını gör...
1788.
yetersiz, çaresiz, suçlu ve öfkeli.
depremde ülke olarak çok kaybımız var ve giderek artacak olmasının üzüntüsünü hepimiz yaşıyoruz.
evimde uyumaktan, su içmekten, sıcak bir yerde oturmaktan utanır bir durumdayım. bu olanlara ne kadar çabalasakta çare olamamaktan utanç ve buna sebep olanlara karşı büyük bir öfke duyuyorum.
insanların acısının büyüklüğü karşısında başımı kaldıramıyorum. bunca acılarına rağmen bizi kucaklayan duruşları karşısında başımı kaldıramıyorum.
pazartesi sabahı 04:27 de arkadaşımın telefonuyla uyandım onun sesi halen daha kulaklarımda. ona bakarken bile önce o acının sesini duyuyorum gözlerine bakamıyorum. aradığı ilk andan bugüne hala elim ayağım, tüm bedenim buz gibi ne yapsam ısınamıyorum. acı süt emdik, biyolojik yapımız ısınmak için baskı yapıyor ama biliyorum olur da ısınırsam kendimi daha da kötü hissedeceğim.
işte bu tüm yaşamsal ihtiyaçlarımdan, bunları karşılayabilme imkanlarımdan dolayı kendimi mahçup ve suçlu hissediyorum.
şimdi arkadaşıma ve çocuğuna bir ev kurabilmek için çabalıyorum ama yinede eksik kalıyorum, bundan dolayı suçlu hissediyorum.
orada ki insanlar için bir şeyler yapmaya çalışıyorum yinede yeterli değil diyorum çünkü biliyorum ne olursa olsun hiçbir şey giden sevdiklerini ailelerini geri getirmeyecek. acılarını silemeyecek binlerce parçaları eksik olarak yaşamaya çalışacaklar.
bilmiyorum ne yazdım dönüp geriye okumadım bile kopuk kopuk belki anlamsız, saçma gelebilir sizlere ama kafam ve yüreğim darmadağın düşündüğümle, hissetiğimle bile zaman zaman büyük kavgalar veriyorum.
he deyin geçin boşverin...
depremde ülke olarak çok kaybımız var ve giderek artacak olmasının üzüntüsünü hepimiz yaşıyoruz.
evimde uyumaktan, su içmekten, sıcak bir yerde oturmaktan utanır bir durumdayım. bu olanlara ne kadar çabalasakta çare olamamaktan utanç ve buna sebep olanlara karşı büyük bir öfke duyuyorum.
insanların acısının büyüklüğü karşısında başımı kaldıramıyorum. bunca acılarına rağmen bizi kucaklayan duruşları karşısında başımı kaldıramıyorum.
pazartesi sabahı 04:27 de arkadaşımın telefonuyla uyandım onun sesi halen daha kulaklarımda. ona bakarken bile önce o acının sesini duyuyorum gözlerine bakamıyorum. aradığı ilk andan bugüne hala elim ayağım, tüm bedenim buz gibi ne yapsam ısınamıyorum. acı süt emdik, biyolojik yapımız ısınmak için baskı yapıyor ama biliyorum olur da ısınırsam kendimi daha da kötü hissedeceğim.
işte bu tüm yaşamsal ihtiyaçlarımdan, bunları karşılayabilme imkanlarımdan dolayı kendimi mahçup ve suçlu hissediyorum.
şimdi arkadaşıma ve çocuğuna bir ev kurabilmek için çabalıyorum ama yinede eksik kalıyorum, bundan dolayı suçlu hissediyorum.
orada ki insanlar için bir şeyler yapmaya çalışıyorum yinede yeterli değil diyorum çünkü biliyorum ne olursa olsun hiçbir şey giden sevdiklerini ailelerini geri getirmeyecek. acılarını silemeyecek binlerce parçaları eksik olarak yaşamaya çalışacaklar.
bilmiyorum ne yazdım dönüp geriye okumadım bile kopuk kopuk belki anlamsız, saçma gelebilir sizlere ama kafam ve yüreğim darmadağın düşündüğümle, hissetiğimle bile zaman zaman büyük kavgalar veriyorum.
he deyin geçin boşverin...
devamını gör...
1789.
yorgun
devamını gör...
1790.
ne bileyim ya. öyle.
devamını gör...
1791.
kötü.
askerden arkadaşım vardı, hatay'daydı. hatay'da olduğunu unuttum. daha bu gün aklıma geldi. bu ayıp bana yeter. evi, işyeri yıkılmış. kendisi iyiymiş.
dediği şey bu;
bu mesajın üzerine kötü hissetmekten başka nasıl hissedilebilir?
askerden arkadaşım vardı, hatay'daydı. hatay'da olduğunu unuttum. daha bu gün aklıma geldi. bu ayıp bana yeter. evi, işyeri yıkılmış. kendisi iyiymiş.
dediği şey bu;
bu mesajın üzerine kötü hissetmekten başka nasıl hissedilebilir?
devamını gör...
1792.
gündemi takip ettikçe duygu karmaşası yaşayanlardanım. bu hissiyatın tarifini de bugün sözlükten öğrendim, daha iyi anlatılamazdı sanırım. televizyonda dünyalar güzeli bir bebeğin enkazdan çıkarılmasını izleyip “yerim seni çocuk” diyorum ve kısa bir süreliğine de olsa mutlu oluyorum.
sonra twitter'dan gördüğüm fotoğraflar, kayıplar, yağma olayları beni delirtiyor. bazı gerizekalılara ise çok sinirlenip sövüyorum. az önce gördüğüm şu fotoğraf ise depreme dair o iç burkan fotoğraflar gibi aklımda hep kalacak olanlardan.
sonra twitter'dan gördüğüm fotoğraflar, kayıplar, yağma olayları beni delirtiyor. bazı gerizekalılara ise çok sinirlenip sövüyorum. az önce gördüğüm şu fotoğraf ise depreme dair o iç burkan fotoğraflar gibi aklımda hep kalacak olanlardan.
devamını gör...
1793.
berbat hissediyorum belki de ilk kez bu kadar büyük bir çaresizlik içindeyim, içindeyiz.
her şey çok kötü, çok karışık..
her şey çok kötü, çok karışık..
devamını gör...
1794.
korku ve acı. sadece bunlar. o kadar yoğun ki kendimi bildim bileli içimi kavuran nefretten eser yok.
devamını gör...
1795.
bazen hissediyor muyum diye düşünüyorum. çünkü her şeyi ele alınca hissetmemek için uğraşıyorum gibi de geliyor. his mekanizmasını devreye sokunca ise acı en önde beliriyor. acı hissetmeyince de hissiz miyim diye düşünüyorum.
sanırım karmaşık hissediyorum.
sanırım karmaşık hissediyorum.
devamını gör...
1796.
az önce suriyeli'nin teki bana bir sosyal medya platformunda türklerin almanya'ya çalışmaya gitmesiyle suriyelilerin savaştan kaçıp türkiye'ye gelmesini kıyaslayıp aynı durum olduğunu, bize şimdiye kadar hiçbir sorun yaratmadıklarını söyledi. bu mesajı arapça olarak yazıp bir de türkçe olarak "translate kullanıp çevir" dedi. şaşkınım sözlük. çok şaşkınım. hayatımda gördüğüm en saçma karşılaştırmalardan biriydi. yarın bir gün inşallah toplanıp burası bizim demezler.
edit: olay yaşadığım şehirde çok fazla suriyeli olması, ve büyük şehir belediye başkanının daha fazla suriyeliyi kabul edemeyeceğiyle alakalı bir tweet idi. karışıklık olmaması için belirteyim dedim.
edit: olay yaşadığım şehirde çok fazla suriyeli olması, ve büyük şehir belediye başkanının daha fazla suriyeliyi kabul edemeyeceğiyle alakalı bir tweet idi. karışıklık olmaması için belirteyim dedim.
devamını gör...
1797.
bu fotoğraftaki acıyı ömrüm boyunca hissedeceğim
devamını gör...
1798.
içimde suskun bir kırgınlık var, farkında olmadan kendimi bir deprem senaryosunun içinde buluyorum.
devamını gör...
1799.
dünyanın tüm sularını serpsem sönmeyecek bir ateş, tüm kıtaları atsam dolmayacak bir çukur gibi. eksem toprağı çiçek vermez. böyle bir şey.
devamını gör...
1800.
asıl sorumluların yerine ben kendimi suçlu hissediyorum.
ben utanıyorum.
ben utanıyorum.
devamını gör...