2461.
şimdiyi yaşayıp geçmişi daha iyi anlıyorum
devamını gör...
2462.
geriden mi?
halil babanın işidir , az tokmakçı değildir.
halil babanın işidir , az tokmakçı değildir.
devamını gör...
2463.
bu aralar depreşen ve yıldönümü olan sorunlarımdan dolayı bugün biraz depresif.
devamını gör...
2464.
eksiklik.
devamını gör...
2465.
öyle boş, öyle saçma.
biraz da sinirliyim .
offf.
biraz da sinirliyim .
offf.
devamını gör...
2466.
sallanıyormuş gibi hissediyorum mutsuzum
devamını gör...
2467.
bugün hastanedeki üçüncü, uyuyamadığım da dördüncü günüm. arabayla ezilmenin ucundan döndüm ve şu lanet yerden çıkamıyorum. ne yemek yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum sadece bekliyorum. zihnimde dönen her bir şey zehirli, midemi bulandırıyorlar ama hiçbir yere kusamıyorum, atamıyorum öfkemi bir türlü içimden. kimsenin bi halttan anladığı yok. sanki kendileri sırt çevirmemiş gibi tepeden tepeden koşuşup daha çok sinir bozuyorlar sadece. kocaman bir toplam olarak midemi bulandırıyorlar inime çekilip nefes bile almak istemiyorum. birkaç yıl önceki hayallerimi düşünüyorum bir de şimdiye bakıyorum, tam düzlüğe çıktım dediğim bu sene yine dibe daldım. ev bile tutmuştum kendime. çok istedim aklımdakileri gerçekleştirmeyi. şimdi hepsi o kadar zor geliyor ki. özür dilerim kendimden. duygularımı aldırabilseydim keşke. birkaç ay evveline kadar hala hayallerim vardı. gerçekleştirebilirim sandığım her şey yok oldu. ne bir işe yarıyorum artık ne de bir şey başarıyorum. bana çok şey borçlular. geç kaldım demiyorum ama benim durumumdaki biri için çok da kalmadı diyorum. üzücü biraz. tam dolu dolu daha fazlasını tadarım sanarken bir anda kapkaranlık, bilinmedik bir geleceğe bakar oldum. gerçek bir "boşluk" şimdi var işte.
devamını gör...
2468.
kelimelerin anlatamadığı bir dağınıklık gibiyim.. yoluna koymaya çalıştıkça olan biteni, hayat sanki direnme diyor.. teslim ol olup bitenlere.. tepkisiz kal ve savrul...
öngöremediğini de yaşıyor insan..
sakinim... sadece sakin...*
öngöremediğini de yaşıyor insan..
sakinim... sadece sakin...*
devamını gör...
2469.
küçükken büyük olmak kolay sanıyordum.
sonuçta istediği çikolatayı alabiliyordu.
istediği parka gidip, istediği zaman oynayabilirdi...
öyle değilmiş be.
hayat stresliymiş.
şu sıralar tek isteğim saatlerce hiçbir şey yapmadan durmak.
evet, hiç.
öylece durmak.
tatilde bile hep bir hareket, hep bir koşturmaca.
tamam işleyen demir ışıldar anlıyorum ama benim biraz da paslanmaya ihtiyacım var.
şöyle saçma sapan bir yerde, kimse fark etmeden öylece durmak.
hayale bak, peh.
sonuçta istediği çikolatayı alabiliyordu.
istediği parka gidip, istediği zaman oynayabilirdi...
öyle değilmiş be.
hayat stresliymiş.
şu sıralar tek isteğim saatlerce hiçbir şey yapmadan durmak.
evet, hiç.
öylece durmak.
tatilde bile hep bir hareket, hep bir koşturmaca.
tamam işleyen demir ışıldar anlıyorum ama benim biraz da paslanmaya ihtiyacım var.
şöyle saçma sapan bir yerde, kimse fark etmeden öylece durmak.
hayale bak, peh.
devamını gör...
2470.
çişim var. temizlikçi kadın tuvaletleri temizliyor. balkondan aşağı salacam en sonunda.
(20.11.2024 saat 10.00 itibariyle)
(20.11.2024 saat 10.00 itibariyle)
devamını gör...
2471.
valla artık hiç bir şey hissetmiyorum desem yeridir. "dünyada bir insana inanabilmek kadar mükemmel bir şeyin, henüz icat edildiğini düşünmüyorum"
devamını gör...
2472.
uzun zamandır kendimi böyle iyi hissetmemiştim. buna sebep sensin sevgilim. hâlâ bu kadar iyi olmamın sebebi sensin…
devamını gör...
2473.
vazgeçmişlik, tükenmişlik, ölme isteği.. nefes almak bile istemiyorum. içim öldü ama bu saatte kalkıp bebeme süt içirmem lazım. öleyim ama bebemle birbirimize doyamadık. zannımca ağır depresyona girdim.
devamını gör...
2474.
şiddetli bir sırt ağrısı ve o'na eşlik eden korku. çünkü gece evde yalnız başına grange okursan korkarsın.
devamını gör...
2475.
kizgin ve uzgun ve kizgin. evet.
devamını gör...
2476.
bir bakmışsın nebileyimfüsun gülerek bir şeyler anlatıyor
bir bakmışsın nebileyimfüsun olmuyor işte diye ağlamaya başlamış
bir bakmışsın nebileyimfüsun olmuyor işte diye ağlamaya başlamış
devamını gör...
2477.
akşama çok sevdiğim bir arkadaşıma gideceğim için mutlu ve heyecanlı.
devamını gör...
2478.
hissetmek istemiyorum hiçbir şeyi
devamını gör...
2479.
her gun her hissettigim degisiyor ama boyle birkac saat icinde filan sanirim bipolar filanim aw.
devamını gör...
2480.
aslında şurayı sadece okuyup ettiğimi yazdığım, ilgili olduğum konular üzerine insanlarla iki kaynak alışverişi yaptığım bir yer olarak kullanmak istiyordum, fakat hiçbir şeyi içime sığdıramadığım için ağlama duvarıma döndü. gelecekte iyi olmayı başarırsam, hepsini sileceğim ya da geçmişteki bana sarılacağım. ya da başaramayacağım ve kimsenin duymadığı çığlıklarım olarak kalacaklar. şunları yazarken de içip ağlıyorum. sarhoşluğun kıyısındayım sanırım. kanatlarımdaki tüm tüyler tek tek kırılmış ve bir köşeye atılmışım gibi hissediyorum.
dün çalışırken annemi yine acillik halde buldum ve bütün gecemi hastanede, o rahatsız sandalyelerde, banklarda onun iyi olmasını bekleyerek geçirdim. böbreği normal çalışmıyor, hatta çalışmak şöyle dursun, içten içe çürüyor ve onu zehirliyor. doktorlar alınması gerektiğini söylüyor, ama daha iki ay önce büyük bir ameliyat oldu ve psikolojisi büyük bir ameliyatı tekrar kaldıramaz. onu iyi etmek için bir ton borçlanıp şu yaşımda kredinin altına girdim, en değer verdiğim tarafından çöp gibi kenara atıldım, ama onu bir türlü iyi edemedim.
onu her seferinde beyin kanamasının ucundayken buluyorum. bilinci yerinde bile olmuyor bazen ve ben artık bunların hiçbirini kaldıramıyorum. daha öncesinde başarısız bir intihar denemem olmuştu. şimdilerde keşke başarılı olsaydım diyorum. hayatıma, yaşadığım şeylere bir anlam bulamıyorum. kendime zarar verebileceğim bir noktaya geldim son bir ay içerisinde ve kendimden korkuyorum. marmaray beklerken raylara atlayasım geliyor bazen; sessizce yaklaşıyorum o sarı şeritlere. sonra ağlamaya başlayıp geri kaçıyorum. istanbul'un sevdiğim yanlarından biri de kimsenin kimseyi sallamaması. her ofise, matbaaya gitmem gerektiğinde bunu yaşıyorum ve şiş gözlerle işe gidiyorum. geleceğe dair hiçbir umudum yok ve bugüne kadar hep başkalarını iyi etmek için yaşadığımdan ötürü kendimi nasıl iyi edeceğimi bilmiyorum. sarılıp ağlamaktan başka elimden hiçbir şey gelmiyor. onu da annemin tansiyonunu çıkarmamak için gizli gizli yapıyorum. nefes almanın bile yük olduğu bir noktaya geldim ve çıkış yolu göremiyorum.
dün çalışırken annemi yine acillik halde buldum ve bütün gecemi hastanede, o rahatsız sandalyelerde, banklarda onun iyi olmasını bekleyerek geçirdim. böbreği normal çalışmıyor, hatta çalışmak şöyle dursun, içten içe çürüyor ve onu zehirliyor. doktorlar alınması gerektiğini söylüyor, ama daha iki ay önce büyük bir ameliyat oldu ve psikolojisi büyük bir ameliyatı tekrar kaldıramaz. onu iyi etmek için bir ton borçlanıp şu yaşımda kredinin altına girdim, en değer verdiğim tarafından çöp gibi kenara atıldım, ama onu bir türlü iyi edemedim.
onu her seferinde beyin kanamasının ucundayken buluyorum. bilinci yerinde bile olmuyor bazen ve ben artık bunların hiçbirini kaldıramıyorum. daha öncesinde başarısız bir intihar denemem olmuştu. şimdilerde keşke başarılı olsaydım diyorum. hayatıma, yaşadığım şeylere bir anlam bulamıyorum. kendime zarar verebileceğim bir noktaya geldim son bir ay içerisinde ve kendimden korkuyorum. marmaray beklerken raylara atlayasım geliyor bazen; sessizce yaklaşıyorum o sarı şeritlere. sonra ağlamaya başlayıp geri kaçıyorum. istanbul'un sevdiğim yanlarından biri de kimsenin kimseyi sallamaması. her ofise, matbaaya gitmem gerektiğinde bunu yaşıyorum ve şiş gözlerle işe gidiyorum. geleceğe dair hiçbir umudum yok ve bugüne kadar hep başkalarını iyi etmek için yaşadığımdan ötürü kendimi nasıl iyi edeceğimi bilmiyorum. sarılıp ağlamaktan başka elimden hiçbir şey gelmiyor. onu da annemin tansiyonunu çıkarmamak için gizli gizli yapıyorum. nefes almanın bile yük olduğu bir noktaya geldim ve çıkış yolu göremiyorum.
devamını gör...