1501.
şuan sınıfta herkes bir biriyle bir şeyler konuşuyor,bir tek ben yalnız...
devamını gör...
1502.
mesai de masa da calısıyorum sıkıldım iyi ki varsın sözlük kardeş zamanı güzel geçirtiyor.
devamını gör...
1503.
boşluk...
devamını gör...
1504.
mutluluk ve merak arasında gidip geliyorum.
devamını gör...
1505.
gönül yorgunluğu ne biliyor musun?
gökte yıldızın kalmıyor, gölgen bir yere sığmıyor, içindeki şarkı içinde boğuluyor, penceren sokağa bakmıyor.*
gökte yıldızın kalmıyor, gölgen bir yere sığmıyor, içindeki şarkı içinde boğuluyor, penceren sokağa bakmıyor.*
devamını gör...
1506.
bugün annemin doğum günü sözlük.
elimde bir sen kaldın anne. kal benimle.
elimde bir sen kaldın anne. kal benimle.
devamını gör...
1507.
ya bugün çok enerjik uyandım. öyle böyle değil. arkadaşlar bir haftadır hastayım ben. toparlayamadım. dedim ki bugün o gün. öyle böyle değil ama enerjim tavandı. kahvaltı hazırlamaya kalktım. üç soslu, iki peynirli bir omlet tarifim var. onu yapıp şımartacaktım kendimi.
geçtim mutfağa. içimden geldi zeki müren açtım. hep dinlemem böyle şeyleri ama canım istedi ya. arkadaşımın bolivyalı sevgilisi geldi mutfağa. şarkıyı beğendi. başladı mırıl mırıl eşlik etmeye. dili de bilmiyor ama söylüyor işte. elbet bir gün buluşacağız dinliyoruz birlikte, ben yumurta çırpıyorum falan. sürreal bir ortam var mutfakta. reunion adalı fransız arkadaşımın yaptığı kol böreği(evet öğrettim) yeniyor bir yandan. neyse, spotify oradan neşet ertaş'a geçti. ah yalan dünya derken bir baktım bir bolivyalı, bir türk, bir fransız oturmuşuz kahvaltı masasında acı çekiyoruz. gam kedere kestik resmen. tüm enerjim çekildi. gülüm soldu. hayatımın baharı söndü. oturduk dertlendik ya.
yayın açarım, kaçak yayın falan biraz saçmalarım, abuk subuk şeyler çalarım, goygoy yaparız yine diye düşünüyordum. tüm gün derde kestim, oturdum yerimde... zeki müren ve neşet ertaş'ın yarattığı gam, keder evrenseldir arkadaşlar. iyi başladığınız günlerde dinlemeyin bu adamları ahshs.
geçtim mutfağa. içimden geldi zeki müren açtım. hep dinlemem böyle şeyleri ama canım istedi ya. arkadaşımın bolivyalı sevgilisi geldi mutfağa. şarkıyı beğendi. başladı mırıl mırıl eşlik etmeye. dili de bilmiyor ama söylüyor işte. elbet bir gün buluşacağız dinliyoruz birlikte, ben yumurta çırpıyorum falan. sürreal bir ortam var mutfakta. reunion adalı fransız arkadaşımın yaptığı kol böreği(evet öğrettim) yeniyor bir yandan. neyse, spotify oradan neşet ertaş'a geçti. ah yalan dünya derken bir baktım bir bolivyalı, bir türk, bir fransız oturmuşuz kahvaltı masasında acı çekiyoruz. gam kedere kestik resmen. tüm enerjim çekildi. gülüm soldu. hayatımın baharı söndü. oturduk dertlendik ya.
yayın açarım, kaçak yayın falan biraz saçmalarım, abuk subuk şeyler çalarım, goygoy yaparız yine diye düşünüyordum. tüm gün derde kestim, oturdum yerimde... zeki müren ve neşet ertaş'ın yarattığı gam, keder evrenseldir arkadaşlar. iyi başladığınız günlerde dinlemeyin bu adamları ahshs.
devamını gör...
1508.
normalleşme sürecine giriyorum sanırım. baş ağrısı ve keder ile uyanmıyorum artık.
geçer yaa diye ara gazı bile vermeye başladım kendime.
toparlarım elbet.
hem ölüm acısını bile atlatıyor insan.
o yüzden daha öte ne olabilir ki?
geçer yaa diye ara gazı bile vermeye başladım kendime.
toparlarım elbet.
hem ölüm acısını bile atlatıyor insan.
o yüzden daha öte ne olabilir ki?
devamını gör...
1509.
hayatın getirdiği karmaşa karşı ne hissettiğimi bende bilmiyorum.
devamını gör...
1510.
bugün yurt dışından gelen bir arkadaşımla işlerden ve zorluklardan bahsediyorduk ki yöneticim de bugün yine zıvanadan çıkmış ve beni yine çalıştığıma pişman etmişti. konuştuk konuştuk, sonunda dedi ki “her şeyden önemlisi sevdiklerinin yaşaması, hayatta kalmaları için her gün dua ediyorum, gerisi hallolur bir şekilde.” sonra durdum düşündüm ve ne gereksiz şeylerden bahsettiğimi fark ettim, adamın ailesi savaşın ortasında ve her gün iyi olduklarına dair haber almaya çalışıyor, ben kalkmışım iş güç diyorum. ne kadar ufak detaylarda boğulduğumu hissettim ve gittim sıkıca sarıldım ona!
devamını gör...
1511.
anlık olarak içinde bulundukları ruh durumudur. benim mesela kafam o kadar karışık ki ara sıra, yarın doğum günüm olduğunu hatırlayıp mutlu oluyorum ve hemen sonra unutmuş oluyorum. sonra yine oluyor :) pek çoğumuz için ağırlaşan hayat şartları bize doğum günümüzü bile unutturuyor.
edit: 10/01/2023 itibariyle üstteki yazıdan sonra geçen süre içerisinde hayatımda bir sürü kırılma yaşandı. zaten bu kadar kısa sürede bu kadar şeyi ancak ben yaşardım. ne mi hissediyorum? kalbim sızlıyor... varın siz anlayın gerisini.
edit: 10/01/2023 itibariyle üstteki yazıdan sonra geçen süre içerisinde hayatımda bir sürü kırılma yaşandı. zaten bu kadar kısa sürede bu kadar şeyi ancak ben yaşardım. ne mi hissediyorum? kalbim sızlıyor... varın siz anlayın gerisini.
devamını gör...
1512.
sevgilim ile görüntülü konuşuyorduk. yakında evlenecek kuzenimin düğünü için elbisem olmadığından, nasıl bir elbise alacağımdan, elbise renginin saç rengime uymasından vs. bahsetmeye başladım* en son cümlemi kurarken bir bakışını yakaladım... ben bu kadar aptalca bir konudan bahsederken bile öyle bir bakışı vardı ki... ömrümce öyle baksın bana, fazladan hiçbir şey istemem sözlük... kalbimin eridiğini hissettim yemin ediyorum.
devamını gör...
1513.
bakmayın dün öyle aşk acısı çektiğime. en güzel günlerimi yaşıyorum. gündüzleri arkadaşımın işten çıkmasını bekleyip akşamları yiyip içip sonra da hofff n'olur sivilce çıkarmayalım diye bi'ton bakım yapıyoruz müzik eşliğinde.
yüzde maskeler, yanımızda cici kuş ve ağzımızda vişneli meybuzlarımız. daha mutlu olamam.
yüzde maskeler, yanımızda cici kuş ve ağzımızda vişneli meybuzlarımız. daha mutlu olamam.
devamını gör...
1514.
kırıklık tepeden tırnağa kadar
devamını gör...
1515.
yememden içmemden kisarim bergen'in sesini kısmam.
devamını gör...
1516.
hiçlik, bosluk, amaçsızlık ve bütün bunların içinde kaybolmuşluk. bir an önce kendimi bulmayı ümit ediyorum.
devamını gör...
1517.
huzurlu...
devamını gör...
1518.
hissetmek...
güzel olurdu elbet iyi bir şeyler hissetmek ve bu iyi hissin giderek artabileceği ihtimalini aklına getirip o ihtimal daha gerçek olmadan kendini biraz daha iyi hissetmek.
tekrar başlama azminin birden yüklenivermesi insanın içine ve çalışmalara başlamak... evet iyi hissettirebilirdi gerçekten yeniden bir gelecek inşa etmek fikri.
planı olan insanlar çabalar çünkü. amacı olan insanlar yürüdükleri yolun uzunluğundan yakınmaz. hedefi olan insanlar da olur heves dediğimiz duygu.
hissettiğim şey yorgunluk sadece. tekrar başarısız olma korkusu. ortada, kimsesiz kalma korkusu.
bakmayın siz "yalnızlık müthiş bişey şekerim" diyen kişilere. herşey gibi onunda fazlası zarar. ruhuna zarar.
bazen öyle bir orta da olursunuz ki yolun sonu görünürken başladığınız yeri asla göremiyorsunuzdur. yolun sonu açık iken başa dönmek için bir yol bulamıyorsunuzdur. deli gibi yeniden başlamak isteseniz de karşınızda olan daima görünen o yolun sonu dur.
en sonun da ise asla aklımdan çıkmayan, tee yıllar önce okuduğum dan beri zihnimde sürekli dolanan ve kendi kendime de sürekli sorduğum bir yazının şu cümlesinde bulurum kendimi.
"hiçbir kadın doğuramaz(mı) beni yeniden"
güzel olurdu elbet iyi bir şeyler hissetmek ve bu iyi hissin giderek artabileceği ihtimalini aklına getirip o ihtimal daha gerçek olmadan kendini biraz daha iyi hissetmek.
tekrar başlama azminin birden yüklenivermesi insanın içine ve çalışmalara başlamak... evet iyi hissettirebilirdi gerçekten yeniden bir gelecek inşa etmek fikri.
planı olan insanlar çabalar çünkü. amacı olan insanlar yürüdükleri yolun uzunluğundan yakınmaz. hedefi olan insanlar da olur heves dediğimiz duygu.
hissettiğim şey yorgunluk sadece. tekrar başarısız olma korkusu. ortada, kimsesiz kalma korkusu.
bakmayın siz "yalnızlık müthiş bişey şekerim" diyen kişilere. herşey gibi onunda fazlası zarar. ruhuna zarar.
bazen öyle bir orta da olursunuz ki yolun sonu görünürken başladığınız yeri asla göremiyorsunuzdur. yolun sonu açık iken başa dönmek için bir yol bulamıyorsunuzdur. deli gibi yeniden başlamak isteseniz de karşınızda olan daima görünen o yolun sonu dur.
en sonun da ise asla aklımdan çıkmayan, tee yıllar önce okuduğum dan beri zihnimde sürekli dolanan ve kendi kendime de sürekli sorduğum bir yazının şu cümlesinde bulurum kendimi.
"hiçbir kadın doğuramaz(mı) beni yeniden"
devamını gör...
1520.
devamını gör...